Het komisch talent van Vrhfstdt op zijn best:
Maandelijks archief: augustus 2015
Grondwettelijke paradox
Grondwettelijke paradox
Bart De Valck: “Dat is een paradox waarin de regeringspartij N-VA zich stevig heeft vastgereden, maar die ons vooral leert dat de weinige bevoegdheden die ‘Belgisch’ blijven, niet toevallig de essentiële kenmerken uitmaken waarmee een soevereine staat zich in rechte en in feite bekleedt.”
… en dat wist de N-BA verdomd goed voor haar deelname aan de federale regering! (red.)
Vorige week schreef ik dat België en Vlaanderen elkaar in de weg zitten . Er is een voortdurende investituurstrijd aan de gang waarin nieuwe bevoegdheden voor de deelstaten worden geruild tegen klinkende munt en tegen dure eden op de federale grondwet. Ogenschijnlijk neemt dus de armslag van Vlaanderen toe, maar fiscaliteit en sociale zekerheid blijven wel de ruggengraat van het Belgische niveau vormen. Zo duurt de Vlaams-Waalse transfer van klinkende munt voort. Maar er is meer: naarmate België zich laat uitkleden, neemt het soortelijke gewicht van de resterende federale bevoegdheden nog toe. Lees verder…
David Van Reybrouck (La Libre) wist al in 2013 dat de N-BA zou vervellen tot een regimepartij – de Vlaamse kiezer daarentegen…
FVE
Wie de media beheerst, kan bepalen hoe de massa denkt.
Soms komt het voor dat een journalist zijn frustraties naar buiten brengt, zoals Udo Ulfkotte, voorheen 17 jaar journalist bij de Frankfurter Allgemeine Zeitung, in zijn boek “Gekaufte Journalisten”. Hij onthult dat hem werd geleerd te liegen en te verraden. Hij werd betaald door de CIA en de Bundesnachrichtendienst om het nieuws te manipuleren in het voordeel van de Verenigde Staten. Volgens Ulfkotte zijn de westerse media door en door corrupt.
In zijn boek noemt Ulfkotte de namen van veel journalisten die op de loonlijst van Washington staan. Hij heeft een afkeer van de islam sinds hij door de Taliban in Afghanistan werd gedwongen om zijn christelijk geloof vaarwel te zeggen en zich te bekeren tot de islam onder bedreiging van het doorsnijden van zijn keel en onthoofding met een zwaard. Geen enkele Duitse mainstream journalist is het op straffe van ontslag toegestaan om zijn boek te bespreken. Volgens Ulfkotte daalt het aantal krantenabonnees en hij adviseert om de krant de deur uit te doen en de journaals weg te zappen. Hij ziet nog maar weinig in betaalde journalistiek; hij prijst daarentegen het internet als medium.
Talrijk zijn de onderwerpen, waar de gewone burger geen weet van heeft. Met name journalisten in het Westen zijn voor het merendeel instrumenten van de grote bazen achter de schermen. Pers, radio en televisie zijn in handen van de elite die ook de politiek beheerst. Wat volgens de machthebbers achter de schermen bekend moet worden, wordt breed uitgemeten, terwijl zaken die men wil verzwijgen niet aan de orde komen.
Nu weer waarschuwt hij ons voor de dreigende oorlog met Rusland.
Wie had dat nu kunnen vermoeden?
Ondanks het masseren door de media en politici, vinden bijna 2/3 van de belgische bevolking dat er te veel migranten zijn en 58% is zelfs van mening dat het land er niet beter van geworden is..
Niet te begrijpen dat het er nog zoveel het nut van de verrijking niet willen erkennen. Slechts 12% der belgen ziet een positief effect door migratie, 2% minder dan verleden jaar. Zou het kunnen dat die positieve beoordeling hoofdzakelijk bij de linkse Gutmenschen en de neo-belgen te vinden is?
Eergisteren werd het journaal van de nullenzender geopend met het alomtegenwoordige thema “vluchtelingen“: 08’23” eer er een ander wereldprobleem aan de beurt mocht komen. Die invulling is perfect in balans met de enquête. 1/3 van de nieuwstijd werd besteed aan de invasie = 1/3 van de vreemdelingenaanbidders, de positievelingen van de Ipsos-studie. We vragen ons of die allemaal bij de nullenzender te werk gesteld zijn? De nullenzender vult haar zendtijd met dit thema om ons een schuldig geweten aan te praten. Niet om de import aan te klagen.
Het onderzoeksbureau Ipsos hield een studie in 24 landen, de vierde studie op rij, in Argentinië, Australië, België, Brazilië, Canada, China, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland, Hongarije, India, Israël, Italië, Japan, Mexico, Polen, Rusland, Saudi-Arabië, Spanje, Turkije, Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Zweden.
