Noem het bij de naam: het is oorlog!

Dit is een oorlog tegen onze vrijheid!

“Jihadisten zijn niet onder de indruk van onherkenbaar in beeld gebrachte Charlie-tekeningen, het levert die media bij hen geen enkele sympathie op. De vergissing zal voor een deel voortkomen uit Angelsaksisch gekwezel; ze doen al moeilijk over een blote borst.”

“De aanblik van een vrouw op straat in een korte rok en duidelijk zichtbare borsten of homoseksuelen maakt ze gek van woede. Ze hebben Coulibaly vermoedelijk verteld dat je zin kunt geven aan je bestaan door die onreine samenleving aan te vallen, door de vijanden van de islam uit de weg te ruimen. Het procedé is hetzelfde als bij sommige sekten: red uzelf door anderen te doden. Daarom slaat dat antiracistische pathos de plank zo mis.”

‘Noem het beestje alsjeblieft bij de naam: het is oorlog. Het gaat de jihadisten niet om beledigende tekeningen, maar om onze bekering, betoogt de Franse essayist Pascal Bruckner. ‘Wij zijn doelwit om alles waar we voor staan.’  Lees verder…

Weeral gelijk gekregen…

Permalink voor ingesloten afbeeldingWie onder vreemde wapens dient, moet vervolgd worden voor landverraad*, nationaliteit afgepakt worden en de toegang tot het grondgebied ontzegd.  Het VB krijgt gelijk van de burgers.  De poco partijen hebben het over “begeleiding“, “re-integratie”, “bewustvorming”, tweede derde vierde kansen…

*Mogen we even vergelijken met WOII? De Vlaamse soldaten, die dienst hadden genomen in het Duitse leger, kwamen niet terug met in hun ransel een moordcommando.

Marianne twijfelt

Le Figaro vraagt zich af of de Fransen schizofreen zijn. Een enquête zou duidelijk gemaakt hebben dat 1 op 2 Fransen oordeelt dat de vrijheid van meningsuiting geen absoluut recht is.  Een beetje knippen hier en daar, wat is daar mis mee?  Als dat de vrede in de harten der booslims doet terugkeren…

Un Français sur deux pour une limitation de la liberté d’expression

 

Het licht gaat uit.

Het zat eraan te komen.  Zodra Pegida te veel aanhangers kreeg, zouden de maandagwandelingen verboden worden.  Uiteraard omwille van de veiligheid der deelnemers.  Absoluut niet omdat de overheid de vrijheden wil beperken, zoals daar zijn: de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van betogen, de bewegingsvrijheid van de eigen burgers… De Charlie-aanslag bleek een godsgeschenk om op een elegante manier een einde te stellen aan het protest tegen de immigratie. De politiek ‘neemt zijn verantwoordelijkheid’.

Neen, het gaat niet omwille van al deze vrijheden die in de grondwet ingeschreven werden.  Absoluut niet, laat dat duidelijk wezen.  Het gaat louter en alleen om het welzijn van de maandag-wandelaars.  De staat is bekommerd om hun gezondheid.  Tenslotte zijn zij het die de immigratiegolf via belastingen financieren. Daarom wordt de Pegida-wandeling verboden.  De politie bevestigde een verhoogd veiligheidsrisico.  Er zouden bedreigingen geuit zijn: geen abstracte, maar reële.

Uiteraard lopen alle anti-Pegida-betogingen geen gevaar.

Pegida verzoekt elke Europeaan ‘die voorstander van vrijheid van meningsuiting en tegen religieus fundamentalisme is’ een kaars voor zijn raam te zetten en/of de Duitse nationale vlag te tonen / uit het venster te hangen.  Komt er dan bij elk venster een Duitse paracommando staan?  Brengt die dan dinsdag ochtend de kinderen naar school?

Vanavond zou voor het eerst een Pegida-organisator aan een debat op tv ‘mogen’ deelnemen.  Kathrin Oertel is te gast bij het ARD-programma „Günther Jauch“, 21.45 uur, om met Wolfgang Thierse (SPD), Jens Spahn (CDU), Alexander Gauland (AfD) en de directeur van de Sächsischen Landeszentrale für politische Bildung, Frank Richter, te discuteren. Zou.  Een doekje voor het bloeden. Voor zover toegelaten. Voor zover er geen veiligheidsrisico voor de zender optreedt.  Voor zover er nog sprake kan zijn van Zivilcourage in het land van de erfzonde.

Bah.

Gottfried August Bürger: Wer nicht für Freiheit sterben kann…

“De ‘wijzen’ zijn naar huis.”

Daniël Maes, norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.Wij hebben op Golfbrekers al herhaaldelijk aandacht besteedt aan deze uitzonderlijke man, die niet alleen predikt maar ook handelt: een ware christen, ver verwijderd van de dhimmi-roerganger der katholieke kerk.  Vrijdag ll. publiceerde hij onderstaande boodschap.  Lezen en verspreiden aub.  Op YT Media Workgroup Syria vindt u verschillende video’s met achterliggende informatie, waaronder deze video waarin Fernand Keuleneer een analyse maakt over de crisis in Syrië.

