De foute contacten van prins Albert.
Met dank geleend bij Thierry Debels
‘Turkije, Europa en het Ottomaanse Rijk …’
Wie Turkije alleen maar kent van de stranden van Antalya en van de toeristische buurten in Izmir en Istanbul kan niet begrijpen dat het land langzaam maar zeker afglijdt naar een islamitisch kalifaat. De orthodoxe islam-partij AKP onder leiding van president Erdogan schaft systematisch alle vrijheden af die eertijds door de stichter van de Turkse republiek, Kemal Atatürk werden ingevoerd. Ooit kende Turkije een verbod op de hoofddoek; was er een strikte scheiding tussen kerk en staat en was er pers- en godsdienstvrijheid. Ook de vrouwenemancipatie wordt teruggeschroefd. Zo verklaarde Erdogan enkele weken geleden: ‘Laat ‘ze’ hun minirokjes en decoltées maar koppig verdedigen… Wij blijven werken aan het opvoeden van generaties die trouw zijn aan hun geloof.’ Sinds de AKP 12 jaar geleden aan de macht kwam, veranderde er ontzettend veel. Erdogan, die zelf afgestudeerd is aan een ‘imam-school’, wil ‘devote islamitische generaties’ jonge Turken opleiden. Alsof het de taak is van de overheid in een ‘seculier’ land om kinderen een godsdienst op te dringen… Lees verder…
‘Merhaba! Over het nut van verkiezingswaarnemers …”
Merhaba betekent ‘welkom’ in het Turks… Helaas zijn de verkiezingswaarnemers niet overal ‘merhaba’ in Ankara en Istanbul. De Turkse regering en de regerende AKP-partij zijn de kritiek vanuit Europa en het Westen op hun beleid langzaam maar zeker beu. Buitenlandse pottenkijkers uit Europa die de Turkse verkiezingen komen controleren, worden gedoogd maar daar houdt het ook op… De Europese parlementsleden die een oogje in het zeil komen houden nav de Turkse stembusgang de deur wijzen, zou erover zijn maar ze met open armen ontvangen is evenmin het geval. En daar zijn redenen voor… Lees verder…
Met dank aan Lydia voor de tip.
Het thema van het VB-colloquium van gisteren was de spontane uitroep van wijlen Joris Van Hauthem : “Identiteit, verdomme, mag het nog?”
Het mag. Het zal. Het moet!
“Het Vlaams Belang heeft sinds zijn ontstaan het thema van de Vlaamse identiteit op de politieke agenda geplaatst, tot spijt van wie het benijdt. Als Vlaams-nationale partij streven wij niet alleen een onafhankelijke Vlaamse staat na. Wij willen ook een Vlaanderen waar de Vlamingen in hun eigenheid gerespecteerd worden.
Wij zijn altijd een voorhoede-beweging geweest. De feiten geven ons gelijk: de multiculturele samenleving is een mislukking en de massa-immigratie veroorzaakt grote politieke, sociaaleconomische en maatschappelijke problemen. Toch wordt het vrijwaren van onze identiteit meer dan ooit verdacht gemaakt en beschimpt. Dat heeft niet alleen te maken met de toevloed aan mensen die onze manier van leven verwerpen, maar ook met de politieke correctheid die elke vorm van weerstand wil breken.
Met dit colloquium gaat het Vlaams Belang in het offensief. Zoals u kan zien in het programma, doen wij daarvoor een beroep op een aantal boeiende (gast)sprekers.”
Voor beeldmateriaal kan u terecht bij de ‘livestream’-opnames. Foeter niet op de beeldkwaliteit: er werd immers op dit ogenblik nog niets gederigeerd maar we vonden het belangrijk u zo snel mogelijk quasi deel te laten nemen aan het colloquium.
Schuif de tijdbalk ineens door naar 01u 10′ voor de inleidingstoespraak van Philip Claeys. Op 01u 16′ hoort u Bart De Valck, voorzitter van de VVB, gevolgd door een panelgesprek (01u 40′) o.l.v. Lawrence Urbain met Timon Dias, Anke Van dermeersch en Sam Van Rooy. Om 02u 18′ treedt Jean-Marie Dedecker achter het spreekgestoelte. Vanaf 02u 40′ neemt Tom Van Grieken, nationaal voorzitter van het Vlaams Belang het woord. Voor wie het wil nalezen sluiten wij zijn toespraak in.
A Symphony Dante’s Goddelijke Komedie, S.109 , of gewoon de “Dante Symphony”, is een programma symfonie gecomponeerd door Franz Liszt. Het is geschreven in de hoge romantische stijl, en gebaseerd op Dante Alighieri’s reis door de hel en het vagevuur, zoals weergegeven in The Divine Comedy . Het ging in première in Dresden in november 1857, met Liszt als dirigent, en werd onofficieel gewijd aan zijn vriend en toekomstige schoonzoon Richard Wagner.
Sommige critici beweren dat de Dante Symphony niet zozeer een symfonie is in de klassieke zin maar wel twee beschrijvende symfonische gedichten.
Liszt maakte schetsen voor het werk sinds de vroege jaren 1840, en in 1847 speelde hij een aantal fragmenten op de piano voor zijn Poolse maîtresse Prinses Carolyne zu Sayn-Wittgenstein .
