De ene verkrachting is de andere niet

Prachtland Marokko.  Prachtstad Marrakech.  Prachtwinkelier verkracht een kind.  Een jongetje.  Pech: hij wordt betrapt.  De menigte geeft hem een rammeling.  Het kind wordt gevraagd hoeveel het hiervoor betaald werd.  Kwestie van de schuld bij het kind te leggen.  Het kan immers nooit de schuld van de Allahvolgeling zijn.

Domme kruidenier.  Had hij een meisje gekozen om zijn dierlijke lusten op bot te vieren, was er niets aan de hand geweest.  De filmmaker vraagt: “Hoe kon je nu zoiets doen?  Als het nu een meisje was geweest, dan was het niet zo erg. Maar het is een jongen, he!”

 

Wèl te zien in quasi heel de wereld

Supporters van Hamas krijgen wereldwijd aandacht en steun.  Politiek-correcte media.  Antisemitisme, jodenhaat, racisme en linkse sympathieën.                 Krijgt Hitler binnenkort een standbeeld?

Een greep uit de opgeklopte hysterie:

In Washington, DC: http://youtu.be/Tg6x9kKZagk

Londen: http://youtu.be/t8Q6dcaDiN8

Berlijn: http://youtu.be/RH8QIC0AnrA

Parijs: http://youtu.be/RXmEybaO3kc

Dublin: http://youtu.be/-Iws342nx0M

Athene: http://youtu.be/0xHDy6TEZuA

En in de navel van de wereld, het Sint Jansplein te Antwerpen: http://nieuws.vtm.be/binnenland/100616-antwerpse-betoging-steunt-palestijnen

Lees ook:

De oorlog tegen Israël wordt niet enkel fysiek uitgevochten maar ook in de media

FT

 

 

 

Niet te zien op de nullen- of kleuterzender

Moslims Nigeria verkrachten en vermoorden honderden minderjarige christelijke meisjes

20.000 christelijke gezinnen in Pakistan door moslims tot slavernij gedwongen

Naast het Midden Oosten, Azië en Noord Afrika gaat ook in Nigeria de oorlog van Antichrist (islam) tegen het christendom in alle hevigheid en gruwelijkheid verder. Nigeriaanse moslims ontvoerden onlangs 250 minderjarige christelijke meisjes, verkrachtten hen massaal en vermoordden hen daarna. De moslims, trots op hun daden voor Allah, filmden het hele gebeuren. Een christelijk meisje kromp na talloze keren verkracht te zijn ineen en smeekte om genade, omdat zij niet net als de rest doodgeschoten wilde worden.  Lees verder bij collega blogger Xander

Nvdr.: de film waarvan sprake werd door YT verwijderd.  Zonder enige twijfel met vreselijke beelden. De film over een steniging van een meisje uit Chibok kan u via dit bruggetje bekijken.

De EU is een als ideologie vermomde godsdienst

Uw stralende toekomst vraagt offers

Zowel de Europese Unie als de islam doen beloften die te mooi zijn om hier op aarde vervuld te kunnen worden. De EU belooft eeuwige vrede en welvaart, leniging van uw noden en respectering van uw rechten, onafhankelijk van uw ras, geloof of seksuele oriëntatie. De islam belooft eeuwige vrede en welvaart, leniging van uw noden en respectering van uw rechten zoals die luiden onder de sharia, of u nu man, vrouw, moslim, slaaf of ongelovige bent. Alleen, dat heil komt niet gratis op u af. U moet er wat voor doen. De EU wil dat u uw loon en uw spaarpot grotendeels aan de EU overdraagt. De EU heeft dat geld nodig om het eerlijk over de EU-landen te kunnen verdelen, een ieder naar zijn behoefte. De EU heeft veel taken, en heeft dus ook veel geld van u nodig. Dat is bitter. De islam wil daarentegen iets anders: dat u te wapen loopt tegen iedereen die niet wil delen in het heil van de islam. Daarbij, zegt de Koran (9:111), zult u doden of gedood worden. Dat is bitter. Maar daarna daalt de zoete vrede neer.

De islam is een als godsdienst vermomde ideologie. De EU is een als ideologie vermomde godsdienst. Beroepsmoslims en beroepseurocraten genieten dan ook een gelijksoortig, extreem bevoorrecht leven: beroepsmoslims baden in respect en ontzag dat door hun leerlingen en de gelovigen hen toegewaaierd wordt; dat ontzag geeft zin aan hun leven. Beroepseurocraten kunnen zich onderdompelen in de luxe van een geschifte hofhouding in de EU-paleizen van Straatsburg en Brussel, waar lakeien elkaar verdringen om hun meesters tijdens het declareren eerbiedig toe te glimlachen. Geslaagde eurocraten hechten waarde aan dat soort eerbied. Immers, hoe groter het deel van je uitgaven dat je kunt declareren, hoe meer ontzag en respect je verdient.

De islam heeft twee heilige steden: Mekka en Medina. Ook de eurofilie heeft twee heilige steden: Brussel en Straatsburg. De islam en de eurofilie hebben nog een derde heilige stad die een wat kleinere rol speelt: Jeruzalem voor de islam, Luxemburg voor de EU. Wie niet thuis is in de heilige steden van zijn godsdienst (of was het nou ideologie?), telt niet echt mee. De mannen die in de heilige steden de dienst uitmaken, staan aan de top van hun gemeenschap. Ze worden als breekbare zachtgekookte eieren per limousine rondgereden, de chauffeurs zijn voorzichtig met de verkeersdrempels vanwege de broosheid van hun meesters, en vermijden onoverzichtelijke verkeersopstoppingen. Dat is in alle zes de genoemde steden niet zo makkelijk, maar het zoude niet goed zijn als de meesters mishaagd werden.

