U herinnert zich Thomas Eric Duncan, de eerste persoon die aan ebola overleed in de VSA. Aan ebola? Rechtstreeks. Aan racisme? Onrechtstreeks. Al wordt dit met de hulp van het racisme-stigma omgekeerd geïnterpreteerd.
Even terugschakelen. Op 30 september viel de diagnose ‘ebola‘; op 8 oktober overleed hij in het Texas Health Presbyterian Hospital Dallas, Texas. Tijdens zijn verblijf stak hij twee verpleeghulpen aan, die beiden genazen. De man kwam met een vlucht van Monrovia, Liberia, via Zaventem en Washington, naar Dallas, waar hij tien dagen verbleef bij zijn ‘partner’ en haar vijf kinderen vooraleer hij in het ziekenhuis werd opgenomen.
Duncan, afkomstig uit Liberia, werd zes dagen na zijn aankomst ziek. Hij ging naar de eerste hulp van het Texas Presbyterian Hospital en kreeg antibiotica. Twee dagen later verslechterde zijn toestand en hij werd opgenomen in het ziekenhuis met de diagnose ‘ebola‘. Hij kreeg een experimenteel medicijn en overleed op 8 oktober.
Zijn familie gingen onmiddellijk in de aanval. De man zou niet aan ebola gestorven zijn mocht hij een andere – blanke – huidskleur gehad hebben. De geneesheren zouden niet aan hun plicht voldaan hebben omdat hij “zwart” en “arm” was. Ze zouden met hun eerste diagnose de bal misgeslagen hebben omdat ze voor een zwarte zonder ziekteverzekering niet veel moeite deden.
De tragiek van de “Hut van Oom Tom” in een hedendaagse versie. Snikkende neef Joseph Weeks verklaarde voor de CNN camera: “Indien hij een andere huidskleur gehad had, dan zou hij waarschijnlijk vandaag nog leven. Hij zou het gehaald hebben. En… dat doet mij het meeste pijn. Zij behandelden hem op deze manier wegens zijn huidskleur… Je hebt een kans (Nvdr: te overleven) als je blank bent, maar niet als je zwart bent…”
De advocaten en rev. Jesse Jackson sprongen op de racismekar. Jezus en de lepralijders werden erbij gesleurd. Het scheelde niet veel of Jezus werd een tweede keer gekruisigd omdat hij een zwarte niet door handoplegging genezen had. Een terechte beschuldiging, uiteraard. Racisme schuilt immers om elke hoek.
Tja, toch schort er iets aan hun redenering. Niet alleen was Duncan geen Amerikaans staatsburger, (Nvdr: hij had dus geen geldige ziekteverzekering, wat bij ebola niets ter zake doet omdat de volksgezondheid in gevaar wordt gebracht), maar hij kwam wel illegaal naar de VSA door op zijn visumaanvraag te liegen. Bij gevolg had zijn familie totaal geen rechtmatige aanspraken.
Duncan verliet Liberia op 19 september en kwam op 20 september in de VSA aan. De Liberiaanse overheid gaf toe dat Duncan gelogen had op het in te vullen gezondheidsformulier (vragenlijst over contacten met ebola). Indien hij het formulier naar waarheid had ingevuld zou hij onmiddellijk voor bijkomend onderzoek opgenomen zijn en had hij het land niet mogen verlaten. Hij had immers een buurvrouw met ebola geholpen op weg naar het ziekenhuis. Deze vrouw en enkele familieleden stierven later aan de gevolgen van ebola. Mocht Duncan in leven gebleven zijn, zou hem een rechtszaak in Liberia te wachten staan hebben.
De Texaanse overheid bevestigde dat Duncan met niet minder dan 100 Amerikanen in contact kwam gedurende zijn bezoek, daarbij inbegrepen vijf kinderen die naar vier verschillende scholen gaan. Ieder van hen werd van dichtbij opgevolgd na het contact met Duncan.
De politieke correctheid en het gebrek aan veilige grenzen, dankzij de liberale opengrenzen-politiek van Obama, sloeg toe. De Duncanclan speelde de racismekaart en won. Het kwam niet tot een rechtszaak. Het ziekenhuis verkoos te betalen. Hoeveel is niet bekend. Het zou volgens hun advocaat, Lee Weisbrod, “genoeg” zijn voor de “zorg” van Duncans ouders en zijn vier kinderen.
Duncans neef, de snikkende Joseph Weeks, is nu in de wolken over het ziekenhuis. “Outstanding“. Schitterend. Een menselijk foutje, nietwaar? En als je je fouten kan toegeven, dan is alles vergeven en vergeten. Mits betaling van een afkoopsom.
De advocaat Weisbrod heeft nog andere lucratieve plannen: een boek of een film zou eventueel nog meer geld in het laatje kunnen brengen.
Zwart. De kleur van de opportuniteit.
FT
Diverse internationale bronnen, waaronder American Free Press.