Meer hierover bij DS en het Ipsos-rapport.
FVE
Franck César – Ce qu’on entend sur la montagne
César-Auguste-Jean-Guillaume-Hubert Franck (Luik, 10 december 1822 – Parijs, 8 november 1890) was een Belgisch/Frans componist, pianist, organist, dirigent en muziekpedagoog die in Luik werd geboren toen deze stad onderdeel was van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Hij bracht het grootste deel van zijn leven door in Parijs en werd al in 1837, na enkele jaren Belgisch staatsburger te zijn geweest (en daarvoor Nederlands staatsburger), genaturaliseerd tot Fransman.
César Francks familie was afkomstig uit Neutraal Moresnet. Zijn moeder Marie-Cathérine-Barbe Frings werd geboren in Aken. Zijn vader, de bankier Nicolas-Joseph Franck, kwam uit het dorp Gemmenich in het Hertogdom Limburg.
In 1830 schreef zijn vader de jonge Franck (8 jaar) in aan het conservatorium van Luik, waar hij in 1834 de eerste prijs won in solfège en piano. Van 1833 tot 1835 studeerde hij harmonieleer bij Dassoigne (een neef van Etienne Nicolas Méhul), die les gaf aan het Conservatoire de Paris. Vanwege de muzikale successen die zijn zoon oogstte, organiseerde zijn vader in 1835 een reeks concerten in Luik, Brussel en Aken.
Datzelfde jaar verhuisde het gezin naar Parijs, waar Franck (inmiddels 13 jaar) leerling werd van Antoine Reicha. Weer won hij de eerste prijs voor piano (1838) en contrapunt (1839). Om ervoor te zorgen dat Franck zich kon wijden aan een loopbaan als virtuoos in België, haalde zijn vader hem in 1842 van het conservatorium, zodat hij niet naar de prestigieuze Prix de Rome kon meedingen. Franck componeerde al in die tijd veel, publiceerde in 1843 drie trio’s voor piano, viool en cello en begon aan zijn eerste compositie in grote stijl, het oratorium Ruth dat in 1845 voltooid werd.
In 1845 brak Franck met zijn vader en keerde hij terug naar Parijs, waar hij het symfonisch gedicht Ce qu’on entend sur la montagne componeerde. Eerder werkte hij aan zijn komische opera Le valet de ferme. In 1853 werd hij vaste organist, na dit korte tijd bij de Église Notre-Dame-de-Lorette te zijn geweest, van de Église Saint-Jean-Saint-François du Marais. Geïnspireerd door het spel van Jacques-Nicolas Lemmens verbeterde hij zijn pedaalgebruik en ontwikkelde hij een zeer persoonlijk geaarde improvisatiewijze waarin hang naar het mystieke en naar het verhevene hoofdkenmerken waren.
In 1859 werd hij organist van de nieuwe Église Sainte-Clotilde, het eerste neogotische kerkgebouw van Frankrijk, waar hij op 1 december een van de mooiste instrumenten van de orgelbouwer Aristide Cavaillé-Coll inwijdde. Tot aan zijn dood bleef hij daar organist. In februari 1872 begon hij als docent orgelspel aan het Conservatoire de Paris als opvolger van François Benoist. Een van zijn leerlingen was Vincent d’Indy, die later een biografie zou schrijven waarin hij zijn oud-leraar op een vrij lyrische toon verheerlijkte. D’Indy zou zich zijn leven lang opwerpen als de meest fervente verdediger van Francks muzikale erfenis.
Voor piano componeerde Franck na zijn radicale breuk met zijn vader eigenlijk maar heel weinig. Zijn Prélude, choral et fugue geldt echter als een van de hoogtepunten van de gehele 19e-eeuwse, romantische pianoliteratuur. Hiernaast componeerde hij veel instrumentale kamermuziek, waaronder acht trio’s voor piano, viool en cello, een pianokwintet, een pianosextet, een strijkkwartet en twee sonates voor viool en piano.
Verder componeerde Franck liederen (‘Mélodies’) voor zangstem met piano, kerkmuziek voor koor en orgel die bestemd was voor de Rooms-katholieke liturgie, vier opera’s, oratoria waaronder zijn groot-opgezette Les Béatitudes, cantates en wereldlijke koormuziek.
Tevens componeerde hij vijf symfonische gedichten voor orkest, twee concerten en vier variatiewerken voor piano en orkest waarvan het late Variations symphoniques het bekendste is, evenals drie symfonieën.
