Maandelijks archief: augustus 2014

Elektronisch toezicht?

Geplaatst op door

In de stad Porto Alegre (Brazilië) vloog een veronderstelde enkelbanddrager tegen de politielamp toen deze bij een routineonderzoek naar drugs in een verdacht pand een 29-jarige uithuizige man arresteerden op de verdenking van drugsdealen en illegale wapendracht.

Bij zijn identificatie bleek dat de man onder huisarrest-met-enkelband stond.  Nochtans zou hij volgens de gegevens van  justitie  de  woonst niet verlaten hebben.  Tot bleek dat een haan daar rondparadeerde met de enkelband rond zijn nek.  Het beest bleek wacht te lopen voor een ongezonde voorraad cocaïne en marihuana.

Men vindt verschillende suggesties op YT hoe zo’n enkelband kan verwijderd worden.    Een voorbeeld:           

Populair in  het land b: Elektronisch toezicht

Ze kunnen doen wat ze willen.

20 MinonLine

Wolfgang Amadeus Mozart – Symfonie nr. 41 – “Jupiter”

Geplaatst op door

klassische-musikMozarts 41 symfonieën vertegenwoordigen slechts een fractie van zijn geweldige oeuvre hoewel het nog altijd om een enorme productie gaat. In tegenstelling tot Haydn die onder omstandigheden werkte waarbij alle op bestelling gemaakte stukken ook daadwerkelijk tenminste eenmaal werden uitgevoerd, had de als free lance werkende Mozart die garantie niet.

De jeugdsymfonietjes zijn echt niet de moeite waard, uit de middenperiode zijn alleen de nrs 25, 28, 29 en 31 interessant, maar vanaf nr 35, de Haffner, wordt dat anders. Mozart had al een serenade geschreven toen Sigmund Haffner, een vriend van de familie Mozart in Salzburg, in de adel werd verheven. Gedeelten van dat materiaal werkte hij om tot zijn 35e symfonie, vandaar de bijnaam.

In oktober 1783 keerden Mozart en zijn vrouw naar Wenen terug uit Salzburg, (waar hij Constanze aan zijn onwelwillende vader had voorgesteld); zij stopten in Linz waar de muziekliefhebber graaf Thun resideerde. Omdat hij behoefte had aan een symfonie voor een niet gepland concert daar, schreef Mozart er gauw ter plekke eentje. Deze Linzer symfonie die het nummer 36 kreeg is een rijk georkestreerd ceremonieel werk, waarin de trompetten en de pauken zelfs in het langzame deel meedoen. Met zijn geraffineerde mengeling van het intieme en het grandioze werd en bleef het werk erg populair. Naar de 37e symfonie zal men vergeefs zoeken.

Drie jaar gingen voorbij voordat Mozart zijn volgende symfonie, de 38ste schreef. Hij wilde oogsten na het succes van zijn opera Le nozze di Figaro in Praag en hij keerde voor deze gelegenheid met zijn Praagse symfonie maar eens terug naar de gangbare Italiaanse driedelige vorm.

Zijn in dit werk opera invloeden aanwijsbaar? Mogelijk blijkt uit de wat duistere langzame inleiding en het sombere langzame deel al iets van Don Giovanni. In de finale daarentegen schuilt de sprankeling van Figaro.
En dan komt het geweldige drieluik van nrs 39-41 als sluitstuk. De bijnaamloze 39ste symfonie is een glimlachend, enigszins herfstig aandoend werk waarin best mild zonlicht schijnt. De wat nijdige inleiding doet dat nog niet vermoeden en de milde gloed van het langzame deel wordt verstoord door interrupties in mineur. Die wat ambivalente stemming is grotendeels te danken aan de manier waarop de componist de houtblazers kleuren van twee klarinetten, twee fagotten en een fluit uitbuit.

