Een nazispook op zolder doet de kassa rinkelen. Dat moet de 25 jarige Heidi Benneckenstein gedacht hebben toen ze haar boek schreef “Ein deutsches Mädchen”. – met als ondertiteling “Mijn leven in een neo-nazi gezin.”
In het poco Duitsland, dat tenauwernood vanonder het nazijuk kon kruipen, is een boek dat erin moet slagen de AfD te brandmerken, minstens twee uitnodigingen per week op televisie in de wacht te slepen, en de kassa te doen rinkelen meer dan welkom. Vooral dan als een fotogenieke jonge dame alle registers open trekt – “Met dril, slagen en beloning” – in de hoop daardoor genoeg afstand te nemen van het bruine verleden van haar verwekkers.
Haar verleden zit verstopt in een kist bij haar grootouders, zegt ze. Eigenlijk wil ze er liever niet – huivert even – mee geconfronteerd worden, want de inhoud is het “kwade”.
Maar wat doe je als je je boek wil verkocht zien? De kist openen en “de vele kindheid- en jeugdherinneringen in het oog zien, de onaangename en de wrede.” In de kist liggen NPD pamfletten, haar stamboek “Ahnenpass”, CD’s van “rechtsextreme” muziekbands zoals “Stahlgewitter” of “Landser”. Ze blikt terug op een jeugd met hakenkruisen op het behangpapier, peesontstekingen in de rechterschouder en een kronisch-hese stem door zangavonden. En net die boodschap is juist nu zo relevant, aldus de blonde Heidi, in een EUropa waar nationalistische bewegingen als paddenstoelen uit de grond kruipen en vele brave burgers zich afvragen hoe het in Godsnaam mogelijk is dat een rechtspopulistische partij als de AfD überhaupt màg zetelen in een parlement van de Bundesrepublik Deutschland.
… bovenop hun maandsalaris… krijgen de EU-parlementairen per aanwezigheidsheidsdag, belastingvrij, voor kost en logies in de EU-burchten Brussel en Straatsburg. De EU gaat ervan uit dat de gewaardeerde parlementairen in een ****(*)sterrenhotel ondergebracht moeten worden en in een evenwaardig sterrenrestaurant moeten kunnen gaan eten:
Na een paar jaar kan je er een woning van kopen.
Gerolf Annemans analyseerde hoeveel de EU aan Vlaanderen kost: Vlaanderen is de grootste netto-betaler aan de EU. En als wij dan bij het (her)bekijken van de video merken dat er slechts 61 anderen deze videoboodschap de moeite waard van bekijken vonden, dan komen wij tot de conclusie dat wij zelf schuld zijn aan de toestand: zwijgen is toestemmen.
Ons kort verblijf in België, dat nu ten einde loopt, heeft ons geleerd dat er in de openbare opinie toch wel een en ander aan het veranderen is. Voorheen werd met groot misprijzen neergekeken op iemand die de soevereiniteit van Syrië en zijn wettige regering steunde en misprijzend te schande gezet als een “fan van Assad”, “een apologeet van het Syrische regime”…Nu zien velen in dat onze journalisten zelf, door niets anders dan deze ene man geobsedeerd, geïndoctrineerd zijn door een mediamanipulatie om de oorlogsindustrie te steunen.
Ideologieën storten in, de werkelijkheid blijft. Vooral bij de jeugd zagen we een oprecht verlangen naar waarheid en werkelijkheid. Syrië als schande is overgegaan naar Syrië als eer. En terecht. Het wordt een voorbeeld van weerstand tegen een vernietigende westerse overheersing. Dank zij de eenheid van het volk met het leger en de regering (en de steun van geallieerden) zal Syrië uiteindelijk over het buitenlands terrorisme zegevieren en geen slaaf worden van de westerse belangen.
Deze fierheid en eenheid van het volk werd tot heden door westerse politici danig onderschat. Vandaar hun nachtmerrie: Syrië, weliswaar flink uitgemoord en grotendeels verwoest, blijft toch onafhankelijk, bouwt zichzelf weer op, werkt aan onderlinge verzoening en dit alles onder leiding van zijn president, die de monsterleugens én zijn aanklagers glorierijk overleeft.
