Gevangenen moeten afwisselend slapen.
Turkse gevangenissen zijn bomvol. Een mensonterende situatie.
Minimum 12.000 mensen werden na de Erdoganputsch gearresteerd, waaronder duizenden procureurs en rechters. Het justitiesysteem is die naam niet meer waardig.
In totaal zou er in Turkije plaats zijn voor 180.256 gevangenen. Maar zelfs voor de putsch werd dit aantal al overschreven. Toen al zouden er 188.000 in Turkse cellen resideren.
Ze worden bijna letterlijk opeen gestapeld. Ten westen van Istanboel kreeg een sporthal een andere bestemming. In een gevangenis in het noord-westen van het land moeten 6 gevangenen een 3-man cel delen. Gekleed met slechts een onderbroek in broeihete cellen, in de gangen, of in de wc’s. En slapen doen ze afwisselend in ploegen.
De regering blijft erbij dat alles onder controle is. 165 nieuwe gevangenissen en een nieuwe rechtbank zitten in de planning. Dat er gefolterd wordt, wijst de regering verontwaardigd van de hand. Mensenrechtenorganisaties hebben een totaal andere indruk. Ze verwijten de regering een wraakactie uit te voeren en tonen foto’s van soldaten met blauwe plekken en verbanden.
Amnesty Int’l is ongerust in het lot van de gearresteerden en vraagt zich af waar ze ondergebracht zijn. Ze hebben immers recht op een advocaat en contact met hun familie. Erdogan beschouwt hen allemaal als terroristen (aanhangers van Gülen); bijgevolg kan hij met hen zijn goesting doen. Desnoods – Inch’Allah’ met de doodstraf.
Erdogan stelt op grote manifestatie opnieuw doodstraf in vooruitzicht
Gerolf Annemans, EU-volksvertegenwoordiger voor Vlaams Belang, werd door RT gecontacteerd voor een gesprek:
Een Marokkaanse bokser is in Rio de Janeiro gearresteerd op beschuldiging van verkrachting. Hassan Saada (22) wordt ervan verdacht twee poetsvrouwen te hebben aangerand in het olympisch dorp. 
Rio 2016 : ‘Libanese team weigerde met Israëliërs in de bus te zitten’
Een priester, die zijn mis niet wou verlaten die hij hield als protest voor de afbraak van zijn kerk St. Rita., wordt door de oproerpolitie hardhandig buitengegooid.
Het verhaal, gebaseerd op een roman van Steven Millhauser, bevat een inherente mystiek en spiritualiteit die perfect past bij de vormgegeven van Glass onderscheidende stijl. In tegenstelling tot zijn filmmuziek voor The Hours en The Fog of War, komt hier de muziek veel meer ingetogen over. De film (2006) werd geregisseerd door Neil Burger.
De hete adem van de AfD in de nek, verwarde eenzaten, rondvliegende hakbijlen en messen, automatische wapens, toenemende criminaliteit, losse handjes en andere lichaamsdelen, de torenhoge kosten voor Merkels lievelingen, het moslimterrorisme dat niet bij naam mag genoemd worden, het zoeken naar motieven, de Turkse importoorlog… de Duitse poco partijen gaan in overdrive.
Paul Cliteur: