Gechipt of verknipt?

Zweeds bedrijf implanteert chips onder huid werknemers (video) -  beeld RD, Anton Dommerholt Gisteren lazen we een artikel dat de oplossing zou kunnen bieden bij het herkennen van zgn. asielzoekers in de EU.  Vandaag zijn de grenzen zo lek als een vergiet.  Het Dublin-akkoord wordt nauwelijks toegepast.  De gelukzoeker dient zijn aanvraag in te dienen bij de overheid van het eerste Schengenland dat hij betreedt, tenzij de EU-potentaten ervan uitgaan dat de kandidaat-verrijker daar niet van een ‘menswaardige’ opvang kan genieten.  Dan mag hij op groenere weiden verblijven.  Dus, doorschuiven maar, zoals ze in Italië en Griekenland al jaren doen, naar genereuzere gastlanden.  Een afgewezen asielzoeker probeert het dan maar zonder noemenswaardige problemen in een ander EU-land.

Geen nood, een oplossing is op komst.  Men kan een chip onder de huid inplanten met alle gegevens van de ‘vluchteling’.  Onwaardig?  Respectloos?  Zelfs onmenselijk?  Tja, bij honden en paarden vindt men dit doodnormaal.  Slecht voorbeeld?  Het zijn ‘slechts’ dieren, horen we de criticasters zeggen.  Men vergeet gemakshalve dat er in de menselijke geneeskunde toch ook gebruik gemaakt wordt van implantaten!

Een Zweeds bedrijf past dit reeds toe.  Niet op asielzoekers, godbeware, het kot zou te klein zijn, maar wel op werknemers als alternatief voor een toegangspasje.
De kleine chips, ongeveer ter grootte van een rijstkorrel, worden onder de huid van de hand geplaatst en daarna gebruikt om via RFID (identificatie met radiogolven) deuren te openen of om diensten in de bedrijven te bedienen, zoals bv.  toegang tot de computer of een kopieermachine.

Stel nu – we komen terug op de identificatie van asielzoekers – dat dit door het Europees Hof van de Mensenrechten niet afgeschoten wordt wegens… nu ja, schending van… dat iedereen die de EU-grenzen overschrijdt, asiel en pampering aanvraagt, dit bij het eerste bezoek bij een plaatselijk Ellis Island onder de huid ingeplant krijgt, dan is het doodsimpel hen, die zich niet aan de hand van die chip kunnen identificeren,  te weigeren.  Jarenlange asielprocedures worden dan overbodig.  Bij een weigering van de inplanting, wordt de asielaanvraag onmiddellijk verticaal geklasseerd. Deze chip in combinatie met vingerafdrukken geeft een grote zekerheid omtrent de identiteit.  In combinatie, want we mogen ons dan wel aan een zwarte markt van chips verwachten.

We maken ons geen illusies.  Het huilen van de meute over een ontoelaatbare ‘nazimethode‘ zou zelfs groter zijn dan de voetbalhysterie voor de wereldbeker.   Wat we willen aantonen is dat er heus wel methodes zijn om de import te beperken.  Onze portemonnee gesloten houden is naar het schijnt ook hoogst effectief.

BBC

Technologie: Swedish Cyborgs

FT

Al-Qaida versus ISIS: De strijd om het erfgoed van Bin Laden

Vrij Nederland: «Twee van de daders van de terreurdaden begin deze maand in Parijs hadden banden met Al-Qaida, een derde met ISIS. Wordt het Westen het strijdtoneel van een concurrentiestrijd tussen de twee extremistische moslimgroepen?»Twee van de daders van de terreurdaden begin januari in Parijs hadden banden met Al-Qaida, een derde met ISIS. Wordt het Westen het strijdtoneel van een concurrentiestrijd tussen de twee extremistische moslimgroepen?

Als de dader achter de aanslagen in New York van 9/11 is Al-Qaida jarenlang het grote islamitische terreurgevaar voor het Westen geweest. Maar nu gaat die eer ook naar ISIS, die grote delen van Irak en Syrië heeft veroverd en daar een islamitische staat heeft uitgeroepen. De oproep van haar leider en kalief Abu-Bakr al-Baghdadi aan aanhangers overal ter wereld om ‘vulkanen van jihad tot ontploffing te brengen’ leidt tot angst voor nieuwe aanslagen.

Is het toeval dat beide organisaties betrokken waren bij de terreurdaden in Parijs van begin januari? En geeft dat uiting aan een concurrentiestrijd tussen de twee, of juist niet?

De relatie tussen Al-Qaida en ISIS is te vergelijken met die van een ouder die op zijn eigen vakgebied overvleugeld wordt door zijn kind. ISIS komt voort uit Al-Qaida in Irak, de organisatie van Abu Musab al-Zarqawi, de Jordaanse kruimeldief die in de gevangenis salafist werd en in Afghanistan tegen de Russen vocht. Na de Amerikaanse invasie van 2003 organiseerde hij in Irak het moslimverzet, waarvoor hij uit de hele wereld strijders wist te rekruteren.  Lees verder bij De Vierde Onmacht…

Veelzeggende titel bij Le Soir

Van de PS in de oppositie hoeft de regering Michel geen schrik te hebben maar wel van de CD&V die oppositie voert binnen de regering, stelt Béatrice Delvaux

“Le PS avait promis l’enfer à Michel. Le CD&V s’en charge”

“CD&V et PS se renvoient toujours la balle sur « qui a laissé tomber l’autre » dans la foulée des élections, mais une chose est certaine, ils doivent s’en mordre les doigts : le PS n’est pas bien du tout dans l’opposition (il s’écrase dans notre sondage), et le CD&V n’est pas bien du tout au gouvernement (militaires, tax shift, etc.).

