Op facebook verscheen deze noodoproep: een hulpkreet voor geld, want… Soros heeft Femen uit zijn lijstje ‘goede doelen’ geschrapt! De exhibitionische ‘dames’ hebben uitbreidingsplannen in Israël en dat viel niet in goede aarde bij hun hoofdsponsor.
Dear followers, we are in a deep shit! Mister Soros found out that soon we are launching FEMEN Israel and stopped his investment in FEMEN. Please, donate! You can be our new Soros
Wie in Femen de smakeloze opvolgsters van de blote-buiken-Dolle Mina’s zag, zou, nu de hoofdsponsor bekend gemaakt werd, eindelijk zicht moeten hebben op de touwtjestrekkers.
Het contant geld moet afgeschaft worden. Elke handeling die ontsnapt aan de controle – lees: gewenste sturing – van / door de overheid en de financiële wereld moet en zal verdwijnen. Elke aangevoerde drogreden is goed: beter voor de economie, gemakkelijker, diefstalvrij…
De poppenspelers trekken aan de touwtjes. Wij zijn marionetten geworden. Blind, doof en verlamd. Een reusachtig poppentheater, waarbij het woord komedie – blijspel – vervangen werd door de andere betekenis.
Het papieren geld is niet meer gedekt door het goud. Bankbiljetten worden bijgedrukt in een grotere oplage dan behangpapier. Economische beleidsdragers, dikwijls afkomstig uit de Amerikaanse investeerdersbank Goldman Sachs, resp. de kring rond VS investeerder George Soros, handelen niet in het belang van Europa.
Zo heeft Goldman Sachs de Griekse crisis (volg bruggetje: verplichte literatuur!) door speculaties ten top gedreven en er bovendien goed aan verdiend. ECB-baas Mario Draghi én Klaus Regling, hoofd van het ESM (Europees Stabiliteits Mechanisme), zijn trouwens beide afkomstig uit hetzelfde concern.
De VSA staan aan het roer van het EU-schip. Een schip dat men van daaruit bewust op de klippen laat lopen. Met een geprovoceerde oorlog als speelbal tegen Rusland in de hoop de het bestellingenboekje van de Amerikaanse wapenindustrie te vullen. Ook wijlen Antonio Borges, voormalig hoofd van het IMF, was afkomstig uit de Goldmanstal. En de ECB staat onder bevel van voormalige Goldman mannetjes, met een directe lijn naar de resp. Europese regeringen.
George Soros’ concern financierde van in het begin samen met de EU de Rusland-vijandige rechtse sector in Oekraïne. Ook de Femen-dellen zouden tot juni 2014 van Soros royaal financieel ondersteund geweest zijn. Dat daar nu een einde aan gekomen is, ligt waarschijnlijk aan de oprichting van een Israëlische Fementak (zie facebook bericht bovenaan).
In het weekeinde sijpelde het nieuws door over de viervoudige moord in Würenlingen in het Zwitserse kanton Aargau.
In de Zwitserse media had men het aanvankelijk over een familiedrama, waarbij de schoonouders en schoonbroer alsmede een buur door de dader met een vuurwapen werden doodgeschoten, die nadien dan zelfmoord pleegde.
De Standaard had men het over ‘een Zwitserse familievader’.
Ondanks de omvang van het drama, bleef het echter verdacht stil op het nieuwsfront. Ook de anti-wapen lobby bleef discreet. Het was dus wachten op een ‘verklaring’. Deze kwam via het hiernavolgende bericht:‘Der irre Killer von Würenlngen. Wir hatten alle Angst vor ihm.’ Hieruit bleek de identiteit van de dader, de zgn. ‘Zwitserse familievader’: Semun A., een import-Zwitser van Turkse afkomst, niet onbekend bij de politie.
Dit verklaart dan ook de “discretie”.
In Het Nieuwsblad van 11.05.2015 op pagina 15 (en goed weggestopt) had men het over : ”Man schiet schoonfamilie en buurman dood en dan zichzelf”. Voor het overige was er geen enkele inlichting wie de schoonfamilie en de buur waren en nog minder wie de dader was. Men kan zich al voorstellen wat de hysterische reacties zouden zijn geweest moest het omgekeerde gebeurd geweest zijn.
