Maandelijks archief: november 2016
Laatste woord van Geert Wilders…
… op proces van de vrije meningsuiting
Hoera, ze blijft het schaffen!
Op algemene aanvraag…
… tot het einde kijken!
Eender hoe, we discrimineren
Beatrix von Storch (AfD) steekt de draak met de discriminatiecultus.
https://youtu.be/2W1jIVU6NZ4
Zoals reeds eerder medegedeeld, u kan via de icoontjes onderaan de ondertiteling en geautomatiseerde vertaling inschakelen. U kan of toch maar liever niet.
Vrhfstdt schittert in zijn nieuwe rol als EU-wraakgod
De fractieleider van de Europese liberalen blijkt nog altijd behept met een wanstaltig groot ego en pathologisch narcisme. Net zoals die andere Belgische liberaal voor hem – premier Michel – vindt hij het nodig de nieuwe president van de Verenigde Staten te schofferen.
Kijk even mee. Begrijpen we Vrhfstdt nu goed? Wil hij de toetredingsonderhandelingen met Turkije verbreken bevriezen en nieuwe voorwaarden opleggen voor nieuwe onderhandelingen? Erdogan krijgt immers de volle laag.
En hij gaat verder op zijn overtuigend elan: onze democratie is in gevaar. Er werd een ring van autocraten rond Europa gevormd, die allemaal de EU (hij zegt ‘Europa’) belagen. En hij noemt ze: Erdogan, Putin… Trump. Want die is geen haar beter: een “clown in Washington”.
En wij (hij bedoelt de EU-bonzen) moeten terugvechten tegen de 5de kolonne (neen, niet de vluchtelingen maar wel de b.g. autocraten) en – als de Europese leiders (de regeringen van de EU-lidstaten) het niet doen – dan wil hij aan het hoofd van zijn regiment wraakgoden, lees het EUropees parlement, orde op zaken stellen.
Zouden ze daar in de EU-praatbarak geen ziekenboeg hebben?
We passen ons aan
Naar verluidt zouden geschiedenislessen à la tête du client aangepast worden in Brusselse scholen. Kwestie van hun eer of die van Mo niet te beschadigen… en het lichamelijk welzijn van leerkrachten te beschermen.
Om de leerlingen niet voor de borst te stoten, zijn er sommige leerkrachten die daarbij de afkomst van de leerlingen in hun klassen in overweging nemen. “Zo zijn er klassen die de middelbare school verlaten, zonder dat ze iets over de Belgische koloniale geschiedenis of andere grote internationale conflicten hebben geleerd”
Verneem er hier meer over.
Terugblik
Van 1978 tot 1987 had het Vlaams Blok slechts één verkozene in het parlement: Karel Dillen. Pas in 1987 behaalde de partij twee zetels in de Kamer en één in de Senaat. In 1989 kwam daar nog een Europese zetel bij. Maar pas op 24 november 1991 kwam de grote doorbraak: de partij behaalde in één klap twaalf zetels in de Kamer en vijf in de Senaat. Onze vijanden, bijna iedereen in de media en het politieke establishment dus, noemden dat Zwarte Zondag.
Het Vlaams Blok dat toen de verkiezingen won, enigszins tot zijn eigen verbazing, was een heel andere partij dan het Vlaamse Belang nu. Het Vlaams Blok was toen net zoals nu een seculiere partij, maar ze had wel nog een sterke en invloedrijke conservatief-katholieke vleugel, net zoals de CVP toen ook nog een Vlaamsgezinde vleugel had.
In de eerste jaren na Zwarte Zondag kende ik Franstalige, belgicistische Brusselaars die op onze partij stemden omdat die als enige een barrière probeerde te vormen tegen de algemene decadentie.
Onze duidelijke standpunten tegen de legalisering of maatschappelijke aanvaarding van abortus, pornografie, drugs, pedofilie en homoseksualiteit waren toen nog een electorale en morele kracht, geen remmende factor.
