Wie het debat woensdag over de (on?)mogelijke wegen naar Vlaamse Onafhankelijkheid gemist heeft, kan hier zijn schade inhalen:
Maandelijks archief: april 2017
Met de hete adem van de Freiheitlichen in de nek…
Oostenrijk verbiedt de uitbreiding van de vrede en de zelfbeschikking van de vrouw…
https://youtu.be/NSFzuMTSKiA
In navolging van Marokko heeft de Oostenrijkse regering het boerkaverbod (of soortgelijke lichaamsbedekking) goedgekeurd; het maakt deel uit van een nieuw integratieprogramma, gericht op “vluchtelingen” en economische toeristen die door het dragen van hun eigen folkloristische kleding op de ziel en het hart trappen van de Dirndl-meisjes. Een drastische maatregel, die met onze geavanceerde technieken ook anders had gekund…
Tevens wordt het verspreiden van de koran verboden – een vertrouwd straatbeeld in Duitsland en Oostenrijk – en moeten de vakkrachten verplicht een integratiecursus van een jaar volgen om zich de technische jargon op de werkvloer eigen te maken.
Goedgekeurde “vluchtelingen” moeten bovendien onbetaalde gemeenschapsnuttige arbeid verrichten. Wie weigert, krijgt minder. Drie maanden na hun asielaanvraag zullen ze in de toekomst ook legaal tewerkgesteld kunnen worden. Kostenplaatje: iets in de buurt van 200 miljoen euro tot einde 2018.
In Merkelland volgt men de buitenlandse politiek niet.
FT
Modest Mussorgsky: Nacht op een kale berg
Modest Mussorgsky – Op 21 maart 1831 in Karewo geboren als zoon van een grootgrondbezitter, die speciaal de staatsdienst had vaarwel gezegd om zijn landgoed te beheren, krijgt Modest Moessorgsky enkele pianolessen van zijn moeder. Hij loopt gymnasium te Sint-Petersburg, heeft er ook pianoles van Anton Herke en wordt naar de kadettenschool gestuurd met een officiersloopbaan voor ogen.
Kadet in het Preobrazhensky Regiment van de Keizerlijke Garde
In zijn regiment leert hij Balakirev kennen, en als later Rimski-Korsakov, Cui en Borodin zich ook nog aansluiten, ontstaat de machtige “groep van vijf”. In feite waren het allen liefhebbers. Zo kende Balakirev, de geestelijke vader van de groep, niet eens de theoretische kant van de harmonie, en voor Moessorgsky, die van deze nood een deugd wist te maken, zou dit later van groot belang zijn.
De vijf wilden aanvankelijk met meer geestdrift dan vakmanschap de strijd aanbinden tegen de overheersing van de Westeuropese muziek en dus voor een eigen Russische toon- spraak.
In 1859 wordt Moessorgsky overgeplaatst, en omdat hij in Sint-Petersburg wenst te blijven, neemt hij ontslag bij het leger, om uitsluitend te leven van zijn muziek en het familiekapitaal. Wanneer die laatste bron van inkomsten wegvalt en de liberale boerenreformatie van tsaar Alexander II de afschaffing van de lijfeigenschap met zich meebrengt, blijkt de eerste bron niet te volstaan om in zijn levensonderhoud te voorzien. Heel wat mensen zagen zich verplicht zowaar te gaan werken om in hun levensonderhoud te voorzien.
Moessorgsky vindt een job in het ministerie, eerst dat van verkeer, daarna bij dat van boswezen. Merkwaardig genoeg deed hij dit werk graag en plichtbewust tot een jaar voor zijn dood.
Hij was een verstokte vrijgezel. Twee jaar lang woont hij samen met Rimski-Korsakov, en muzikaal gezien bracht dit samenwonen heel wat op: het werd de productiefste periode met de belangrijkste werken: “Boris Godoenov”, “De Kinderkamer” en “Kowantchina”; de relatie tussen beide mannen is er echter aan stuk gegaan: na 1873 vervreemdden ze totaal van elkaar. Ook Balakirev had hij als vriend verloren, terwijl Cui hem verraden had met een vernietigende kritiek op “Kowantchina”. Uiteraard betekende dit de zwanenzang van de machtige kliek van vijf.
Ook met Moessorgsky gaat het nu duidelijk bergaf: hij geraakt terug aan de drank (een erfenis uit zijn buitenissig officiersleven) en aan lager wal; de meeste vroegere vrienden laten hem vallen en hij verliest zijn functie bij het ministerie van boswezen. Hij lijdt letterlijk honger. Op 28 maart 1881 sterft hij in St.-Petersburg door zich in de kliniek bewusteloos te drinken aan een fles wodka.
