We hebben u onze oprechte Kerst- en Nieuwjaarswensen al gegeven, afscheid genomen van het oude jaar en we zijn vol goede moed de zorgen van het nieuwe jaar tegemoet getreden. Het is echter niet onze bedoeling om als een kromgebogen Atlas heel de wereld op onze schouders te torsen. God heeft ons geschapen naar zijn Beeld om gelukkig te zijn, om bemind te worden en te beminnen. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. Wel merken we aan de telkens nieuwe ontwikkelingen waarin we terecht komen, dat ze dikwijls leiden naar het oude model: een wereld van ellende, lijden, geweld en oorlog. En telkens ontdekken we dat er in iedere aardse hel ook een stukje hemel schuilt. Daar willen we ons op richten. Dit vraagt van onze kant een voortdurende waakzaamheid en geestelijke vernieuwing, een opbouw van een innerlijke weerstand tegen de wereldse afbraak van de menselijke waardigheid en een openheid voor een echte vrede, die we alleen maar vinden in God, door Jezus Christus en zijn Moeder Maria. Hem zij alle eer en glorie.

P. Daniel

https://youtu.be/qauEh0KXR1E

https://youtu.be/mJQii1-4Tg8

https://youtu.be/MbxoRqt6oh4

https://youtu.be/krZNcg1J6Xc

Vrijdag 5 januari 2018

Van Oud naar Nieuw

Zoals Kerstmis konden we ook Nieuwjaar in een grotere vrede dan vorige jaren vieren. Zondag kwam abouna Georges voor de byzantijnse mis van “de zondag voor de Openbaring”. In de late namiddag kwamen we allen samen voor een indringende en lange bezinning over “de geestelijke strijd” volgens de inzichten van Sint Jan van het Kruis (+ 1591), die samen met de heilige Theresa van Avila de hervormer van de Carmel werd.

https://youtu.be/5wLUV85BCqQ

Er zijn drie gevaren voor onze geestelijke groei, nl. vanuit de duivel, vanuit de wereld maar de voornaamste komen vanuit onszelf, nl. vanuit onze gedachten. Jezus waarschuwt ons dat  niet hetgeen van buiten af in ons komt, ons bezoedelt, maar wat van binnen komt, onze gedachten, die allerlei gevoelens wekken die tot jaloersheid, hebzucht, geweld, onrecht, oordeel en veroordeling  leiden. Hier is waakzaamheid vereist. Het verdrijven van deze gedachten leidt tot vrijheid en tot een leven vanuit Gods Geest. Het is een strijd die heel ons leven zal duren. Moeder Agnes-Mariam heeft zich hierin erg verdiept en gaf hierover praktische richtlijnen. Sint Jan van het Kruis is hierbij zeker een van de grootste gidsen uit de kerkgeschiedenis. Dit onderricht was tevens een boeiende gedachten-wisseling. Hierna zongen we allen samen de vespers. Daarna hielden we een tijd aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Tenslotte vierden we de Latijnse ritus van het feest van de Moeder Gods, waarin we bijzondere aandacht besteedden aan gebed voor intenties van Kerk en wereld en al onze weldoeners. Het was werkelijk een middernachtmis zodat het half een werd vooraleer we de kerk verlieten. In de refter waren voor de gelegenheid tafels en stoelen opzij geschoven. In het midden lagen kussens rond een ijzeren plaat die door een gasfles verwarmd werd. Daarop werden de broden klaar gemaakt, gevuld met kaas, zataar… Eenvoudig en lekker. Al vlug klonken de ritmische kerstliederen. Alle kinderen waren wakker, dansten alsof hun leven er van af hing en trokken de anderen mee in steeds nieuwe dansen. Ook ditmaal eindigden we met het kiezen van een Bijbeltekst voor iedereen. Een van die teksten was Jesaja 24 met de apocalyptische beelden over “de verwoesting van de wereld” en de uiteindelijke redding van Gods wege! In de vroege uurtjes begon de nachtrust.

Met nieuwjaarsdag hielden we het uiteraard heel rustig en celebreerden ’s avonds de Latijnse ritus van het feest van de heilige Familie (omdat we vorige nacht Nieuwjaar wilden vieren). Als afsluiter van de dag wilden we samen naar een mooie film kijken maar de elektriciteit viel uit en het duurde te lang voor er weer licht was. Dat was niet erg want op tweede nieuwjaarsdag gaan de kinderen weer naar school en moeten dus op tijd naar bed. En aan ons laatst bijgekomen “ventje” moet nog gewerkt worden. Door zijn leven op de straat heeft hij al twee jaar verloren. We kunnen het ons (en hem) niet permitteren dat hij dit jaar niet zou slagen en dat hij als grootste en sterkste van de klas nog een jaar moet blijven zitten. Zorgen voor vandaag en morgen. Inmiddels hebben we de eindejaarsfeesten op aangename wijze kunnen vieren met dank aan God en onze medemensen.

Van Syrië naar Libanon en Iran

Wereldheersers zijn slechte verliezers, of liever, zij willen door nieuwe agressie toch nog overwinnaars worden. Hun militaire overmacht en terroristisch potentieel zijn zo groot dat ze die niet onbenut kunnen laten. Het gaat nog steeds over de Angelsaksische wereldoverheersing: VS-Israël-UK met hun “bondgenoten” (EU-NAVO-golfstaten, die in feite slechts vazallen zijn). Ze streven allemaal hun eigen belangen na maar in moord, geweld en vernietiging zijn ze allen gelijk. Hun doel was de ontwrichting van het soevereine Syrië door “creatieve chaos” om met de zelfstandigheid en onafhankelijkheid komaf te maken, eindelijk de Amerikaanse pijplijn te kunnen aanleggen voor Saoedi-Arabië en Qatar, hiermee Rusland en Iran (het enige Arabische land dat nog stand houdt tegen Israël!) flink te verzwakken en de Hezbollah als weerstandsorganisatie tegen het onrecht van Israël, te breken. Sinds het einde van de Sovjet Unie voelde deze westerse coalitie  zich sterk genoeg en noemde zichzelf zonder meer “de internationale gemeenschap”.

Omdat een rechtstreekse militaire invasie (zoals in Irak, Libië) niet mogelijk bleek, werd de ontwrichting van Syrië in feite aan verschillende groepen opgedragen. De oorlog zal wellicht nog een hele tijd verder gaan in Syrië maar de kaarten zijn geschud: overwinnaars en verliezers zijn inmiddels duidelijk.  We moeten hier wel meteen zeggen dat Syrië tegelijk slachtoffer en overwinnaar is.

Lees verder →