De SPD (de Duitse socialisten) kan gelden als een politiek zwaargewicht bij het verwezenlijken van de fundamentele doelstellingen van de islam.
Als Christenvrouwen met Moslimmannen zijn getrouwd, is het resultaat zelden wat hen beloofd is.
‘Hij stelde zich voor als Jamie uit Italië’, zei W.L. Cati, een prominente spreekster en een toonaangevende Amerikaanse deskundige op het gebied van Islamitische huwelijken, toen ze vertelde over haar eerste kennismaking met haar toekomstige man. ‘Pas enige tijd later hoorde ik, dat zijn echte naam Mohammed was en dat hij uit Aleppo, Syrië, kwam’ voegde ze eraan toe.
Door haar jeugd en haar naïviteit was die eerste misleiding niet genoeg voor Cati om haar te waarschuwen voor de komende gevaren, die zij uiteindelijk heeft opgetekend in haar boeken, ‘ Vow of Deception’ (Misleidende belofte) en ‘Married to Muhammad’ (Getrouwd met Mohammed).
‘Toen in de jaren 1980, wist ik weinig over Syrië en nog minder over de Islam,’ legde ze uit. ‘Het kon me niet schelen waar hij vandaan kwam. Hij had charisma, sprak zeer goed Engels en viel me op als een betrouwbaar persoon die een gezin wilde, dus ik liep in de val,’ vertelde ze.
Na een verkering van een jaar trouwde het echtpaar in een moskee. ‘Omdat de ceremonie in het Arabisch werd uitgevoerd, begreep ik er geen woord van. Alleen bij het vertrek bemerkte ik dat mijn naam was veranderd in Zena, en vanaf dat moment was ik een Moslima,’ zei ze, en erkende dat ze zich Christen voelde, ondanks de bekering.
Er volgde een lastig huwelijk van twaalf jaar. ‘Mijn man ging in de onroerend goed business en het geld stroomde binnen. Onze gezamenlijke inkomsten stegen van veertigduizend dollar per jaar tot ongeveer honderdduizend per maand,’ zei Cati. Maar hun grote financiële rijkdom had een negatieve invloed op hun relatie.
‘Mohammed begon vaker te drinken,’ legde ze uit. Ze wees er op, dat haar echtgenoot nooit een vroom man was geweest, hoewel hij vastte tijdens de maand Ramadan. ‘Ik voelde dat hij me bedroog, maar kon hem niet op heterdaad betrappen.
Zijn moeder begon ons geregeld te bezoeken, snuffelde in onze persoonlijke zaken en veroorzaakte erg veel spanning,’ herinnerde Cati zich. Ondanks de moeilijkheden koos Cati er toch voor om getrouwd te blijven, en rechtvaardigde deze beslissing met haar sterke liefde voor de man op wie zij eerder halsoverkop verliefd was geworden.
Maar in 1992 had een grote verandering plaats. ‘Ik ging op bezoek in Syrië. Daar, in een van de moskeeën van Damascus, maakte ik me bekend als Moslima en besloot om ‘full-time’ de sluier te dragen,’ legde Cati uit. Deze beslissing om zich te bekeren kwam voort uit haar bereidheid om de religie van haar man te accepteren. ‘Dat was een val, omdat bekering betekende dat ik niet kon ontsnappen,’ vervolgde ze. Maar het misbruik van haar man en zijn moeder nam alleen maar toe na haar bekering.
Volgens Cati ondervonden zij en haar kinderen in de jaren van haar huwelijk een constante verbale, mentale en fysieke mishandeling. Omdat zij het niet langer kon verdragen vroeg Cati eindelijk een scheiding aan, maar veranderde van gedachten toen Mohammed haar verzekerde dat hij zou veranderen – wat hij nooit deed.
Zoekend naar antwoorden op wat er mis ging, begon Cati de koran te lezen, maar ze zei dat ze er geen antwoorden en geen vrede in kon vinden. ‘Op een bepaald moment besefte ik dat ik een fout had begaan door me te bekeren,’ zei ze. ‘Dat is het moment dat ik besloot om de islam af te wijzen en terug te gaan naar het christendom. Een jaar later scheidde hij van mij, en begon talloze gevechten over financiële kwesties en onze kinderen,’ vervolgde ze.
