Maandelijks archief: maart 2015

Franz Schubert – Octet in F, D803

Geplaatst op door

klassische-musikSchuberts nogal serene van groot zelfvertrouwen getuigende octet voor strijkkwartet, contrabas, klarinet, hoorn en fagot uit 1824 is in tweeërlei betekenis uniek. Het is zijn enige werk voor acht uitvoerenden en geen enkele andere componist heeft voor dezelfde bezetting geschreven.

Hier werd Frans Schubert geboren: in Wenen, Alsergrund – 9. Bezirk – Nussdorferstrasse 54, foto 1860

 

Schubert Geburtshaus

Foto 2009

Het werk werd op verzoek van een Weense edelman, Ferdinand Troyer geschreven. Deze was zelf klarinettist en wilde graag over een werk beschikken naast het Septet van Beethoven dat destijds erg populair was. Schubert voltooide het stuk 1 maart 1824, maar het werd pas in 1827 voor het eerst uitgevoerd en het duurde nog zesentwintig jaar voordat het in druk verscheen. Ondanks de vrij bescheiden opzet werd de reikwijdte mee bepaald door Schuberts wens om een echt ‘grote’  symfonie te schrijven; dat resulteerde tenslotte in de Negende. Wat zo tot stand kwam, is een brok feestelijke, lyrische muziek waarin melodie en kleur worden gevierd.

De zes delen van het Octet duren ruim een uur, maar het werk is zo luchthartig dat de tijd voorbijvliegt. In de langzame adagio inleiding worden de acht instrumenten afzonderlijk en in combinatie voorgesteld, waarna ze samen een sprankelend allegro spelen.

Schubert am Klavier von Gustav Klimt

Schubert am Klavier, een werk van Gustav Klimt

In het vierde en op één na langste deel, een andante con variazioni, maakt Schubert net als Beethoven eerder van de op een volksliedje dat ook in zijn opera Die Freunde von Salamanka voorkomt gebaseerde variatievorm, net als in de achttien mate lange langzame inleiding – andante molto – van de finale. Het op één na laatste deel is een charmant, maar wat treurig menuet. Erg aantrekkelijk is Schuberts fijnzinnige, allerminst gedwongen aandoende contrapunt en, zoals steeds, zijn concentratie op liedachtige melodiek. Maar het opmerkelijkst aan het Octet is de schijnbaar moeiteloze combinatie van in potentie moeilijk verenigbare instrumentale kleuren, waarbij viool en klarinet de hoofdrollen vervullen.

http://youtu.be/OTHKH-Fy5No

Jjidische ojtonome gegnt

Geplaatst op door

Kaart met grootste plaatsenHet Sovjet thuisland voor joden

In de Joodse Autonome Oblast (Jjidische ojtonome gegnt) met hoofdstad Birobidzhan in de meest oostelijke uithoek van de Sovjet-Unie, 6000 km verwijderd van Moskou, aan de grens met China, zou quasi hetzelfde klimaat heersen als in Odessa.

WappenJoden vanuit heel de Sovjet-Unie trokken er in de late jaren ’20 van de vorige eeuw naartoe, aangemoedigd door de autoriteiten om een dam te werpen tegen China.   Uit het niets bouwden ze er nederzettingen en hun hoofdstad Birobidzhan. Over Birobidzhan werden er veel geruchten verspreid.  Langs de ene kant zouden hoofdzakelijk ‘rechtlijnige’ joodse communisten zich in de regio gevestigd hebben; anderen beweren dat de joden in feite gedeporteerd werden.

Oude houten synagoge

Van die dam blijft niet veel meer over.  In 1989 telde men nog 9000 joden; vandaag zouden er slechts nog 2000 wonen in een regio met ca. 200.000 inwoners.  Men vindt er zelfs geen kosjer winkels meer. De Chinese  invloed ziet men in het straatbeeld, al worden de joodse symbolen, die verwijzen naar de oorsprong, gekoesterd.