Met goede moed keren we terug naar Syrië, de bakermat van de mensheid en de wieg van het joods-christelijk geloof. We zullen trachten vanuit de gemeenschap Mar Yakub mee te helpen aan de materiële en geestelijke heropbouw van dit land, tot heil van het volk en tot eer van God. We zijn zeer dankbaar om de vele weldoeners die ons hierbij steunen. Moge de Heer Jezus jullie hierbij overvloedig zegenen.
P. Daniel
Vrijdag 10 november 2017
Boeiende vakantieweek
Naast aangename contacten met familie en vrienden hadden we al enkele interessante gesprekken en interviews. Zo was er in Antwerpen een bezielde ontmoeting met VOS, de vereniging van oud-strijders die inmiddels VOS – Vlaamse Vredesvereniging geworden is met jong en oud. Ze is in principe apolitiek maar ijvert wel voor een “ministerie van vrede” in de Vlaamse en uiteindelijk ook in de nationale regering. Moge hun inzet voor vrede en Vlaanderen vele goede vruchten dragen. Vervolgens heeft een man een uitgebreid interview met mij gerealiseerd. Zodra ik de link krijg geef ik deze door. Hij wil zelf onbekend blijven, er geen naam of geld mee verwerven. Hij wil enkel de waarheid, de rechtvaardigheid en de vrede dienen. Moslim van Afghaanse oorsprong, is hij in Nederland opgegroeid, en nu wonend in Londen. Vandaar kwam hij over om in de abdij een opname te realiseren. Uit een onverwachte hoek komt soms een verrassend idealisme. Verder had ik een gesprek met een voormalige medewerkster van een Nederlandse openbare omroep, die nu het ware nieuws wil vertellen dat verborgen bleef. Het worden drie boeken.
Het eerste is een kanjer van meer dan 600 blz. met zeer vele foto’s , die ik graag aanprijs: Janneke Monshouwer (zie kenningsmakingsvideo), Ander nieuws. Wat het Journaal niet uitzond. Deel I, 2016 (ISBN/EAN: 978-90-822571-0-6). (Meer info bij: Oud NOS medewerker doet boekje open over de mainstream media in Nederland) En precies deze Nederlandse omroep wilde de volgende avond een interview realiseren. Ik had de indruk dat ook deze omroep stilaan afstand neemt van de medialeugens omtrent Syrië. In elk geval kon ik vrij mijn bevindingen uitspreken in een aangenaam interview. Je vindt de link hier onder. Tenslotte was er nog een aangenaam interview met de oprichter van “Doorbraak”, gegroeid uit de Vlaamse beweging. Wanneer ik de link krijg zal ik ook deze doorgeven. En van de uitgever van De Blauwe Tijger vernam ik dat het boek “Poetin en Assad hebben ons leven gered” op de boekenbeurs zijn best verkochte boek is (hoewel ons boek “Hoe een paus gelijk kreeg”, een stuk levenswerk, mij veel meer ter harte gaat!).
https://youtu.be/8V93dg7mM7Y
En dit nog:
Ons vorig bericht geïllustreerd met video’s over het einde van IS in Syrië en Irak, over de bevrijding van Deir Ezzor en de terugkeer naar het normale leven, over Trump die moet toegeven dat de VS zelf IS gemaakt hebben, over de Italiaanse douane die 24 miljoen drugspillen onderschept, bedoeld voor IS en over president Assad die, omstuwd door klein en groot, in Damascus als gewoon burger rondwandelt om “Made in Syria”, eigen producten, te promoten: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-48/
Aanbevolen: toespraak van dr. L. Kiebooms, de Seksualisering in een pornografische wereld: wat u moet weten. Vandaag, vrijdag 10 november om 19.30 u, Xaverianenstraat 1 A, 8200 St-Michiels (info@tegenstroom; 0499223981).