Dat de CVP in 1990 onder Martens VIII haar toch al verdorde christelijke wortels helemaal had afgehakt door de abortuswet goed te keuren, was zelfs voor veel hondstrouwe CVP-kiezers de druppel die de emmer van capitulaties en verraad deed overlopen. Ook dat droeg bij tot onze overwinning in 1991.
Ook zuiver politiek gezien handhaafden we toen nog standpunten die intussen op de achtergrond geraakt zijn, zoals amnestie, solidarisme en de Groot-Nederlandse gedachte. De partij was nog probleemloos voor kernenergie, voor de Navo en voor Zuid-Afrika. Niet dat we de Apartheid zo ideaal vonden, maar het leek ons binnen de Afrikaanse context het best haalbare systeem. Het mindere kwaad vergeleken met de bloedige chaos die het zwarte zelfbestuur elders in Afrika had ontketend.
Terwijl de Volksunie na drie regeringsdeelnamen en vele belgicistische compromissen een zwalpend schip was, had het Vlaams Blok al duidelijk gekozen voor de Vlaamse onafhankelijkheid en bij de Vlaams-nationalistische kiezers plukten we daar op Zwarte Zondag de vruchten van. Met dank aan het geknoei van de vele regeringen-Martens en aan de institutionele atoombom van Moureaux.
Nieuw thema
Ortega y Gasset schreef ooit dat de Romeinen achterwaarts door geschiedenis gingen: ze maakten geen toekomstplannen, zoals moderne mensen dat doen, maar zochten ze voortdurend naar parallellen met het verleden. De naoorlogse Vlaamse Beweging in de jaren ’80, vóór Zwarte Zondag, liep ook achterwaarts door de geschiedenis. Ze zat nog grotendeels gevangen in de trauma’s van collaboratie en repressie, en ze zag alles doorheen dat prisma.
Zwarte Zondag was een eerste breuk, een eerste stap in… nee, niet in het vergeten van het verleden, maar in het loskomen uit de verlammende trauma’s en het dwangmatige herkauwen ervan. Dat is nog altijd niet helemaal gelukt, maar er werd tenminste een begin mee gemaakt. Met zijn scherpe kritiek op de immigratie had het Vlaams Blok voor het eerst een echt nieuw thema aangeraakt, waarbij men niet kon terugvallen op de klassieke denkpatronen van de Vlaamse Beweging.
Landen als Hongarije, Spanje en Griekenland hadden een bittere geschiedenis van onderdrukking, roof en vernedering door islamitische overheersers. Dat is een onderdeel van hun nationale bewustzijn geworden. Vlaanderen had die historische ervaring niet. Voor het eerst betraden we een nieuw politiek territorium. Voor het eerst liepen we niet meer achterwaarts door de geschiedenis. En zelfs toen, in de jaren kort vóór en kort na Zwarte Zondag, was de islam als onderliggende religieuze ideologie in onze argumentatie over migratie nog slechts in embryonale vorm aanwezig, al zou dat snel veranderen.
Sociale bijsturing
De Vlaamse Beweging was na de ondergang van het Daensisme grotendeels vervreemd van de arbeidersklasse. Arbeiders stemden meestal voor de socialisten of voor de ACV-vleugel van de CVP. Maar de socialisten trokken steeds meer de kaart van de moskee en steeds minder die van het volkshuis. Met Zwarte Zondag stapten er voor het eerst in héél lang weer massa’s arbeiders over naar een Vlaams-nationalistische partij. Dat was dank zij het immigratiethema, en die nieuwe kiezers werden natuurlijk niet als bij toverslag flaminganten. Maar ze kwamen wel opnieuw in contact met de Vlaamse Beweging en ze hoorden en lazen, misschien voor het eerst, weer Vlaams-nationale argumenten in hun oorspronkelijke vorm, en niet meer alleen de boosaardige karikatuur die de socialisten ervan hadden gemaakt. Het terugwinnen van de arbeiders is natuurlijk een proces van lange adem.
