Kent u ‘Radiopaedia’?

Glazen potje voor oploskoffie

Kent u ‘Radiopaedia’?

Niet?  Het is een verzameling foto’s van het menselijk lichaam.  Van de binnenkant. Ingedeeld volgens lichaamsdeel of ziekte.   Met als doel dat studenten en dokters informatie kunnen uitwisselen.  De raarste zaken krijgt een radioloog te zien en dan bedoelen we niet een merkwaardig ziektebeeld.  Hoewel…

De openingen van het menselijk lichaam zijn blijkbaar voor een heleboel gestoorden ontdekkers een ‘open’ uitnodiging om er gebruik van te maken.

Met allerhande ‘dingen’, zoals flessen, seksspeeltjes, groenten, een bezem- of een hakbijlsteel, een gordijnstang, een lamp, tandenborstel, drugspakketjes en… u gelooft het niet… een bevroren varkenssstaart!

Mocht u meer foto’s willen bekijken, verwijzen wij u naar de Radiopaedia webstek.

FT

Wolfgang Amadeus Mozart – Pianoconcerto nr. 25

klassische-musikPianoconcert nr. 25 in C majeur, KV 503, is een pianoconcert van Wolfgang Amadeus Mozart. Hij voltooide het stuk op 4 december 1786.

Ich will meine Frau glücklich machen, und nicht mein Glück durch sie machen. (Wolfgang Amadeus Mozart)

Brief aan zijn vader, 1782, over zijn liefdeshuwelijk met Constanze Weber,

 

Het pianoconcert is geschreven voor:

  • Fluit
  • Twee hobo’s
  • Twee fagotten
  • Twee hoorns
  • Twee trompetten
  • Pauken
  • Pianoforte
  • Strijkers

Het pianoconcert bestaat uit drie delen:

  1. Allegro maestoso
  2. Andante
  3. Allegretto

http://youtu.be/bliH3wpdcWc

400.000 bezetterskinderen in het naoorlogse Duitsland

400.000 kinderen werden verwekt door de bezetters van Duitsland.
Duitse historici stellen in een nieuw boek dat minstens 400.000 kinderen verwekt werden – zowel ten gevolge van een verkrachting als geboren uit een relatie – door militairen van de gealllieerde bezettersmacht in het naoorlogse Duitsland.

Universiteitswetenschappers professor Rainer Gries van Jena en professor Silke Satjukow van Magdeburg stellen dat uitsluitend Frankrijk de kinderen, voor wiens conceptie Franse soldaten verantwoordelijk waren, een helpende hand toestak.  Veel kinderen bleven heel hun leven buitengesloten want ze droegen een dubbel stigma, enerzijds ‘buitenechtelijk’, anderzijds het product van de ‘vijand’: “Russenbastaarden, Amikinderen of Negergebroed.

"Bankerte!"De studie die volgende maandag gepubliceerd wordt onder de titel “Bastaarden! Bezettingskinderen in Duitsland na 1945” kwam tot de conclusie dat minstens 300.000 kinderen toe te schrijven waren aan Russische soldaten.
Verkrachtingen gebeurden in alle vier bezettingszones, daarbij inbegrepen ‘gedwongen sex” door Franse of Amerikaanse eenheden.  Van de Britten zijn er slechts enkele bekend.  De eerste geboorten vonden plaats rond kerstmis 1945.

De vermoedelijke 2 miljoen verkrachtingen door Russische militairen lagen aan de basis van de 300.000 ‘Russische’ babycijfers.

Enkele duizenden kinderen zouden op de wereld gekomen zijn als gevolg van een liefdesrelatie.

De ‘bezetterskinderen’ werden lang doodgezwegen na de oorlog, buitengesloten want geboren vanuit een schuldgevoel.   De meesten zijn nu gepensioneerd en vragen zich nog steeds af wie hun vader was.  De kans hem – hun afkomst – te vinden is bijzonder klein.  De meeste verwekkers keerden na de bezetting gewoon terug naar huis, naar Rusland, naar de VSA, naar Frankrijk om daar een gezin te stichten.
De moeders kregen geen onderhoudsgeld want de bezettingsmacht viel niet onder de Duitse wetgeving.   Kinderen verwekt door Franse soldaten werden als Franse burgers beschouwd.  Minstens 1500 van hen werden geadopteerd in Frankrijk of in de toenmalige koloniën.

DW      –    Komm’Frau

FT

 

Filosoferen over de Vlaamse identiteit

Brecht Arnaert was de gastspreker op de nieuwjaarsreceptie van de VVB Antwerpen.  Wie tijd en zin heeft kan zijn lezing hier bekijken en beluisteren.

Inleiding: “In deze lezing ga ik op zoek naar een gedepolitiseerd fundament voor de Vlaamse identiteit – namelijk het feit dat “flauma”, waarvan ons moderne woord “Vlaams” komt, niets meer is dan de aanduiding van een moerassige streek waarvan de inwoners nu eenmaal Vlamingen werden genoemd.