P. Daniel
Nvdr: Frontnieuws en meer achtergrondinfo bijgevoegd door onze redactie met beeldmateriaal:
Irakees en Syrisch leger – verenigd tegen I.S. – bevrijden grensplaats Bukamal:
https://youtu.be/kZXO9EnLYvc
De ‘bevrijding’ heeft vele vaders:
https://youtu.be/WyQ0VBJB6X0
Russische soldaten en journalisten werden gewond door een bermbom bij Deir Ezzor:
https://youtu.be/wosv1EZxBkI
Al-Qaryatayn is een klein stadje in de provincie Homs. Gekend bij historici en toeristen voor zijn oude christelijke heiligdommen, o.a. het graf van de heilige Elias en de gelijknamige kerk. Na de bevrijding van Palmyra in april 2016 bleef Al-Qaryatayn onder regeringsbeleid tot september 2017. Toen lanceerde I.S. een grote aanval om de M-20 snelweg van Palmyra naar Deir Ezzor te heroveren. Het stadje werd beschermd door een klein garnizoen regeringstroepen en politie. Rond 09.00 u bereikten drie auto’s tegelijkertijd de drie check points en openden onmiddellijk het vuur. De soldaten op het check point aan de weg van Al-Furklusa werden afgemaakt; de twee anderen konden de stad waarschuwen. Een garnizoen dat ter hulp schoot werd door geïnfiltreerde terroristen vanuit het stadje zelf aangevallen. De resterende soldaten en politie namen defensieve posities in en konden deze 21 uur houden. Toen was de stad al volledig in handen van de terroristen. Na 12 uur vechten besloten de overlevende verdedigers uit te breken. Op 21 oktober bestormden regeringstroepen Al-Qaryatayn; een dag later, na 22 dagen hel, werd het stadje opnieuw bevrijd. De video toont hoe de bewoners zich deze verschrikking zullen blijven herinneren.
https://youtu.be/FFT-WqwdNP0
Een replica van de kerk ter ere van H. Elias werd in Novara, Italië gebouwd
Palmyra werd gedeeltelijk gesloopt en leeggeroofd:
https://youtu.be/L2ghqFz80OE
Terugblik: Sjeik Hamad bin Jassim, voormalig premier en buitenlandminister van Qatar, geeft toe dat zijn land samen met de VSA, S.A. en Turkije Al Qaeda in Syrië gesteund heeft. Wat hem betreft mag Assad op zijn presidentstroon blijven zitten. Hij heeft geen enkel probleem met Assad; ze waren ‘vrienden’, maar ja, toen S.A. van kamp veranderde, moest Qatar wel volgen…
https://youtu.be/9f33l30kQxg
En dan is er nog het interessant ‘gelekt’ telefoontje met Gadaffi:” …als de druk van S.A. op de VSA toeneemt, dan vermindert de druk op ons door Israël… De VSA willen dat S.A. opgedeeld wordt…”
“Overal zijn schurken. De toestand is hopeloos.” Sinds Malta toetrad tot de EU-club verzinkt het eiland in corruptie en georganiseerde misdaad.
Malta is a new Panama in the heart of the Mediterranean. A sort of “Grown Close to Home” tax haven, where tons of money from rackets, extortion and drug trafficking can be laundered.
Een autobom breng je niet direct in verband met het eiland der Tempeliers. Nochtans werd de bekendste journaliste van Malta de lucht ingeblazen. De moord op de onderzoeks-journaliste en blogster Daphne Caruana Galizia maakte duidelijk dat het sociaal-democratisch geregeerde Malta één der meest corrupte EU-lidstaten is. Het eiland geldt als paradijs voor belastingontduikers, financiële jongleurs en geldwitwassers, waardoor de georganiseerde misdaad zich als een vis in het water voelt. Het voormalige kruisridderseiland, tussen Europa en Afrika, dat nog tot 1964 een Britse kolonie was, zou volgens Italiaanse antimaffia-onderzoekers niet alleen offshore-firma’s maar ook drugsbaronnen van de ’Ndrangheta, de Calabrische misdaadorganisatie. Bovendien is Malta de draaischijf van mensensmokkelaars.