Maar een ander proces voltrok zich veel sneller: vóór Zwarte Zondag was onze partij economisch en sociaal terrein in praktijk zeer “blauw” liberaal, ondanks het feit dat het solidarisme nog prominent in de statuten stond. Op ethisch vlak zijn we natuurlijk nooit liberaal geweest. Dat economisch liberalisme was niet programmatorisch of dogmatisch. Het was in de jaren ’80 als vanzelf zo gegroeid. Paul Beliën zei toen met een boutade dat het Vlaams Blok “katholieker moest zijn dan de CVP, liberaler dan de VLD en Vlaamser dan de Volksunie”.
Maar de plotse toevloed van arbeiders – en werklozen! – in ons kiezerskorps, dwong ons meer aandacht te besteden aan sociale thema’s. Zolang het maar niet tot socialisme ontaardt, zolang sociale voorzieningen valnetten zijn en geen hangmatten, is dat een positieve ontwikkeling. Vrijhandel en vrije markt zijn meestal positief, maar ze kunnen dramatisch ontsporen en dan zijn er correcties nodig.
Hatelijk en antidemocratisch Het merkwaardige aan deze overwinning was, dat zij met zo weinig middelen was bereikt. De partij had geen grote campagnes kunnen voeren. Ze was niet of nauwelijks aan bod gekomen op de BRT en dan alleen nog in negatieve zin. Ze had geen zuilorganisaties. Geen enkele krant steunde haar. Haar enige propagandisten waren de trouwe militanten, de sjoemelende en liegende belgicistische politici en last but not least, de vele Marokkaanse en Turkse delinquenten, vooral jongeren, die hier ongestraft grote sier konden maken.
Het was een triomf van de democratie: een oppositiebeweging die geweldloos tegen de machten van het establishment in was doorgebroken. Maar dat establishment ging tekeer alsof Hitler en Goebbels tegelijk uit hun graf waren opgestaan, en een staatsgreep hadden gepleegd.
In werkelijkheid kwam die sluipende staatsgreep achteraf, toen de democratie na Zwarte Zondag ernstig werd ingeperkt en verkracht door de hatelijke, autoritaire en antidemocratische reacties van onze vijanden. In de tien jaar die volgden, werden onder het mom van “antiracisme” censuurwetten ingevoerd. De vrijheid van meningsuiting werd ingeperkt. GVA werd als rechtse krant kapotgemaakt. De media werden gestroomlijnd (zie de Terugblik: De liquidatie van de vrije pers) en ingeschakeld als propagandamachines voor het multiculturalisme en tegen het Vlaams Blok. Men maakte “snel Belg”- wetten en immigranten kregen stemrecht, om als stoottroepen te dienen tegen de Vlaamse kiezers. En nu slaan die stoottroepen aan het muiten…
Marc Joris
Nvdr: Ook de kwaliteitskrant DM besteedde op haar eigen-zwarte manier aandacht aan dit nieuwsfeit van 25 jaar geleden: “…een oprisping van datzelfde xenofobe nationalisme dat tijdens de jaren 30 en 40 zijn duistere hoogtijdagen had beleefd…”
De tv-zenders VTM en BRTN nadat de verkiezingsresultaten binnen liepen:
Schuif tijdlijn door naar 01’40”
Schuif tijdlijn door naar 06’30”
Op YT vindt u nog meer filmbeelden uit het archief ‘duiding’. Tip Panorama of 7de Dag en Vlaams Blok.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Wat onze media je niet vertellen
Pater Daniël Maes bericht uit Syrië:
Goede Vrienden,
De aardbeving van Trump als president heeft Amerika nodig om te beseffen hoe sterk het protest van het volk is tegen de huichelarij en corruptie van de heersende elite. Er volgen nog enkele naschokken.
