In zijn zomer-essay fileert Johan Sanctorum het dilemma tussen migratie en xenofobie, – tussen nuttige verspreiding van nieuwe genen, en even nuttige immuniteitsreflexen tegen Trojaanse paarden.
Het dilemma van Lampedusa
Waarom migratie nodig is, en racisme nuttig
Neen, ik zou ook niet willen dat ze in mijn tuin neerstrijken. Waarom gaan die mensen toch ook niet gewoon ergens op een camping staan. Om dezelfde redenen dat echte wielerliefhebbers nooit het fietspad gebruiken? Lees verder…
Gaat Belgie een maffialand worden en aansluiten bij de Cosa Nostra?
De oorsprong en doelstellingen van de maffia zijn iedereen wel bekend. De maffia is een criminele organisatie die in handen is van een groep families. Doorgaans persen ze zelfstandigen en ondernemingen af door een relatief hoge bijdrage te eisen, zonder dat daarvoor de minste reden bestaat, met als tegenprestatie een zogenaamde “bescherming”. Als men die bijdrage niet wil betalen is de kans groot dat men in de nabije toekomst een vogel voor de kat zal worden. In Sicilië kan iedereen U een reeks voorbeelden geven van personen of ondernemingen die door de maffia werden vermoord of vernietigd. Maar nu blijkt het dat de praktijken van de maffia door onze beroepspolitiekers worden overgenomen!
Waarover gaat het?
In ons land kennen we een zeer grote onderneming op gebied van energie: Electrabel genaamd. Dankzij vroeger gedane investeringen in kerncentrales heeft deze onderneming er voor gezorgd dat méér dan 50 procent van al onze elektriciteit door deze centrales wordt geproduceerd. Er is op de tientallen jaren dat deze centrales werken nooit enig slachtoffer te betreuren geweest en deze centrales zorgen voor geen enkele pollutie en leveren betaalbare energie. Maar op zekere dag gaan de beroepspolitiekers zich eens bemoeien met onze energie productie. Ze willen “groene energie” bevorderen zonder te weten hoe de vork aan de steel zit. Omdat iedereen aan die politieke krachtpatsers, die zoals steeds niet willen luisteren, wil uitleggen dat windmolens en zonnepanelen onmogelijk kunnen wedijveren qua kostprijs met de traditionele energie productievormen beginnen die onwetenden de spelregels te vervalsen.
Op de meest idiote wijze worden fortuinen subsidies beloofd, voor termijnen tot 20 jaar toe!, aan diegenen die in windmolens en zonnepanelen willen investeren. Zoals aan die beroepspolitiekers met herhaling werd uitgelegd blijken hun beslissingen een regelrechte ramp te worden. De ene dalende aanpassing van de subsidies volgt op de andere en na jaren blijkt dat er geen geld meer is om die klucht te blijven financieren. Bovendien is de totale productie van die twee gesubsidieerde productiemethodes na vele jaren van geld verbrassen verwaarloosbaar te noemen.
En wat doen de beroepspolitiekers die hier duidelijk de bal hadden misgeslagen?
Ze beslissen zonder de minste wettelijke basis om hun geleden verliezen door de andere partij te laten betalen. Ze beslissen op schandalige wijze om Electrabel niet minder dan een half miljard EURO te laten betalen omdat ze zogezegd te veel verdienen met de inmiddels fiscaal afgeschreven kerncentrales. Dat Electrabel dus veel belastingen in de toekomst zou gaan betalen is hen onvoldoende. Ze willen ALLES afpakken en eisen een bedrag dat ongeveer evenhoog is dan de totale jaarwinst van dit bedrijf. Zoiets zou in geen enkel land kunnen tenzij in dit apenland.
Maar het ergste is dan wel dat Electrabel ook voor de rechtbank haar gelijk niet kan halen en dat zelfs het Grondwettelijk Hof, dat bestaat uit vetbetaalde en levenslang benoemde magistraten die door deze zelfde staatsrovers werden benoemd, deze oplichters gelijk geeft. Dit is gewoon schandalig te noemen.
Geen enkele onderneming ; geen enkele zelfstandige heeft vandaag in dit land nog enige rechtszekerheid. Men kan nu van iedereen, juist zoals bij Electrabel, afpakken wat men wil.
Hopelijk gaan die beroepspolitiekers nu niet schrikken indien in de nabije toekomst steeds meer ondernemingen ons land gaan verlaten. Dat ze zich dit niet zullen aantrekken weten we reeds. Hun onbeschaamde gegraai bij ondernemingen zoals Electrawinds en Arco, die ze daarna wezenloos achterlaten, is voldoende bekend.
Maar dat we op deze wijze een sombere toekomst zullen moeten ondergaan is een feit.
Gaat er nu geen enkele partij de moed hebben een einde te stellen aan dit soort maffiapraktijken?
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Nvdr: Lees ook JMDD – Doorbraak – Verdraaide waarheid
Naar aanleiding van het verbod op homoseksuele bloeddonoren, dat in verschillende Europese landen van kracht is, startte een homo een procedure bij het Europees Hof van Justitie. In het advies van het openbaar ministerie bij deze rechtbank wordt gesteld dat deze permanente uitsluiting een discriminatie is.
