Zwitserland wordt de nieuwe vluchtroute op weg naar het geliefde Schlaraffenland. Het aantal ‘vluchtelingen’ stijgt weer. Steeds meer kiezen de weg door Zwitserland. Sinds het begin van het jaar zouden 40% meer Merkels lievelingen illegaal in de Bundesrepublik geraakt zijn, ondanks de bijkomende 90 Duitse grenswachters en 40 agenten aan de Zwitsers-Duitse grens.
De Frontexvloot en andere linkse veerboten zijn druk in de weer voor de Libische kust naar potentiële drenkelingen te vissen. “Onderschept” noemt men dat bij de nullenzender. Misschien moeten we Björn Soenens eens een verklarend woordenboek kado doen. Volgens ons betekent “onderscheppen‘ nog altijd “ervoor zorgen dat iets niet op zijn bestemming aankomt”.
In de Egeïsche Zee werden meer ‘vluchtelingenboten” ontdekt, die probeerden de oversteek van Turkije naar Italië te maken.
En sinds de operettenputsch zijn de aankomsten in Griekenland meer dan verdubbeld.
Italië probeert met een mediacampagne de ‘vluchtelingen’ tegen te houden. Alsof dat iets zou uithalen. Pas als de boodschap aankomt dat wie hier naartoe trekt zelf voor zijn eigen onderhoud moet instaan, zelf een woning moet huren en betalen, zelf moet werken voor zijn dagelijks brood, zelf ervoor moet zorgen dat hij de taal leert, dat ‘gezinshereniging’ pas mogelijk is als de eerstaangekomene kan aantonen dat hij genoeg verdient om zijn gezin te voeden… pas dan, zal de invasie stoppen. Al de rest is nutteloos.
Stel je even voor dat in de huidige tijd op de Duitse staatszender deze satire getoond zou worden: ‘Deutsch für Türken’ door de destijds populaire Dieter Hallervorden, ‘Didi’ voor de fans. Hij wilde in 1997 de huichelachtige integratiepolitiek aan de kaak stellen.
Als inleiding: “Onder voortdurend wisselende binnenministers wou de Duitse politiek de hier wonende vreemdelingen zo goed mogelijk te integreren… bij voorbeeld door royale terugkeerpremies.”
In de sketch laat hij de deelnemers de zin ‘De Turken pakken hun koffers’ in alle taalversies als een mantra herhalen.
Wie zorgt ervoor dat Merkel haar koffers pakt?
https://youtu.be/LpqfDPGWJmk
In april van dit jaar, nam hij Erdogan op de korrel:
Het begint belachelijk te klinken. Ook nu weer heeft een “terroriste met een machete (volgens de Duitse media)” of een “verward iemand met een mes (volgens onze eigen kwaliteitspers)” haar frustraties bot gevierd op – wat men noemt – ‘onschuldige’ slachtoffers.
DS meent te weten dat het om een vrouw van Filippijnse oorsprong gaat (52) – de slachtoffers ‘licht gewond’. Bij Bruzz en RTBF houden ze het op een ‘verwarde vrouw’ en twee zwaargewonden. De Frut is voorzichtiger in de bewoordingen: ‘het lijkt dus niet te gaan om een terroristische daad’ en de dader is gewoon ‘een vrouw’. RTL heeft het over agressie met een mes. Ze zou een woordenwisseling met enkele passagiers gehad hebben. Juist. Je zit op een bus en je ergert je bv. aan een te luid telefoongesprek, aan zweetvoeten of een lijfgeur, aan het feit dat een dikke reiziger je plat drukt, aan een keppeltje of een kruisje… en dan haal je meteen een ‘enorm groot mes’ uit je handtas en begint je groot gelijk krachtdadig af te dwingen.
Als de media vaag blijven is er gewoonlijk meer aan de hand. Vooral als de politie quasi onmiddellijk na de feiten laat weten dat het niet om terrorisme gaat. Tenslotte heeft de verwarde madam niemand de keel overgesneden.