Brekend nieuws: vanavond in Terzake
Groot corruptieschandaal in de Raad van Europa
Miljoenen aan smeergeld, brievenbusfirma’s en omkoping van politici. Nee, ik heb het niet over een willekeurige bananenrepubliek in Afrika. Dit artikel gaat over een corruptieschandaal in de Raad van Europa (RvE), hoeder van mensenrechten en aanjager van de Europese eenwordingsgedachte. Lees verder…
Uiteraard komt dit niet aan bod in Terzake bij de nullenzender. 1 april… Maar het corruptieschandaal zelf is maar al te waar.
Ter illustratie:
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
Met de Goede Week in zicht (over 2 weken) worden de gebeden langer.
Vorige woensdagavond baden we de “grote Canon” die ruimschoots twee uur duurt en waarbij men bij nagenoeg ieder gebed knielt, met het hoofd tot tegen de grond. Gebed met het hele lichaam. Op vrijdag zongen we tot heden een gedeelte van de akathist-hymne. Deze avond zongen we ze voor het laatst en dan helemaal, samen met de parochianen van Qâra in hun kerk, wat ruim een uur en drie kwartier duurde. We moeten bidden en strijden want de Apocalyps is begonnen, nl. de strijd tussen goed en kwaad, tussen God en de Satan. Deze strijd speelt zich af in Syrië maar ook in Europa, in heel de wereld en in ons land. Daar besteden we nu wat meer aandacht aan. Laten we vastberaden strijden tegen een cultuur van de dood en onverschrokken opkomen voor de eerbied voor ieder menselijk leven, vooral van de zwaksten.
P. Daniel
Vrijdag 31 maart 2017
Werken aan de toekomst
Ons dorp Qâra is van ouds een smokkeldorp met eenvoudige mensen maar ook met allerlei duistere praktijken. De illegale grensovergang langs de bergen naar Libanon werd druk gebruikt. In 2013 werd het dorp daarom ook het centrum van duizenden terroristen van noord en zuid. Dank zij Hezbollah en het Syrische Leger kon het dorp uiteindelijk toch bevrijd worden nadat veel was verwoest. Alle dorpsbewoners zijn gevlucht maar ook weer teruggekeerd. Daarna begon de heropbouw, niet alleen materieel maar ook geestelijk. Er worden ernstige inspanningen gedaan om de mensen nu aan een eerzame kostwinning te helpen en om een goede geest in de samenleving te bevorderen. Dit gebeurt vooral langs de grote gemengde groep van vrijwilligers van de Rode Halve Maan waarvan onze aboe Georges, alias Zaki, namens onze gemeenschap de voorzitter en bezieler is. Zij dragen zorg voor allerlei cursussen, voor het medisch centrum, het centrum voor vrouwen… Een van onze zusters leidt iedere dag een groep van 35 vrouwen die creatief breiwerk maken, dat we in het buitenland trachten te verkopen. En nu zijn drie vrouwen uit Indië terug-gekeerd. Ze hebben daar een half jaar “een blote-voeten-school” gevolgd om lampen te leren maken met zonnepanelen. Als we hen nu het eenvoudige basismateriaal bezorgen, kunnen ze hopelijk een productie beginnen van dergelijke lampen.
Nvdr: ter illustratie:
Toch zijn er altijd heel wat dorpsbewoners geweest die ook gewoon hun kost verdienden met boomgaarden aan de voet van het Anti-Libanongebergte. Vooral kersen uit Qâra waren in heel het Midden-Oosten en verder gegeerde topkwaliteit. Door de oorlog zijn deze boom- gaarden allemaal vernield. Om te beletten dat er na de oorlog nog jaren moet gewacht wor- den totdat de nieuwe plantjes groot zijn, hebben we aan de rand van ons terrein een gebied voorzien om alvast 5000 boompjes in lange voren dicht naast elkaar te planten om ooit terug topkwaliteit te kunnen voortbrengen: kersen, abrikozen en appelen… Bovendien heeft Zaki al enkele tienduizenden vruchtbomen bezorgd aan de dorpsbewoners zelf. Ondertussen staan onze abrikozenbomen op het terrein in volle bloei als de vreugdevolle voorboden van de lente.
Eensgezind tegen de islamitische staat en voor de vrede in Syrië?
De westerse coalitie heeft met haar 68 leden in Washington vergaderd op 22 en 23 maart 2017 om de strijd tegen de islamitische staat te coördineren. Als buitenstander zou je denken dat het met zulk een militaire overmacht slechts een koud kunstje is om voor goed af te rekenen met IS. Over het zogenaamde doel zelf blijkt echter alles behalve eens- gezindheid te zijn. De Amerikaanse staatsecretaris, Rex Tillerson herinnerde de vergadering er aan dat het de bedoeling van president D. Trump is om IS te vernietigen (en dus niet te “verminderen” zoals Obama wilde). Bovendien erkent hij plots dat de Syrische president door het Syrische volk zelf moet gekozen worden, een democratische uitschuiver die bij de Fransen en de Britten in het verkeerde keelgat schiet. IS bestrijden in Mossoul, Irak, zal moeilijk zijn omdat daar vele families met IS verbonden zijn. Wat dat betreft is het in Raqqa, Syrië eenvoudiger. Alle terroristen zijn daar buitenlanders.
