Onze (Anne)man(s) in de EU-praatbarak

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

Tweede zit voor J.M. Dedecker bij N-VA?

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

“Afgelopen week sloegen Kamerleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters de deuren van de N-VA achter zich dicht. Waarnemers en journalisten spraken van ‘de zwartste week voor de N-VA tot nu toe’. Wel, dames en heren, ik kan u zeggen dat dat voor mij persoonlijk niet klopt. De defenestratie van Jean-Marie Dedecker heeft er bij mij nog veel harder in gehakt. Het is nu bijna tien jaar geleden, maar dat was mijn persoonlijke zwartste week als lid van de N-VA. Ik werkte toen op het kabinet van Vlaams minister Geert Bourgeois als raadgever. De dag nadien deed ik op het werk mijn beklag tegen Ben Weyts, die toen als kabinetschef mijn baas was. Ik was het zo oneens met de beslissing van de partij, vond het gewoon een vuile streek. Ben Weyts zei me toen: een partij is zoals een huwelijk: je neemt het zoals het is, in goede en kwade dagen. Stop nu met zagen, en ga verder werken.”
Politieke vrienden
Aan het woord is Theo Francken, staatssecretaris voor Asiel en Migratie in de regering Michel I. Afgelopen dinsdag was hij de eregast op de voorstelling van “Vrank en vrij”, het nieuwe boek van Jean-Marie Dedecker dat zijn meest markante columns voor Knack.be bundelt.
Francken rekent Jean-Marie Dedecker tot één van zijn politieke vrienden. “Toen ik pas staatssecretaris was en onder vuur lag wegens vermeend racisme, is er maar één iemand buiten mijn eigen partij die ik gebeld heb om raad te vragen, en dat was Jean-Marie.”
Op de boekvoorstelling prijst Francken Dedecker verder nog als een uniek politicus binnen het Belgisch politiek landschap. “Een rechts denker met aversie voor hen die alles in de schoot geworpen krijgen, maar met oprechte sympathie voor de kleine belastingbetaler. Een ijsbeer met een warm hart en een groot rechtvaardigheidsgevoel. Volgens mij was hij politiek gezien nooit gelukkiger dan tijdens zijn laatste jaren als Kamerlid: zonder partijpolitieke dwangbuis, in de nok van de kamer, zonder God, gebod en partij.”
Theo Francken bij Actua TV

Trekt Jean-Marie Dedecker over twee jaar samen met N-VA naar de kiezer? Dedecker zelf bevestigde in ‘De Afspraak’ wel al dat N-VA interesse toont.

Nieuwe peiling: CD&V wipt over Club Brugge

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

Afbeeldingsresultaat voor cd&v lid worden In de jongste peiling van VTM en Het Laatste Nieuws doet CD&V het bijzonder goed. De christendemocraten springen zelfs over Club Brugge. De landskampioen zit in de knoop met zijn traditionele achterban.

CD&V doet een uitstekende zaak in het nationale klassement. De ploeg van voorzitter Wouter Beke wipt over Club Brugge naar de derde plaats, ondanks de offensieve blunders van targetspits Kris Peeters. De familieclub verovert harten met haar sociale imago. Lees verder bij De Rechtzetting

Zogezegd

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

Zogezegd

“Mijn liefde voor deze stad is onvoorwaardelijk, maar er is een tijd om te komen en een tijd om te gaan. Misschien voelde ik de laatste jaren ook de behoefte groeien om weer in het Nederlandse idioom te gaan baden. De taal waarop ik verliefd was geworden en die mede de reden was om de grote overstap te wagen en een eeuwige vreemdeling te worden. De taal van meesters als Boudewijn de Groot en Jaap Fischer. En deze taal, net als eerder het Rotterdams, sterft nu uit. Aan de kassa van de supermarkt, bij de apotheek, in de wachtkamers en op straat of elders hoor je vooral de keelklanken van het Arabisch, het sissende Turks of een ondoorgrondelijk straatdialect waar jongeren zonder perspectieven op kauwen. Kom op, daarvoor ben ik niet naar Nederland geëmigreerd: om verbaal, fonetisch en communicatief door nieuwkomers uitgesloten te worden.”

Sylvain Ephimenco, schrijver, journalist in ‘Rotterdammer Af’

Zonder commentaar

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

https://youtu.be/TnsCqx9X5c0

Arthur Sullivan – Symfonie in E majeur

Geplaatst op 2 oktober 2016 door De Redactie

Arthur Seymour Sullivan (Lambeth, 13 mei 1842 – Londen, 22 november 1900) was een Britscomponist. Sinds 1883 mocht hij zich Sir Arthur Seymour Sullivan noemen.

Van 1856 tot 1858 studeerde hij aan de beroemde Royal Academy of Music in Londen. Aansluitend studeert hij aan het Conservatorium in Leipzig en komt in 1861 weer terug naar Londen. Met zijn diploma-werk, een inleidend muziekstuk voor het toneelstuk The Tempest van William Shakespeare, oogstte hij in Engeland groot succes.

Afbeeldingsresultaat voor Arthur Seymour Sullivan Al spoedig had hij een reputatie voor ballades en (kunst-)liederen en hij kreeg een baan als organist in de West End church.