Het toeval wil dat tijdens hetzelfde weekeinde tienduizenden Turken in België en Duitsland Erdogan, de kalief van Istanbul, hartstochtelijk kwamen toejuichen. Voor Erdogan zijn de buitenland-Turken ‘onze macht buiten het vaderland’, ‘de stem van de natie’. Hij moedigde zijn toehoorders aan te scanderen: “Eén natie – één vlag – één vaderland – één staat.” Herinnert ons aan meeslepende toespraken en volksverzamelingen ten tijde van .. u weet wel!
Momenteel zijn er geen inlichtingen voorhanden dat door Erdogan aandacht werd geschonken aan dit bloedbad, aangericht door een “landgenoot”. Dit kan moeilijk, want als er al geen probleem is met de Armeense genocide, dan is er zeker geen met 4 Zwitsers!! Toen het over de NSU affaire ging, had Erdogan niet alleen commentaren te leveren maar zelfs bevelen. Voor een goed begrip: De NSU is een mengeling van “false flag” en georganiseerde misdaad.
De reacties of het gebrek aan, van de Turken, geven dan ook een gedacht waar hun werkelijke belangen liggen, ook al zijn ze Belg…Duitser…enz… En zij worden hiertoe aangemoedigd door de kalief van Istanbul.
De voormelde houding geldt ten andere voor praktisch alle geïmporteerden. Het is dan ook een illustratie van hun “kotsende minachting” voor het gastland en al de voordelen die ze in dit gastland kunnen genieten. Dit alles belooft voor de toekomst. De 5de colonne en het paard van Troje zitten immers niet alleen binnen de grenzen, maar binnen het ganse staatsbestel. Als het uur van de waarheid zal gekomen zijn zullen ze ons allemaal het mes in de rug ploffen. (genaturaliseerd-geïntegreerd-geassimileerd – 4de of 5de generatie…. zal dan niets meer ter zake doen). De ware aard zal dan getoond worden. Ondertussen worden we verzopen in herdenkingen van WOI en WOII .. onder het motto: “Dat nooit meer… “ en “ dat mag niet vergeten worden….”.
De drijvende krachten achter al deze herdenkingen, zijn dan grotendeels dezelfde die b.g. 5de colonne en paard van Troje binnengehaald hebben. Zowel de moorden in Zwitserland als de zegetocht van de kalief zouden een aanleiding moeten zijn voor een grondige analyse van de EUSSR-kanker… Daar wortelt immers alle kwaad.
Het is echter hopeloos iemand iets duidelijk te willen maken wat hij niet wil weten. Het zal dus wachten zijn op de ondergang van het Avondland.
Wij hebben in het verleden aandacht besteed aan het akkoord dat als doel had de handel tussen beide continenten te bevorderen. We gaan het hier nu niet hebben over de voedselveiligheid (het bekendste voorbeeld: chloorkippen), over het banenverlies, over gestoorde import/export tussen EU-lidstaten, over privacy…Het mag duidelijk wezen dat er behoorlijk veel addertjes onder het gras zitten waar wij niet beter van zullen worden. (Lees onderaan vorige bijdragen)
We willen hier op het gevaar wijzen voor de mogelijk financiële gevolgen voor de EU-belastingbetaler aan de hand van een brug: de Detroit-brug:
Sinds 5 jaar probeert een Amerikaanse investeerder bij een internationaal privé ‘arbitragehof” gelijk te halen tegen Canada omwille van een brug. Er is niet minder dan 3.5 miljard dollar mee gemoeid. In april werd het onbegrijpelijke vonnis geveld.
Wat heeft dit met TTIP te maken en waarom geldt de Detroit-brug als waarschuwing voor Europa?
Een terugblik: In 1929 werd de ‘Detroit Windsor Ambassador Bridge’ gebouwd tussen Detroit op VS-grondgebied en Windsor aan de Canadese oever. In 1979 werden de aandelen van de brugmaatschappij te koop aangeboden en de investeerder Matty Maroun kocht het bedrijf. Sindsdien is hij eigenaar van de ‘Detroit International Bridge Company’.
Over de brug wordt 25% van het handelstotaal tussen de VSA en Canada getransporteerd. Niet onbelangrijk voor de eigenaar, want het is een tolbrug, waarmee hij jaarlijks 60 miljoen US dollar verdient. Bovendien is hij uitbater van een ‘duty free’-zone aan beide oevers, waar benzine zonder taksen mag verkocht wordt.
