De religieuze keerzijde

Bij de talrijke commentaren omtrent de crisis van eertijds homogene culturen, ontbreekt bijna volledig de religieuze insteek – te weten de opinie gevormd vanuit een christelijke grondslag.

De hedendaagse mens, ook als hij bewust is van onze dreigende ondergang, redeneert niet meer vanuit een specifiek religieuze insteek.

Voor alle duidelijkheid: deze commentaar wil eerlijk het grote “Verbrechen” van de kerkelijke machtsinstituten benoemen. Als christen stelt men zich op als rechtzinnig; dit verklaar ik door het geloof in een transcendente God: een afgescheiden wereld die bovennatuurlijk is, d.w.z. niet stoffelijk. Het geloof in een louter materiële Godheid is ons inziens een dwaling, vermits men dan eigenlijk een alternatieve vorm van humanisme belijdt.

Eén van de ingrijpendste veranderingen in de “Geschiedenis” was het verdwijnen van de centrale plaats van God en deze stilaan vervangen door de “Mens”. De grote dwalingen en misbruiken hebben aanleiding gegeven tot het wegdringen van de plaatsbepaling van de Gods-dienst naar een zijspoor.   Dit wordt duidelijk niet door de islam zo gezien, waarbij de voorschriften en overleveringen onveranderd blijven doorheen de hele geschiedenis.

Verschillend met zowat alle andere godsdiensten, wil de islam een alleenheerschappij vestigen, waarbij andere geloofsvormen ofwel uitgeroeid, ofwel in een minderwaardigheids-positie worden gesteld. Dit zorgt ervoor dat op elke scheidslijn met andere opinies, de islam voor zware conflicten zorgt.

Lees verder →