De journaliste Galizia bestreed op haar blog de corruptie in Malta en heeft daarmee op zere teentjes getrapt bij de regering, de oppositie, de wetgevende en uitvoerende macht, zakenlui, ambtenaren en zelfs rechters.
Een der zonen van mevrouw Galizia, zelf journalist, houdt de Maltese premier, Joseph Muscat en diens echtgenote Michelle, die volgens de Panama Papers bij een bank in Panama een rekening bezat, waarop miljoenen smeergeld uit Azerbeidjan geparkeerd werden, mede verantwoordelijk. Zowel de premier als de oppositieleider hadden een klacht wegens laster tegen de vermoorde journaliste ingediend. Mevrouw Galizia hoorde tot het ‘International Consortium of Investigative Journalists’, een internationale vereniging van onderzoeksjournalisten, dat in april 2016 de Panama Papers publiceerde. In het dossier speelde niet slechts Panama, maar ook Malta als fiscaal paradijs met 70.000 offshore firma’s, een belangrijke rol. Volgens de zoon zou de premier, die kort na de aanslag met een Judasgezicht het had over een ‘barbaarse daad’, wel jarenlang geprobeerd hebben de journaliste te demoniseren en intimideren. Hij beschuldigt de regering van premier Muscat een cultuur van straffeloosheid, zoals in een maffiastaat, in het leven gehouden te hebben.
Daphne Galizia had niet slechts de echtgenote van de premier, Michelle Muscat, beschuldigd, maar ook vond zij bewijzen van corruptie door zowel de energieminister als Muscats kabinetchef. Onder de druk van het schandaal moest premier Muscat aftreden. Maar – daar ook de oppositiepartijen boter op hun hoofd hadden – kon Muscat ondanks het schandaal de daarop volgende verkiezingen winnen en zijn ambt heropnemen.
Vijf mensen werden in Malta, met slechts 430.000 inwoners én favoriete EU-conferentieplaats, tijdens de laatste 12 maanden door bommen gedood* – de meesten waren journalisten. Ze zijn als het ware de énige oppositie in een door corruptie getekend land geworden, een land dat tot 2004, het jaar van de EU-toetreding, een heel normaal land was. Door de vele vijanden, die 53-jarige journaliste met haar onderzoekswerk gemaakt had, hadden velen een motief om haar uit de weg te ruimen. De regering riep de hulp van buitenuit in van Europese bommenexperten en het FBI, kwestie van de schade aan de reputatie van de Maltese regering te beperken. Al is de EU het aan zichzelf én aan de kleine lidstaat verplicht tegenroer te geven – een gratuite minuut stilte is eerder een belediging…- , want het is dankzij het EU-lidmaatschap dat het kleine Malta aanlokkelijk werd voor misdaadsyndicaten.
Mevrouw Galizia kende het risico van haar beroep. Ze werd in verleden gearresteerd wegens de publicatie van een artikel over de oppositie. Twee weken voor de aanslag kreeg ze nog moorddreigingen, die ze bij de overheid gemeld heeft. Maatregelen voor haar bescherming bleven uit. De politie beweerde zelfs geen weet te hebben van moorddreigingen. Ook bij de politie waart immers het corruptiespook.
De laatste invulling op Galizia’s blog – enkele minuten voor de aanslag:“Overal zijn schurken. De toestand is hopeloos.”
I can’t imagine how a non-consenting country could possibly be induced into a life of corruption against its own will…
(Je kan onmogelijk tegelijkertijd prostitué en maagd zijn. Ik kan me niet voorstellen dat een niet instemmend land tegen zijn wil betrokken geraakt in een leven van corruptie…)
De documentaire is weliswaar in het Duits en bovendien een uur lang, maar geeft een beeld van gebeurtenissen en getuigenissen, die in onze poco media niet aan bod (mogen) komen. Met onderaan een uitgebreid overzicht van bronnen en volledige video’s.
Over de leugenpers, de karaktermoord op Assad, de bewieroking van de zgn. ‘rebellen’, de poco woord-keuze bij de media, het bespelen van de publieke opinie, de zoektocht naar ondergedoken terroristen, enz. Verschillende video-uittreksels werden bij ons in het verleden al gepubliceerd.
Ondertiteling en geautomatiseerde vertaling via icoontjes onderaan.
Of u kan de situatie ook humoristisch bekijken – “wat niet lachend kan gezegd worden” – waardoor de gebeurtenissen in het M.O. echter niet minder dramatisch worden. Bij 13′ komt het ‘grote plan’ aan bod, dat nog steeds te weinig bekend is bij de goegemeente, nl. gen. Wesley Clark, opperbevelhebber van de NAVO, tijdens de Kosovo-oorlog, over het Amerikaans plan in 7 landen in N. Afrika en het M.O. de democratie te gaan verspreiden…
In Merkelland is politieke correctheid en multicul quasi een staatsgodsdienst geworden.
Ook bij ons, in de achtertuin van Sinterklaas en Zwarte Piet, hebben we de laatste jaren mogen ondervinden hoezeer de verrijkende multicul en diverse vormen van sexbeleving onze eigen cultuur en gebruiken bedreigen.
In Duitsland is vooral de Weihnachtsmann populair. En die neef van onze Sinterklaas is ook een doorn in het oog van de regenboog-alles-moet-kunnen-mensen die ijveren voor, wij citeren, “verscheidenheid, verdraagzaamheid en liefde”.
Bij supermarktketen Penny komt tijdens de naderende advent de “Zipfelmann” op bezoek, de “kwastjesman”. Op facebook staat hij in zijn ‘team Zipfelmann’ te blinken, want ‘het ontwerp staat voor verscheidenheid, verdraagzaamheid en liefde! Vanaf maandag en slechts voor korte tijd vinden jullie de nieuwe kwastjesmannen in jullie Penny-markt! Met de onmisbare hashtags #RegenbogenLiebe #Zipfelmann #erstmalzuPENNY #seidliebzueinander“
Niet alleen wordt elk verband met ‘Weihnachten’, Kerstmis, verbannen, bovendien is de brave man ook nog homo!
Na een oproep, helpen vrijwilligers bij het opruimen van hun stad:
https://youtu.be/pM0Nn6CyeWU
https://youtu.be/h51MY4xV7MQ
De man is getekend door de oorlog: Hij is 60. Alles werd verwoest. Zijn winkel, zijn magazijn met de voorraden. En toch geeft hij niet op:
Weeshuis in Aleppo. Meisjes kunnen er blijven tot ze op eigen benen kunnen staan, een diploma hebben of in het huwelijksbootje stappen.
https://youtu.be/IU3R-jXau_U
Maak kennis met ambulancier Mohammad Alaa, de zgn. kattenman van Aleppo, al zijn honden ook welkom. Hij redt rondstruinende katten, brengt hen naar zijn opvangplaats, Ernesto’s Huis, genoemd naar zijn eerste kat, bedelt overal voor giften om hen te kunnen voeden.
Een nazispook op zolder doet de kassa rinkelen. Dat moet de 25 jarige Heidi Benneckenstein gedacht hebben toen ze haar boek schreef “Ein deutsches Mädchen”. – met als ondertiteling “Mijn leven in een neo-nazi gezin.”
Goede Vrienden,
Het eerste is een kanjer van meer dan 600 blz. met zeer vele foto’s , die ik graag aanprijs: Janneke Monshouwer (zie kenningsmakingsvideo), 
De documentaire is weliswaar in het Duits en bovendien een uur lang, maar geeft een beeld van gebeurtenissen en getuigenissen, die in onze poco media niet aan bod (mogen) komen. Met onderaan een uitgebreid overzicht van bronnen en volledige video’s.