The Sun: Horrific incident not believed to be linked to terrorism. It reportedly happened after an argument. The Mirror: Witnesses claim the woman was of ‘Asian’ appearance but investigators do not believe the attack is terror-related.
https://youtu.be/kXuG-Zn59yQ
Bij de ondertiteling van VTM is er sprake van een ‘enorm groot mes’. Bovendien menen wij de typische klederdracht van Mo’s volgelinge te bespeuren. We zouden ons natuurlijk kunnen vergissen of we zijn simpelweg islamofoob…
Om voor alle voorziene en onvoorziene amoklopers, verwarde eenzaten, Pokemon zoekers, religieus geïnspireerde akkefietjes die niets met de islam te maken hebben, gewapend te zijn, wil de Deutsche Bundesregierung dat de bevolking maatregelen neemt.
Neemt het heft in handen. Ga met Kind und Kegel naar het dichtsbijzijnde Kaufhaus of Billiganbieter en HAMSTER voor minstens tien dagen levensmiddelen. Wie alsnog beslist zich een stroomgenerator aan te schaffen en/of een filterinstallatie op de waterleiding, krijgt een Sonderrabatt.
Kortom: wees paraat!
Tegen woensdag zal het Merkelkommando de richtlijnen van de “Zivile Verteidigung” in een definitieve tekst gegoten hebben. Wacht niet tot u moet aanschuiven aan de Aldi. Investeer vooral in Duitse producten onder het motto ‘Eigene Bratwust zuerst!‘. De Döners moeten Erdogans volgelingen maar bevoorraden.
Toeristen die alsnog de Merkelrepublik willen bezoeken worden verzocht een frigobox en een twaalftal liter water mee te brengen, evenals verfrissingsdoekjes en toiletpapier.
“We betalen veel belastingen en krijgen er veel voor terug” en andere onzin
Een advocaat, moraaltheologe, politiek filosoof en directeur van Welzijnszorg, kropen samen in de pen om de blijde boodschap te verkondigen.
Volgens het viertal moeten we niet klagen over de moordende belastingdruk. Want “we krijgen er ook veel voor terug”.
Het is een vaak gehoord riedeltje. Alleen schort er heel wat aan de argumentatie die bij dat zinnetje hoort. We citeren uit het opiniestuk een paragraaf:
“Belastingen zijn geen pesterijen. We genieten allemaal (…) van de publieke veiligheid, van rechtszekerheid (…) dankzij ons belastinggeld mogen we rekenen op degelijke infrastructuur, van havens tot snelwegen, van politie tot brandweer, van integere justitie to democratische politiek.”
Hoeveel onzin wil je eigenlijk in een opinie krijgen? De publieke veiligheid is een lachertje. Politie en leger kunnen onmogelijk alle plekken beveiligen in tijden van terreur.
De gewone burger heeft daarnaast geen enkel recht om zelf in te staan voor de veiligheid. Zelfs pepperspray ter verdediging, bijvoorbeeld bij een inbraak, is verboden.
Rechtszekerheid is nog zo’n grap in België. De achterstand van justitie blijft na al die jaren bestaan, veroordeelden ontsnappen of worden door procedurefouten vrijgelaten.
‘Degelijke infrastructuur’ is al helemaal een lachertje. Het is hallucinant dat de auteurs van de opinie expliciet verwijzen naar de snelwegen.
Wij vermoeden dat deze geitenwollensokkentypes geen eigen auto bezitten (de auto die ook platbelast wordt) en nooit over ’s lands wegen rijden.
Wie vanuit het buitenland naar België komt voelt letterlijk aan de slechte staat van het wegdek wanneer hij of zij de grens over gaat. Hoezo ‘degelijke infrastructuur’?
En, tot slot: democratische politiek. Het parlement is al jarenlang een verlengde van de regering. Van gescheiden machten, tussen wetgevende en uitvoerende macht, is al jaren geen sprake.
