We moeten het boetekleed aantrekken en dagelijks de as van ons slecht geweten over het hoofd strooien.  We leren het nl. niet af, het discrimineren.  We willen uitsluitend een ‘Vlaamse’ poets- of andere hulp in huis.  Een vrouw dan nog wel, Vlaams, zoals in blank, Nederlandstalig, bekend met onze zeden en kleine kantjes, kortom iemand waarmee je kan praten, die je kan vertrouwen.

Jaja, jullie lezen het goed.  We discrimineren.  Alle tegenwind van het spionnencentrum, van de media, van de linksen en van ene Wouter Van Bellingen ten spijt.  Wouter Van Bellingen, de man met zijn eigen Zwarte Piet-missie, de strijd tegen de multicolor poetsvrouwen-onderdrukking.  Met een kleine voetnoot: de poetsman mag blank zijn, want die wordt ook in het verdomhoekje geplaatst door de racistische (poets)hulpvragende Vlaming.

Twee op de drie bedrijven discrimineren, foeteren de media en Wouter Van Bellingen.  Wij willen dit hertekenen: twee op de drie bedrijven gaan in op de wens van de klant.
Wat is daar mis mee?  Als ik op café ga wil ik geen verplichte chocomelk terwijl ik liever een pint drink. Als ik bij de bakker koffiekoeken bestel, dan wil ik geen meergranenbrood mee naar huis nemen.

Een Vlaming is niet racistisch.  Een Vlaming is realistisch.  Het probleem van de poets- of andere hulp (m / v / anders / multicolor) is vooral het probleem van de immigratie, waarvan de modale Vlaming het slachtoffer geworden is.

Wij hebben in de loop der jaren al enige ervaring opgebouwd met de nieuwe samenleving en de verrijkende aspecten.  Wat dacht u van een familiehulp die zich tijdens de eerste dag van een opdracht bij een hulpbehoevende dame gewoon op de zetel liet neerploffen om in een perfect te begrijpen koeterwaals duidelijk te maken dat ze de eerste dag niet kwam om te werken maar om kennis te maken?  Ze verwachtte dan ook koffie met een koekje, een babbel, wat nog het moeilijkste bleek te zijn, om met de ‘klant’ een band te krijgen.  Foto’s laten zien van de kindjes, kijken naar de inhoud van de kasten.  Niet naar het poetsgerief, dat was bijzaak.    Maar ze wou wel betaald worden voor die ‘kennismaking’.

Wat dacht u van een volgend exemplaar, die naar dezelfde dame gestuurd werd, na haar klacht over de b.g. ‘hulp’?  Deze wou wel een handje toesteken, al eindigde dit bijna in een brand.   De klassieke N-BA-grap over bloemkool met witte saus als een non-vereiste voor inburgering, was de oorzaak.  De bloemkool werd zwart geblakerd op het fornuis teruggevonden door de zoon, die enkele uren later zijn moeder kwam bezoeken.  Vermits de dame zich niet tot in de keuken kon verplaatsen, wist ze ook niet wat er daar gaande was en ging ze ervan uit dat de bloemkool de gewone kookprocedure doorlopen had en in de ijskast op de bereiding-met-witte-saus (door de zoon) stond te wachten.  Als verklaring gaf het bemiddelingsbureau dat de ‘hulp’ geen bloemkool kende en niet wist hoeveel uren die moest koken.

Of het verhaal van nog een andere familiehulp: ze moest naar de apotheker om de hoek om een medicijn te gaan afhalen, waarvan het voorschrift de dag voordien afgeleverd was.  Deze ‘hulp’ kwam die dag niet meer terug.  Als verklaring gaf ze  dat er teveel volk stond te wachten en dat ze dan maar naar huis gegaan was in de veronderstelling dat dit alles was op haar ‘te doen’ lijstje.  Voor alle duidelijkheid, ze werd verondersteld nog 3.5 uur ‘hulp’ te bieden.

Alle drie hadden ze enkele kenmerken gemeen: ze waren niet Vlaams, ze waren niet blank, ze spraken amper Nederlands en hadden nog nooit van werkattitude gehoord.
Tja, daar wringt het schoentje.  Ze kennen de taal niet.  Ze vallen uit de hoogste boom als ze een eenvoudig karweitje moeten opknappen.  We kunnen hier een vervolgverhaal schrijven over het oneigenlijk gebruik van gewone poetsmiddelen zoals schoencrème (alle kleuren), vloerzeep, schuurmiddel, azijn e.a., over beschadigingen, krassen op meubelen, onherstelbare parket, zelfs over het gebruik van de badkamer!  Gebruik, zoals tijdens de poetsuren een douche nemen.

Het gaat in se niet om b.g. feiten op zich.  Het gaat om wat die feiten duidelijk maken over de exotische hulp.  Het gaat om een botsing van culturen, om profitariaat.  En  om de verplichte omarming van de immigratie.

Muyters gaat dus maatregelen nemen.  Niet echt, zegt het Minderhedenforum.  Die wil een uitlokkingsbeleid met speciale opsporingstechnieken.   Als het VB een oproep deed om criminele feiten te melden, dan wordt er ‘verklikking’ geschreeuwd…

Over de verwachtingen en rechten van de Vlamingen wordt in alle toonaarden gezwegen.  We mogen gewoon niet meer kiezen voor diensten die we betalen.  Zwijgen en ondergaan.

FVE