Terwijl het hier wintert, zijn de ‘wijzen’ weer naar huis

“In de refter werd de kerststal al een tijd geleden opgeruimd, omwille van de schilderwerken. Nu worden alle kerststallen verwijderd, de dieren gaan terug in de stal, de herders naar de velden en de “wijzen” of de Drie koningen zijn weer vertrokken naar Perzië, dat bijna onze gebuur is en dus zijn ze al lang weer thuis.

Het is nog geen strenge winter maar het is toch koud (- 4). Er is de voorbije dagen flink wat sneeuw gevallen. We genieten van het houtvuurtje in de refter en als er elektriciteit is brand hier en daar een elektrisch vuurtje. Toen de eerste sneeuw viel moesten de kinderen niet naar de school. Dat heeft enkele dagen geduurd. Opmerkelijk is wel dat vele scholen tijdens de gevechten gewoon bleven doorgaan. Dus: geen school als er sneeuw valt, maar wel school als er bommen vallen. Dat geeft een bijzondere sfeer. Is er een aanslag gepleegd, iedereen helpt de gewonden en bij de opruiming. Daarna gaat het leven gewoon weer verder alsof er niets gebeurd is. ‘n Groot volk.

Onze vrijwilligers zijn in de rouw. Ze vernamen dat er in Damascus al kinderen gestorven zijn van de kou en daar is het altijd nog enkele graden warmer dan hier. De volgende de dag kregen we ’s avonds al een telefoon vanuit Amerika. Een vereniging heeft duizenden dekens verzameld en wil ze ons bezorgen. Vanuit het klooster werden al lang geleden drie hulpcentra opgericht: hier een voor de streek van Qalamoun, in Jeramana (Damascus) en in Tartous. Hiermee kan een groot deel maar niet heel de Syrische bevolking bereikt worden. De centra konden opgericht worden dank zij moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel met de hulp van vele prima vrijwilligers, en natuurlijk vooral dank zij de steun en milde giften van vele weldoeners. Er is een nauwe samenwerking met het Rode Kruis en de Rode Halve Maan, zodat ook langs daar hulp komt. Zo worden duizenden gezinnen bereikt, maar de nood is eigenlijk nog groter dan de hulpgoederen en het geld dat ons wordt gegeven. Sommige dagen helpen wij mee met de mensen van het dorp die hier in het nieuwe gebouw de hulppakketten komen klaar maken. Zakken suiker, rijst, bonen e.d. moeten natuurlijk in afzonderlijke zakken van een paar kilo’s overgebracht worden. Hiermee wordt dan een groot pakket samengesteld met een paar dozen macaroni, kaas, rijst, suiker, bonen, conserven, een paar flessen olie, enz. enz. Het is echt wel een flinke voorraad. En het is werkelijk aangenaam samenwerken en bedenken dat er telkens zovele gezinnen zijn die weer even geholpen kunnen worden, hoewel er steeds meer gezinnen in nood zijn dan er geholpen kunnen worden. De pijn blijft knagen dat er toch nog kinderen van de kou stierven in Damascus. 

Een Bask in Marseille, de wettelijke leider van de Belgische federale regering!

Neen, niet overslaan, even geduld en ik zal het je uitleggen. Ieder land heeft normaal zijn eigen regering, die internationaal erkend is. De eerste minister spreekt met de eerste minister van andere landen zoals de ministers onderling overleggen met betrekking tot hun bevoegdheid. In Syrië is er een wettige regering met een president, die wettelijk verkozen is door het volk. En wel door een verpletterende meerderheid, niet alleen door degenen die in Syrië zelf wonen maar ook door de Syriërs die in het buitenland in een democratische staat leefden.

In België en sommige andere landen mochten ze van het “regime” niet aan deze vrije verkiezingen deelnemen. Begrijpelijk dat westerse staatshoofden jaloers zijn op het brede draagvlak dat deze man bij de bevolking geniet. Nu komt onze vrt met het geweldige nieuws dat Khaled Khoja, een Turkmeen, de (zoveelste) nieuwe voorzitter is van de Nationale Syrische Coalitie. Er wordt bij vermeld dat deze meneer zijn hoofdkwartier in Istanbul heeft (Turkije) en daar ook woont en dat hij de nieuwe voorzitter is van de enige officieel en wettig erkende regering van Syrië. Alsjeblieft! Stel je voor dat een Syrisch artikel zou schrijven dat de Belgische regering een nieuwe leider heeft, die de enige wettelijk en internationaal erkende Belgische regering leidt: een Bask met zijn hoofdkwartier in Marseille! Is er een journalist die weet hoe hij zich nog belachelijker kan maken?

Lees verder