Uit onderzoeken blijkt steeds dat we in België juist relatief weinig terugkrijgen voor onze hoge belastingen. De jaarlijkse analyse van VOKA toont dat keer op keer aan.
Ook fiscalist-advocaat Werner Niemegeers toonde jaren geleden in een boek al aan dat de inefficiëntie van ons systeem en de overhead in België gigantisch zijn.
Zolang de performantie niet stijgt, de overheden zuiniger worden en de kwaliteit beter, is het de verdomde plicht van iedere burger om Tax Freedom Day te vieren. Dat heeft niks te maken met egoïsme, maar alles met gezond verstand.
De single werd in de jaren ’70 van de vorige eeuw uitgebracht en werd na dreigementen uit de winkels verwijderd. Vader A. heeft er zelfs voor moeten onderduiken. Dus zeg niet dat het iets is van de laatste jaren.
Turkse zegwijze: “Ofwel hoor je mij toe ofwel de duistere aarde.” Vertaald naar hedendaagse toestanden: wie niet bij ons staat, bedreigen wij met de dood. Dat mocht ook de populaire Turkse zangeres Sila Gencoglu ondervinden.
Enkele weken na de operettenputsch hield Erdogan een spontane massa bijeenkomst in het Istanboelse staddeel Yenikapi. Daarbij werden ook vele kunstenaars uitgenodigd. De VIP’s, muzikanten, sportgrootheden en andere brood-en-spelen-gezichten, wedijverden met elkaar om goed zichtbaar voor de camera’s – en voor Erdogan – in de voorste rijen te staan. Selfies onder de noemer ‘ik was erbij’ verdrongen elkaar op de sociale media. Eén enkele beroemdheid ging niet in op de uitnodiging: Sila.
Aan een journalist verklaarde ze: “Ik ben tegen de putsch, maar ik ben ook tegen de show in Yenikapi.”en sprak daarmee de mening van vele Turken uit, die echter uit angst liever wegkeken en zwegen. Naar verluidt waren een paar miljoen Turken aanwezig op de “show“, wat Erdogan de gevleugelde woorden ontlokte: “Allen die daar aanwezig waren willen de doodstraf.” Sila mocht ondervinden hoe ver de lange arm van Erdogan reikt.
Nochtans had zij niet opgeroepen om niet deel te nemen aan de manifestatie. Ze had slechts gezegd: “Ik ga daar niet naartoe.” De AKP reageerde prompt. Niet door ervoor te zorgen dat het publiek haar niet meer wou horen, maar wel door ervoor te zorgen dat ze niet meer kan gehoord worden.
Nadat Sila de manifestatie een ‘show‘ genoemd had, werd ze door de regimetrouwe kranten (… zijn er nog andere?) als ‘verraadster‘ en ‘putschiste‘ bestempeld. En de genadeslag, de facto een Berufsverbot, kwam van de gemeentelijke overheden van grote steden zoals Istanboel, Ankara, Kayseri en Bursa, die haar concerten annuleerden. Alsof dat nog niet voldoende was werd zij door een burger aangeklaagd. De Turkse procureur begon een onderzoek tegen haar wegens ‘ontering van de Turkse natie’.
Wat Sila nu mag ondervinden, een regering die zodanig manipuleert dat de operettenputsch in de draaiboek van tv-series een plaats krijgt, is niets nieuws onder de Turkse zon. En dikwijls zijn de gevolgen dramatischer. Als Ahmet Kaya, pionier van de Turkse protestmuziek, in 1999 tijdens een prijsuitreiking aankondigde een Koerdisch lied te willen produceren, werden hem messen en vorken uit het publiek toegeworpen. Vervolgens werd hij bijna gelyncht en kon nauwelijks via de achterdeur ontkomen. Niet lang daarna kreeg hij een aanklacht aan zijn broek ‘Ondersteuning van de separatistische terreurorganisatie PKK’ met mogelijk 10 jaar hechtenis. Er bleef hem niets anders over dan te vluchten. Toen hij kort daarna in Parijs zijn album “Vaarwel, mijn geliefden” opnam, stierf hij aan een hartinfarct.