De symfonie no. 40 is duidelijk tragischer dan we van Mozart gewend zijn. De toonaard g-klein had wat dat betreft een bijzondere betekenis voor hem. De aard van het werk wordt meteen bepaald door het primair ritmische motief waarmee het begint. Een motief dat grote aantrekkingskracht op lieden uit de popwereld uitoefende. Bijzonder ook het deels melancholieke, deels optimistische tweede deel.

Tenslotte is het de overheersend hoogmoedige en keizerlijke aard van het eerste deel uit de 41e symfonie die het werk achteraf de bijnaam Jupiter bezorgde. Geen wonder met die marsachtige optocht van uitdagende trompetten en pauken. Heel bijzonder is ook de finale: heel complex en meeslepend met zijn zes thema’s.

Wolfgang Amadeus Mozart schreef zijn Symfonie nr. 41 in C majeur samen met zijn voorgaande Veertigste Symfonie in een paar weken in het jaar 1788. De Eenenveertigste Symfonie (misschien wel Mozarts bekendste), werd voor zover na te gaan nooit tijdens zijn leven opgevoerd.

De symfonie bestaat uit de klassieke symfonievorm :

Allegro vivace
Andante cantabile
Menuetto
Molto allegro

Meer over de familie Mozart

 

Geef de burger een stem, laat hem zijn taal!

Geplaatst op door

babel…..Taal is een wezenlijk element voor het bepalen van je nationale identiteit. …..Daarom is integratie van anderstaligen in onze samenleving sowieso totaal tot mislukken gedoemd, zolang zij de taal niet feilloos onder de knie krijgen, maar dat terzijde. Illustratief voor de betekenis van taal voor de nationale identiteit is het boek van de van origine Franstalige katholieke priester uit Frans-Vlaanderen, Jean-Marie Gantois, “Hoe ik mijn taal en mijn volk terugvond” (1942). Hierin beschrijft Gantois zijn nationale bewustwording als Vlaming door de Nederlandse taal te leren. Op zijn grafsteen staat dan ook niet voor niets de aan Prudent van Duyse toegeschreven uitspraak: ‘De tael is gansch het volk’.
De taal bepaalt niet alleen in belangrijke mate je nationale identiteit, maar staat ook grotendeels borg voor de nationale cultuur, of moet ik zeggen ‘volksaard’? Er zullen ongetwijfeld azijnpissers zijn die nu gaan roepen dat er geen ‘nationale cultuur’ of ‘volksaard’ bestaat, maar daar ben ik snel klaar mee. Ik heb in diverse landen van Europa gewoond en weet waarover ik spreek. Neem België, in feite een door-en-door verdeeld land. Het is in wezen geen land, maar een federatie. En dat komt heus niet alleen omdat Vlaanderen het grootste deel van de rekening van Wallonië betaalt, maar ook door de taal- en cultuurverschillen. De Franstaligen houden hun hand op, maar stellen zich daarbij ook nog eens hautain op. Zo’n houding dwingt dus geen solidariteit af. Dat doen gedeelde waarden.

…Er bestaan grote verschillen in cultuur tussen Noord- en Zuid-Europa en de nationale taal speelt een belangrijke rol bij de vorming van de nationale identiteit. En ook al spreek je vloeiend Spaans, je wordt daarmee nog geen Spanjaard (al helpt het wel om de verschillen te verkleinen, waarmee het belang van een gedeelde taal als ‘sociaal bindmiddel’ nog eens onderstreept wordt).