In dit vroege stadium was het de bedoeling van Liszt dat het werk zou vergezeld gaan met een soort diashow met scènes uit de Goddelijke Komedie van de kunstenaar Bonaventura Genelli. Hij was ook van plan om ook experimenteel gebruik te maken van een windmachine op het einde van het eerste deel. Hoewel Prinses Carolyne bereid was om de kosten te dekken, kwam er niets van deze ambitieuze plannen terecht en de symfonie werd terzijde geschoven tot 1855.
In juni 1855 hervat Liszt zijn symfonie en had het grootste deel afgerond vóór het einde van het volgende jaar. Zo is het dat het werk de Dante Symphony” ruwweg samenviel met het andere symfonische meesterwerk van Liszt, de Faust Symphony , dat geïnspireerd werd door Johann Wolfgang von Goethe drama ‘s Faust . Om deze reden, worden de Dante en Faust symfonieën vaak samen opgenomen.
In oktober 1856 bezocht Liszt Richard Wagner in Zürich en bracht hij zijn Faust en Dante symfonieën op de piano. Wagner was kritisch over de fortissimo conclusie van de Dante Symfonie, hij vond het een ongepaste uitbeelding van het Paradijs. Maar Liszt werd overtuigd door Prinses Carolyne om de symfonie in een gloed van glorie te beëindigen.
Net als zijn symfonische gedichten Tasso en Les Préludes is de Dante Symphony een vernieuwend werk, met tal van orkest- en harmonische vooruitgang: wind effecten, progressieve harmonieën, experimenten in atonaliteit, ongebruikelijke toonsoorten, wisselende tempi, kamermuziek intermezzo’s en het gebruik van bijzondere muzikale vormen. De Dante Symphony is ook één van de eerste die gebruik maakt van progressieve tonaliteit, beginnend en eindigend in radicaal verschillende sleutels.
‘Inzet Turkse verkiezingen: Erdogan wil sultan worden’
Parlementair verkiezingswaarnemer zijn in Turkije is niet evident… Echt populair is Vlaams Belang hier niet. Al op het vliegtuig vanuit Zaventem richting Istanbul is het duidelijk dat de Belgische Turken – of is het Turkse Belgen? – het niet vertrouwen. Het antwoord dat ik de verkiezingen in Ankara ga controleren, lokt alleen maar hoongelach uit. Ze hebben gelijk, want wie doet Erdogan wat? De Turkse president wil de eerste moderne sultan van het Turkse (neo-ottomaanse) Rijk worden en daarbij trekt Erdogan zich van Europa – en al zeker van verkiezingswaarnemers – geen bal aan… Lees verder…
De Britse EU-volksvertegenwoordiger Daniel Hannan was op 31 mei te gast bij het duidingsprogramma ‘Buitenhof‘ van de NPO. Wie het gemist heeft (o.a. uw dienaar wegens vakantie) kan het vraaggesprek over de EU, de non-democratie, het gebrek aan economische groei, het verlaten van de EU en het verraad van de EU-technocraten aan de bevolking hier bekijken.
Hallo, nullenzender, zo moet het: je nodigt een gast uit, je stelt een vraag of oppert een suggestie en je laat de gast vervolgens zijn verhaal doen.
FVE
De verzwegen Egyptische blokkade van de Gazastrook
Door Khaled Abu Toameh, Arabisch journalist (vertaald), 3 juni 2015.
De internationale gemeenschap en media hebben het vaak over Israël’s verantwoordelijkheid voor de voortdurende blokkade van de door Hamas-bestuurde Gazastrook, terwijl zij negeren dat Egypte zeer ernstige reisverboden handhaaft voor de 1,7 miljoen Palestijnen die er leven.
Yussra al-Najjar, een 65 jaar oude vrouw uit de Gazastrook, overleed deze week terwijl zij wachtte op de mogelijkheid van Egypte terug te keren naar de Gazastrook. Tezamen met honderden andere Palestijnen was zij de afgelopen maanden gestrand aan de Egyptische zijde van de Rafah-grenspost.
Al-Najjar is de tiende Palestijn die omkomt tijdens het wachten totdat Egypte de Rafah-grenspost opende. Volgens haar familie verloor zij het bewustzijn terwijl zij wachtte in de reizigershal aan de Egypte zijde, waarna zij naar een Egyptisch ziekenhuis werd gehaast, alwaar zij dood werd verklaard.
Het is onwaarschijnlijk dat dit verhaal de voorpagina’s van de grote westerse kranten haalt. Het verhaal had echter ruimschoots verslagen geworden als zij ook maar een dag gestrand had geweest aan de Israëlische zijde van de grens, laat staan als zij er overleden was. Lees verder…
Recent – in het najaar 2014 – heeft Egypte meer dan 680 woningen langs de Gazagrens vernietigd. Ca. 10.000 mensen werden gedwongen te verhuizen om plaats te maken voor een bufferzone van 500 m langs de 14 km grens. De Egyptische overheid wil haar grens beschermen na de aanslagen om het leger in het noorden van Sinaï. De bevolking kreeg naar verluidt 48 uren om haar boeltje te pakken. Er werd een geldelijke compensatie beloofd.
FT
De VSA-arend had bovenaan moeten staan!