De Europese excellenties verkeren in volkomen verwarring en onbegrip. De media hebben zulke karikaturen van hem gemaakt dat het nog even duurt vooraleer we de werkelijkheid kunnen zien. Trump en Putin hebben elkaar inmiddels al getelefoneerd. Ze zouden constructief samenwerken om IS en extremisme te bestrijden en de wereld veiliger te maken. Ook willen ze hun krachten verenigen en samenwerken tot voordeel van beide landen. Wellicht moeten we nog even wachten totdat Trump werkelijk president is. De CIA probeert met bussen vol (betaalde) mensen het protest tegen hem aan te wakkeren, zoals ze al in zovele landen deden. Het is echter duidelijk dat deze man in staat is weerstand te bieden. Verder heeft hij al laten weten dat hij als president geen salaris van de staat nodig heeft. Hij is tevreden met één symbolische dollar! De nieuwe weg die Donald Trump inslaat, zal niet zo eenvoudig meer afgesloten kunnen worden.
P. Daniel
Vrijdag 18 november 2016
Flitsen uit het leven van onze gemeenschap
Hierbij iets over hetgeen ondertussen bij het gewone werk hoort en over de opvang van enkele journalisten.
Nogmaals lossen en laden
Het leven zelf is gelukkig veel minder eentonig dan het verhaal. Maandag was het weer een dag van zware arbeid. Eerst moesten tonnen kaarsen bij de voorraad geplaatst worden en daarna tonnen paraffine naar de fabriek gebracht om nieuwe kaarsen te maken. Dus tweemaal een grote vracht laden en lossen. En eigenlijk is ieder pak te zwaar om er vlot mee om te springen. Bovendien kwam daarna nog een container toe. En omdat het niet de eerste keer is dat er op een dag veel moet versleurd worden, viel er eentje van ons uit, met hevige rugpijnen. Gelukkig bleek dat er niets gebroken was. Het waren overbelaste spieren. Nu oppassen dat er niet meerderen voor een tijdje in de lappenmand geraken. Het aangename is wel dat er een keten kan gevormd worden van een reeks mannen die de last aan elkaar doorgeven. Voor Afrikanen is dat telkens een aanleiding om te zingen en te dansen, of om enkele behendige sprongen uit te voeren totdat ze moe stil vallen.
Twee Portugese journalisten
We moesten bovendien nog logement voorzien voor twee Portugese journalisten: zorgen voor een kamer, schilderen, elektriciteit, sanitair, deuren… Zij kwamen dinsdagavond toe en wilden een grote reportage maken. Ze zijn niet aan hun proefstuk toe want ze hebben al een behoorlijk deel van de wereld bezocht en vele reportages gemaakt en eentje heeft reeds verschillende merkwaardige prijzen gewonnen. Juist nu was er geen elektriciteit. Er was onderbreking gans de nacht en gans de dag tot woensdagavond. Voor ons wasmachine is dat geen probleem want dat is al enkele dagen kapot en de was stapelt zich op. Intussen wassen de fraters het noodzakelijke met de hand, zoals duizenden monniken vóór ons (niet?) hebben gedaan.
Woensdag hadden de journalisten al een gesprek met abouna Georges in Qara. Toen ze terugkwamen hadden ze allerlei groenten en fruit bij en vroegen of ze voor het avondmaal mochten zorgen. Graag natuurlijk. En zo zaten we ‘s avonds met twaalf mannen te smullen met spullen die we niet direct gewoon zijn maar wel heerlijk vonden.
We hadden de traditie gerespecteerd door de helft van al wat we gekregen hadden aan de zusters te geven. Terwijl we aten kwam er echter minder aangenaam nieuws. De journalisten moeten morgen vroeg op het ministerie van binnenlandse zaken gaan uitleggen wat ze allemaal komen doen.
En dat belooft een heel lange weg te worden of een uitwijzing. De argwaan tegen journalisten is erg groot en met reden. Zo vierden we ’s avonds al meteen als ons laatste avondmaal. Donderdagmorgen was het een hartelijk afscheid met de nodige foto’s. Een van de journalisten moest vanwege zijn jongste zoon nog zijn dierbaarste speelgoed hier aan de kinderen geven en ik kreeg een mooi voetbaltruitje met daarop Ronaldo 7 Portugal. Dat zal voor de volgende match zijn.