Moroun spaart door de niet te betalen taksen op benzine 60 cent per gallon, incasseert een groot gedeelte van het gespaarde geld zelf en verkoopt de benzine slechts een paar cent gunstiger dan de normale prijs aan het tankstation. Hij verdient vermoedelijk een vermogen met de brug.
De brug is echter in een vervallen toestand. Maroun weigerde zelfs een met de stad Detroit afgesproken autosnelwegverbinding te bouwen en belandde daarvoor voor korte tijd in de gevangenis.
In 2010 besloten de VSA en Canada enkele kilometer ten zuiden van de ‘Ambassador Bridge’ een eigen tolvrije brug, de ‘New International Trade Crossing’ te bouwen. Deze moet aan beide kanten een betere autosnelwegverbinding bieden en, met een groter aantal rijstroken, het toenemend verkeer vlotter te laten lopen. De doodsteek voor Marouns gouden ezel.
Wie zou er immers dan nog zo stom zijn tol te betalen als hij ernaast gratis en sneller over de rivier / grens kan geraken? Maroun protesteerde onmiddellijk en bood zijn eigen plan aan, nl. de bouw van een tweede brug naast de bestaande. Uiteraard weer een tolbrug en vanzelfsprekend zijn eigendom. De staat Michigan, de VSA en Canada weigerden en wilden hun eigen bouwplan doorzetten.
Matty Maroun zette zijn joker in. Een joker die ook vele Amerikaanse investeerders onder de TTIP-paraplu om eender welke reden in Europa kunnen trekken. Hij beriep zich op het bestaande vrijhandelsakkoord (1994) tussen Mexico, de VSA en Canada (NAFTA) en de daarin gestipuleerde mogelijkheid voor ondernemingen de betrokken staten te vervolgen. De eiser (onderneming) kan slechts een staat vervolgen, waarin de maatschappelijke zetel niet gevestigd is. En daar zijn brugonderneming in de VSA gevestigd is, vervolgde hij daar in 2010 de staat Canada, als betrokkene van het nieuwe brugproject.
Maroun maakte daarbij duidelijk dat hij benadeeld werd. De toekomstige (te verwachten) inkomsten van Marouns ‘nieuw’ bruggenbouwplan werden door de bouwplannen van de VSA + Canada ‘getorpedeerd’ en er zou hem in de toekomst een gigantische winst door de neus geboord worden. Hij eiste een schadevergoeding van 3.5 miljard dollar en koos als ‘instantie’ het Permanent Hof van Arbitrage in Den Haag waarbij hij zich beriep zich op de charta van ‘UNCITRAL’, (“United Nations Commission on International Trade Law”).
Bij TTIP zou men volgens de hedendaagse stand der zaken de Wereldbank, ICSID, (Internationaal Centrum voor Beslechting van Investeringsgeschillen) als gemeenschappelijk arbitragecentrum kiezen.
Drie privé advocaten werden als ‘bemiddelaars’ (ofte scheidsrechters) benoemd met het doel vast te stellen of zijn eis gerechtvaardigd was. Daar bovenop, aan beiden kanten, voor Maroun en Canada, verschillende advocatenkantoren.
Na zich zegge en schrijve 5 jaar (vijf!!!) met deze zaak bezig gehouden te hebben, verklaarde het ‘arbitragehof” zich niet bevoegd en wees de eis af. Met enig wantrouwen zou men kunnen veronderstellen dat de heren en dames van de advocatuur de zaak zo lang mogelijk gerekt hebben om hun zakken te vullen… want een dergelijke investeerders- beschermingseis kost per partij gemiddeld ca. 8 miljoen dollar.
Na zo een lang proces en met de gigantische moeite en kosten die de eiser zich veroorloofd heeft, kan men ervan uitgaan dat de advocatenhonoraria aan beide kanten in de tientallen miljoenen gaan. De exacte uitgaven zijn niet te achterhalen: geheim! En anders dan bij échte rechtszaken betaalt bij een dergelijk arbitrage proces ieder zijn eigen advocaten én zijn deel van de ‘scheidsrechters’.
Eender hoe men het bekijkt: de Canadese belastingbetaler mag betalen en de advocaten kunnen een extra fles champagne laten knallen.
