Ze hebben alles geprobeerd.  Ze hebben gelogen, beschuldigd, beledigd, belasterd en aangevallen.  Ze hebben alle truken van de foor boven gehaald, zichzelf om advies gevraagd, politieke mollen en journalisten tussen de Pegida-wandelaars laten infiltreren, tegenbetogers opgetrommeld tegen betaling, de culturele sector ingezet, de Kerken in de boot getrokken.   En toch… En toch waren de Pegida-wandelaars gisteren weer op pad.  Op de barricaden voor het behoud van het avondland. Mét kerstliedjes.

Bij de tiende Pegida-betoging kon men 5000 koppen meer tellen dan een week geleden.  Ze waren met meer dan 20.000 (de poco pers telde er ‘slechts’ 15.000).  De weerstand groeit daar waar de mensen al eens door een links systeem geknecht werden.  Wie zal aan het langste eind trekken?  Het poco systeem met al zijn beschikbare wapens of de bezorgde bevolking?

Misschien moet er in Duitsland vanuit Pegida een partij groeien? Een partij, die niet bang is van zijn eigen schaduw.  Een partij, waarvan de tegenstander schrik heeft, want het is nodig.  Na elke maandagavond-wandeling van Pegida stijgt de razernij van de linkse indoctrinatie.  Eén ding heeft Pegida bereikt: het systeem heeft zijn ware gezicht getoond, het gezicht van de haat.
De politiek is het oneens over hoe ze met dit “fenomeen” moeten omgaan.  Frontale aanval of doodzwijgen. Dialoog wordt nog het minste overwogen, want dat zou betekenen dat men erkent dat er wel degelijk problemen met de “vervreemding” van de bevolking bestaan.

Een bloemlezing:

Cicero heeft het over “een dilemma”, over “onmacht“.

Deutschlandradiokultuur vindt het spijtig dat men het zingen van kerstliedjes niet kan verbieden.

FAZ is eerder terughoudend.

Focus I geeft gewoontegetrouw de SPD de kans hierover de mening van de rode kameraden te geven: “Het gaat in se niet om de angst voor “vervreemding”, maar wel om de schrik voor te weinig geld, voor te weinig arbeidsplaatsen…”

Focus II laat uiteraard ook de baas van de Groenen, Cem Özdemir, aan het woord.  Die wijst elke vorm van dialoog van de hand en hij ergert zich dood aan de zachte aanpak van collega-politici. Thüringens premier Bodo Ramelow (Linke) is het ermee eens: “met racisten in maatpak praten wij niet.”

En de Kerk?  De Kerk is wat ze al jaren is, een ruggengraatloos instrument van de Gutmenschen en Abrahamitische Oecumene.  Evangelisch of katholiek, maakt niet uit.  Zelfverloochenend, zelfvernietigend. Tot de kerken leeg zijn en ingenomen worden door moslims, die daar dan naar hartelust hun vredesboodschap kunnen verspreiden.

Frankfurter Rundschau heeft het over “kaalgeschoren, zonnebankgetinte neo-nazi’s” en – verontwaardigd – over het scanderen van “Lügenpresse!” , alsof alle media gelijk zijn.

Freie Welt heeft het over de oproep tot zingen van islamitische liederen in de kerken tijdens de erediensten n.a.v. Kerstmis.

Junge Freiheit neemt oud-kanselier Schröder op de korrel, die opriep voor een “Aufstand der Anständigen”, m.a.w. van de zwijgende massa, die braaf aan het poco handje loopt en daarom “Anständig” is. Braaf, dociel, volgzaam, hersendood.  En die zou nu moeten protesteren, dixit Schröder.

De Spiegel I maakt de Pegida-deelnemers belachelijk en heeft het over Kerstmis als feest van de naastenliefde.

Stern zou een gesprek gehad hebben met een deelnemer, die er mogelijk een actie van de CIA in ziet.

We kunnen niet elke Duitse krant, radio- of tv-programma hier aanreiken.  Deze wel nog, moet u gewoon even aanklikken, de Tagesschau van de ARD.  Zo wordt het nieuws in Duitsland gemanipuleerd, zoals bij ons door de nullenzender.

FT