Wij beloofden intens te bidden opdat het met de journalisten toch goed zou aflopen en dat gebeurde ook. Donderdagavond kwam moeder Agnes-Mariam toe met het bericht dat de journalisten hun reportages mochten maken. Er was een lange en moeilijke weg aan voorafgegaan en zij hadden inmiddels zelf alle hoop al opgegeven. Toch kwam er een ommekeer.
Als de valse en negatieve berichtgeving zoveel kwaad blijft doen aan Syrië en als je nu eens bekwame en bekende journalisten hebt die hieraan op de meest professionele wijze iets willen doen, waarom zou je hen niet aanmoedigen? Hierop kregen de journalisten alle vrijheid. Vrijdagmorgen kwamen ze in ons klooster toe om onmiddellijk weer te vertrekken naar Aleppo, samen met moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel.
Een aardbeving met naschokken
De vreugde om de Amerikaanse presidentsverkiezingen werd door veruit de meeste van onze lezers gedeeld en verschillenden stuurden me bemoedigende artikels en video’s in dezelfde zin.
Eén persoon stelt zich bezorgd de volgende vraag. Door Trump te verwelkomen, doen we dan niet hetzelfde als wat sommigen deden in 1938 met Hitler? Een zeer goede vraag maar een totaal verkeerde inschatting.
Onze tijd (en zeker Syrië) kan niet vergeleken worden met 1938, de aanloop naar een verschrikkelijke oorlog, maar met 1945, toen Europa er verwoest bij lag. Syrië is al uitgemoord en verwoest, wat voorlopig nog steeds doorgaat. En de draaischijf van dit “Hitler-regime” is H. Clinton.
Sommige van onze excellenties stellen zich gewichtig aan en maken zich zorgen omdat Trump nu baas is van het leger, ook van de NAVO. En dat “madame génocidaire” en haar clan tot heden feitelijk baas van het leger was, zou voor hen geen probleem zijn?
Voor de Amerikaanse oorlogsvoering is zij de kers op de taart. Sinds WO II werden hierdoor 50 regeringen van andere landen omver geworpen, de bevolking van 30 landen gebombardeerd en 50 staatsleiders vermoord. Het laatste van haar criminele acties is nog lang niet onthuld.
Sinds 9 november worden opvallend veel officieren van de jihadisten vermoord in Oost-Aleppo, Idlib, Raqqa en ook in Irak. Is dit een onderlinge afrekening van rivaliserende bendes of is de administratie van Obama voor Clinton zo veel mogelijk sporen van haar duistere praktijken uit aan het wissen vooraleer Trump aantreedt?
Sinds 1978 zetten de VS en Saoedi-Arabië jihadisten in om te vechten tegen de Sovjet-Unie, dan tegen Rusland. Dit gebeurde in flagrante schending van het charter van de VN. Ze werden gebruikt in de oorlogen in Afghanistan, Joegoslavië, Tchechenië, Irak, Libië, Syrië en doodden honderdduizenden mensen. Met Clinton bereikten deze criminele daden een hoogtepunt.
Nu hebben Saoedi-Arabië, Qatar, Emiraten en Jordanië niet minder dan 60.000 Toyota’s gekocht voor IS! In ieder geval zijn we blij dat H. Clinton een halt werd toegeroepen. (Ze schijnt nu de echtscheiding aangevraagd te hebben!) Of daarmee de oorlogsvoering meteen stopt is uiteraard helemaal niet zeker.
Een andere gedachte is deze. Amerikaanse vrienden vertelden dat ze destijds op Obama gestemd hadden omdat zij dachten dat hij de kandidaat van de vrede was. En onmiddellijk daarna bracht hij de oorlogsvoering in een nog hogere versnelling met dezelfde raadgevers als die van zijn voorganger.
