Slaapwandelende vrolijkheid.

Onverstoorbaar op de verkeerde weg: de EU pompt verder miljarden in Oekraïne.

Donald Tusk, Petro Poroschenko en Jean-Claude Juncker in Kiev. (Foto: dpa)

Je zou bijna vergeten dat er een probleem is in Oekraïne.  De redding van de fine fleur van Afrika en het Midden-Oosten kreeg alle aandacht.  De EU waakt echter ook aan de oostelijke grenzen.

Met veel pathos heeft de EU-top en de Oekraïense regering elkaar tijdens een bijeenkomst in Kiev schouderklopjes gegeven.  De associatie moet gestimuleerd worden.  Een vrijhandelsakkoord in 2016. Het begin van een NATO-lidmaatschap.  Er moet visumvrijheid komen.  President Poroshenko had enkele eisen op zijn verlanglijstje: EU-lidmaatschap, NATO-lidmaatschap, visumvrijheid, een grotere betrokkenheid van de EU in Oost-Oekraïne en geld, veel geld.  Visumvrijheid… Moeten ze vooral doen.  Dan loopt buiten Oost-Oekraïne heel het land leeg richting westen.  Wel beschouwd opent dit perspectieven: ‘Lebensraum’ voor de ‘bootvluchtelingen’, een menselijke buffer tegen de Russische beer.

De vooruitgang van de besprekingen wordt betaald met het peulschilletje van 1.87 miljard euro, gefinancierd door de Europese belastingbetaler.  Wat er daar mee gebeurt is bijzaak: een controle hoe het geld besteed wordt is overbodig.  EU-politieke absurditeit in het kwadraat.

Een gezamenlijke persmededeling van de EU-bonzen en Oekraïne kunnen we samenvatten: “We doen zo verder!”   Met een kleine vingertik dat er nu toch echt werk moet gemaakt worden van de strijd tegen corruptie.  De echte problemen worden niet genoemd.  Men kan er goed aan herkennen hoe de technocraten de wereld zien, nl.  zo zoals zij ze willen zien.  Schouderklopjes, lachen, het gaat goed in Oekraïne. De eerste stapjes naar een gezamenlijke weg werden gezet.  Bravo!

Het aandringen van de Duitse buitenlandminister Frank-Walter Steinmeier om Rusland bij de associatiebesprekingen te betrekken werd genegeerd.  Rusland komt in het eerste gezamenlijke akkoord twee keer voor:  Rusland is en blijft de enige boef (Krim), Rusland heeft als doel Oekraïne te willen destabiliseren wat bewezen wordt door het verbreken van de wapenstilstand dat uitsluitend en alleen – vanzelfsprekend – langs hun kant gebeurt.

In werkelijkheid heeft de Russische buitenlandminister Sergej Lawrow maandag nog uitdrukkelijk bevestigd dat zijn land de eenheid van Oekraïne wil en dat de Russischtalige bevolking minderhedenrechten dient te krijgen volgens de internationale wetten.
De EU en Oekraïne verklaren unisono het tegenovergestelde: Rusland is een onverbeterlijke agressor, die men de pas moet afsnijden en wiens inbreuken op het volkerenrecht men nooit ofte nimmer mag erkennen.  Als het om het thema bescherming van de minderheden gaat, dan worden die slechts vernoemd bij een beschuldiging aan het Russische adres over de Krim-Tartaren.

De EU benadrukt op haar eigen webstek dat nog nooit een land buiten de EU zoveel geld gekregen heeft in zo korte tijd.  Poroschenko bevestigde dat hij blij was met het volgende pakket  – het vijfde – van een bijkomende 1.8 miljard euro.  Men vergelijke met Griekenland, EU-lidstaat, die pas twee zgn. “macro-economische hulpprogramma’s MFA)” mocht ontvangen.

Het is onduidelijk waarom de Europese belastinggelden zonder enige controle richting Oekraïne vloeien.  Zelfs binnen de eigen EU-cenakels geeft men toe dat men geen enkel idee heeft wat er met dat geld gebeurt.  Bekend is dat er honderden miljoenen in een muur tegen Rusland verkwanseld worden. Er wordt wijselijk gezwegen over het feit dat die muur ook langs Oost-Oekraïne loopt, een muur van 2000 km met mijnenvelden en prikkeldraad.    Hoe ze die gaan bouwen zonder dat het staakt-het-vuren in het gedrang komt is voor ons een raadsel.  Voor de Oost-Oekraïeners is dit immers een rode lap.  Ze laten zich toch niet vrijwillig van Rusland isoleren!.

In totaal pompt de EU 11 miljard euro in een land, waar de bestrijding van de corruptie zich beperkt tot intentieverklaringen en dat verder met een eervolle plaats prijkt op de internationale Transparancy Index.   Of de bestelling én levering van een Amerikaanse burger als ministerin van financiën iets aan de bestrijding van de corruptie zal bijdragen is een open vraag.

De EUSSR is een hoopje machtsgeile technocraten, die niets leren uit het verleden, uit de gemaakte fouten.  Hopen geld vloeiden er naar de Palestijnen, naar Egypte, naar Georgië en vele andere landen buiten de EU, zonder dat de situatie ter plekke er beter van werd. En dan hebben we het nog niet over de EU-lidstaten zoals Griekenland, Bulgarije of Roemenië, waar men ons een stralend toekomstbeeld beloofde… het zou renderen, ze hebben slechts een steuntje in de rug nodig en dan komen de monsterkredieten met interest terug naar de belastingbetaler van de EU.  Ooit.  Nooit.

De EUSSR voelt zich prima in haar opdracht: geld van de belastingbetaler te herverdelen opdat ze haar ideologie ‘alles is te koop: vrede, welstand, waarden en normen’ kan uitdragen.
En het spel zal zich herhalen.  De miljarden zullen ergens verdwijnen.  In het beste geval worden er jobs gecreëerd in de bouw of de wapenhandel.  Wat erop neerkomt dat er geld onder de tafel zal overhandigd worden om contracten binnen te rijven.  De rijken rijker.  De corruptie bevestigd.

Voor de tweede keer binnen een jaar laat de EU het lokmiddel van ‘visumvrijheid’ los, eerst op Turkije, nu op Oekraïne.   Als dat er aankomt, dan pas zullen we overstroomd worden door ‘vluchtelingen’.  Wij zullen verdrinken.  En de landen van herkomst zullen verarmen, leegbloeden.
In de economie telt de regel dat men fouten mag maken: dezelfde fout één keer.  Binnen de EU schijnt men van een omgekeerd principe uit te gaan: hoe meer de fout herhaald wordt, hoe stabieler wordt de ideologie.

FT

Deutsche Wirtschaftsnachrichten– Handelsblatt