Hoeveel geeft u voor de hongersnood in Afrika?
U voelt zich diep in uw hart schuldig terwijl u lekker zit te tafelen, een glaasje wijn drinkt, de kinderen smullen van hun ijsje. U ziet de beelden op televisie met hongerende mensen in Afrika. U hoort de verwijtende toon als de nieuwslezer u een geweten schopt want “de zuinige Nederlanders hebben al 30 miljoen bijeen geschraapt om de ergste honger te stillen” en wij… ach… met de 2,1 miljoen wij voelen ons niet echt betrokken bij heel de ellende. Tenslotte hebben wij in onze jonge tijd tegen heug en meug chocoladerepen verslonden om het zilverpapier aan pater-missionaris mee te kunnen geven bij zijn jaarlijks bezoek en preek in de parochiekerk. Gelukkig is er nog onze regering, die – met uw stilzwijgende toestemming – voor elke euro die u vrijwillig met gulle hand geeft een euro er bovenop doet van uw geconfisqueerd belastinggeld.
Dus ook als u een hart van steen hebt, dan geeft u toch aan de ‘grootste humanitaire ramp’ (… superlatieven verliezen hun betekenis) ook al voelt u er zich helemaal niet door aan- gesproken of verantwoordelijk voor en wil u liever uw jaarlijks goede-doel-steentje bijdragen aan ‘eigen volk eerst’ ontvangers (zie tip onderaan).
Vooraleer we beticht worden van racisme, het is sowieso dweilen met de kraan open. Slechts de ‘goede doel organisaties’ worden er beter van: Waarom slechts vier kinderen als je er elf kan hebben? Geboorteplanning in Niger.
Pat Condell: “Toon een beetje waardigheid en aanvaard de Brexit!”
“Als jullie winnen is het de wil van het volk, als jullie verliezen is het de tirannie van de meerderheid.”
Ondertiteling en geautomatiseerde vertaling via icoontjes onderaan.
Voor begeleidende informatie, volg bruggetjes onderaan de video.
Dank aan Wes H. voor de tip.
EU in de aanval tegen patriotten
De EU trekt geen lessen uit de Brexit. Integendeel, de EU bemoeit zich bij de nationale verkiezingen van lidstaat Frankrijk. Zo wil de EU-Commissie een onderzoek starten om en rond Marine Le Pen en het Front National. Zeg maar een Orwelliaanse Waarheids-commissie die elk woord op de poco weegschaal legt om Marine Le Pen de pas af te snijden bij de presidentsverkiezingen.
In een schriftelijke reactie wil Marine Le Pen weten:
– of de EU-Commissie de toestemming van de Franse regering gevraagd (en gekregen) heeft,
– hoe hoog de geraamde kosten hiervoor zijn,
– welke de voorziene duur van het ‘onderzoek’ is,
– uit hoeveel ‘onderzoekers’ de waarheidscommissie bestaat,
– en vooral: wie er aan de politieke touwtjes trekt bij de “waarheidscommissie”
– en wie de zelfverklaarde “onderzoekers” onderzoekt.
http://www.frontnational.com/2017/03/la-commission-europeenne-simmisce-dans-la-campagne-de-lelection-presidentielle-francaise/
En in de kranten lezen we vandaag: ‘Stop Europese subsidies voor extreemrechts’, een voorzet van Manfred Weber, fractieleider van de EPP, de grootste groep, de christendemocraten in de EU-praatbarak. Telkens wordt er een nieuwe horde gelegd als patriottische EU-kritische partijen verrijzen. Om een fractie te vormen werd het minimum aantal lidstaten en verkozenen verhoogd. Nu wil men gewoon het ontstaan van een niet slaafse (… met onze verontschuldigingen aan de Slaven) partij binnen de EU-constellatie onmogelijk maken. Wat de facto een verbod is, zonder dat het zo genoemd kan worden.
https://youtu.be/yBpcpHuGMC0
Aprilgrap?
Zou iemand het in zijn hoofd halen een herdenkings-monument voor afgevoerde joden tijdens WWII te willen/durven verwijderen of – indien onmogelijk – zelf te verhuizen? Is de confrontatie te groot? Wordt de struikelsteen een steen des aanstoots? Of gaat het gewoon om een aprilgrap?
Bewoners willen af van gedenkteken Jodenvervolging voor hun deur