Onze Amerikaanse vriend, historicus en journalist Wesley Tarpley (www.tarpley.net) heeft in zijn (niet geautoriseerde!) biografie van Obama aangetoond dat deze ook maar een marionet is, met dit verschil dat hij een veel betere acteur en leugenaar is dan zijn voorgangers. Hij heeft het nucleair gevaar in onze wereld enorm vergroot, maar toch de Nobelprijs voor de vrede weten te bemachtigen, omwille van zijn schitterende uitspraken over de vermindering van de nucleaire dreiging! En het gebruik van chemische wapens heeft geen belang meer nu Rusland heeft aangetoond dat het de terroristen zijn die ze volop gebruiken. Als Syrië niet kan aangeklaagd worden, hoeft er niet meer over gesproken te worden.
Kortom, het hele systeem is ziek, gebouwd op uiterlijke schone schijn om een niets ontziende totale overheersing van onze planeet te camoufleren tot verrijking van een corrupte elite. En moest de EU enige onafhankelijkheid hebben, dan zou ze niet toelaten dat op haar grondgebied zoveel Amerikaanse atoomwapens geplaatst worden! Er is iemand nodig van buiten de politieke gevestigde elite.
En daar zou Trump goed voor kunnen dienen. Met 306 grote kiezers tegen 232 heeft hij voor de republikeinen de beste score gehaald sinds Ronald Reagan, (al heeft hij in het geheel minder stemmen behaald). Ze gaan van Ronald naar Donald. Hij ziet in ieder geval dat het geen zin heeft terroristen te blijven steunen, een “regeringswissel” te bewerken en landen te ontwrichten. Hij wil vechten tegen IS, niet tegen Irak, Syrië, Rusland, maar juist in samenwerking met anderen, zoals Rusland en Syrië.
Hopelijk kan hij het ook doen. Hij lijkt verder niet de man die de christenvervolging achterbaks blijft steunen. Hij schijnt wel oog te hebben voor een steun aan het leven, het huwelijk en het gezin, wat tevens van kapitaal belang is voor iedereen en voor iedere samenleving. Hoe dit allemaal vertaald zal worden is niet duidelijk. En dat al zijn visies niet helemaal proper zijn, willen we graag aannemen. We hebben echter alle reden om hem als kandidaat van de vrede een kans te geven. De vrede in Syrië en elders zal in ieder geval met Trump veel dichterbij komen dan met haar die ons al meer dan vijf jaar in een Hitler-horror gestort heeft. De media, het Pentagon, de hele oligarchie waren tegen Trump. Hij werd belachelijk gemaakt met een of ander element uit een toespraak terwijl de Hillary hysterie maar bleef stijgen. Het Amerikaanse volk heeft de huichelarij en corruptie van de elite doorzien en afgewezen. De Europese excellenties staan nu perplex en weten niet hoe ze zich moeten gedragen. Ze schijnen niets begrepen te hebben.
Naar de uiteindelijke bevrijding?
Neen, we zijn nog niet zo ver, maar de “moeder van alle veldslagen” in Aleppo is in voorbereiding. We mogen voor het eerst sinds het begin van deze onrechtvaardige oorlog tegen Syrië ons de vraag stellen: gaan we nu eindelijk naar de definitieve bevrijding van Aleppo en Syrië? Zal binnen afzienbare tijd de Syrische president vanuit Aleppo een tv-toespraak kunnen houden tot het volk om allereerst de honderdduizenden Syrische martelaren te gedenken, te danken en voor hen te bidden?