Ctrl+ voor vergroting op uw scherm
Uit de hierboven geplaatste paragrafen van het laatste bladzijde van het vonnis kan men lezen dat het ‘tribunaal’ besloten heeft voorlopig niet te beslissen wie de kosten van het proces moet betalen. Beide partijen moeten hun argumenten indienen en dan zal het ‘tribunaal’ beslissen wie de proceskosten en de honoraria van de ‘scheidsrechters’ moet afdokken. Ofwel betaalt één partij alles, ofwel worden de kosten evenredig verdeeld. Canada heeft al in 2013 verzocht de kosten op de eiser, de Amerikaanse brugonderneming, af te wentelen. Evenwel zonder resultaat:
“320. Canada requests that the Tribunal order DIBC to pay the arbitration costs for this NAFTA arbitration and to indemnify Canada for its legal fees and costs, especially in light of DIBC flagrant disregard for the waiver requirements in NAFTA Article 1121. 321. Canada respectfully requests the opportunity to submit a more detailed submission on costs in the future so that it can fully address all relevant considerations.”
Het gaat bij deze zaak intussen niet meer uitsluitend om een brug. De strijd gaat om de vraag of de Canadese belastingbetaler voor tientallen miljoenen dollar erelonen aan advocaten mag / moet betalen, die als zgn. ‘scheidsrechters’ 5 jaar nodig hadden om een geschil te beslechten om vast te stellen dat ze niet bevoegd zijn. Alleen al het feit dat ‘scheidsrechters’ naar goeddunken kunnen beslissen wie hun rekening moet betalen is een schandaal!
Komen we terug bij het uitgangspunt: TTIP, vrijhandelsakkoord met de VSA.
We nemen deze bruggenafffaire als voorbeeld voor TTIP. Neem nu dat het vrijhandelsakkoord (goed te vergelijken met NAFTA) wordt afgesloten. Gemeenten en gemeenschappen hebben het – mild uitgedrukt – niet breed. De overheid kan de verantwoordelijkheid afwentelen en op zoek gaan naar privé kapitaal van investeerders om grotere infrastructuurwerken te financieren en uit te baten. (De Antwrpse verkeersknoop?) De kans dat een privé investeerder zo gek is om zijn geld in een project te steken dat door middel van het TTIP-verdrag kan onderuit gehaald worden is niet groot. Dan mag de te verwachten winst nog zo groot zijn, het blijft voor de investeerder een soort Russische roulette. Want in het TTIP-verdrag wordt verondersteld dat geschillen via het ISDS-Arbitragehof beslecht worden…
Conclusie voor TTIP: waarom zou de EU ermee akkoord gaan bij de grootste vrijhandelszone aller tijden een dergelijke arbitragebemiddeling in het verdrag op te nemen? Er bestaat geen enkele redelijke reden voor.
Het feit dat de bruguitbater de staat Canada vervolgt, omdat hij zich door de bouw van een nieuwe brug gediscrimineerd voelt, toont aan dat bij invoering van het TTIP-verdrag ‘iedereen wegens eender wat’ klacht kan indienen zonder een echte reden volgens het motto ‘ik kan het toch proberen – misschien lukt het’. De advocaten zullen zich in de handen wrijven. En de rekening, die betalen wij, ook als de staat alle ‘arbitragegeschillen’ zou winnen.
Bij het vrijhandelsakkoord TTIP + de geschillenbeslechting via arbitrage kan eigenlijk elke investeerder wegens eender welke reden de staat vervolgen. Hij moet slechts creatief zijn. Of hij wint is een ander paar mouwen, maar intussen betalen wij wel de ‘bemiddelaars’ en de advocaten.
De Oostenrijkse kanselier Werner Faymann (SPÖ) is geen voorstander van het gepland vrijhandelsakkoord van Ceta en TTIP. De speciale rechten voor bedrijven vindt hij gevaarlijk. De rechtstaat en officiële rechtbanken worden door privé ‘scheidsrechtersbanken’ uitgehold. Hij geeft het akkoord, zonder speciale rechten voor bedrijven, tussen Canada en Australië als voorbeeld hoe het kan.
De EU-Commissie wil principieel aan het origineel plan vasthouden, hoewel de privé instanties voor de beslechting van geschillen, de meeste discussies uitlokten. De regels zijn ondoorzichtig en niet fair, discriminerend voor de binnenlandse bedrijven, want zij kunnen niet vervolgen. Faymann eist van de EU-Commissie medezeggenschap voor de nationale parlementen. Hij meent dat zijn land, Oostenrijk, geen kat in een zak wil kopen en wil eerst heel het verdrag op papier kunnen onderzoeken.
Gerolf Annemans diende samen met enkele anderen in de zomer 2014 reeds een motie in om het gebrek aan transparantie in dit hele dossier aan te klagen.