Hij schreef voornamelijk opera’s, veelal op libretto’s’s van W.S.Gilbert. Veel opera’s van ‘Gilbert en Sullivan’, zoals H.M.S. Pinafore en The Pirates of Penzance, zijn legendarisch geworden. Hun grootste succes was echter The Mikado uit 1885.

Victoria Enbankment Gardens, Londen

Tevens componeerde hij ballet- en toneelmuziek, oratoria en liederen. Van dit laatste genre is Onward, Christian Soldiers uit 1872 een werk, dat heden ten dage nog vele mensen aanspreekt. Van verschillende werken bestaan er ook bewerkingen voor harmonieorkest en brassband, zoals Entrance and March of the Peers, Ouverture “Di Ballo”, Ouverture tot de Operette “Her Majesty’s Ship (HMS) Pinafore (of: The Lass that Loved a Sailor)”, Ouverture tot de opera “Iolanthe (of: The Peer and the Peri)”, Ouverture tot de operette “Patience (of: Bunthorne’s Bride)”, Ouverture tot de opera “The Pirates of Penzance (of: The Slave of Duty)”, Selectie uit de opera “The Mikado (of: The Town of Tipitu)”‘, Ouverture tot de opera “The Yeoman of the Guard (of: The Merryman and His Maid)”.

https://youtu.be/X9irmDpqDSs

Morgen: referendum in Hongarije

Geplaatst op 1 oktober 2016 door De Redactie

Afbeeldingsresultaat voor ungarn referendum flüchtlinge

“We zeggen het aan Brussel, opdat ze het daar eindelijk verstaan!”

Afbeeldingsresultaat voor orban retter des vaterlandes Morgen trekken de Hongaren naar de stembus. In een referendum ‘mogen’ ze beslissen of de EU zonder de toestemming van Hongarije vluchtelingen naar hun land mag doorsturen.

De EU vraagt zich intussen af (!) of het referendum wel rechtsgeldig is.

https://youtu.be/lfz6wfEiOj8

Nigel Farage gaf hem een steuntje in de rug:

https://youtu.be/zDhMNQYg7f4

Het kan verkeren…

Geplaatst op 1 oktober 2016 door De Redactie

Nederland was te vol.

Toen eind 1949 de Nederlandse bevolkingsomvang de ‘gevaarlijke grens’ van bijna 10 miljoen inwoners had bereikt vond de regering, onder leiding van PVDA-premier Willem Drees, dat de tijd was aangebroken dat men beter kon gaan emigreren want “Nederland werd te vol”. In zijn nieuwjaarstoespraak van 1950 zei Drees: “Een deel van ons volk moet het aandurven zijn toekomst te zoeken in grotere gebieden dan eigen land”. Ook koningin Juliana wees er in 1950 in de troonrede op: “De sterke bevolkingsgroei en de beperktheid van de beschikbare grond blijven een krachtdadige bevordering der emigratie eisen”.

De overheid maakte het dan ook gemakkelijk door voor de emigranten vaak de overtocht te betalen plus enkele honderden guldens zakgeld mee te geven. Met deze ‘oprotpremie’ emigreerden alleen al in de jaren ’50 meer dan een half miljoen Nederlanders naar Zuid-Afrika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Toen tijdens het bezoek van koningin Juliana aan Prescott (Canada) in april 1952 een journalist haar vroeg of de emigratie naar Canada zou worden voortgezet, werd dit door haar beaamd “omdat dit noodzakelijk was om het hoofd te bieden aan de overbevolking”.

Maar vanwege de agressieve politiek van de regering-Drees in verband met de kwestie Nieuw-Guinea kreeg het ‘overbevolkte Nederland’ vanaf 1954 er nog eens ruim 300.000 mensen uit Indonesië bij toen iedereen met de Nederlandse nationaliteit (waaronder ondergetekende) het land moest verlaten. Aangezien de Nederlandse regering, met de PVDA voorop, deze repatrianten liever zag gaan dan komen, werd er besloten om ze te laten emigreren naar Brazilië. De bedoeling was om ze daar ergens onder te brengen in een gebied langs de Amazone. “Want daar is een klimaat dat deze mensen eigen is”, jubelde de toenmalige regeringscommissaris B.W. Haveman (PVDA) in de media.

Uiteindelijk is van dit onzalige plan niets terechtgekomen en werd er daarna ook niet meer aan bevolkingspolitiek gedaan.

Mede doordat de werkgevers in de jaren ’60 en ’70 behoefte hadden aan goedkope arbeidskrachten uit voornamelijk Marokko en Turkije begon de bevolking nogmaals sterk te groeien. Er werden in genoemde landen zelfs wervingskantoren geopend om de mensen, en later hun gezinnen, naar Nederland te halen. Toen Nederland in 1979 uiteindelijk circa 14 miljoen inwoners telde, herhaalde de koningin in haar troonrede nogmaals dat Nederland vol was. Ja, zelfs ten dele overvol, maar er werd niet meer opgeroepen om te gaan emigreren.

Inmiddels telt Nederland sinds 21 maart 2016 om 11:40 uur 17 miljoen geregistreerde (!) inwoners en is daarmee het dichtstbevolkte land van Europa met ruim 500 inwoners per vierkante kilometer, waarvan de Randstad ruim 1270 inwoners per vierkante kilometer telt. Koplopers zijn hier Amsterdam en Den Haag. Daar wonen respectievelijk ruim 5000 en 6300 inwoners per vierkante kilometer.

Met dank geleend bij Gerard