Er zouden quasi geen autochtone Jiddisch-sprekende bewoners meer zijn.  Cursussen worden ingericht om de taal aan een volgende generatie door te geven.  Voor de kinderen is er de zondagsschool met lessen over hun religie, geschiedenis en tradities.  Leraars – vrijwilligers – en kinderen zijn heel gemotiveerd, graag bereid een deel van hun vrije tijd tijdens het  weekeinde op te offeren om hun cultuur in eer te houden.

Er wordt nog steeds een joodse krant, de Birobidshaner Shtern. uitgegeven in het Russisch en het Jiddisch en op vrijdag wordt ook  een joods programma op de  regionale tv aangeboden.
Tijdens de Sovjet heerschappij werd het geloof noodgedwongen amper gepraktiseerd.  Nu keert de aandacht en toepassing terug. Naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de Joodse Autonome Regio werd in 2004 een nieuwe synagoge geopend.

Na de val van het communisme trokken vele joden uit  Birobidzhan naar Israël.  De meesten bleven er; anderen kwamen terug naar hun thuisland aan de andere kant van de wereld.   Degenen die verkozen in Israël te blijven – zo’n 15.000 – hebben nog steeds een band met hun ander thuisland.  Een pianiste, afkomstig uit Birobidzhan, zegt dat ze zich een ‘dubbele jood’ voelt.  Anderen verkozen naar de VSA of Duitsland te trekken.

Voor wie graag meer wil vernemen over de Jiddische taal: klik op ‘Jiddisch, Geschichte und Kulter einer Weltsprache’

en hier over het ‘rode Palestina’.

Onze dank voor de inspiratie aan Anna Bijns, een encyclopedie op twee benen.  De video in het Jiddisch, waar zij naar refereerde, hebben we uiteindelijk toch gevonden.


Wij wensen u veel kijk- en leesgenot!

 

 

 

Ongegeneerd

Geplaatst op door


Ongegeneerd

Cynisme is nooit ver uit de buurt van het politieke bedrijf.  Stel u volgende situatie voor: er wordt een belgische regering in de steigers gezet zonder de N-VA.  De meerderheidspartijen beloven elkaar plechtig het communautaire status quo te handhaven.  Denkt u ook niet dat er gejoel en getier zou opstijgen uit N-VA-rangen om dergelijke constructie af te breken tot op de grond?  Dat die communautaire status quo een ware schande is?  En nog meer van dat fraais.  En de Vlaams-nationalist?  Hij zou heftig mee ja knikken.  Ja, dat is inderdaad een schande!

Vandaag zijn we zover.  Met dit kleine verschil dat de N-VA wel tot de meerderheid behoort.  Waar blijven het gejoel en getier nu?  Het blijft – buiten het Vlaams Belang en een aantal moedigen – oorverdovend stil.  De Grote Leider heeft immers gesproken.  Net als Van Severen dat deed is de bocht gemaakt.

“De N-VA-excellenties zijn haast model-belgen geworden.”   Bart Maddens in Knack, 30.1.2015

Geef toe, een N-VA-kamervoorzitter die de lof van België zingt, een N-VA-defensieminister die het belgisch leger redt en samen met de N-VA-binnenlandminister het nationale defilé in goede banen moet leiden, een fraai zicht is het niet.  “Hoort bij de functie”, meneer.  Of hoever het cynisme kan doorslaan.  Nooit hebben Vlaams-nationalisten zoveel macht gekregen.  Nooit hebben ze op grote schaal die macht meteen weer vrijwillig afgestaan.  Ongevraagd, ongegeneerd, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een partij zijn bestaansreden als een onwelriekende vod in de vuilnisbak kiepert.  Het zou niet slecht zijn indien men onderzoekt hoe het komt dat de N-VA hier schijnbaar makkelijk mee wegkomt.

