Selectieve terreurdreiging

Bart De Wever redder BSelectieve terreurdreiging:

stadhuis ter beschikking van groot publiek, maar Pegida mag niet betogen.

Het Antwerpse stadhuis bestaat 450 jaar en dat moet gevierd worden. Terecht natuurlijk, maar toch wat vreemd dat dat überhaupt kan, net nu er een terreurdreiging niveau 3 van kracht is. Moet je dan net niet uw meest gevoelige plaats van de stad extra beschermen in plaats van het open te stellen voor het grote publiek?

Niet dus. Vrijdag werd het feestjaar op gang getrokken. De Wever en andere hoogwaardigheidsbekleders aten hapjes, dronken een glaasje en zongen ongetwijfeld een Antwaarps lieke. Allemaal heel schoon, maar weinig consequent. “Vanaf zaterdag kunnen bezoekers overigens in het bekendste huis van ’t stad ook op café gaan. Op zondag starten de rondleidingen ‘450 jaar stadhuis.“

Foto genomen op de Grote Markt 1.03.2015

Hallo? Het stadhuis staat momenteel ter beschikking van de man in de straat, dus voor iedereen met slechte en evenzeer met minder slechte bedoelingen. Open deur, weet je wel? En dat terwijl De Wever diezelfde man in de straat wijsmaakt dat het te gevaarlijk is om een vreedzame Pegida-manifestatie te houden op amper 100 meter van datzelfde stadhuis. Een kaarske branden en naar een toespraak of twee luisteren, meer niet. (klik hier voor meer info)

dhimmie soepjurkZo zie je maar waar de werkelijke reden van het verbieden van de Pegida-manifestatie gezocht moet worden: kritische stemmen de kiem in smoren. De mooie praatjes van de N-VA-burgemeester zouden weleens verstoord kunnen worden en dat kan uiteraard niet! Want wanneer er een terreurdreiging niveau 3 van kracht is en daarvoor een vreedzame bijeenkomst niet kan plaatsvinden, dan open je niet de deuren van het gebouw dat symbool staat voor het hart van de Stad Antwerpen.

Er zijn vreemde zaken aan de gang in de grootste stad van Vlaanderen, zoveel is zeker! Maar erg democratisch kan je het niet noemen.

Bert Deckers – Geleend bij Rechts Actueel

Lees ook: Twee maten, twee gewichten?

Volzet!

Er kan geen enkele boot meer bij.

Nochtans werd er plaats gemaakt voor een zwerfjongeren- en een vluchtelingenboot.  Niet in Lampedusa.  In Amsterdam tijdens de jaarlijkse Grachtenstoet (… Canal Parade): er wordt geloot voor deelname van de boten.  134 organisaties hebben zich ingeschreven; 80 is echter het maximum.  Twee boten kregen een joker omdat ze al eens ‘uit de boot vallen’: een voor zwerfjongeren en een voor vluchtelingen.   Zouden die helemaal vanuit Libië naar Amsterdam varen?

Het thema van 2015 is ‘delen‘ (… share).  Delen met Joden en Marokkanen.  Tegelijkertijd wordt gewaarschuwd voor zakkenrollers.  Is dat dan niet in tegenspraak met het thema?

Zwerfjongeren en vluchtelingen op Gay Pride

Meer info hier.

FT

Het vrije Westen bestaat niet meer

Als Washington en Brussel niet van hun huidige koers afgebracht kunnen worden, dreigt een wereldwijd drama van ongekende omvang.

De meeste gewone mensen weigeren te geloven dat de globalisten in Washington en Brussel een oorlog met Rusland willen veroorzaken. Iemand met een beetje verstand zou onmiddellijk inzien dat zo’n oorlog alleen maar verliezers kent en onvoorstelbaar veel menselijke leed zal veroorzaken. We hebben het hier echter over politici die letterlijk bereid zijn over lijken te gaan om hun positie van macht in een doodziek, door- en door corrupt en op zijn laatste benen lopend systeem te redden.

‘Eenvoudige zaak volk mee te krijgen in oorlog’
Nazi kopstuk Hermann Göring legde tijdens de Nürnberg processen na de Tweede Wereldoorlog in slechts enkele woorden uit hoe Duitsland zover kon komen de tot dan toe meest bloederige oorlog ooit in gang te zetten:

‘Natuurlijk willen de gewone mensen geen oorlog, niet in Rusland, noch in Engeland, en trouwens ook niet in Duitsland. Dat is duidelijk. Maar uiteindelijk zijn het de leiders van het land die het beleid bepalen, en het is altijd een eenvoudige zaak om het volk daarin mee te sleuren, of het nu een democratie, een fascistische dictatuur, een parlement of een communistische dictatuur is.

Want stem of geen stem, het volk kan er altijd toe worden aangezet de leiders te gehoorzamen. Dat is makkelijk. Je hoeft hen enkel te vertellen dat ze worden aangevallen, en de vredesstichters te beschuldigen van gebrek aan patriottisme en het blootstellen van het land aan gevaar. In ieder land werkt het zo.’ 

Lees dit aan te raden artikel  verder bij collega-blogger Xander

 

Ottomaanse kiescampagne

Enkele weken geleden zorgden 16 krijgers in Erdoğans paleis voor internationale krantenkoppen. 

Nu proberen enkele AKP-parlementairen hun wagentje aan de Ottomaanse locomotief te hangen.    Gekleed in historische gewaden prijken ze op affiches.

