Welk verzet, aub?

In de kern van de radicale Vlaamse Beweging wordt hard weerwerk geboden aan de denderende opmars van de multiraciale samenleving in Vlaanderen. Dit noemt men dan o.a. ons “”verzet”, waarbij vele nieuwsfeiten buiten of binnen Vlaanderen worden verstrekt.

De hamvraag is echter vanuit welk “weerstands-positie” wij dit verzet organiseren? En ik kom onmiddellijk ter zake!   Een tijd geleden lanceerde ik de ontelbaarste maal een actie voor het gebruik van onze Vlaamse symbolen – die redelijk divers zijn. Wat men nl. kan vaststellen is dat we nu zowat op het dieptepunt van de Vlaamse bewustwording zitten. Een aantal zeer concrete zaken inzake Vlaamse identiteit zijn zowaar volledig verdwenen (bevlagging openbaar en privé, eigen zelfklevers, Nederlandstalig uitzicht straten, gebruik van de benaming Vlaanderen i.p.v. Belgie en noem maar op). Wat nog het ergste is: zelfs de Vlaamse Bewegers gebruiken zelf hun eigen symbolen niet meer en verkiezen in hun gemeenschap helemaal “incognito” door het leven te gaan.

De essentiële vraag – en de Engelsen en Duitsers hebben dat goed door – is of wij inzake het behoud van onze specifieke volksaard en –kenmerken nog bereid zijn present te geven. Ondanks een totaal misplaatste hoerahouding vanwege de belgicisten, beginnen de buitenlandse media zeer goed door te hebben dat “België” een “failed state” is.

Molenbeek waar de terroristen jaren alles ongestoord konden plannen; Brussel als een opgeblazen kikker dat met niets meer in orde is; het ergste verkeersinfarct van heel de wereld; het nooit één spoor vinden inzake de bende van Nijvel en het opblazen van de IJzertoren – men kan er een heel boek mee vullen. Terecht noemt men dit land dan ook “Belgistan”.   O.a. omdat men ziet dat de facto in delen van Brussel en enkele satelliet-steden de sharia al van kracht is.

Op dat ogenblik dat de toekomst van Vlaanderen mee een “collapse” ondergaat (in het Nederlands een zekere ineenstorting) meldt er zich een partij in “de kracht van de verandering”. Belgicistisch renegaat Dave Sinardet schreef al op 25. april 2015 in de Standaard: “België, een warm nest voor N-VA””.   Nu heeft Sinardet – in opdracht – een nagelnieuwe studie laten verschijnen, waaruit blijkt “hoezeer het belgicisme in opmars is”.   Dat is niet moeilijk als de N-VA coryfee Bart De Wever duidelijk gesteld heeft “het enige dat de Vlaamse beweging nog hoeft te doen, is ophouden te bestaan”. Geheel in de lijn van het verdwijnen van nog enige Vlaamse profilering in Vlaanderen heeft hij ook gezegd: “de Vlaamse symbolen zijn besmet” ;lees wij gebruiken ze niet meer (verbieden ze zelfs??).

Over de bijeenkomst van de “Vlaamse Beweging” met een kwartet N-VA-ers schreef de Standaard op het einde van die week (16.01) dat de V.B. er zeer verguld mee was. Voor wie deze schone Vlaamse term niet meer kent: ze blonken van glorie dat ze met de N-VA top mochten samenzitten (sic). Dat komt ervan als je weet (dixit een ander N-VA coryfee): “Al wie kan lezen en schrijven zit in de N-VA”. Mogelijk hebben ze op die vergadering toch al wat Nederlandse grammatica onderricht.

In onverdachte tijde publiceerde N-VA coryfee Peter De Roover boekjes, zoals “de Stomme van Berlaymont (1992).   Daarin lezen we van zijn hand : (blz. 31): “Vlamingen worden Belg wanneer ze aan de macht deelnemen, hetgeen ook, maar in mindere mate, geldt voor de Walen. Laat ik er meteen een boutade van maken: Wat is een Vlaming? Een Vlaming is een Nederlandstalige belg, wanneer die in de oppositie zit”.   En op blz. 118: “Velen staan klaar om voor de zoveelste keer te collaboreren. Onze ergste bedreiging zijn we zelf… indien we er niets aan doen”.

Het primordiale punt is dus of we wel verzet kunnen plegen als volk, indien we als volleerde “platbroeken” ons eerst volledig uitgommen. Terecht hebben een aantal averechtse verzetsplegers luid protest aangetekend tegen het adagium “Weg met ons”. Maar als men als volk volledig masochistisch zichzelf wil afschaffen, dan moet er eerst in embryo zoiets als een volk bestaan. Hoe kunnen de Vlamingen, die zichzelf als volk verloochenen, zich nog afschaffen, want de meeste partijen tellen tot 80 procent Noord-Belgen. Dat zijn dus” mensen, die wonen op de lapjes grond, die achter het nieuwe stadion van de Heizel gaat gebouwd worden”, ter eer en glorie van de Belze Voetbalbond, hun banktegoeden en van de Belze staat van Filip en Mathilde.

De Indianen in Amerika werden, na hun onvrijwillige onderwerping, in reservaten gestoken. De Vlamingen vinden zich al chique typen, door de alarmfase vier uit te roepen, ter ere van één (1) terrorist, in 1 miljoenenstad Brussel, die voorbij alle wegcontroles was gereden. Wat gaat er gebeuren met Vlaanderen als de overtalrijke slapende cellen van het salafistische jihad zullen geactiveerd worden.   Dan gaan het overtal aan Vlamingen, op hun knieën, waarschijnlijk zeggen dat ze neutraal zijn: “Daar doen we niet aan mee meneer!”.

Een beschaving is niet deelbaar in twee verschillende soorten beschavingen! De basis van onze westerse – Vlaamse – beschaving (of men religieus is of niet) is begonnen wanneer de vrouwen veilig over de straat (en veld) konden lopen zonder angst om “vergeweldigd” te worden. Een tweede pijler van die beschaving is dat men mannen heeft, die de branie hebben om nog op te komen om hun (de) vrouwen te beschermen. Het is het volledige falen van de beschaving dat de vrouwen op zichzelf zouden aangewezen zijn om zich veilig te voelen.

De kerngedachte blijft allerdings, dat Vlaanderen slechts respect in de wereld kan afdwingen, indien minimum een kern aan (vooral mannelijke) Vlamingen met open vizier durft uitkomen voor hun identiteit. Telkenmale als we, bevrijd van onze complexen, optraden werden we gehoord (Zwartberg 50 jaar geleden), de Voer, Leuven-Vlaams, verwerping Egmontpakt, de vlaggen-akties van Vlaanderen-Vlagt, de onafhankelijksverklaring van VVB in 1991).

Denk niet bij uzelf, ik ben maar alleen, als ik me voluit Vlaming toon. Zelfs “ons Heerke” is helemaal alleen begon en heeft nu meer dan één miljard volgelingen!

Jos Wouters, Boom