Sila bleef voorlopig dit lot bespaard. In een verklaring over democratie, stelt zij: “Een beschrijving van een toestand waarbij verschillen gerespecteerd worden en in staat te zijn, schouder aan schouder, met de kleurrijke verschillen te leven.” Eerder naïef. Turkije, het land van degenen die geen begrip willen opbrengen, die slechts kunnen zwart-wit denken, liefde óf haat voelen, heeft de democratie al lang verlaten en bevindt zich in volle vaart in de wateren van de ‘democratie voor gevorderden’.
Het Ottomaanse Rijk is zich wel bewust van een imagoprobleem en heeft een Amerikaanse PR-firma onder de arm genomen. Daarom krijgen we quasi dagelijks interviews op internationale media. RTL mocht enkele dagen geleden op audiëntie komen bij de Verheven Leider. Tijdens het gesprek liet hij zich weer helemaal gaan: het Westen komt tekort met huldebetuigingen. En klaagt – terecht – aan dat het Westen eerst de kat uit de boom gekeken heeft vooraleer te reageren op de putsch.
https://youtu.be/cwlhay97_J8
Erdogan liet er geen twijfel over bestaan dat hij vonnissen van buitenlandse rechtbanken niet accepteert. “Ik erken de Duitse rechtsbevoegdheid op dit domein niet.” Hij verwees naar de weigering om ‘live’ op een groot scherm in Keulen tijdens de betoging van zijn vijfde kolonne te mogen optreden. Niet de eerste keer en het zal zonder enige twijfel niet de laatste keer zijn dat hij vonnissen van buitenlandse rechtbanken niet erkent. Can Dündar, ex-hoofdredacteur van de „Cumhuriyet”, tot aftreden en exiel gedwongen had het aangedurfd geheime wapenlevering naar Syrië bekend te maken. Hij werd aangehouden. Niet toevallig enkele dagen na Erdogans dreiging “De persoon, die dit als nieuws bracht, zal daarvoor duur betalen.” Het Grondwettelijk Hof stelde Dündar na drie maanden onderzoekshechtenis op vrije voeten, waarop Erdogan reageerde met: “Ik erken dit vonnis niet.”
En dit, lieve kijkbuiskinderen, noemt men dan ‘democratie voor gevorderden’.
Brief uit Istanboel van Bülent Mumay, vertaald uit het Duits door onze redactie, gepubliceerd in de Frankfurter Allgemeine
Ter herinnering: Turkije wil ten laatste tegen 2023 lid worden van de EU en Juncker ziet tussentijds geen graten in visumvrijheid.
Nvdr: Wij spreken of verstaan geen Turks, maar we hebben op YT dit videofilmpje, dat b.g. feiten aanhaalt en waarbij – ter bevestiging – onderaan de reacties uitgeschakeld werden. Kan men meteen eraan toevoegen dat Sila van niemand steun krijgt bij haar ‘landverraad’.
https://youtu.be/6s2OVyi74ow
En dit is ze dus, Sila, niet bepaald een rolmodel van een Turkse vrouw volgens Erdogans voorstellingen.
De Frontexvloot en andere linkse veerboten zijn druk in de weer voor de Libische kust naar potentiële drenkelingen te vissen. “Onderschept” noemt men dat bij de nullenzender. Misschien moeten we Björn Soenens eens een verklarend woordenboek kado doen. Volgens ons betekent “onderscheppen‘ nog altijd “ervoor zorgen dat iets niet op zijn bestemming aankomt”.
Stel je even voor dat in de huidige tijd op de Duitse staatszender deze satire getoond zou worden:
Kortom: wees paraat!
Vrije meningsuiting bij de Ottomanen
