Turkije protesteert en dreigt. Indien de VSA inderdaad een troepenmacht ontplooien en blijvend hun legertenten opslaan in Noord-Syrië, zogezegd om de Koerden ter wille te zijn, zal Turkije dit niet dulden. Benieuwd in hoever Erdogans dreigement gemeend is en of de VSA hiervan onder de indruk zijn, resp. of ze hun geostrategisch belangrijke NAVO-partner zullen willen bruuskeren.

Voor de Turkse regering zijn alle Koerden gelijk. Met het motto “Een dode Koerd is een goede Koerd”, maakt het niet uit of ze op Turkse, Syrische of Iraakse grondgebied verblijven.
Los van de toenemende islamisering, de vervolging van oppositieleden, van media en alle mogelijke Gülenspoken die Erdogan overal meent te ontwaren, blijft het feit dat zijn retoriek t.o.v. Israël steeds harder wordt. Niet toevallig heeft ook Turkije Oost-Jeruzalem als hoofdstad van de Palestijnen erkend.

https://youtu.be/QIatNO1j2FY

De VSA zetten hun kaarten meer en meer op de Koerden. Naar verluidt zouden zij hen 1/3 van het Syrische grondgebied – als autonoom Koerdisch gebied – beloofd hebben, wat een doorn in het oog is van zowel Erdogan als van Assad. Turkije vreest een aanmoedigings-effect bij zijn inheemse Koerden; de Syrische staat wordt verzwakt, verliest een behoorlijk stuk grondgebied.  De Syrische Koerden zelf willen een autonome staat, met toegang tot de Middellandse Zee.

En niet zomaar een lap grondgebied. Vruchtbare landbouwgrond en olievelden. De VSA zouden via een van Syrië losgemaakte Koerdische Vrijstaat de helft van de energie-bronnen, de Eufraatdam bij Tabqa, en de oogst van de beste landbouwgronden controleren. Syrië zou op deze manier arm en afhankelijk blijven. En dan laten we de sancties nog buiten beschouwing. Twee vliegen in één klap voor de VSA: Israël wordt blijvend beschermd en Syrië’s vrienden, Rusland en Iran, zullen moeten blijven financieel over de brug komen wil het land ooit heropgebouwd geraken.

https://youtu.be/ptEZKrz9qQQ

Nochtans zouden de Syrische Koerden (PYD) en de Assad-regering best samen aan tafel gaan zitten om tot een oplossing te komen: enerzijds (al dan niet gedeeltelijk) Koerdisch zelfbestuur, anderzijds Syrische soevereiniteit. Zij delen dezelfde belangen, die tot een verstandig akkoord zouden moeten kunnen leiden waar iedereen beter van wordt. Beide partijen zien Turkije als een gemeenschappelijk gevaar. Beide partijen zijn tot elkaar veroordeeld voor de uitbating van de rijkdommen van de regio. Ze wantrouwen beide – terecht – extremistische islamisten en vrezen hun terugkeer. Geen van beiden kan de infrastructuur alleen heropbouwen. De meest logische en lucratiefste afzetmarkt van de Syrisch-Koerdische producten ligt binnen Syrië zelf; transit-douanerechten kunnen vermeden of op elkaar afgestemd worden. Syrië heeft water, elektriciteit en olie nodig. Voor een niet onbelangrijk deel in handen van de Koerden.

De Syrische Koerden rekenen op de VSA om hun belangen te vrijwaren. Of dit een goede keuze is? Ook al ligt Turkije vandaag niet in de bovenste schuif van Washington, de politieke wind durft snel uit een andere richting te waaien. In plaats van de heropbouw van Syrië te dwarsbomen, zouden ze  beter hun trots inslikken en het land helpen opbouwen. Het enige voordeel dat momenteel uit de verschrikkelijke oorlog gekomen is, is de verstandhouding tussen Beiroet, Damascus, Bagdad en Teheran; voor het eerst in lange tijd is samenwerking en economische groei tussen hen mogelijk. Jordanië zou de handelsroute via Damascus naar Beiroet nieuw leven kunnen inblazen. Voorlopig onmogelijk omdat zgn. ‘gematigde rebellen’ de grensstreek in handen hebben in een door de VSA en Rusland onderhandelde ‘de-escalatie zone’. Hetzelfde geldt voor de hoofdweg die Bagdad met Damascus verbindt. Daar controleren de VSA de Tanf-grensovergang in hun eigen militaire zone. De Amerikaanse aanwezigheid dient slechts één doel: handel blokkeren en een verbinding over land van Iran naar Libanon onmogelijk maken. Iran heeft Hezbollah echter jarenlang via de lucht bevoorraad en zal dat blijven doen. De Tanf-blokkade schaadt slechts de interne lokale handel en houdt de regio arm.

https://youtu.be/_8udpV1tJCU

Dromen we even nog wat verder: moesten Iran en Irak door Syrië pijpleidingen mogen bouwen naar Tartous of Tripoli zou de EU minder afhankelijk zijn van Russische bevoorrading. De VSA zouden ervoor kunnen zorgen dat de Levantlanden zich in de toekomst naar Europa richten en niet naar Rusland. Zowel Europa als de Levantlanden zouden er wel bij varen. Er zou broodnodige werkgelegenheid voor de jongeren kunnen gecreëerd worden, wat stabiliteit, regionale welvaart, economische perspectieven en minder emigratie tot gevolg zou hebben. Emigranten zouden aangemoedigd worden terug te keren naar hun herkomstlanden. Turkije, Libanon en Jordanië zouden vluchtelingen-kampen zien leeglopen. Alle analisten waren het erover eens: armoede en slechte economische vooruitzichten waren de aanleiding tot de Arabische Lente. Wat door de recente protesten in Tunesië nog maar eens bevestigd wordt. Iedereen zou er beter van worden. Iedereen… behalve de VSA en Rusland, zowel geostrategisch als economisch.  Wat men een patstelling kan noemen.

Dat de VSA geen voorstanders zijn van b.g. wensdromen is duidelijk. Niet alleen zouden de Levantlanden financieel onafhankelijk worden, maar bovendien zouden er meer duiven dan haviken aan de resp. regeringstafels zitten, wat het budget voor militaire uitgaven zou doen slinken. De bevolking van de Levant is het slachtoffer van een mega-lomaan machtsspel. Europa mag volgens de Amerikaanse goede raad niet afhankelijk zijn van Russische energiebevoorrading – lees: moet het Amerikaanse fracking LPG-gas kopen – en de Russisch/Iraanse invloed in de regio rond Israël moet uitgeschakeld worden.

De promotie van de ‘democratie’ werd het codewoord voor het elimineren van Amerikaanse vijanden / concurrenten al dan niet met militaire of met economische middelen. Het beletten dat landen welvarend worden is ook een vorm van oorlogsvoering.

Syria Comment