Na het jarenlang verdragen van een echtelijke nachtmerrie, begeleidt Cati nu anderen en leert hen haar fouten te vermijden. Ze zegt dat ze toch geen harde gevoelens heeft voor moslims. ‘Ze slaan niet allemaal hun vrouwen,’ zei ze, huiselijk geweld bestaat in elke cultuur en religie.
Auteur: Elizabeth Blade – bron: Israel Today
Er is nog hoop dat het goed komt.
https://www.facebook.com/photo.php?v=10204421561649681&set=vb.1550330594&type=2&theater
Het zeldzame Marburgvirus lijkt sterk op het Ebolavirus: beide behoren tot de familie van filovirussen (Filoviridae), en de door het Marburgvirus veroorzaakte ziekteverschijnselen lijken sterk op de ziekte die door het ebolavirus wordt veroorzaakt. http://nl.wikipedia.org/wiki/Marburgvirus
Ook uit het oosten kan de bedreiging komen
In de jaren ’80 experimenteerde de toenmalige Sovjet-Unie met het geschikt maken van het Marburg-virus voor biologische oorlogsvoeringsdoeleinden. Dankzij Ken Alibek (voorheen Kanatjan Alibekov), een Sovjet overloper die in 1992 naar de Verenigde Staten overliep, is meer bekend geworden over de Sovjetactiviteiten op dit gebied. Hij was de Eerste Onderdirecteur van Biopreparat, de organisatie die zich bezig hield met ontwikkelen van biologische wapens. Wetenschappers van Biopreparat ontdekten dat, in aerosolvorm, er slechts een paar virions (virusdeeltjes) nodig waren voor het infecteren van een slachtoffer. Ze onderzochten verder hoe dit virus met een SS-18 intercontinentale raket ingezet kon worden tegen NAVO-bevolkingscentra. Nadat een van de wetenschappers, dr. Nikolai Ustinov, zichzelf per ongeluk geïnjecteerd had met Marburg, konden zijn collega’s uit zijn stoffelijk overschot een nog dodelijkere versie van het virus isoleren en cultiveren. Deze werd variant U genoemd naar Dr. Ustinov. Volgens Alibek waren de Sovjets in 1991 zo ver, dat ze Marburg-variant U in grote hoeveelheden kon produceren. Volgens de plannen zouden dan tien afzonderlijke richtbare, met Marburg U geladen, koppen op de genoemde raketten geplaatst worden die daarna in het operationele arsenaal van de Sovjets zouden worden opgenomen. Sinds het vertrek van Ken Alibek is weinig tot niets meer bekend over de status van het huidige Russische onderzoek naar en/of ontwikkeling van biologische wapens.[7]
http://youtu.be/ArvRd6VejRI?list=PLlGSlkijht5gyYNkhTOmpP-3AKawhjkdv
Wie nu al wil weten hoe diep de verandering voor vooruitgang in onze portemonnee zal tasten verwijzen wij naar de commissievergadering deze namiddag 14.00 uur..
Vandaag geeft minister-president Geert Bourgeois op verzoek van parlementsvoorzitter Jan Peumans in een commissie ad hoc van het Vlaams parlement uitleg over de plannen van de nieuwe Vlaamse regering. Er zal vooral aandacht gaan naar de geplande besparingen.
Maar de minister-president wil zijn goede wil tonen en zal de vragen van de commissieleden ‘zo goed mogelijk’ beantwoorden. Details moeten zij echter niet verwachten, daarvoor is het nog te vroeg, aldus zijn woordvoerder. Naar verwachting zal ook minister van begroting Annemie Turtelboom (Open Vld) aanwezig zijn.
Na Syrië bevestigen de huidige ontwikkelingen in Irak en Oekraïne de foute beslissingen van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Washington zou zich beter aan de waarschuwingen van Kissinger herinneren.
