“We staan zeer ver van een akkoord.”
IMF
Bij het pokerspel heeft de Syriza-regering een machtige bondgenoot: de VSA. Die willen zonder meer dat de EU onze portemonnee open houdt voor Griekenland. En Angela Merkel kan niets weigeren aan de overzeese Big Brother.
De schuldencrisis leidt tot een merkwaardige alliantie: een extreem-linkse regering in Griekenland en de VSA. Syriza wil geld, veel geld, liefst zonder voorwaarden. De VSA wil geld, veel geld, voor de Grieken, onder eender welke voorwaarden. De EU verliest altijd.
Merkel verklaarde woensdag nog: “Waar een wil is, is een weg.” Vandaag, twee dagen later, is er noch van het één, noch van het ander weinig te bespeuren. Het IMF is weg. Heeft gisteren de onderhandelingstafel – in een zoveelste poging om met de Griekse regering tot een eervol vergelijk te komen – verlaten.
Al maanden horen we niets anders dat de tijd verstrijkt, dat het voorstel van de laatste kans op tafel ligt, dat de sfeer goed / minder goed is, dat de sfeer kantelt, dat er nieuwe onderhandelingen gestart zijn, dat men hoopvol is, dat men minder hoopvol is, dat we dichtbij / niet dichtbij een akkoord staan…
De EU-protagonisten blijven verklaren dat Griekenland moet en zal deel uitmaken van de EU-constellatie. De VSA geven daar in se niet om: voor hen telt de NAVO en hun invloedssfeer. Ze zijn als de dood dat Tsipras bij Poetin zijn wonderbaarlijke visvangst kan binnenhalen.
Nochtans kunnen de Grieken niet beweren dat men bij de terugbetalingsvoorwaarden niet flexibel is. Na Zambia is het het enigste land dat ooit gebruik maakte van de mogelijkheid al de verstrekte en vervallen kredieten gecombineerd op het einde van de maand terug te betalen. Eind juni moet er 1.6 miljard euro aan het IMF overgeschreven worden. Een terugbetaling waarvoor een nieuw krediet nodig is. Vestzak-broekzak. Een put graven om een andere te vullen.
De EU-commissaris voor economie Pierre Moscovici verklaarde donderdag bij RTL “dichtbij de landingsbaan te zijn. We moeten succes hebben. Een happy end, geen Griekse tragedie.”
Een lichtjes geïrriteerde Martin Schulz maakte duidelijk in een praatprogramma van Maybrit Illner bij ZDF (4 juni) dat hij er weliswaar genoeg van heeft, maar ook dat een Griekse uitstap uit de eurozone meteen ook de uitgang van de EU betekent. “We moeten murw geslagen worden tot we toegeven.”, klonk het. Wij, niet Griekenland.
Intussen pompt het opperhoofd van de ECB, Draghi, geld in de Griekse banken. De Grieken blijven massaal zoveel mogelijk geld van hun bankrekening halen. Hiermee koopt de ECB meer tijd voor de Grieken bij de onderhandelingen in de vorm van een liquiditeitsbuffer: de noodkredieten voor Griekse banken stijgen met meer dan 2 miljard naar 83 miljard euro. Wie maalt erom? Geld wordt immers onbeperkt bijgedrukt. Het soortelijk gewicht van papier zal binnenkort determinerend zijn bij de gedrukte waardebepaling op euro-bankbiljetten.
De Syriza-regering wil een verlenging van het bailout-programma gedurende 9 maanden, wat sowieso al door de EU aangeboden werd, wil 10.9 miljard van het EFSF (Europees Financieel Stabiliteitsfond) die voorzien waren voor de bankenrekapitalisering, wil de toelating om de grens voor T-bons (staatsleningen op korte termijn) op te heffen, resp. te verhogen, ter vervanging van de oude T-bons, de terugbetaling van de door de ECB in vroegere jaren gekochte staatsleningen, voor een totale waarde van 6.7 miljard euro, die het ESM (Europees StabiliteitsMechanisme) zou moeten overnemen.
Tot slot: wie de Grieken een hart onder de riem wil steken, wie 7% intrest (vrome herinnering aan de couponnekestrein richting GH Luxemburg) op zijn beleggingen hoopt te krijgen, kan intekenen op Griekse staatsleningen. Je kan de stukken ver onder de nominale waarde kopen, waardoor een winst van 30% niet denkbeeldig is. Lees de voorwaarden van “Griechenland Anleihen”: de Griekse staat garandeert de terugbetaling van het nominaal bedrag, tenzij… de staat failliet gaat.
FT
http://www.efsf.europa.eu/mediacentre/news/2015/efsf-board-of-directors-extends-mffa-for-greece-until-30-june-2015.htm