Ontwerpresolutie, over het gebrek aan transparantie bij de onderhandelingen over het trans-Atlantisch partnerschap voor handel en investeringen (TTIP), 25 juli 2014 Het Europees Parlement, – gezien artikel 133 van zijn Reglement, A. overwegende dat de onderhandelingen tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten over het trans-Atlantische partnerschap (TTIP) voor handel en investeringen worden gekenmerkt door een totaal gebrek aan transparantie; B. overwegende dat het TTIP veel bedenkingen en bezwaren oproept, met name wat betreft sociale, milieu-en gezondheidsaspecten; C. overwegende dat de clausule over de beslechting van geschillen tussen investeerders en overheid (ISDS) inbreuk maakt op de soevereiniteit van lidstaten; D. overwegende dat het TTIP de belangrijkste handelsovereenkomst is die de EU ooit heeft gesloten en kan leiden tot een interne markt in plaats van een vrijhandelsovereenkomst; 1. acht het gebrek aan transparantie in de onderhandelingen over het TTIP onaanvaardbaar; 2. eist onmiddellijke toegang tot het volledige dossier tijdens de totale duur van de onderhandelingen; 3. verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Commissie en de Raad.
Een heikele kwestie in het verdrag is de beschermingsconstructie voor investeerders. Investeerders die vinden dat ze worden geschaad als het gastland de regels verandert, zouden dat gastland voor een internationaal arbitragetribunaal of panel mogen dagen, dat volledig los zou staan van nationale rechtssystemen en rechtbanken. Dat alles wordt geregeld in het zogeheten ISDS-mechanisme (Investor-to-State Dispute Settlement).
Gerolf Annemans maakt ook op dit specifieke onderdeel het verschil. In de commissie die zich buigt over institutionele en juridische aangelegenheden, werd gestemd over het TTIP-verdrag. Gerolf Annemans leverde hier bij momenten de doorslaggevende stem die het verschil maakte. ISDS verdween uit de commissietekst en de bepaling die stelt dat de nationale parlementen bevoegd moeten blijven, werd eveneens aangenomen.
Wat er uiteindelijk zal beslist worden in de EUSSR weten we momenteel nog niet. Dat een rapport van een onderzoekende en raadgevende commissie geen garantie is voor de overtuigingskracht en nog minder voor de kortzichtigheid en vastbeslotenheid van de EUSSR ligt voor de hand. Of moeten we heel even stout zijn en het over ‘een tweede agenda’ hebben?
Wij, Golfbrekers, kunnen het alleen maar melden. In het kieshokje wordt door de kiezer beslist in hoever de EUSSR over ons leven beslist. U hebt het in elk geval ‘gewußt‘!
“Aan Marcel van Dam 6 mei 2015 08:47 | Briefje van Jan door Jan Dijkgraaf Geachte heer Van Dam,
Eerst dacht ik: moet dat nou? Heeft het zin dat media die niet zijn ingekapseld in het systeem zoals The Post Online en Geenstijl weer oprakelen hoe u Pim Fortuyn demoniseerde?
Maar dat dacht ik maar even.
Want natuurlijk moet dat. Zeker nu de VARA het fragment uit Het Lagerhuis waarin u Fortuyn, die u eerder met de oorlogsmisdadiger Eichmann vergeleek, een buitengewoon minderwaardig mens noemde uit de archieven van de Publieke Omroep heeft gecensureerd (zie onderaan). Zoals ook het NOS Journaal-fragment (zie onderaan) waarin Job Frieszo met het CD-partijprogramma zwaait om Fortuyn weg te zetten als opvolger van Hans Janmaat niet meer toegankelijk is.
Dat soort pogingen de geschiedenis mooier te maken dan ie is, kan niet vaak genoeg aan de kaak worden gesteld. Kijk, dat u uw zakken vulde, dat u in een villa woont, dat u niet op uw landgoed gefotografeerd mag worden om de arbeiders die vroeger PvdA stemden niet af te schrikken, dat u bang bent voor de tandarts, dat u de tekst van een ander als uw eigen column wilde publiceren, dat u de Exota-fabriek kapot loog, het zal allemaal wel. Maar dat u de VARA zover kreeg dat fragment achter slot en grendel te gooien, dat toont nog het meest van alles uw ware aard. Ik ken mensen die voor minder “buitengewoon minderwaardig mens” worden genoemd. Groet, JanD
PS. Vandaag dertien jaar geleden, 18.06 uur. Wat deed u toen u het hoorde? Plop?”