Het is nu wachten op het vonnis.
Interessant is ook een reactie op het hierna vermelde artikel op de webstek van Die Presse, ik citeer:
“18.07.2014 00:22
Re: Gibt’s in Österreich auch:
bin auch eine Muslime , aber ehrlich gesagt von manche Extremisten will ich das Blut nicht unbedingt, ebenso von schwulen , sollte zu mindestens der Patient vorher informiert werden , hat garnicht mit Diskriminierung zu tun”
Uit deze reactie kan men dan ook afleiden dat het probleem niet zo eenvoudig is. Zeker wanneer het gaat tussen een “homo” en een “moslim”, twee beschermde groepen, die steeds “ambtshalve gediscrimineerd” zijn.
Het zal dan ook uiteindelijk noodzakelijk zijn te evolueren naar een toestand van “apartheid”, wat de bloedtransfusies betreft. Dit moet voorkomen dat beschermde groepen besmet worden, niet met besmet bloed, maar bezoedeld worden met bloed afkomstig van een “onreine” of een “nazi of fascist”, of nog erger: van een “sale flamin….!!”.
Eens te meer schieten woorden hier tekort.
Lovenaar
Lees ook het artikel https://www.golfbrekers.be/nieuwe-bloedgroep-m/ dat wij aan de problematiek van de bloedapartheid wijdden.
Tunnelnetwerk van Hamas momenteel de grootste nachtmerrie van het Israëlische Leger
Dagje uit in Gaza. Blokkade? Hoezo? Neem toch de ondergrondse, dat gaat zoveel sneller! Directe verbindingen met Israël!
De omvang van het tunnelnetwerk in de Gazastrook van Hamas en van het dozijn gelieerde terreurgroepen die allen onder het algemeen commando van Hamas opereren, verbaast zelfs het IDF commando. Jarenlang moet daar in stilte aan gewerkt zijn. Sommige tunnels werden zelfs volledig gebetonneerd, hoewel er volgens de Palestijnen (en hun westerse aanhangers) “geen bouwmaterialen de Gazastrook binnen mogen”.
Volslagen onzin natuurlijk. Maar het klopt wel dat Israël geen cement levert rechtstreeks aan Hamas maar laat anderzijds wel toe dat de honderden NGO’s, de UNRWA en de landenprojecten die in Gaza bouwen, hun materialen krijgen.
Leugens en misleiding zijn troef, als het om Gaza en de Palestijnen gaat. Wie zich afvraagt waar al die bouwmaterialen dan wel naar toe zijn, moet gewoon het tunnelnetwerk van Hamas binnenstappen en die ziet en weet het wel.
Nvdr: Hoort u hier iets over bij onze media? Gisteren werden door Israël vijf vrachtwagens met 20 ton medisch materiaal (antibiotica, intraveneuze vloeistoffen, eerste hulppakketjes en dekens) aan de burgerbevolking van Gaza geleverd. Vandaag volgen nog vrachtwagens met voeding.
De VS heeft Oekraïne, Georgië en Moldavië een NAVO-light lidmaatschap, major non-NATO ally status, toegekend. Uitwisseling van militaire assistentie, waaronder afweersystemen en klein geschut, en intelligentie moet daarmee makkelijker worden.
In de buurt van Warschau zouden Nederlandse, maar vooral Amerikaanse, militairen zich voorbereiden op een invasie van de regio waar het vliegtuig van Malaysia Airlines neerkwam. Gesteund in de lucht door de Nederlandse F 16’s, die normaal patrouille- vliegen boven de Baltische staten.
Parlementsvoorzitter Oleksandr Toertsjinov heeft de internationale gemeenschap opgeroepen om Oekraïne te helpen met wapens en voertuigen. Hij schrijft dit op zijn Facebookpagina. ”We doen een beroep op de gehele beschaafde wereld: het is tijd om niet enkel sympathie te hebben voor de Oekraïners, maar help ons op militair-technisch terrein! Natuurlijk zijn we dankbaar voor de steun en sympathie die spreekt uit de economische sancties, maar het is tijd om een einde te maken aan alle geweld. Het is tijd voor de beschaafde wereld om samen met Oekraïne de terroristen te verslaan, waar ze ook zijn, en ons te helpen aan moderne wapens en militaire voertuigen’.
Yulia Tymoshenko deed er een schepje bovenop en vergelijkt de Oost-Oekraïners met Al Qaeda. Zij wil dat de NAVO de regio “uitzuivert” om “het leven van burgers van vrije en onafhankelijke landen in de wereld te beschermen”. Tja, de lieve dame maakt van haar hart geen moordkuil. Eerder verklaarde ze dat ze liefst heel de Russische bevolking van de Krim zou uitroeien. En volgens een geluidsopname van een telefoongesprek zou ze het gebruik van nucleaire wapens tegen “8 miljoen Russen in Oekraïne” niet ongenegen zijn.
De Symfonie in b-klein, D 759, met bijnaam Die Unvollendete (de onvoltooide), is een symfonie van Franz Peter Schubert.