De eigen buitenlandminister en partijvriendin Hillary Clinton wijst Obama terecht: de Amerikaanse president is mee verantwoordelijk voor het versterken van IS. De beelden der wreedheden, van genocide, van duizenden mensen op de vlucht, gaan de wereld rond. Zelfs de nullenzender spreekt over een ‘terroristische groepering’ en over ‘radicale islamitische rebellen’.
Maar – niet wat u meent te weten – Obama zou volgens de democratische kandidaat-president Hillary Clinton de Syrische ‘rebellen’ niet genoeg ondersteund hebben zodat IS in dat machtsvacuüm is kunnen glippen. Die zit.
Als we het goed begrepen hebben had Obama Assad gewapenderhand – via de geroemde ‘rebellen’ – moeten verdrijven en dan zou ISIS (… nu IS) niet ontstaan zijn.
De reactie van Hillary Clinton is bizar en gaat voorbij aan de werkelijkheid. Wat ze Obama had kunnen verwijten is net het tegenovergestelde. Jarenlang kregen de Syrische ‘rebellen’ steun van de VSA. Het is dankzij deze militaire steun dat de Al-Nusra-milities zo sterk geworden zijn, waaruit dan later ISIS en IS ontstaan is. Laten we niet vergeten dat de VSA nog een rekening te vereffenen hebben met Rusland, omdat het land erin slaagde de toestand in Syrië te ontmijnen door de regering te overtuigen afstand te doen van hun voorraad chemische wapens.
Hillary Clintons denkwijze verschilt in se niets van Obama. Oude wijze man Kissinger heeft de VSA op de vingers getikt: Amerika zou verzoening moeten nastreven, geen dominantie. Conflicten moeten gesmoord worden, niet vergroot. En de VSA doen net het omgekeerde.
De directe of indirecte bemoeienissen bij het omver gooien van het regime in Irak en Libië (waar de Britten en Fransen slechts als handpop dienden) hebben de landen in diepe chaos gedompeld. Vanuit Libië bedreigen islamisten eerst Mali en nu Egypte. In Syrië heeft de Amerikaanse inmenging niet geleid tot de val van Assad, maar heeft wel Al-Nusra genoeg zuurstof gegeven om te groeien tot het huidige monster dat heel de regio bedreigt. Laten we ook niet vergeten dat landen als Saoedi-Arabië en Qatar, niet toevallig op goede voet met de VSA, het islamisme wereldwijd financieren.
Hillary Clinton heeft uit de ramptoestanden niets geleerd. Obama ook niet. Zijn stugge houding t.o.v. Rusland neemt van dag tot dag toe. Stokebrand spelen tot de boel ontploft. De aandeelhouders van de wapenindustrie wrijven al in hun handen.
Bekijk even deze video. Over manipulatie en onverschilligheid. Over achterhoedegevechten die kunnen leiden tot een wereldoorlog. Over wolven in schaapsvacht. Gegarandeerd niet te zien op de nullen- of de kleuterzender. Daar spelen ze nog met treintjes. Of geven een uitgebreide reportage over ‘Antwerps Trots’.
FT
Uit Nederland:
Naar aanleiding van een artikel op DS http://www.standaard.be/cnt/dmf20140811_01213267 waarbij Marc Hooghe stelt dat besparingen blijkbaar het gedroomde excuus zijn om de openbare omroep eindelijk te kortwieken, ga ik hem bij deze nog maar eens duidelijk maken waaraan de heer Hooghe zou kunnen lijden, hij is het uitgesproken type Gutmensch van de tweede generatie, socialistisch atheïstisch opgeleid en gebaad in politieke correctheid, zijn psychologisch ziektebeeld is zo zeker als wat het volgende.
“politieke correctheid”. De term wordt veel gebruikt, maar wat er precies mee wordt bedoeld blijft doorgaans onduidelijk, evenals de gedachten, die eraan ten grondslag liggen.