… voor een duurdere elektriciteitsrekening kunnen zorgen
De eerste generatie energie-zuinige woningen in Groot Brittanië worden tijdens warme dagen in de zomer broeikassen, want de isolatie, die de bewoners in de winter warm houdt, zorgt ervoor dat ze tijdens de zomermaanden geroosterd worden. Het probleem doet zich vooral voor in de passiefhuizen, gebouwd volgens de Duitse Passivhaus-standaard. De verwarmingskosten kunnen met 90% naar beneden, maar naar verluidt kan het er in de zomer onaangenaam warm worden vermits het ventilatiesysteem de hitte niet snel genoeg naar buiten kan stuwen. Wetenschappers van de Coventry Universiteiten hebben het probleem drie zomers bestudeerd en kwamen tot de conclusie dat 72% van de woningen de criteria van de ontwerpers niet nakwamen. Dagen lang werden er temperaturen boven de 25°C genoteerd.
De overheid gaat het probleem onderzoeken.
Misschien ligt de oplossing in de installatie van airconditioning… die de energiefactuur zal doen stijgen…
Tijdens de meifeesten in Berlin-Kreuzberg ging een politie-agente uit de bol.
Enkele azijnpissers vonden dit niet kunnen. Maar haar korpschef zag er geen graten in. Het was helemaal in orde. Tijdens een ‘communicatieopdracht’ mag men zich ook wel eens laten gaan. Het moet bij de situatie passen. En in een groep dansende mensen mag een beschermster en handhaafster van de wet – in uniform en gewapend – ook een danspasje wagen.
Stel nu dat het een mannelijke agent was geweest die een dergelijke explosie van lentekriebels met een importvrouw gedeeld zou hebben…
Brussels Airlines weigert affiche met zwarte oermens
Luchtvaartmaatschappij Brussels Airlines weigerde in zijn Inflight Magazine een advertentie van het Brusselse Museum voor Natuurwetenschappen.
Reden: te naakt, maar ook omdat de foto mogelijk aanstootgevend is voor Afrikaanse passagiers.
Een familieportret met een neanderthaler, een homo sapiens en een homo erectus broederlijk naast elkaar. De collage van zeven mensachtigen die onmogelijk ooit kunnen hebben samengeleefd, is een advertentie van het Brusselse Museum voor Natuurwetenschappen.
En dan te bedenken dat wij allen afstammen van zwarte oermensen, en dat onze voorouders pas 8000 jaar geleden blank werden. Je zou eerder verwachten dat ze bezwaar zouden maken tegen het feit dat er een blanke oermens op de affiche staat!
Harold en Italie,Symfonie in vier delen met Viola Obbligato), Op. 16, is Hector Berlioz’ tweede symfonie, geschreven in 1834.
Niccolo Paganini (1782-1840) moedigde Berlioz (1803-1869) aan om Harold en Italie te schrijven. De twee ontmoette elkaar na een concert van Berlioz, uitgevoerd door Narcisse Girard op 22 december 1833, drie jaar na de première van Berlioz ‘ Symphoniefantastique. Paganini had een prachtig altviool verworven , een Stradivarius. Maar, hij vertelde Berlioz: “ik heb geen geschikte muziek. Wilt u een solo voor altviool schrijven, U bent de enige die ik kan vertrouwen voor deze taak.”
Berlioz begon met het schrijven van een solo voor altviool, maar zodanig dat de doeltreffendheid van de orkestrale bijdrage van het orkest niet afnam. Toen Paganini de schets zag van de allegro beweging, met de vele rustpunten voor de altviool was hij erg ontgoocheld, hij verwachtte een solo waar hij continu kon doorspelen . Hun wegen gingen uiteen.
Harold en Italie is een werk met toch een uitgebreid gedeelte voor altviool solo.
Lord Biron’s gedicht ‘s Childe-Harold’s Pilgrimage inspireerde de stemming van Harold. Berlioz schreef: “Mijn bedoeling was om een reeks van orkestrale scènes te schrijven, waarin de altviool solo zou worden betrokken als een min of meer actieve deelnemer met behoud van haar eigen karakter. Ik wilde van de altviool een soort melancholische dromer maken naar het voorbeeld van Byron’s Childe-Harold .