Wij krijgen onze naam dus steeds van anderen, en het is zaak om het zelfbeeld dat daardoor kan ontstaan, te controleren op zijn geldigheid. Is het wel een zelf-beeld? Of is het een ander-beeld? Iets dat opgebouwd is met eigen ervaringen? Of iets dat door anderen in ons is geprogrammeerd?

Onderzoek ik onze moderne Vlaamse identiteit, dan besluit ik dat daar toch wel wat problemen mee zijn. Ik zie die moderne Vlaamse identiteit als een gecultiveerde reactie op België, en niet als een organische identiteit, zoals die van het Graafschap er wel één was.

Ik ga dan ook vrij diep in op de noodzaak om die moderne politieke identiteit te overstijgen, wat volgens mij enkel op persoonlijke basis kan gebeuren, door onze individuele angsten, voor een groot stuk cultureel ingegrift in onze psyche, te overstijgen.

Pas wanneer iedereen voor zichzelf die oefening gemaakt heeft, kan de Vlaamse identiteit evolueren van de tegen-identiteit die ze nu is naar een identiteit van bewuste mensen. Een identiteit dus, die zich definieert, niet langer in termen van de andere, maar in termen van groei tegenover ons vroegere, kleinere Zelf”

FVE

In de brievenbus

MM900285281[1]Daar roert entwat, daar loert entwat.  Waar?  In Meerhout. Wat?  Het Vlaams Belang. Wie?  Mannu Dox, naarstig Vlaams Belang gemeenteraadslid, bekend en berucht bij vriend en vijand voor zijn scherpe tussenkomsten en zijn intensieve ‘correspondentie’ met de Antwerpse gouverneur.

Mannu Dox, een kuitenbijter zoals er meer zouden moeten zijn: afwisselend giftig of humoristisch.  Hij paart zijn dossierkennis aan een hoog Pallietergehalte.  Als hem iets hoog zit, dan maakt hij van zijn hart geen moordkuil. Hierbij een voorbeeld van een open brief aan de gemeentelijke overheid:

“Aan het gemeentebestuur van Meerhout en de korpschef van politiezone,

Eind vorige week mochten de raadsleden via  het gemeentebestuur een uitnodiging* ontvangen ter gelegenheid van de herdenkingsplechtigheid aan het oorlogsmonument ‘De Vleugel’. Opmerkelijk is dat in het programma het spelen van het Vlaams volkslied ontbreekt. Nochtans heeft men op 11 november, in extremis en in mineur, van op een IOK-vuilnisbak via een laptop, het Vlaams volkslied gebracht.

De schepen van cultuur beloofde achteraf in de toekomst het Vlaams volkslied, op een eerbiedwaardig en gelijkwaardige wijze aan het Belgisch volkslied, te brengen. De ministeriële omzendbrief vermeldt bovendien uitdrukkelijk dat telkens bij het spelen van het Belgisch volkslied ook het Vlaams volkslied MAG gespeeld worden. Het is nu, om de vrede en het evenwicht te behouden, benieuwd afwachten hoe men hieraan  uitvoering  geeft?

Maar wat het meest bekommernisvol is hoe de politie dit gebeuren gaat ondersteunen en begeleiden.
De organisatie van deze lovenswaardige herdenkingsplechtigheid wordt getrokken door de vereniging ‘Vaderlands Vredelievend Meerhout’ waarvan voorzitter en secretaris beiden wetsdienaars zijn. De vraag stelt zich of deze agenten in uniform, met wapen of kogelvrij vest, aan de plechtigheid zullen of kunnen deelnemen gezien de verhoogde terreurdreiging van niveau drie. Aangekondigde plechtigheden, waarbij in Meerhout traditiegetrouw in uniform wordt deelgenomen, zouden weleens als gemakkelijke schietschijf kunnen aanzien worden. Temeer daar  IS heeft laten weten per brief dat België het doelwit nummer 1 is en dit bij voorkeur zal gebeuren bij officiële plechtigheden en zich niet zal beperken tot de steden maar ook de plattelandsgemeenten tot doel heeft. Het zal vermoedelijk onze politiekorpschef zijn die dit dient in te schatten.
Ik hield er aan openlijk hierover mijn bekommernis te delen.

gemeenteraadslid Mannu DoxMet kommervolle groeten en wachtend op jullie antwoord,
Mannu Dox
Gemeenteraadslid Meerhout”

*Om technische redenen kunnen wij deze niet insluiten.  Onderaan, niet vermeld op de gemeentelijke webstek,  stond geschreven dat ‘het dragen van eretekens en tricolore band gewenst is’.

FVE

Asatru

Thor, Odin en Frigg maken een comeback in IJsland. In de buurt van de hoofdstad Reykjavik verrijst binnenkort een tempel voor Scandinavische goden.

Het heiligdom zou het eerste zijn sinds IJsland zich duizend jaar geleden bekeerde tot het christendom. Het Scandinavische geloof in de mythologie leidt al eeuwen een sluimerend bestaan, maar uitgestorven is het niet. Een groep neopaganisten viert nog steeds de oude offerrituelen voor de Noorse goden, zij het zonder daadwerkelijk dieren te offeren. Voor de kerstening was de zogenoemde blót bedoeld om goden tevreden te houden.  Meer…

AsatruWerkgroep TraditieFirst Norse Temple