Politieke correctheid laat veel zaken onbesproken, kenmerkt zich door een woordgebruik dat discriminatie en ongelijkheid tracht uit te wissen en gebruikt woorden in een andere betekenis dan ze vroeger hadden. Politieke correctheid is geïnspireerd op het gedachtegoed van het culturele marxisme.
Karl Marx meende al dat oude waarden door nieuwe moesten worden vervangen. Daartoe moesten die waarden eerst worden vernietigd, waarna er uit de chaos nieuwe zouden kunnen ontstaan. Aanvankelijk werden de pijlen gericht op de vervanging van het kapitalistische economische systeem door een samenleving waarin de productiemiddelen in handen van het proletariaat zouden zijn. In 1917 richtte Lenin de Sovjet-Unie op, waarbij het marxisme in de vorm van het communisme in praktijk gebracht werd. De rol van de staat werd allesoverheersend en de partij diende als proletarische voorhoede. Rond 1990 kwam het communisme, dat miljoenen slachtoffers had geëist, ten val, viel de Sovjet-Unie uit elkaar en werd de Koude Oorlog beëindigd. Niettemin kwamen vroegere communisten in Europa als socialisten aan de macht (Barroso), zonder dat zij werden aangesproken op hun verleden.
Naast de economische had het marxisme een culturele poot, die in 1923 gestalte kreeg in een instituut dat later bekend werd als de Frankfurter Schule. Van daaruit werd kritiek geleverd op de westerse cultuur en beschaving. Zij bestreed racisme, seksisme, kolonialisme, imperialisme, homohaat, fascisme en vreemdelingenhaat. Het christendom werd gezien als rem op de gewenste ontwikkelingen. Het doel was nu de vernietiging van de westerse cultuur met haar traditionele waarden en ook weer het scheppen van chaos, zij het met andere middelen dan het economische marxisme hanteerde.
Herbert Marcuse gaf in de jaren zestig het culturele marxisme in het Westen een grote impuls. Niet de arbeiders maakten de revolutie, maar studenten en academici. Door hun positie in de samenleving zouden die bij uitstek geschikt zijn om de revolutionaire voorhoede te vormen. Daarmee begon ‘de mars door de instituties’ en kwamen het onderwijs in al zijn geledingen, de nieuwsvoorziening, het bestuursapparaat en het welzijnswerk grotendeels in hun handen, wat zij nog steeds zijn. Het kapitalisme, het christendom, de heersende moraal, het gezin, het nationalisme en het patriottisme moesten het voortaan ontgelden en het onderwijs moest op de schop. Vrouwen moesten zelfstandiger worden en gaan werken. Het christendom, waar het individu centraal staat, kwam onder vuur; het staat fundamenteel tegenover het communisme dat het collectief boven het individu stelt.
Gelijkheidsdenken, solidariteit, nivellering, globalisering en maakbaarheid van de
samenleving werden het credo, evenals cultuurrelativisme, dat alle culturen als gelijkwaardig beschouwt.
De provobeweging met in haar kielzog de kraakbeweging, de milieubeweging, de vredesbeweging, de vrouwenbeweging en de dierenbevrijdingsbeweging met hun acties waren een uitvloeisel van het nieuwe denken.
Het culturele marxisme is intussen diep in onze samenleving doorgedrongen en dat geldt ook voor politieke correctheid. Beide worden geassocieerd met hen die zich (neo)liberaal, sociaal-democratisch of socialistisch noemen en de christendemocraten doen ijverig mee. Lenin kwalificeerde de liberalen al als ‘nuttige idioten’, omdat ze zich voor zijn karretje lieten spannen.
Indoctrinatie, propaganda, leugenachtige voorlichting en verzwijgen van nieuws dat niet in het marxistische denken past, zijn schering en inslag. Om het volk afleiding te bieden wordt het rijkelijk voorzien van ‘brood en spelen’. Een debat met uitwisseling van argumenten wordt zoveel mogelijk vermeden.
De politiek correcten zien zichzelf als goed (‘Gutmenschen’); de anderen zijn fout, slecht en moeten tot zwijgen worden gebracht. Dat maakt het moeilijk om kritiek te uiten op wat er in de samenleving gaande is.