….het willen samenvoegen van die enorme verschillen tussen landen is tot mislukken gedoemd. We zouden dat ook helemaal niet moeten willen nastreven, want de kracht van de Europese Unie schuilt in haar diversiteit. We zouden juist moeten nastreven die diversiteit te koesteren en te behouden in plaats van af te breken. Het is ook helemaal niet nodig om de natie-staten af te breken om een economisch krachtige EU te vormen. Die opvatting berust op een hardnekkig misverstand. En zij is bovendien gevaarlijk. Ontneem de burger zijn nationale identiteit en je hebt het ideale recept voor oorlog. De geschiedenis spreekt boekdelen. Daarom is het zowel onbegrijpelijk als onverstandig, dat de Europese politieke elite deze feiten negeert en door blijft gaan met het streven naar ‘unificatie’.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2014/08/geef-bezorgde-burger-een-stem

Als een soufflé die te vroeg uit de oven is gehaald…

Geplaatst op door

… en in een tochtige keuken is gezet: zo ziet de Europese economie eruit.

Anders dan voorheen zijn het niet de zwakke broeders aan de randen van Europa die de eurozone laten inzakken. In de economische groeicijfers over het tweede kwartaal heten de zwarte schapen Duitsland (-0,2 procent), Italië (idem) en Frankrijk (totale stilstand, net als het kwartaal ervoor).

De Grote Drie smoren het prille herstel. Na drie kwartalen van minieme groei ging de eurozone in de periode april-juni terug naar af: 0,0 procent, groei noch krimp. Het zijn maar kwartaalcijfers, maar ze vallen vies tegen, zeker met een dreigende handelsoorlog met Rusland aan de horizon.

Lees verder bij Trouw

en bij Deutsche Wirtschaftsnachrichten

Palestijnse versie van Comical Ali

Geplaatst op door

Arkan Badr, lid van de Centraal Comité van de Palestijnse terreurorganisatie DFLP droomt luidop op Al-Manar televisie, Libanon:

Voor wie Comical Ali vergeten is, hij was de voormalige Iraakse minister van informatie, Muhammed Saeed al-Sahaf, die met beelden van de Amerikaanse tanks op de achtergrond bleef beweren dat het Iraaks leger van Saddam Hoessein aan de winnende hand was:

Niet te verwarren met Comical Bill, die ook leed aan het ontkenningssyndroom. Herinner u:  ‘I did not have sexual relations with that woman”:

Vrij aan te vullen door de lezers met beeld- of geluidsfragmenten van corrupte politici, woordbrekende regeringsleiders, liegende banksters en fantaserende staatshoofden.

FT

 

 

 

Zin in een bijna-dood ervaring?

Geplaatst op door

Alsof er nog niet genoeg miserie in de wereld is.  Mocht u toch een borderline persoonlijkheid zijn, dan is dit misschien iets voor u.

Dan moet u wel naar Shanghai reizen want daar kunt u vanaf volgende maand een dood-simulator proberen.  Eens iets anders dan een attractiepark.

“Samadhi — 4D doodservaring” is de naam van het lugubere spel. Ervaar een crematie van binnenin. Zonder echt de fik in te gaan.   Twee Chinezen, werknemers in een opvanghuis, hebben de attractie bedacht omdat zij gemerkt hadden dat nogal wat mensen schrik hebben voor de dood. Het werd naar verluidt ontworpen om te doen nadenken over de betekenis van het leven.  Alsof men in een neergestort vliegtuig moet stappen om over je vliegangst te komen.

Ze slaagden erin 72.000 dollar bijeen te krijgen voor de financiering van hun geesteskind.  Daar ca. de helft van de Chinese overledenen worden gecremeerd, richt de attractie zich speciaal op dit proces.  Het is een soort spel,  met winnaars en verliezers, waarbij moet getracht worden de dood te ontwijken.  Of je nu wint of verliest, uiteindelijk wordt het besloten met een crematie.  Speciale effecten en warme lucht moeten de geïnteresseerden de illusie van het gevoel in een crematorium te liggen geven.  Zij houden geen letsel aan hun ‘ervaring‘ over en kunnen ‘herboren‘ naar de samenleving terugkeren.

Ieder zijn meug. Geef ons maar Bobbejaanland of de Efteling.  En mediteren over het leven kunnen we perfect met een goed glaasje wijn in een ligzetel.

CNN