Vroeger had men wat je noemt een natuurlijke selectie van de soort. Je had natuurrampen, oorlogen, epidemieën, ziektes waarvoor nog geen inentingen uitgevonden werden, gebrek aan hygiëne. Het “goede doel” beperkte zich tot de parochie, die communiekleding voor arme gelovigen voorzag, zilverpapier voor de nieuwe school die pater-missionaris wou bouwen in de brousse en collectes in de kerk voor de melaatsen of een of andere ver-van-ons-bed ziekte. Kortom, de groei van de wereldbevolking werd af en toe behoorlijk teruggedrongen.
Iedereen moet tegenwoordig gered worden, kindersterfte uitgeroeid, ziektes uitgestorven. Oorlogen worden precisie-oefeningen. Het enige nuttige wat de moderne wereld naar de Prachtlanden gebracht heeft zijn voorbehoedsmiddelen. En die willen ze niet.
1804: 1 miljard
1927 (123 jaar later): 2 miljard
1960 (33 jaar later): 3 miljard
1975 (15 jaar later): 4 miljard
1987 (12 jaar later): 5 miljard
1999 (12 jaar later): 6 miljard
2011 (12 jaar later): 7 miljard
Dus blijft de bevolking toenemen. Ooit is het verzadigingspunt bereikt. Tenzij we allemaal verplicht bij het bereiken van het einde onzer productiviteitsleeftijd – niet te verwarren met voortplantingsleeftijd – moeten zelfmoord plegen. Bij de ene is dat al wat vroeger dan bij de andere.
Ga naar https://twitter.com/aronstrandberg voor illustratief beeldmateriaal. Wij hebben geprobeerd die te laden, maar het wil niet lukken.
FVE