“Wat de N-VA betreft: we hebben al lang begrepen dat deze partij andere doeleinden nastreeft dan het veroveren van de zelfstandigheid van Vlaanderen.  We kunnen alleen nog hopen dat ze haar fatsoen houdt, en niet helemaal verkleurt tot zwart-geel-rood, zoals haar nieuwe ondervoorzitter, Sander Loones, doet, als hij zegt op een Franstalig tv-programma: ‘ons doel is niet het land te splitsen.'”  Mark Grammens in ‘t Pallieterke, 24.1.2015

Maar niet getreurd.  Tegen 2019 zullen ze er opnieuw staan.  Dan zal het weer al confederalisme* zijn wat de klok slaat.  Alweer ongegeneerd, alsof er niks aan de hand is geweest.  Want cynisme kent inderdaad geen grenzen.

Joris Van Hauthem, ere-Vlaams volksvertegenwoordiger in Splits.be.

* Ooit was een onafhankelijk Vlaanderen het streefdoel.

 Nvdr: De redactie van Splits.be verzoekt ons volgende mededeling te plaatsen:

De digitale wereld kent een onstuitbare opgang en ook Splits.be ontsnapt daar niet aan.  Vanaf april zal het niet meer op papier verschijnen, maar via de digitale weg worden verspreid.  Indien u de communautaire actualiteit wenst te blijven volgen, gelieve dan uw naam en e-mail-adres door te sturen naar info@splits.be of vul het invulformulier in op de webstek www.splits.be

Gedachten in gedichten

Geplaatst op door

dichterVLAANDEREN

Er zijn geen weiden als wiegende zeeën. En ook de Noordzee is vervuild
Alleen blijft de wind, die zoals in ‘ t verleden over de lafheid van de Vlamingen huilt.
De Vlamingen, die eens als vrije poorters de Franse ridderfleur versloegen
En op een nacht, met terreur en met moorden, ‘t Brugse verraad de dood injoegen.
Maar dat is allemaal ‘historie’ : ons volk heeft lijdzaamheid geleerd
Een volk zonder fierheid, een volk zonder glorie,
nog eenmaal opstandig voor Outer en Heerd,
Nog eenmaal een kruistocht voor God en zijn Kerk,
en boerenzonen met lijven als beren
Trokken in drommen naar ‘t missiewerk om er de negertjes Frans te leren.
Jongens van ons volk, in Flanders Field, kleurden met hun bloed de papavers rood
Voor een staat, die hun bloed niet verdiende
en hen verstoorde tot zelfs in hun dood.
Knapen nog, vol idealen, vielen neer in ‘t steppengras
Omwille van leiders met hun verhalen, dat het voor God en Vlaanderen was.
En zij die terugkeerden werden verstoten, hun harten, hun huizen uitgebrand.
En als verraders opgesloten door mensen van hun eigen land.
Bleke studenten betogen voor vree en tegen verdrukking in ‘t buitenland.
Altijd voor anderen, altijd voor vreemden, don Quichottes van een apenland.
Deftige burgers bouwen bedrijven en villa’s het gaat hen voor de wind.
Hun dure wagens en dito wijven en hun welvaart maakt hen blind
voor het feit dat ze niet vrij zijn en daaraan helpt geen parlement.
Een illusie van gearriveerd zijn voor een kleine selecte bend’
Waarvoor de andere Vlamingen stemmen.
En maar mopperen op de staat, en ‘Ze zullen hem niet temmen’
waarna elkeen naar huis toe gaat. De politiek is nu verpest
en dat zal iedereen beamen.
Maar na het ‘ita missa est’ van hun partijvoorzitters zeggen ze ‘amen’.
Waar is der ouderen fierheid gevaren, vervangen door lamheid met chagrijn.
En ik beken, na al die jaren dat het moeilijk is een Vlaming te zijn.
Want er zijn geen weiden als wiegende zeeën en ook de Noordzee is vervuild.
Alleen blijft de wind, die zoals in ‘t verleden
Over de lafheid van de Vlamingen huilt.

JEF ELBERS in Berkenkruisje, ed. maart-april 2015

Dank aan de wijze Anna Bijns voor de inzending.

Knuffelplan

Geplaatst op door

Ter vergelijking met het Vlaamse ontradingsplan: het Saoedische knuffelplan

Tweepersoons bed, koelkast, douche, tv, vers linnengoed, kopje thee. Ziehier de al-Hair bajes in Saoedi-Arabië, waar bijna 1.100 gevangen zitten, voornamelijk leden van Al Qaeda en IS.

Ze worden er vertroeteld, met damesbezoek, een aanpalend hotel met achttien suites en boeketten verse bloemen voor de ontvangst van hun families. Als zo’n IS-manneke wil trouwen, krijgt hij van staatswege een bruidsschat van 2.600 dollar.

De Britse krant Independent mocht er rondkijken en kreeg uitleg van de directeur. Als je wilt dat dit soort gevangenen niet terugkeert naar Al Qaeda of IS, moet je ze een beetje verwennen. En vooral hun families, want die kunnen het allemaal niet helpen. Wij willen geen Guantanamo in Saoedi-Arabië, zegt de directeur.  Lees verder…

Maar aan staatsgevaarlijke criminelen zoals de blogger Raif Badawi moet met alle middelen een halt toegeroepen worden.

BNR

Nvdr: Wij gingen op zoek naar beeldmateriaal van Al-Hair, die de andere kant van de medaille toonde.  Elke video die wij terugvonden, bleek door YT wegens ‘kwetsend’ verwijderd.  De ondertiteling vonden wij wel nog terug in bijhorende artikels.  Het ging over foltering, doding, misbruik van religieuze ‘misdadigers, van vrouwen, van buitenlanders… Uitgewist!  Weg!  Als het niet zichtbaar is, dan bestaat het niet!

Contrapropaganda-plan…

Geplaatst op door

… dat Hans Bonte en Jan Jambon in het Witte Huis met de rest van de wereld gedeeld hebben!

Permalink voor ingesloten afbeelding

‘Geen politieke spelletjes’, stelde Nadia Sminate (N-BA)… En ze voegde de daad bij het woord! Men is voorzichtig met de woordkeuze: ex-Syriëstrijders klinkt een pak braver dan jihadi’s, terroristen, moordenaars, brandstichters of koppensnellers. Het is dan ook een Vlaams actieplan: ‘Hou me tegen!’ 

Dat verklaart de vijandige toon van Tarik Jadaoun, een rasechte importbelg uit Verviers, beter bekend onder de naam Abou Hamza Al-Belgiki, die belooft het land b van de kaart te vegen.  De man (noteer ook hier de poco omschrijving  ‘Syriëstrijder‘) spreekt naar alle waarschijnlijkheid geen letter Nederlands en zal met zekerheid nog niets vernomen hebben van het Vlaams plan.

Een actieteam ‘Moeders voor Moeders’.  Ge moet er maar opkomen!

Nieuwsblad

 

Heeft hij het licht gezien?

Geplaatst op door

‘Elke serieuze socioloog weet dat Marion Van San gelijk heeft’

‘Dan waren er de gezinsherenigingen, met de beste bedoelingen, maar die hebben de immigratie oncontroleerbaar gemaakt. En als mensen daarover klaagden waren het racisten.’

‘Moslims doen het niet goed op school en op de arbeidsmarkt, en mede door die twee doen ze het wel uitstekend in de criminaliteit, in de gevangenissen.’

‘Je mag het draaien of keren zoals je wil, maar heilige teksten van buiten leren en je ritualistisch gedragen is niet de beste voorbereiding op deelname aan de moderne economie.’

Je houdt het niet voor mogelijk; Hij, Mark Elchardus, socioloog, aan het woord in Knack, een vraaggesprek met Joël De Ceulaer.   Er bestaan nog mirakels…

Lees hier het artikel.