Het werk heeft naar de actuele stand van onderzoek nr. 7 in de reeks Schubertsymfonieën. Dit was niet altijd zo: vroeger werd de symfonie als nr. 8 aangeduid. Ook op veel cd’s wordt hij als nr. 8 geteld.
De symfonie kent twee delen:
Van een gepland 3e deel (Scherzo (Allegro) – Trio) heeft Schubert alleen de eerste 20 maten georkestreerd. Het als klavieruittreksel genoteerde particel van dit deel breekt af in de 16e maat van het Trio.
1e deel
Het eerste deel begint met een zeer zacht (pp) unisono-motief van de celli en contrabassen. Doordat deze lijn op de dominant (Fis) eindigt ontstaat het idee van een vragende zin. Het antwoord bestaat uit een duister klinkende zestiendenbeweging van de violen, waarboven het hoofdthema in de hobo en klarinet klinkt.
Na een voor een symfonie ongebruikelijk korte overgangsgroep moduleert het geheel van b-klein naar g-groot. Het dan klinkende thema is van een geheimzinnige karakter, en heeft gezorgd voor de grote populariteit van de symfonie. De melodie is landelijk, en reminisceert aan een volkslied. Aangezet door de celli klinkt ze vervolgens in de violen, waarna een generale pauze volgt. Aansluitend aan het neventhema in g-groot volgt een regelrecht gat (het thema breekt plotseling af). Hierop breken de strijkers door met dramatische accenten en tremoli, als laag over dissonanten in de blazersgroep. Opnieuw klinkt het neventhema, maar nu in diverse mineur-modulaties, en vervolgens weer in D-majeur, en deze keer ook in de blazersgroep. Hier eindigt de expositie, die herhaald wordt. Daarna volgt de doorwerking. Hier hoort men alleen het openingsmotief. In de reprise worden alle thema’s nog eens in opbouw naar de afsluiting van het eerste deel gebruikt. Het gehele deel volgt dus de sonatevorm.
2e deel
Dit deel heeft Schubert in groot contrast met het eerste deel geschreven. De toonsoort is E-groot, het karakter vrolijk, trots en stevig. De tegenstelling met het duistere eerste deel is evident. In de expositie klinken 3 thema’s die steeds herhaald worden. Terwijl het eerste thema langzame gestreken baslijnen bevat, verandert het tweede deel geleidelijk van een aanvankelijk rustig naturel stukje muziek in een pompeus fortissimo.
Geschiedenis
Schubert werkte in 1822 aan de symfonie. Waarom hij op een gegeven moment stopte met het werken aan deze compositie die doorgaans 4 delen zou gaan bevatten is niet bekend. Wel heeft Schubert de twee delen in 1823 aangeboden aan de Steiermärkischen Musikverein als “een van mijn symfonieën in partituur”, wat erop wijzen kan dat Schubert zelf het in tweedelige vorm wellicht toch als voltooid beschouwde.
Het werk raakte aanvankelijk in de vergetelheid en werd pas op 17 december 1865 door Johann von Herbeck in de Wiener Hofburg als première uitgevoerd. omdat toen de later ontstane ‘Grote Symfonie in C-groot’ al als nummer 7 was gepubliceerd kreeg de ‘Onvoltooide’ nummer 8. Pas in de nieuwste editie uit 1978 van de Deutsch-Verzeichnis wordt de chronologie hersteld, waardoor de nummers 7 en 8 weer verwisseld werden.
De reden waarom de symfonie ‘onvoltooid’ bleef, is tegenwoordig nog onderwerp van vele studies, en twistpunt tussen musicologen. Er is een theorie die stelt dat Schubert geen noodzaak zag voor een 3e en 4e deel, omdat hij alles al in de eerste 2 delen had samengebald. Dit zou echter betekenen dat Schubert breekt met de vaste structuur van de 3- of 4-delige symfonische traditie, iets dat als brug tussen klassieke tijd en romantiek gezien zou kunnen worden. Deze theorie is echter sterk omstreden.
Pogingen tot voltooiing
In 1928, ter gelegenheid van de 100e sterfdag van Schubert organiseerde de Columbia Graphophone Company in Engeland een wedstrijd om de symfonie te voltooien. Pianist Frank Merrick won deze wedstrijd, en zijn Scherzo en Finale werden uitgevoerd en opgenomen. Deze twee delen raakten echter in de vergetelheid. Recenter, rond 1980, heeft de Britse musicoloog Brian Newbould een andere voltooiing voorgesteld, waarin hij Schuberts eigen schetsen van het scherzo (het trio moest gecompleteerd worden) en de entr’acte muziek uit de opera Rosamunde verwerkte.
De entr’acte muziek van Rosamunde is door enige musicologen lange tijd gezien als de Finale van de symfonie. De toonsoort b-mineur komt overeen, de instrumentatie is identiek, en de muzikale sfeer sluit goed aan bij de 2 delen van de symfonie. Indien deze entr’acte muziek werkelijk de Finale zou zijn heeft Schubert dit deel waarschijnlijk losgekoppeld van de symfonie en het voor andere doeleinden in Rosamunde gebruikt.