Francks drie cycli met composities voor het orgel gelden zonder uitzondering als hoogtepunten van het gehele romantische orgelrepertoire. De Trois Chorals zijn zijn laatste composities zonder meer. De drie werken werden voltooid in september 1890, zes weken voor zijn dood en ontstonden op verzoek van zijn vriend de Parijse muziekuitgever Auguste Durand.
Het Legioen van Eer werd hem verleend in 1885. Later werd hij oprichter en voorzitter van de vooraanstaande Société nationale de musique.
In 1890 werd hij aangereden door een omnibus. Hij bleef maandenlang met inwendig letsel doorwerken en overleed tenslotte, ernstig verzwakt, aan griep. César Franck werd begraven op het Cimetière du Montparnasse (26e division).
https://youtu.be/KmX-F5lUGGQ
Krimigrantenkaart
Volg bruggetje voor overzicht van criminele feiten gepleegd door vreemdelingen in de bunte Bundesrepublik. U kan ook op een ballonnetje klikken en lezen wat erachter schuil gaat. De kaart heeft niet de pretentie volledig te zijn. Het is onbegonnen werk de dagelijkse multiculturele verrijking, voor zover bekend, aan te vullen.
FT
Waarschuwing aan Telenetklanten
Wij ontvingen een zgn. “Telenet webmail” waarbij verzocht wordt onderstaande gegevens in te vullen. We plaatsen de “webmail” onderaan dit bericht. Bij navraag bij Telenet blijkt dat dit zo snel mogelijk dient verwijderd te worden en zeker niet op de vraag in te gaan.
“We zijn momenteel bezig met het regelmatig controleren van onze veiligheidsmaatregelen. Uw account is per steekproef geselecteerd voor deze controle. De afdeling Technische Supervisie sluit alle niet geverifieerde accounts af. Daarom moet u om het sluiten van uw account te voorkomen op de ‘antwoord’-knop drukken en hieronder de ontbrekende informatie invoeren om uw account te verifiëren. Het beschermen van de veiligheid van uw account is onze eerste zorg en we bieden onze excuses aan voor het ongemak, dat dit met zich mee kan brengen.
Naam* …………..…………..…………..…………..…………..
Je e-mailadres* …………..@telenet.be ……………………………………………..
wachtwoord* …………………………………………………
Geboortedatum*……………………………………………………….
Waarschuwing!! Account-bezitters die het account 24 uur na ontvangst van deze waarschuwing niet hebben bijgewerkt, raken hun account definitief kwijt.
Met vriendelijke groet,
Klantenservice”
Je suis Fluchthelfer
Je suis Gutmensch. Je suis verdraagzaam. Je suis democraat. Je suis gastvrij. Je suis hulpbereid. Je suis wereldburger. Je suis… een linkse wereldverbeteraar. Niemand is illegaal. In het linkse fata morgana bestaan geen grenzen, geen kleuronderscheiden, geen geslachten, geen voorkeuren, geen thuis, geen eigen cultuur, geen identiteit. Wat ik niet ben: nazi, fascist, rechtse zak, vreemdelingenhater, nationalist. Kortom: moest de Bijbel herschreven worden, dan zou ik de pen vasthouden.
“Ich bin Fluchthelfer!”
Word vluchtelingenhelper, eist de organisatie. Een professionele campagne met een eigen webstek, reclamefilmpjes en alles behalve goedkoop. In Duitsland en Oostenrijk zijn er talrijke klachten bij de rechtbank ingediend want de oproep wil actief mensensmokkelaars en -helpers ronselen en aanmoedigen. Verboden in beide republieken. De aanklacht luidt “oproep tot een strafbaar feit”.
Dit is de video die oproept mensen illegaal mee naar huis te nemen als je bv. met de auto op vakantie gaat:
Bij dit filmpje werd de reactiemogelijkheid uitgeschakeld. Volg bruggetje naar de webstek.
Wat niet direct opvalt is dat de illegale importcampagne gestuurd wordt vanuit de VSA. De eigenaar van de webstek verraadt wie erachter steekt: „The Ayn Rand Institute“ met een e-postadres van de in Seattle geregistreerde “Rise Up”. (Vert.: Ga in ‘t verzet!…)
Het Ayn Rand Institute is een Amerikaanse denktank. Deze “denkfabriek” , die momenteel oproept gelukzoekers naar Europa te smokkelen, gaat voluit voor “menselijkheid” en doet beroep op het “medegevoel” van de Europeanen. De meerderheid van de importtsunami zijn moslims en/of Arabieren. Raar eigenlijk, want het Ayn Rand Institute is tot op heden niet omwille van een overgrote liefde voor Arabieren opgevallen.