Hiervoor moet eerst het Hillary-tijdperk nog afgesloten worden, nl. de Amerikaanse obsessie om heel de planeet te controleren. Landen die zij vijanden noemen worden ontwricht, uitgestoten of gestraft. Landen die zij vrienden noemen worden bevorderd. Op 28 oktober 2016 werd Rusland uit de UNO Raad van de Rechten van de Mens gestoten, terwijl Saoedi-Arabië hierin een tweede mandaat kreeg. Nagenoeg niemand protesteerde. Op 15 november heeft de Saoedische delegatie voor de 3e commissie van de UNO voor de bevordering en de bescherming van de rechten van de mens . een voorstel van resolutie ingediend waarin “de toestand van de rechten van de mens in Syrië” wordt aangeklaagd (aangenomen met 116 stemmen voor, 15 tegen, 49 onthoudingen).
Welnu, dit zijn toestanden die ooit heel die UNO Commissie voor de Rechten van de Mens zullen doen ontploffen, op dezelfde wijze als de modale Amerikaan nu de corruptie van de elite heeft aangeklaagd door voor Trump te stemmen. Het land waarin mensen minder waard zijn dan dieren, mag als algemeen procurator op het eerbiedwaardigste wereldvlak kritiek geven aan het land dat het hoogst geëvolueerd is in heel de Arabische wereld op gebied van gelijkheid en eerbied voor de mensenrechten. Blijft er van de geloofwaardigheid van zulke internationale instanties nog iets over? De kruik gaat zolang te water… totdat ze breekt.
In elk geval heeft de permanente Syrische afgevaardigde bij de UNO voor een verpletterend antwoord gezorgd. (Bachar al-Jaafari : Quand le terroriste devient le défenseur des droits de l’homme, il devient possible que l’EIIL préside les opérations de maintien de la paix de l’ONU…, mondialisation.ca, 17 november 2016).
Inmiddels is het Russische vliegdekschip Admiraal Kuznetsov in Syrië aangemeerd om te helpen de wapenvoorraden, wapenfabrieken en laboratoria voor chemische wapens van de terroristen te vernietigen en de jihadisten op te ruimen. Burgers die in de omgeving wonen worden verwittigd weg te trekken en de ziekenhuizen worden van extra materiaal voorzien. Op dinsdag 15 november werden bombardementen uitgevoerd waarbij al een dertigtal al-Nousra strijders werden uitgeschakeld, waaronder de commandant Abul Baha al-Asfari. De gehele operatie van de bevrijding van Aleppo wordt nu beheerst door Rusland die zelf feitelijk een no-fly-zone heeft ingesteld om de illegale acties van het westen en hun vazallen tegen Syrië te beletten. We blijven hopen, ijveren en bidden voor de uiteindelijke vrede in Syrië.
P. Daniel
I.S. sympathisanten aan Turkse universiteit(en)
https://youtu.be/iT-KB63XRVc
Hoe wanhopig is de EU-Commissie?
De EU-Commissie wil de jeugd masseren, tot de juiste keuze in het stemhokje verleiden. Niet met ideologische argumenten maar gewoon door hen op hun 18de verjaardag een gratis Interrail treinticket te schenken. Nochtans vindt men bij deze leeftijdsgroep niet de grootste critici der EU-burgers. Maar deze laatsten krijgen niets – integendeel.
Voor het volgende jaar werden er een bijkomende 50 miljoen euro voor het EU-onderwijsprogramma Erasmus voorzien; het gratis treinticket door heel EUropa zou uit deze pot betaald worden.
Ze zijn er nog niet uit bij de EU-Commissie, want er moet nog bepaald worden wie voor deze gratis tickets in aanmerking komt. Voor alle 18-jarigen is het onbetaalbaar; eventueel wordt een loterij overwogen of een testfase volgend jaar.
Gangmaker bij de EU parlementairen is Manfred Weber (CSU). Hij ziet in het gratis reisaanbod een middel om jonge mensen voor de EU te winnen.
Noteer dat kandidaat lidstaat Turkije (en andere niet EU-lidstaten – IJsland heeft zijn aanvraag ingetrokken) onverkort deel uitmaken van het Erasmusproject, maar dat het Verenigd Koninkrijk wegvalt zodra de Brexit in kracht treedt. Iemand met een slecht karakter zou het treiteren kunnen noemen.