Een opiniestuk, een getuigenis van en door de poco pers, geschreven door Barbara Supp in Der Spiegel.  Ze is bezorgd over het mogelijk – te verwachten – gunstig verkiezingsresultaat dat de AfD zal laten optekenen.  Dus, zo schrijft ze, moet er opgetreden worden.  Liefst de partij verbieden, maar dat lukt niet meer voor de verkiezingen in maart, dan maar de kiezer terug naar het juiste – link(s)e – pad leiden.

“Wie na de verkiezingssuccessen van de AfD voort-durend over vluchtelingen spreekt en van mislukte immigratiepolitiek, die zorgt voor een volgende verkiezingsoverwinning van de AfD: men ontkent alles, zegt nadrukkelijk dat de partij fout zit.  En doet daarmee wat deze wil.

 

 Er zijn redenen voor de successen, die ouder zijn dan het Merkelmantra “Wir schaffen das”.   Men moet het onbehagen dat de oorzaak is van de kies- beslissingen van dichterbij bekijken.  Het (onbehagen) sluimert als een achtergrondgeluid bij de grollende toespraken over vreemdelingen; het wordt geuit in de verdoemenisfantasie voor politici, het voedt haattirades in het internet.  

 

De AfD voedt zich met het onbehagen, vindt hierin weerklank bij mensen die hun verstand kwijt zijn.  De AfD mobiliseert de kiezers, die niet meer met feiten te beïnvloeden zijn, die in racistische cate- gorieën denken en er genoegdoening in vinden dat er een zondebok bestaat die kan veracht worden.   Hen terughalen wordt moeilijk.  Het zal niet snel gaan.  En het kost geld.  Maar er bestaat een kans.”

Kortom, een opiniestuk waarbij de AfD perfect inwisselbaar is voor de PVV, voor de FPÖ, voor het FN, voor het VB in alle gekende poco kranten / tijdschriften.  En sinds kort ook voor de Trump-kiezers.

https://youtu.be/N6Y_B1ptuzQ