Critici worden al snel gedemoniseerd en ten onrechte uitgemaakt voor fascist of racist, soms worden ze bedreigd of aangevallen en in het ergste geval gedood (Fortuyn).
Geprobeerd wordt de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen als uitingen beledigend voor bepaalde groepen uitgelegd kunnen worden.
Veel geld wordt verspild aan onrendabele projecten (windmolens), geldtransferts naar onrendabele cultuurvreemde landsdelen en hypes die niet voldoende wetenschappelijk zijn onderbouwd (opwarming van de aarde door verhoogde CO2-uitstoot). Tegelijkertijd worden de belastingen verhoogd, gevangenissen gesloten, defensie uitgehold, de sociale zorgverstrekking duurder en minder efficiënt gemaakt en ga zo maar door.
Door de stelling, dat immigranten nodig waren om het vuile werk te doen, kwam massa-immigratie op gang. Dat proces wordt nog steeds ondersteund door de politiek correcte politici, ambtenaren, journalisten en advocaten hoewel onder geen bevolkingsgroep het werkloosheidspercentage zo hoog is als onder de immigranten. Met het binnenhalen van een (deels islamitische) onderklasse wordt een nieuw proletariaat geschapen geheel volgens de marxistische ideologie. Vergeten wordt dat het in stand houden van een verzorgingsstaat, gebaseerd op een overheid met een waterhoofd, die het volk steeds meer belastingen oplegt, op den duur niet te combineren is met het toelaten van grote aantallen armen.
Politiek correcte politici willen de islamisering niet tegengaan, maar plegen daarmee verraad aan hun streven naar seksuele bevrijding, gelijkheid tussen man en vrouw en uitbreiding van homorechten. Ze zien gemakshalve over het hoofd, dat de islam intolerant is en zich tegen ongelovigen en tegen de democratie richt. De islamieten in de nieuwe onderklasse worden gepamperd, hun eisen ingewilligd, hun daden goedgepraat of verdoezeld, hun cultuur wordt beschermd, de ‘multicultuur’ bejubeld. De verklaring voor de rellen die onlangs in Frankrijk, Engeland en Zweden plaatshadden, wordt steevast gezocht in hoge werkloosheid, discriminatie, uitsluiting, racisme of troosteloze behuizing. Dat ze een duidelijk etnisch-religieus karakter hadden wordt verzwegen. Dat niet-islamitische migranten in een moeilijke situatie doorgaans minder problemen veroorzaken, komt niet aan de orde.
Tegelijkertijd wordt de autochtone bevolking een postkoloniaal schuldgevoel aangepraat. Problemen in Afrika en het Midden Oosten worden toegeschreven aan de voormalige koloniale machten. Het Westen komt om in zelfhaat. De Europese kolonisatie van vreemde landen wordt veroordeeld, maar de kolonisatie van Europa door immigranten van buiten ons werelddeel wordt gestimuleerd, hoe hypocriet kun je zijn? Het nieuwe proletariaat zou heel goed zijn agressie op de westerse samenleving kunnen gaan botvieren.
Hoewel het culturele marxisme geen geweld predikt, zou het daar wel eens op kunnen uitdraaien, temeer omdat de lontjes steeds korter worden.
Het links-islamitische bondgenootschap is bezig de westerse cultuur en beschaving te vernietigen.
De helaas door het merendeel van de politici bejubelde EU is een bureaucratische moloch, en een geldverslindend, megalomaan, socialistisch project, dat erop is gericht de identiteit van de deelnemende landen te vernietigen en Europa in chaos te storten op weg naar een Nieuwe Wereld Orde.
Vrijheid en democratie worden op het spel gezet door een elite, die zichzelf bovenmatig beloont en elkaar de hand boven het hoofd houdt.
Alle info bij http://www.ijzerwake.org/
In afwachting van de Vlaamse cijfers: een stukje Vlaams erfgoed, Gaston en Leo, met Di Rupo avant la lettre:
