De Brusselse jeugdwerkloosheid daalt. Nog slechts 26% te gaan.
Misschien eens bij de spoorwegen solliciteren? Boeiende job. Wat men tegenwoordig in nieuwspraak “een uitdaging” noemt.
De Brusselse jeugdwerkloosheid daalt. Nog slechts 26% te gaan.
Misschien eens bij de spoorwegen solliciteren? Boeiende job. Wat men tegenwoordig in nieuwspraak “een uitdaging” noemt.
Op de Ötscher i Nieder-Österreich heeft een anonieme ‘kunstenaar’ een houten penisstandbeeld geplaatst. Niemand weet wie, niemand weet hoe. Geruststellend: vast ‘staat’ dat de penis goed verankerd werd. Intussen worden op bergtoppen kruisen verwijderd en/of beschadigd want “de bergen zijn van iedereen”. Enkele voorbeelden:
https://youtu.be/oHnSy9pypw0
https://youtu.be/1gq2Zubvshk
Tien jaar geleden overleed Karel Dillen. Van in zijn jeugd, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog, zette hij zich in voor de heropstanding van het Vlaams-nationalisme. Vlaamse onafhankelijkheid en een waardenmaatschappij waren idealen waar hij niet op toegaf. Veertig jaar terug dwongen de omstandigheden hem tot het stichten van een eigen partij, waarmee hij geschiedenis schreef. Op 30 november brengt het VB met een academische zitting hulde aan de stichter-voorzitter.
donderdag 30 november van 20:00 tot 23:00
Hotel Ter Elst
Kattenbroek 1, 2650 Edegem
Inschrijven via http://kareldillen.be/
Sprekers:
Marijke Dillen
Luk van Nieuwenhuysen
Pieter-jan Verstraete
Tom Van Grieken
Nadien wordt u een receptie aangeboden.
Oorspronkelijk stond als locatie de schitterende zaal Athena in het K.A. op de Antwerpse Rooseveltplaats geprogrammeerd. Nu dus in Hof Ter Elst, wat waarschijnlijk een pak meer geld zal kosten. De reden van de wijziging? We kunnen ons er iets bij voorstellen. Van de kant der ‘verdraagzamen’ kwam er vanzelfsprekend een reactie van Ed Steffens in naam van het AFF: https://www.denaisgazet.be/anti-fascistisch-nieuws-3/2017-1/karel-dillen-colloquium-in-antheneum-antwerpen
Een impressie van de Athena zaal
Wat hebben het ontslag van Britse ministers en het insectensterven gemeen?
Ogenschijnlijk niets, behalve dan dat ze de aandacht afleiden van het échte nieuws.
Wekenlang worden we geteisterd door alarmerende berichten over geile zgz. VIP’s, van filmmaffiosi tot politieke beleidsvoerders of hun entourage. De ene na de andere belaagde schone ging in oude dagboeken snuisteren om zelf een graantje mee te pikken van de aandachtsgolf. Alsof er iemand geïnteresseerd is in onoorbare avances van ene Mr. Important bij een preutse, niet meer zo “important” tweebenige buik-borsten-billen-reclame of zelfs een wereldberoemde actrice of politica. Ach, wat zijn ze beledigd. Ach, wat zijn ze verontwaardigd. Ach, wat voelen ze zich tot in het diepst van hun getormenteerde ziel getraumatiseerd.
De zgn. ‘slachtoffers’ spelen vlot mee – de insecten daarentegen hebben geen inbreng, behalve dan het verontrustend ‘feit‘ dat ze blijkbaar aan het uitsterven zijn. En dat verdient evenzeer onze collectieve aandacht.
Je zou bijna kunnen geloven dat we in een quasi perfecte wereld leven. Een wereld waar een hand op een knie en een omstreden verslag omtrent een vroegtijdige insectendood tot de grootste zorgen van deze eeuw behoren.
In de VSA werd de voorzet gegeven. Strauss-Kahn lijkt intussen wel een koorknaap. Wat er daar tussen de coulissen van de Hollywood filmindustrie allemaal gebeurt, grenst aan het ongelooflijke. En het houdt niet op. De kerfstok van een of andere filmpaus wordt met de dag langer. Hopelijk is hij geen bloeddonor.
En het breidt zich uit als de ebolabesmetting in Afrika. Als het regent in de VSA, druppelt het in Europa. Zelfs in een deftig instituut als de EU. Onze redactie zit met een visadempje te wachten op nieuwe onthullingen uit het stulpje der Coburgers.
Zelfs de stiff upperlip Britten haken erop in. Voorlopig is blijft deze tak van de Coburgers buiten schot, maar in de regering heeft men zowaar een minister ontdekt – godbetert van ‘verdediging’ – die naar verluidt 15 jaar geleden naar zijn serviette greep en daarbij toevallig de knie van zijn tafeldame beroerde, of zelfs, even aaide.
De vrouw in kwestie bleef gelaten: “Mijn knieën hebben het overleefd.”. Trouwens, welke enigszins niet te afstotelijke vrouw heeft hetzelfde niet al eens meegemaakt? Welke vrouw is er niet ‘mans’ genoeg om een dergelijke toenaderingspoging af te wijzen? Tenslotte is een publiek diner met meerdere gasten niet te vergelijken met een achtervolging in een donker steegje.
Problemen als de Brexit, de dagdagelijkse problemen met immigranten, met criminaliteit, met sociale zorg, die mogen dan even in de aseksuele diepvries rusten. De vermeende seksuele uitspattingen van publieke figuren – waarmee sommigen een eitje te pellen hebben – hebben voorrang.
En in Merkelland, waar men probeert een zgn. Jamaica-coalitie op poten te zetten, heeft de Grünen-partij, bij monde van Anton Hofreiter, zich uitdrukkelijk geëngageerd als redders van de insecten. Beschermde omgeving. Viagra voor de honingbij. Verdelging van spinnen. Groene redders van insecten… niet van kinderen. Want kinderen kunnen niet vroeg genoeg geseksualiseerd worden. Maar als zij dan het slachtoffer worden van seksbeluste import-roofdieren, dan wordt dit snel onder de mat geveegd. Een Groene mens kent zijn prioriteiten, nietwaar?
Vraag: “Hoeveel Amerikaanse soldaten bevinden er zich nu eigenlijk op het Syrische grondgebied?
Antwoord: “… 55.000… 5.000… 4.000…1.000… 500…”
…
Een groot succes uit 1970, gezongen door een Canadese ééndagsvlieg, Marc Hamilton (1944): “Comme j’ai toujours envie d’aimer”. Het lied stond in 92 landen in de hitlijsten en ging als single 8 miljoen keer over de toonbank. Nadien werd het buiten Franstalig Canada stil rondom hem. Na enig speurwerk vond ik een recenter nummer waarbij hij belooft eens naar Parijs te zullen komen. Volgens mijn bescheiden mening nogal een bombastisch lied zonder een duidelijke muzieklijn. Zelfs de tekst is afgezaagd “hij gaat er de liefde zoeken”. Tja.
Liefs van jullie Lolita
Oppositieleider Aboubakar Sidiki van het Prachtland Kameroen werd tot 25 jaar gevangenis veroordeeld wegens “staatsvijandigheid, revolutionaire activiteiten en smaad aan de president van de republiek, Paul Biya.”
Amnesty International protesteert, noemt het proces ‘oneerlijk’, een politieke afrekening en eist zijn vrijlating.
In ‘verlicht’ EUropa is zoiets onmogelijk.
Miljoenen aan hulpgeld voor ebola-crisis verdwenen bij Rode Kruis
Het Rode Kruis heeft toegegeven dat er gesjoemeld is met geld dat bestemd was voor de bestrijding van de ebola-crisis in West-Afrika. Dat meldt de BBC. In totaal ging zowat 5 miljoen dollar in rook op.
https://youtu.be/XQwtjyQJcQ4
Het verdwenen geld werd onder meer versluisd via veel te hoog geprijsde hulpmiddelen, salarissen voor onbestaande medewerkers en valse facturen…
… Het Rode Kruis heeft al laten weten de zaak diep te betreuren… (…)
Red Cross apologise for losing $5m of Ebola funds to fraud
Ook in Haïti bleek dat een half miljard dollar ergens was blijven plakken. Met die som werden welgeteld 6 huizen gebouwd:
En meer recent bij de Harvey orkaan weet het Rode Kruis begot niet waar het geld gebleven is en werden bovendien ingezamelde hulpgoederen vernietigd:
https://youtu.be/Zp7QF4w5nF0
Red Cross Admits It Doesn’t Know How Hurricane Harvey Donation Money Is Spent
Mogen wij een voorstel doen?
Goede Vrienden,
Ditmaal slechts een klein berichtje van de twee dagen dat ik nog in Qâra was. Nu ben ik tot eind volgende week in België. Vrienden blijven me wel trouw hun informatie sturen en ik geef die ook graag door, zodat je nog ruimschoots informatie krijgt over de situatie in Syrië. We mochten inmiddels ons oorlogsdagboek over Syrië voorstellen op de boekenbeurs en voor het nationalistisch studentenverbond (NSV) te Antwerpen, waar we met een open geest ontvangen werden. De avond met de studenten was erg aangenaam en boeiend. Er zijn de volgende dagen nog enkele interviews en voorstellingen voorzien. Van schrijven wordt het dus praten. Hierbij denk ik aan de wijze woorden van de grote Engelse econoom E.F. Schumacher: Als God zulke praatzieke wezens geschapen heeft als u en mij, zou Hij dan zelf ook niet iets te zeggen hebben?
P. Daniel
https://youtu.be/f61I1KR2oU4
https://youtu.be/qupnHe4HR_E
Opmerkelijk standpunt in Veterans Today van Mark Dankof, voormalig kandidaat voor de Amerikaanse Senaat; citaat:
“The CIA needs to spend more time investigating terrorists and a lot less time recruiting them and financing them. The United States and Israel, and secondarily Saudi Arabia, have created the very monsters that they are decrying.”
https://youtu.be/2snvEZsqTWU
Juni 2017: ‘gehate’ president Assad loopt gewoon te voet door Damascus naar de tentoonstelling “Made in Syria”, om de verkoop van eigen producten aan te moedigen.
De Italiaanse douane onderschepte een drugslading uit Indië van 24 miljoen tabletten met een verkoopwaarde van 50 miljoen euro, die I.S. via Calabrië naar Libië zou willen smokkelen hebben. Eén pil kost op de zwarte markt in Noord-Afrika omgerekend 2 euro. Men gaat ervan uit dat I.S. met de drugshandel haar terrorismeactiviteiten financiert. Het gaat om Tramadol, een morfine-achtige pijnbestrijder, die zowel in het M.O. als in Noord-Afrika als roesmiddel geconsumeerd wordt. Ook gebruikt door de I.S.-terroristen om hun pijndrempel te verhogen.
https://youtu.be/sPa4uhcXWMg
Vrijdag 3 november 2017
’t Is gelukt
De organisatie van het huwelijksfeest vorige zaterdag was voor ons tevens bedoeld als oefening. We willen ons klaar maken om groepen te ontvangen. En we hebben gemerkt dat het mogelijk is. Het is allemaal wel anders verlopen dan we voorzien hadden. Vooreerst was de groep groter dan verwacht zodat we bij hun aankomst nog een aantal bedden moesten voorzien. Vervolgens kwam de groep vrijdagavond vanuit Libanon ook veel later toe dan voorzien, zodat na het eten en de kamers toewijzen er geen tijd meer was voor een geestelijke bezinning. Zaterdagmorgen bij het ontbijt werden vrijwilligers gevraagd: een groep om de kerk te versieren, een groep om de zalen te versieren, een groep om in de keuken te helpen. En zo gebeurde het. Omdat een byzantijnse huwelijksviering zonder eucharistie verloopt, heb ik ’s avonds eerst de eucharistie gevierd – voorafgegaan door biechtgelegenheid – en daarna volgde de byzantijnse huwelijksinzegening. De kerk was rijkelijk versierd en de kinderen strooiden overvloedig bloemen. Ook de feestzaal was prachtig met opzij een groot tapijt voor de kleine kinderen, die zich met elkaar wel amuseerden. De grotere kinderen hadden meer zin in voetbal op de grote koer. Kortom, we hebben voor het eerst weer een grote groep opgevangen en ervaren dat het mogelijk is, nog met de nodige aanpassingen.
Omdat ik zondagmorgen met deze groep mee naar Beiroet rijd om naar België te komen voor een twaalftal dagen, wil ik nog een grondig onderzoek van mijn ogen. Ik heb een nieuwe bril nodig. Daarvoor moest deze keer in het ziekenhuis betaald worden: om-gerekend één euro! Toen mijn medebroeder aan de doctores zei dat ik naar België vertrek, vroeg ze spontaan: “Kun je me niet meenemen?” Mijn medebroeder hielp me door te antwoorden dat ik wel chocolade kan meebrengen. Dit bevestigde ik en zei dat ik voor haar chocolade zal meebrengen, waarop zij weer: “ik vraag het niet, hij zegt het”. Bij welzijn en leven zal zij Belgische chocolade krijgen.
Aanbevolen
Van harte willen we de voordracht aanbevelen van dr. L. Kiebooms op vrijdag 10 november in Brugge over de seksualisering in een pornografische wereld en van Kathy Lamoral over het Sensiplan, het nieuwe denken over anticonceptie, op 1 december in Brugge: http://www.tegenstroom.eu/source_agenda/Kiebooms-Lamoral.pdf
En dit nog:
Ze maakten er nochtans geen geheim van: bloem werd in beslag genomen en zelfs vernietigd:
P. Daniel