Pegida repressie

Een lieve vriendin gaf gisteravond aan de telefoon haar emotioneel relaas van de Pegidabetoging.  Zij noemde die ‘erg, heel erg’.  Deed haar denken aan de repressie.  De politie in gevechtsuniform, de rondcirkelende helikopter met een sterke lichtstraal op het H. Conscienceplein, de intimidatie, de omsingeling, de bitse houding, de oorlogssfeer, de ‘stillen’ – wie uit een Vlaams nest komt, ruikt hen vanop een afstand – zowel in de belendende straten als op het plein, camera’s…  Hoeveel personen niet op het H. Conscienceplein geraakt zijn omdat ze in de belendende straten ‘opgevangen‘ werden – men moest immers achteraf over een ‘mislukte‘ betoging kunnen spreken. Hoe de politie met een schaarbeweging de Vlamingen op het plein bijeen dreef… Een ‘stille’ die de ouderen de raad gaf zich uit de voeten te maken.

Gemengde gevoelens van onmacht, verdriet, woede en onbegrip voor het verraad van een burgemeester van een zgn. Vlaams-nationale partij.  De vaststelling dat dit een brug te ver was, dat  Patje Janssens dit niet zou gewaagd hebben.

Bart De Wever zal nooit iemand anders nog van kazakkendraaierij kunnen beschuldigen, nooit nog op zijn Vlaams-nationale borst kunnen kloppen.
Wij kennen verschillende oud-gedienden van de Volksunie, die samen met Bourgeois en co. de N-VA opgericht hebben, heel goed.  Vlaams-nationalisten die zich verzetten tegen de linkse opportunistische discours – van Bert Anciaux en co.  Brave flaminganten.  En wij vragen ons af of ze De Wevers ingrijpen goedkeuren.  Van tjeven zijn wij een en ander gewoon.  Het zit in hun aard.  Maar dit overstijgt alles.

En de vrees: wij zullen nooit nog kunnen protesteren of betogen.  Het was pure haat ten opzichte van de radicale Vlaamse Beweging, ten opzichte van het Vlaams Belang. Er werd een drempel overschreden.

Ook wij worden hierbij emotioneel.  En triest.  En kwaad.  En bedenken dat de N-VA bij de stemmingen in het EU-parlement nog een veel groter – maar onzichtbaar – volksverraad pleegt.   Daar wordt nl. de rode loper uitgerold voor de massa immigratie, die onze cultuur wil uitgommen.  Wat nut heeft het de ‘illegale‘ immigratie zgz. te willen aanpakken als de ‘legale‘ immigratie carte blanche gegeven wordt?  En dan hebben we het nog niet over de ‘gezinshereniging‘.  Even in de zomer enkele weken naar het oorspronkelijke Prachtland, een huwelijk met de bruid-op-bestelling en klaar is Kees. Copy-Theo, staatssecretaris voor de open-deuren-politiek blaast koud en warm.  Koud voor de oude achterban, warm voor de poco teneur dat iedereen welkom is, tenzij…

Er is geen tenzij.  Wij hebben de controle van onze landsgrenzen opgegeven.  De EU-moloch moet de buitengrenzen bewaken.  Bewaken?  Hoeveel meer ‘bewaking‘ kunnen we nog slikken?  Als ze gewoon niets doen, dan zou dat al een enorme verbetering betekenen.  Hoeveel werden er de laatste weken voor de Noord-Afrikaanse kust opgepikt?  Weet iemand het?  7000, 8000, 12000?  Al eens op een trein gezeten die vanuit Italië naar het noorden rijdt? Wie er voldoende gepigmenteerd uitziet, hoeft zelfs zijn plaatsbewijs niet meer te tonen… Elke ‘vluchteling‘ die Italië, Griekenland en de Balkanlanden naar het westen kunnen doorsluizen, is een probleem minder op hun grondgebied.  Werd er met Turkije geen afspraak gemaakt omtrent de doorreis en terugname van asielzoekers  in ruil voor een visumvrije toegang voor Turken tot de EU? De spookschepen met ongeziene aantallen vluchtelingen vertrekken uit Mersin, een Turkse havenstad.

En ja, de meerderheid van de asielaanvragen wordt afgewezen.  Afgewezen op papier.  De facto blijven ze.  Op dat ogenblik krijgen ze status van ‘sans papiers’, waardoor heel de linkse – ook de katholieke – kerk in actie schiet om te pleiten voor illegaliteit. Ze blijven en protesteren, betogen (zij mogen dat altijd), bezetten huizen, kerken, scholen, kraken kantoren, industriële panden. Niet alleen hier.  Ook in de omringende landen.  Repatriëringen liggen ‘gevoelig‘.  In Duitsland alleen al zouden er naar schatting 600.000 ronddwalen.  Op de een of andere manier weten die toch te overleven.  Wij krijgen de rekening.  Financieel en cultureel.  Sociaal en politiek.  Alsof er in de hersenen van politici een chip ingeplant werd die voor een geprogrammeerde zelfvernietiging moet zorgen.

We dwalen af van het uitgangspunt.  Pegida.  Ons recht van bijeenkomst, van betoging, van vrije meningsuiting.  Ons recht op bescherming tegen kwalijke invloeden van buitenaf.  Ons recht op Vlaming-zijn in Antwerpen, in Vlaanderen, in Europa.

Nooit gedacht dat 450 jaar Stadhuis met de komst van een dictator op ‘t Schoon Verdiep zou ‘gevierd’ worden.

Lees ook: Alternatief voor Franckens laffe excuses

FVE