Wat u nooit in onze media zal vernemen
Goede Vrienden,
Niet alleen in Syrië heerst er een “humanitaire crisis”. De VS en hun vazallen zorgden voor een “humanitaire crisis” van 15 jaar in Afghanistan, 13 jaar in Irak, de laatste jaren in Libië, in Syrië, in Jemen. Waarom? Om hun kostbare terroristen, “gematigde” rebellen of “vrijheidsstrijders” te redden. Nu helpen de VS mee aan de “bevrijding van Mossoul”, d.w.z de kopstukken van IS en hun familie worden veilig overgebracht naar Raqqa in Syrië, zodat onderzoek en bestraffing niet meer mogelijk zijn en ze in Syrië hun misdaden kunnen hervatten. Hopen dat Syrië toch een en ander nog kan beletten.
Ondertussen is ook de bevrijding van Aleppo nakend, maar het is nog onduidelijk op welke wijze de internationale coalitie hierop zal reageren. Alles is nog mogelijk, van het verschrikkelijkste tot het beste. Het Syrische leger en zijn coalitie is wel geleidelijk steeds meer gebied aan het heroveren, met behulp van de bevolking, waardoor vrede in Syrië ook een van de mogelijkheden blijft.
We geven nu wat gewoon nieuws uit onze gemeenschap en een bezinning op het conflict tussen Rusland en België rond moordende F 16’s.
P.
XI/42
Vrijdag 21 oktober 2016
Flitsen uit het leven van onze gemeenschap Mar Yakub
Al blijft de zon overdag meestal heerlijk stralen, het begint ’s avonds en ’s nachts steeds kouder te worden. Vanaf september kan er regen vallen, maar er is nog geen druppel gevallen. Met de groep van tien mannen leven we in de nieuwbouw, steeds meer gescheiden van de zustergemeenschap. Samen wordt wel gewerkt aan de hulpverlening en de nieuwbouw dient nog steeds als opslagruimte. Samen vieren we ook de eucharistie. Terwijl de zusters de overvloedige oogst van de granaatappels verwerken, besteden wij onze krachten aan de verdere afwerking van de nieuwbouw, naast de dagelijkse huishoudelijke taken van koken tot het wassen van de klederen. Bij dit alles proberen we zo goed mogelijk het vaste ritme van het gebed trouw te blijven en iedere dag in de voormiddag en in de namiddag een uur les in te lassen (filosofie, spiritualiteit, liturgie, Arabisch, catechismus, bijbel….)
Woensdag werden we uitgenodigd om de gemeenschap Mar Yakub te vertegenwoordigen op de begrafenisdienst in Qâra van een soldaat die nu in Aleppo gedood werd en die hier ons nog mee beschermd heeft toen wij in november 2013 in groot gevaar verkeerden. Er waren vele soldaten, Hezbollah en Syriërs, burgerlijke autoriteiten en imams, die een toespraak hielden. Deze dienst is alleen voor mannen. Het condoleren gebeurt door een hand te geven en de wens uit te spreken: Moge God barmhartig zijn. Er was een grote tent voorzien, aan één kant open en van binnen feestelijk behangen met versierde rode gordijnen in verschillende lagen. Ondertussen wordt koffie geserveerd in kleine tasjes en blijven de aanwezigen onderling elkaar groeten. Groepen bezoekers komen binnen, maar al vlug gaan groepen bezoekers ook weer weg. Tijdens deze moslimdienst voelden we nogmaals welk een grote eerbied het Syrische volk heeft voor zijn “martelaren”.
De cultuur van leugen en vernietiging
Lt. Gen. Sergei Rudskoy kondigde maandag een humanitaire pauze aan voor Aleppo. Vanaf dinsdag 7.00 u hebben de Russische en de Syrische luchtmacht hun acties gestaakt. Volgens de Russen hebben juist die dinsdag twee Belgische F 16’s het dorp Hassayek (N Aleppo) gebombardeerd waarbij 6 burgers werden gedood, 4 gewond en twee huizen vernield. De betreffende Belgische minister ontkent iedere betrokkenheid “met zijn hand op zijn hart”. Bovendien wordt de Russische ambassadeur nog op het matje geroepen. Hoe durven die Russen België beschuldigen!
Het lijkt wel de omgekeerde wereld. België komt illegaal, tegen het internationaal recht in, tegen het handvest van de UNO en zonder enige toestemming van de wettelijke regering Syrië bombarderen, terwijl Rusland geheel volgens internationaal recht op vraag van de Syrische regering het land helpt in zijn strijd tegen het internationaal terrorisme. En België meent Rusland dan nog de les te moeten spellen! De Russische diplomatie is er geen van schelden en dreigen, zoals de westerse, maar een van rustig beredeneerd handelen. En dus riep Moskou de Belgische ambassadeur op het matje.
Lees verder →