Einige AKP-Kandidaten glauben, die Wähler im historischen Gewand überzeugen zu können. (Screenshot Hürriyet)

Osman Yavuz uit de provincie Koya wil de kiezers overtuigen door een börk (in het midden van afbeelding), een traditionele hoofdbedekking van de seltsjoekse krijgers en de eerste Ottomaanse sultans van de 14de eeuw.  Daarbij is zijn boodschap dat hij “zijn stad op een efficiënte manier wil dienen”.  Ook Ersin Karababa (rechts op de afbeelding, niet te verwarren met Ali) uit de provincie Tokat in een gewaad van een sultan uit de 16de of 17de eeuw.  Een stapje verder ging Cihangir Tahir, kandidaat in Ankara, met een typische snor.  Met photoshop plaatste hij zichzelf tussen het presidentskoppel, die hij zijn ‘spirituele vader en moeder’ noemt.

Als enige vrouw draagt de kandidate voor Istanboel, Nalan Aktaş, ook een traditionele klederdracht.

De spot in het internet liet niet lang op zich wachten.  Zo werden ‘valse’ kandidaten in soortgelijke folklorekleren geportretteerd, voorzien van een fez en tekstballonnetjes zoals bv. ‘Ik kandideer om openbare aanbestedingen binnen te rijven.’

In januari werden de 16 krijgers in in Erdoğans presidentieel paleis de kop van jut in het internet.  De bedoeling was dat deze de 16 grote Turkse rijken van de laatste 2500 jaar zouden voorstellen.  Ze deden de eerste keer hun opwachting tijdens het staatsbezoek van de Palestijnenpresident Mahmoud Abbas in Ankara.  U ziet de verkleedpartij om 2’17” en 4’40”.

Op twitter werden ze vervangen door star warsfiguren of bewerkte foto’s met Erdoğan in de tv-serie „Game of Thrones“.  Een Turkse professor verloor zijn job.  Hij twitterde de oneerbiedige vraag “Wie is de krijger in zijn badjas?”

Met de Sultan wordt niet gelachen.

Deutsch-Türkische Nachrichten

‘Weens’ charmeoffensief

‘Weens’ charmeoffensief

De Oostenrijkse Islamitische Federatie in Wenen meent te weten dat daar waar het persoonlijke contact met moslims ontbreekt, de angst voor de islam het grootste is.  Die man moet dringend eens een klapke gaan doen in Borgerocco, waar “het contact met moslims absoluut niet ontbreekt”!

Ze gaan een positieve boodschap uitdragen, de Islawieners,  op straat dan nog wel, ze willen vertrouwen scheppen met een persoonlijk contact.  Argwanende winkelende burgers hoeven zich geen zorgen te maken.  Het blijft bij een ‘onbekommerd’ gesprek waarbij vragen over de islam zullen beantwoord worden door moslim vrijwilligers met de actie “Gestatten, Muslim” (afkorting voor “Gestatten Sie,  dass ich mich vorstelle” gevolgd door de naam)  Vrij vertaald: “Mag ik me voorstellen: moslim!”.

Het initiatief moet ‘wereldwijd‘ gevolgd worden.  Als u op straat aangesproken wordt door een moslim(a), grijp dan niet krampachtig naar uw portefeuille of uw handtas, maar ga in dialoog over wat er wel en ‘niet tot de islam behoort’.

Misschien In Borgerocco een omgekeerde actie overwegen? “Mag ik me voorstellen? De Wit, racist!”

FT

 

 

Joaquin Rodrigo – Concierto de Aranjuez

klassische-musikHet Concierto de Aranjuez is een concert voor gitaar en orkest, gecomponeerd door Joaquin Rodrigo (1901-1999) in Parijs in 1939.

Deze Spaanse componist maakte met dit stuk de gitaar in de klassieke muziek “concertwaardig”. De eerste uitvoering vond plaats in het Palau de la Música Catalana in Barcelona op 9 november 1940 en werd uitgevoerd door Regino Sainz de la Maza. Hij werd begeleid door het Filharmonisch Orkest van Barcelona met de dirigent César Mendoza Lasalle. Het Concierto was meteen een groot succes. In Madrid werd het voor de eerste keer uitgevoerd op 12 februari 1941.

Het concert bestaat uit drie delen, Allegro con spirito, Adagio en Allegro gentile. De gitaar wordt begeleid door een fluit, een piccolo, een hobo, een Engelse hoorn, twee klarinetten, twee fagotten, twee hoorns, twee trompetten en strijkinstrumenten.

Toen Rodrigo in 1939 het stuk begon te schrijven, verbleef hij nog in Parijs. In zijn beleving leek de rijke Spaanse cultuur te verdwijnen als gevolg van de burgeroorlog die in zijn vaderland woedde. Daarom probeerde hij elementen van die cultuur in zijn compositie vast te leggen. Zo verwijst hij in de titel naar het glorieuze verleden van het Spaanse koninkrijk: Aranjuez, 47 km ten zuiden van Madrid, was ooit de zomerresidentie van de Spaanse koningen. Zelf woonde Rodrigo hier ook een periode.

Het Concierto is het eerste werk van Rodrigo dat hij schreef voor gitaar en orkest. Een dergelijke instrumentatie is ongebruikelijk: het komt maar zelden voor dat de gitaar als alleenstaand instrument de enorme kracht van een vol orkest uitdaagt. Toch wordt de gitaar nooit overspoeld door het orkest: de solo blijft de hele compositie doorstaan.

Het bekendste stuk uit de compositie is het Adagio; de melodie wordt vaak gebruikt in films, series en reclamefilmpjes en wordt door veel mensen herkend.

Het tweede deel leverde Rodrigo het thema voor een andere compositie, En Aranjuez con mi amor. Deze compositie is ook in de lichte muziek bekend geworden en is door Richard Anthony, Nana Mouskouri en anderen uitgevoerd als Aranjuez, Mon Amour. In 1995 schreef Helmut Lotti de Engelstalige tekst All my life op dit lied.  Wij voegen de versie van José Carreras bij.

http://youtu.be/r2Xdlgii-Rc