Oprichtster Ayn Rand (geboren als Alissa Sinowjewna Rosenbaum), was een joodse zioniste en overtuigde verdedigster van Israël, begeleid van een diepe verachting voor Palestijnen en Arabieren. Na haar dood heeft zich eigenlijk niet veel aan de achterliggende ideologie veranderd. Directeur is de in Israël geboren Yaron Brook, die haar visie op de Palestijns-Israëlische kwestie deelt.
De in het “Fluchthelfer”project verwikkelde “Rise Up” klinkt – tenminste als we hun programma mogen geloven – zoiets als de Soros-retoriek. In hun presentatie staat: “Wij zetten revoluties en vrije samenlevingen op poten.”
Zozo. Merkwaardig is dat deze Amerikaanse denktank slechts “vluchtelingenhelpers” in Europa wil aanmoedigen. Een vergelijkbare campagne in de VSA, waarbij de hulp aan Mexicaanse illegalen aangemoedigd wordt, bestaat niet.
FT
Die Zeit – Krone (noteer dat de reactiemodule gesloten werd wegens “een weinig zinvolle discussie”)
Men zegge het voort
Johan Vande Lanotte en Freya V. D. Bossche krijgen een navolger!
Indien men ooit een prijs in het leven zou roepen om de belangrijkste verbrassers van belastinggelden gedurende de voorbije 50 jaar aan te duiden dan zouden deze twee hogervermelde beroepspolitiekers er met koppen en schouders boven het deelnemersveld uitsteken.
Een van hun grootste idiote beslissingen bestond er in om torenhoge subsidies te beloven, en dit gedurende 20 jaar, ten voordele van diegenen die snel-snel groene eenrgie zouden gaan produceren via zonnepanelen.
Een handige zakenman als Fernand Huts investeerde fortuinen in zonnepanelen en kan gedurende 20 jaar iedere dag “kassa” roepen. Tienduizenden arbeiders en bedienden zullen jaren extra belastingen moeten betalen om die zinloze subsidies op te hoesten. Bovendien is het hemeltergend dat het juist politici van Sp.a signatuur zijn die voor dergelijk onheil hebben gezorgd.
Na korte tijd bleek, zoals trouwens van de eerste dag door uw dienaar werd geschreven, dat deze belofte niet kon worden volgehouden en voegde men om de haverklap nieuwe veranderingen en aanpassingen aan die zinloze wet toe.
Vandaag kan men alleen vaststellen dat de fortuinen die reeds voor die zonnepanelen werden uitgegeven totaal in wanverhouding staan tot het behaalde resultaat. Men zou trouwens aan poilitiekers moeten verbieden om bepaalde zaken te beloven die de duurtijd van hun mandaat overtreffen. Het zijn nu de opvolgers van ons socialistisch duo die er moeten voor zorgen om de nodige centen te vinden om slimmerikken als Fernand Huts nog vele jaren te betalen!
We dachten enkele dagen geleden aan hogervermeld duo krachtpatsers toen we luisterden naar een toespraak van president Obama.
Obama verklaarde dat hij wil dat tegen 2030 de uitstoot van schadelijke CO2 gassen teruggeschroefd zal worden met 32 procent! Hoe zinloos toch om dergelijke belofte te maken. Waarom geen 34 procent? Of 75 procent tegen 2045?
Het zullen slechts de opvolgers van Obama zijn die de nu gemaakte belofte eventueel kunnen waarmaken aangezien het er op het einde van volgend jaar voor Obama opzit.
Obama zou veel geloofwaardiger overkomen indien hij zou beloofd hebben om die uitstoten tegen het einde van het volgende jaar met 3 procent terug te dringen. In verhouding zou dit hetzelfde zijn maar men zou hem er dan ook kunnen op afrekenen. Nu echter heeft dergelijke belofte geen enkele waarde en staat gelijk met het verkopen van gebakken lucht.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Nvdr: Mogen wij deze video eraan toevoegen? Hilarisch en tegelijkertijd buitengewoon verhelderend.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Gecensureerd grapje
“Tijdens een ochtendwandelingetje langs de haven ontmoette ik rond 11 uur gisteren een baardman die luidop “Allah is groot” en “Dood aan de ongelovigen” schreeuwde. Tot hij plots struikelde en in het dok plonsde. Hij had het moeilijk boven water te blijven wegens de hinderende bommengordel. De man riskeerde te verdrinken als ik niet onmiddellijk zou helpen.
Als plichtbewuste burger en steeds bereid de medemensch ter zijde te staan, verwittigde ik de politie, de havenloodsen, de importsecretaris en de brandweer.
Het is nu vier uur in de namiddag en de terrorist is verdronken. Niemand van de verwittigde instanties kwam opdagen.
Die vier postzegels had ik me kunnen besparen…”
Facebook vond dit grapje niet aanvaardbaar. Bijgevolg verboden.