Wat kunnen we nog lezen?

De officiële media liegen, altijd en overal, behalve misschien in de weerberichten en de sportrubriek. Men moet ervan uitgaan, dat alles wat rechtstreeks of zijdelings te maken heeft met onderwerpen die binnen de sfeer van de politieke correctheid vallen, zoals islam, terrorisme, racisme, schietpartijen in de VS, criminaliteit, sociale fraude, illegaliteit, “vluchtelingen”, feminisme, “Palestina”, marihuana, abortus, homoseksualiteit, transgenders…. in de media gemanipuleerd en gecensureerd wordt. Niet dat de overheid zoveel censureert. De echte kwaal is de zelfcensuur die door journalisten en hoofdredacteurs wordt uitgeoefend. Zij zijn de gewillige beulen van de politieke correctheid, die de waarheid naar de gaskamers sturen. Welke media kunnen we nog vertrouwen? Wat kunnen we nog lezen?

We kunnen hier niet alle kleine tijdschriftjes en blogs de revue laten passeren. We beperken ons tot publicaties met enige uitstraling, die zich bovendien bezighouden met actuele berichtgeving. Maandbladen laten we dus buiten beschouwing. En we hebben het ook niet over de websteks van politieke partijen.

In het Nederlandse taalgebied zijn waarschijnlijk alleen ’t Pallieterke en het Nederlandse Elsevier niet aangetast door het virus van de zelfcensuur.

Op internet kunnen we de webstek “E. J. Bron” aanbevelen. Zijn we het tot in ieder detail met hen eens? Natuurlijk niet. Laten zij soms eens een steek vallen? Uiteraard. Vergissen is menselijk. Maar ze zijn wel eerlijk.

We grasduinen niet zo dikwijls in de Franstalige media, maar in Frankrijk is Le Figaro duidelijk minder erg dan de rest van de pers. Er is ruimte voor conservatieve, rechtse en islamkritische berichtgeving.

Het Duitse weekblad Junge Freiheit is schitterend. Als u goed Duits kunt lezen, neem dan onmiddellijk een abonnement, als tegengif tegen de leugens die u in een zogenaamde kwaliteitskrant als de Frankfurter Allgemeine Zeitung kunt lezen. Die is zelfs nog erger dan De Standaard.

Het land van de vrijheid is – voorlopig nog, tot Clinton aan de macht komt waarschijnlijk – nog steeds de Verenigde Staten. Anders dan in Europa hebben de linksen,  de “liberals” in het Amerikaanse jargon, een bijna volledig monopolie verworven aan de universiteiten. Dat zijn even verschrikkelijke “Big Brother”-achtige bolwerken van linkse onverdraagzaamheid, hersenspoeling en censuur als de nieuwsredacties van onze kranten en tv-zenders.

Ook in de VS heeft links enorme terreinwinst geboekt in de verovering en de infiltratie van de geschreven pers en de machtige tv-zendstations, maar er is tenminste nog een  rechts-conservatieve tegenmacht, al verliest die langzaam terrein. Er zijn echter enkele schitterende Amerikaanse websteks, die ik zonder enige reserve kan aanbevelen. www.Jihadwatch.org bijvoorbeeld van de beroemde en gevreesde islamcriticus Robert Spencer. Zijn sarcasme is soms vermoeiend, maar hij is kent de islamitische vijand van binnen en van buiten. De huidige Britse premier Theresa May heeft hem ooit, toen zij nog Home Secretary was, de toegang tot Groot-Brittannië verboden omdat hij een “haatprediker” en een “islamofoob” zou zijn. Een betere referentie kan men nauwelijks wensen… En terzijde: het is geen islamofobie als ze je echt willen vermoorden.

Jihadwatch brengt dagelijks actuele berichten en commentaren. Dikwijls vindt men de islamitische achtergronden van aanslagen in Europa of zelfs in België al op Jihadwatch, als onze media nog altijd beweren dat “de identiteit van de dader niet vaststaat” en dat “men nog niet weet zijn motieven waren”.  De webstek “Atlas shrugs” van Pamela Geller is ook bijzonder strijdbaar, zeer radicaal en zeer goed geïnformeerd. Pamela Geller staat ook op enkele islamitische dodenlijsten en ze werd al een paar keer op een haar na vermoord.

Een heel ander soort webstek is www.DanielPipes.org. Daniel Pipes is de zoon van de beroemde kremlinoloog Richard Pipes. Zoals de vader het marxistische totalitarisme bestreed, zo bestrijdt de zoon het islamitische. Deze webstek is intellectueler en academischer dan de vorige. Er verschijnen minder berichten “heet van de naald”, maar veel meer achtergrondinformatie over diplomatieke, maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in de islamitische wereld zelf. Pipes kent Europa echter zeer goed. Goed genoeg om soms Marine Le Pen, Geert Wilders en zelfs Dewinter in gunstige zin te citeren. Ook www.breitbart.com is een rechts-conservatieve nieuwssite die zeer vaak politiek incorrect nieuws brengt, dat door andere media werd doodgezwegen of gemanipuleerd. Anders dan de naam misschien doet vermoeden is dit een Amerikaanse nieuwssite, geen Scandinavische.  “Fjordman” – een pseudoniem natuurlijk – is wel een Noor. Nadat hij beroemd werd als blogger schrijft hij nu onder andere voor de zeer degelijke webstek GatesofVienna.

Dit artikeltje heeft niet de pretentie volledig te zijn. Ik heb geen diepgravend onderzoek gedaan naar rechtse websteks. Ik deel hier alleen de ervaringen van twintig jaar lezen en speuren naar “verdoken” informatie op internet.

Marc Joris