Maandelijks archief: april 2016

Gutmenschen-pathologie

Geplaatst op door

Karsten Nordal Hauken is politicus behorende tot de links-rode stal.  Hij is volgens eigen zeggen feminist en anti-racist.  Hij is tevens hetero.  Hij werd thuis door een asielzoeker uit Somalië verkracht.

Karsten is ontroostbaar, want door zijn schuld moest de verwarde Somaliër 4.5 jaar naar de gevangenis en werd hij na het uitzitten van zijn straf terug naar zijn thuisland uitgewezen.

“Ik had een sterk gevoel van schuld en verantwoordelijkheid.  Ik was de reden dat hij (de Somaliër) niet langer in Noorwegen kon blijven, maar teruggestuurd werd naar een sombere onzekere toekomst in Somalië”

Rare wezens, die Gutmenschen.

DailyMail

 

Wie kritisch durft te zijn, is een populist

Geplaatst op door

Zielloos Europa

De kleren van de Europese keizer worden echt wel rafelig. Als er al een aanzet was voor een Europese eenwording, dan is die opnieuw afgebrokkeld tot wat Charles de Gaulle bestempelde als ‘het Europa van de mythes, de ficties, de parades’. Dat hebben de Nederlandse kiezers nog eens benadrukt.

“…Op Twitter herinnerde gewezen minister Steven Vanackere (CD&V) aan die andere uitspraak van Dehaene: dat je met een referendum altijd een antwoord krijgt op een vraag die je niet hebt gesteld. Of in dit geval: niet durft te stellen. Want de Nederlanders hebben inderdaad niet alleen het samenwerkingsakkoord afgewezen, maar ook de Europese Unie in haar huidige vorm en werking…

…Zo had België wel 541 dagen nodig om een regering te vormen die wat bevoegdheden van het federale naar het regionale niveau wilde overhevelen. Terwijl bevoegdheden die de soevereiniteit van het federale koninkrijk bepalen, doorgeschoven werden naar de EU zonder dat het federale parlement verpinkte…”

Lees het opiniestuk van Rik Van Cauwelaert in De Tijd

Ralph Vaughan Williams – A London Symphony

Geplaatst op door

klassische-musikA London Symphony (nr. 2) werd tussen 1912 en 1913 geschreven door de Britse componist Ralph Vaughan Williams en voor het eerst uitgevoerd op 27 maart 1914 in de Queen’s Hall te Londen door het Queen’s Hall Orchestra onder leiding van Geoffrey Toye.

Aanvankelijk was de symfonie ontstaan als toongedicht met als onderwerp het Londense leven, maar op aanraden van zijn vriend George Bitterworth (zelf ook componist) bewerkte Vaughan Williams het toongedicht tot een symfonie. De herziene versie van 1920 werd opgedragen aan Butterworth, die in de Eeerste Wereldoorlog omgekomen was.

De originele muziek werd in 1914 naar Fritz Bisch in Duitsland gestuurd en ging aldaar verloren. Op basis van schetsen voor piano, afzonderlijke stukken symfonie voor het orkest en met behulp van vrienden George Butterworth, E.J. Dent en Geoffrey Toye werd de symfonie gereconstrueerd. Deze gereconstrueerde versie werd voor de eerste maal uitgevoerd op 11 februari 1915 in de Winter Gardens te Boumemouth door het Bournemouth Municipal Orchestra onder leiding van Dan Godfrey. Ralph Vaughan Williams herzag de symfonie nog enkele malen tussen 1918 en 1920. Deze tweede versie werd uitgevoerd op 4 mei 1920 in de Queen’s Hall te Londen door het Queen’s Hall Orchestra onder leiding van Albert Coates. London Symphony werd vervolgens in 1934 nogmaals herzien. Deze derde versie werd uitgevoerd op 22 februari 1934 in de Queen’s Hall te Londen door de London Philharmonic Orchestra onder leiding van Sir Thomas Beecham.

Over London Symphony maakte Vaughan Williams zelf in 1920 enkele waardevolle opmerkingen. Zo stelde hij dat de symfonie eigenlijk “Symphony by a Londoner” had moeten heten. “The life of London (including, possibly, its various sights and sounds) has suggested to the composer an attempt at musical expression.” Maar de symfonie moet verder gezien worden als “self-expressive, and must stand or fall as ‘absolute’.

De symfonie bestaat uit:

  1. Lento – Allegro risoluto — in het eerste deel kan men, volgens de componist, de “Westminster Chimes” horen; verder moet de tweede sectie van het stuk “the noise and hurry of London” uitdrukken, maar met daaronder in lento “its always underlying calm”
  2. Lento — het tweede, langzame deel wekt de indruk van “Bloomsbury Square on a November afternoon”, alhoewel dit volgens Vaughan Williams niet de onderliggende gedachte was.
  3. Scherzo (Nocturne). Allegro vivace — de luisteraar moet zich voorstellen dat hij zich bevindt “standing on Westminster Enbankment at night, surrounded by the distant sounds of the Strand, with its great hotels on one side, and the “New Cut” [hotel] on the other, with its crowded streets and flaring lights.”
  4. Finale. Andante con moto – Maestoso alla marcia (quasi lento) – Allegro — het vierde deel begint met een “agitated theme (…) alternating with a march movement”, dat eerst plechtig en later energiek is, terwijl aan het einde van het vierde deel “comes a suggestion of the noise and fever of the first movement”, gevolgd door een Epiloog waarin de prelude van het eerste deel terugkeert.