Alors, on efface tout et on recommence ? Le CD&V provoque la crise, le gouvernement tombe et on reprend de la tripartite ?” 

Lees het artikel in Le Soir

En in Doorbraak: Kris Peeters : opstappen het enige eervolle alternatief

Marion Van San waarschuwt voor schijnoplossingen

‘Hoe beter jongeren geïntegreerd zijn, des te makkelijker radicaliseren ze’

De onderzoekster Marion van San verschijnt vandaag voor de commissie Radicalisering in het Vlaams Parlement om haar visie op de Syrië-strijders te geven. In een opiniestuk in De Standaard zet ze zich af tegen de stelling dat jongeren die naar Syrië trekken vooral het slachtoffer zijn van een samenleving die hen niet accepteert.

‘Ook de Belgische gezinnen waaruit jongeren vertrokken zijn, zijn niet allemaal afkomstig uit de lagere klasse’, zegt Van San in het opiniestuk. ‘De jongeren die vertrokken zijn, zijn niet allemaal laaggeschoolden en gefrustreerden en voor de discriminatie waarvan zij het slachtoffer geweest zouden zijn, is op casusniveau meestal weinig empirisch bewijs te vinden.’  Lees verder…

Van San doorprikt islamtaboes

Gevangene zoekt …

Bijna hadden we geschreven ‘Gevangene zoekt vrouw’, naar analogie met het populaire tv-programma,  dat zowat in alle Europese landen bemiddelt bij de zoektocht naar een geschikte levensgezellin voor een boer.  Waarom geen ‘bakker zoekt vrouw’, of een ‘stadsambtenaar zoekt eega’, of, om in de hedendaagse poco-retoriek te blijven, ‘kapper zoekt man’?

Pedrinhas Prison

De Scandinaven zijn zoals bekend de meest progressieve Europeanen.  Hun open-deur-politiek wordt geprezen.  Maar ook achter de gesloten deuren van de gevangenisinstellingen doen ze deze reputatie alle eer aan.
De overheid heeft groen licht gegeven voor een ‘dating’ webstek voor gevangenen en mogelijke geïnteresseerden.  De ‘online’ groep kreeg op twee weken tijd meer dan 10.000 leden.  Na de toegang tot het internet en weekendverlof is dit een een volgende stap van het judicieel systeem om het hun gasten zo aangenaam mogelijk te maken. De gevangenen kunnen dus op zoek gaan naar de ‘liefde’ terwijl ze hun straf uitzitten.  Het voordeel is dat er duidelijkheid is: wie hier contact zoekt weet welk vlees men in de kuip heeft.

Al zijn er toch nog onvolmaaktheden: de ‘liefde’ kan niet geconsumeerd worden in de gevangenis.  Die gunst wordt slechts aan getrouwde koppels toegestaan.
De overheid hoopt dat deze ‘dating’ webstek de re-integratie in de maatschappij  na hun vrijlating ten goede zal komen.

FT

www.ibtimes.co.uk.

 

 

‘Antropologische regressie’ leidt tot bezoek bij de paus

Zo krijg je een uitnodiging van de paus te pakken

Een transseksueel uit Spanje, die verschillende operaties onderging om een man te worden, heeft  een bezoek gebracht aan de Paus in het Vaticaan.

Diego Neria Lejarraga was samen met zijn verloofde uitgenodigd door de Paus zelf. De aanleiding hiervoor was een brief die hij eerder schreef aan de Paus over het feit dat hij zich gemarginaliseerd voelt door de katholieke kerk in zijn stad Plasencia in Extremadura, nadat hij van een vrouw in een man was veranderd.

Lejarraga, die zegt practiserend katholiek te zijn, werd afgewezen door zijn parochie en door de priester ‘duivelsdochter’ genoemd zijn. Op kerstavond belde de Paus Lejarraga op en nodigde hem een maand later uit in het Vaticaan.

Lejarraga vertelde een Spaanse krant dat het eerste telefoontje al veel meer was dan hij had verwacht. Tijdens het tweede telefoontje kon hij nog steeds niet geloven wat er met hem gebeurde, omdat hij zich besefte dat zijn geval niets bijzonders is. ‘Er zijn zoveel mensen die lijden in deze wereld die geen aandacht van de Paus krijgen’. Lejarraga, zo is te lezen in verschillende Spaanse media, zou zijn omhelsd door de Paus, waardoor hij met een erg vredig gevoel weer naar Spanje terug kon keren.

Paus Franciscus zei een jaar geleden nog dat een huwelijk tussen gelijke seksen ‘antropologische regressie’ is. Het Vaticaan heeft tot nu toe geen officiële reactie op het bezoek van de Spaanse transseksueel gegeven.

CNN

FT