Het eerste deel (“Harold aux Montagnes”) verwijst naar de scène waarbij Harold, op het melancholische karakter in de bergen stuit.
In het tweede deel (“Marche de Pèlerins”), begeleidt Harold een groep pelgrims.
Het derde deel (“Sérénade d’un montagnard”) is een liefdesscène, iemand speelt een serenade voor zijn maîtresse.
In het vierde deel, (“Orgie de brigands”), geestelijk moe en depressief, zoekt Harold troost bij wild en gevaarlijk gezelschap, misschien in een taverne.
Harold en Italië ging in première op 23 november 1834 met het Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire , Chrétien Urhan bespeelde de altviool en Narcisse Girard was de dirigent.
Paganini heeft het werk waarvoor hij de opdracht gaf niet gehoord tot 16 december 1838; toen was hij zo overweldigd dat hij na de voorstelling Berlioz op het podium sleepte, er knielde en zijn hand kuste voor een wild juichende publiek en applaudisserende muzikanten. Een paar dagen later stuurde Paganini Berlioz een felicitatiebrief, vergezeld van een bankcheque van 20.000 frank.
… de internationale geldmarktkuiperijen
FEMEN International
Het toeval wil dat tijdens hetzelfde weekeinde tienduizenden Turken in 
De reacties of het gebrek aan, van de Turken, geven dan ook een gedacht waar hun werkelijke belangen liggen, ook al zijn ze Belg…Duitser…enz… En zij worden hiertoe aangemoedigd door de kalief van Istanbul.
Wij hebben in het verleden aandacht besteed aan het akkoord dat als doel had de handel tussen beide continenten te bevorderen. We gaan het hier nu niet hebben over de voedselveiligheid (het bekendste voorbeeld: chloorkippen), over het banenverlies, over gestoorde import/export tussen EU-lidstaten, over privacy…Het mag duidelijk wezen dat er behoorlijk veel addertjes onder het gras zitten waar wij niet beter van zullen worden. (Lees onderaan vorige bijdragen)
Maroun maakte daarbij duidelijk dat hij benadeeld werd. De toekomstige (te verwachten) inkomsten van Marouns ‘nieuw’ bruggenbouwplan werden door de bouwplannen van de VSA + Canada ‘getorpedeerd’ en er zou hem in de toekomst een gigantische winst door de neus geboord worden. Hij eiste een schadevergoeding van 3.5 miljard dollar en koos als ‘instantie’ het 
Bij TTIP zou men volgens de hedendaagse stand der zaken de Wereldbank, 
Komen we terug bij het uitgangspunt: TTIP, vrijhandelsakkoord met de VSA.
Conclusie voor TTIP: waarom zou de EU ermee akkoord gaan bij de grootste vrijhandelszone aller tijden een dergelijke arbitragebemiddeling in het verdrag op te nemen? Er bestaat geen enkele redelijke reden voor.
De Oostenrijkse kanselier Werner Faymann (SPÖ) is geen voorstander van het gepland vrijhandelsakkoord van Ceta en TTIP. De speciale rechten voor bedrijven vindt hij gevaarlijk. De rechtstaat en officiële rechtbanken worden door privé ‘scheidsrechtersbanken’ uitgehold. Hij geeft het akkoord, zonder speciale rechten voor bedrijven, tussen Canada en Australië als voorbeeld hoe het kan.
Een familieportret met een neanderthaler, een homo sapiens en een homo erectus broederlijk naast elkaar. De collage van zeven mensachtigen die onmogelijk ooit kunnen hebben samengeleefd, is een advertentie van het Brusselse Museum voor Natuurwetenschappen.
Berlioz begon met het schrijven van een solo voor altviool, maar zodanig dat de doeltreffendheid van de orkestrale bijdrage van het orkest niet afnam. Toen Paganini de schets zag van de allegro beweging, met de vele rustpunten voor de altviool was hij erg ontgoocheld, hij verwachtte een solo waar hij continu kon doorspelen . Hun wegen gingen uiteen.
Lord Biron’s gedicht ‘s Childe-Harold’s Pilgrimage inspireerde de stemming van Harold. Berlioz schreef: “Mijn bedoeling was om een reeks van orkestrale scènes te schrijven, waarin de altviool solo zou worden betrokken als een min of meer actieve deelnemer met behoud van haar eigen karakter. Ik wilde van de altviool een soort melancholische dromer maken naar het voorbeeld van Byron’s Childe-Harold .