Aanlokkelijk voorstel.  In werkelijkheid is dit een démarche voor nóg meer EU-macht en minder bevoegdheden van de lidstaten.

Aan het woord de Franse economieminister  Emmanuel Macron (37).
De vicieuze reddingsmarathon van Griekenland en de eurocrisis hebben bewezen dat de muntunie niet zo verder kan, stelt hij, “De status quo leidt tot zelfvernietiging; de middelpuntvliegende krachten zijn te groot, zowel politiek als economisch.”

Hij wil dat zijn generatie geplaatst wordt voor een fundamentele vraag: “Willen we de nieuwe oprichters van de EU zijn of de doodgravers?” (Nvdr: hij zegt Europa, maar bedoelt de EU, een doelbewuste strategie om de negatieve connotatie te milderen).  Hij volgt hiermee de redenering van zijn president die binnen de eurozone een zgn. economische regering wil oprichten.  Macon wil daarvoor een nieuwe functie van commissaris creëren, een euro-commissaris, verantwoordelijk voor de coördinatie van de economische, financiële en sociale politiek der 19 eurolanden.  Uiteraard met vèrreikende bevoegdheden, een commissaris die investeringsmiddelen uitreikt en zijn zegje mag doen op de arbeidsmarktpolitiek.

Deze nieuwe EU-commissaris zou dan duidelijk méér financiële middelen moeten krijgen dan heden in de EU-kas ter beschikking staan. We citeren: “Hoe hoger het budget, des te geloofwaardiger zou de EU zijn.” 

Méér geld is nodig om de lidstaten te beschermen tegen financiële schokken en om méér te kunnen investeren in de arme eurolanden.

En dan wil hij dat “Duitsland breekt met het taboe”.  De Bundesrepublik wil tot op heden niets weten van de plannen voor een zgn. tranferunie.  En Macron vreest dan dat de EU en de eurozone geen lang leven meer beschoren zullen zijn.  Theatraal klinkt het: “Een muntunie zonder financiële gelijkschakeling kan niet!  De sterken moeten helpen.”

Juist.  We zijn op dat vlak ervaringsdeskundigen. Vanaf het ogenblik dat de transfers naar Wallonië opdrogen, heeft het land b geen reden van bestaan meer. De EU-beminnende belgische EU-parlementairen zullen dit voorstel zonder enige twijfel steunen.

En om heel de EU-herbronning compleet te maken wil Macron een nieuwe Kamer in de EU, een europarlement, bevolkt door EU-parlementairen uit eurozone-lidstaten.
Hij is er trouwens van overtuigd dat de Fransen zijn plannen in een referendum zullen goedkeuren.  “Slechts als de hervormingen te beperkt blijven zal de bevolking die afkeuren” weet hij met zekerheid, want “de burgers willen niet langer de EU van de bureaucraten, dat mini gedoe.  We hebben een groot project nodig én een open debat.”     
Bij dat laatste kunnen wij ons een en ander voorstellen.

Ten laatste in 2019 zou alles in kannen en kruiken, lees: in een nieuw EU-verdrag,  moeten zijn.  Volgend op de voorbereidingen zouden de hervormingen vanaf de herfst 2017 – na de Franse presidentsverkiezingen en de Duitse federale parlementsverkiezingen – moeten gerealiseerd worden. Al in 2018 / 2019 moet de EU op een nieuw fundament staan.

Bereid u al voor op het masseren vanuit politieke kringen.  Met charme, met dreiging, met onheilsvoorspellingen, met leugens, bedrog… De EU zal niet aarzelen alle middelen te gebruiken om de totale macht te grijpen.  En in het koninkrijk der deemoedigheid komt er uiteraard geen referendum.  Onze politici weten wat goed voor ons is.

Süddeutsche Zeitung

FT