De echte bazen van de islam zijn niet gevestigd in de heilige steden, maar in de superübermadrassa’s van Egypte en Iran. De echte bazen van de EU resideren niet in de heilige steden, maar in kanselarijen in Berlijn en Parijs.

Zowel de islam als de EU doen aan micromanagement van uw huiselijk leven. Ook op de wc laten ze u niet met rust. Hurken, zitten of staan? Reiniging van de achteruitgang? Met papier? Water? Nog anders? Handen wassen? De doortrek met veel of weinig water? Laat die details verder ook maar, maar er is door beroepsmoslims en beroepseurofielen over alle aspecten van uw wc-bezoek goed nagedacht.

De islam en de EU bedienen zich vrijmoedig van uw portemonnee. Bent u zelf in staat te bepalen waaraan u uw zelfverdiende geld gaat uitgeven? De islam en de EU kunnen dat toch beter afwegen dan u in uw individuele ééntje, want wees eerlijk, u heeft geen tienduizenden bevoegde fatwa-gevers tot uw beschikking, of beleidsambtenaren, die u van advies kunnen dienen. De boven u gestelden beschikken wel over zulke hulplegioenen, dus alles wat zij aanraden en opleggen is gebaseerd op een fundament van wetenschap en kennis. In het ene geval komt de wetenschap uit de sharia-handboeken en het islamitisch recht, in het andere geval van de sociale psychologie en/of de economie.

Rente op uw bankrekening of spaarpot? Beroepsmoslims en de euromeesters houden zich er intensief mee bezig: weinig, veel of geen rente, het is een zaak van principes.

Niets geeft een moslim meer prestige dan dat een heiden zich in zijn handen tot de islam bekeert. Wie het volk van de islam in macht en getal weet te laten toenemen, doet een werk dat Gode welgevallig is. Niets geeft een eurofiel meer genot dan dat hij een roeiboot vol migranten de Middellandse Zee uitvist om de inzittenden per decreet tot nieuwe Europeanen te dopen. Wie de fysieke samenstelling van de volkeren van Europistan diverser weet te maken, doet een werk dat Gode welgevallig is.

Wie gaat de moslims en de Europeanen redden van al het moois dat ze beloofd krijgen?

Hans Jansen in Geen Stijl

Nvdr: Kijk even mee hoe Knevel & Van den Brink hem treiteren en belachelijk maken.

Lodewijk Mortelmans – Lente Idylle – Het Wielewaalt en Leeuwerkt – Morgenstemming

klassische-musikLodewijk Mortelmans (Antwerpen, 5 februari 1868 – aldaar, 24 juni 1952) was een Vlaams musicus, componist, muziekpedagoog, dirigent en organist. Hij is de vader van Ivo Mortelmans, eveneens componist, muziekpedagoog en dirigent

Mortelmans’ vader Karel was drukker en gaf zijn zoon de kans muziek te studeren op het Koninklijk Vlaams Conservatorium Antwerpen bij Peter Benoit, Joseph Callaerts (orgel), Jan Blockx (harmonie) en Joseph Tilborghs (contrapunt en fuga). In 1893 werd hij op 25-jarige leeftijd laureaat van de Prix de Rome. Mortelmans was lid van de kunstgroepen De Scalden (samen met zijn broer Frans, die kunstschilder was), Studie en De Kapel. Hij onderhield ook contact met de redactieleden van Van Nu en Straks en deelde hun ideeën voor een Vlaamse gemeenschapskunst.

Hij werd in 1901 leraar compositie en in 1924 directeur van het Koninklijk Vlaams Conservatorium Antwerpen. Onder zijn leerlingen vindt men o.a. Lodewijk De Vocht, Marinus De Jong, Flor Peeters en Oscar van Hemel.

Uit De Kapel (een licht anarchistische intellectuele vereniging in het hart van Antwerpen), ontstaan dankzij de steun van mecenas François Franck, groeide in 1903 de Maatschappij der Nieuwe Concerten te Antwerpen onder leiding van Lodewijk Mortelmans. Dit was in de vooroorlogse periode een Europees toporkest. Beroemde gastdirigenten als Gustav Mahler, Siegfried Wagner, Hans Richter, Richard Strauss en Sergej Rachmaninov traden met dit ensemble op. Ook wereldbefaamde solisten als Pablo de Sarasate, Jacques Thibaud, Pablo Casals en Fritz Kreiler speelden er onder zijn leiding. Zelf ondernam hij als dirigent een succesrijke tournee in de Verenigde Staten, waar hem in 1917 de leiding van het Boston Symphonic Orchestra werd aangeboden. Hij sloeg dit af omdat hij kort daarvoor zijn vrouw en twee kinderen had verloren. Hij wilde in België blijven bij zijn overige vijf kinderen.

Behalve componist en muziekpedagoog, was Lodewijk Mortelmans ook organisator en zakenman. Hij stond mee aan de wieg van NAVEA, het huidige SABAM (stamnummer 1), de vereniging die in België de materiële belangen van artiesten verdedigt. Hij stichtte mee de Eugène Ysaÿe-wedstrijd voor viool, de huidige Koningin Elisabethwedstrijd.

Zowel in Nederland als in België werd Mortelmans’ werk erkend door hoge onderscheidingen. Hij overleed in 1952.

Lodewijk Mortelmans componeerde pianomuziek, orkestwerken en de symfonische gedichten, maar vooral liederen. Zijn bijnaam was dan ook “De Prins van het Vlaamse Kunstlied”. Heel wat gedichten van Guido Gezelle werden door hem op muziek gezet. In de tijdgeest behoort hij tot de laatromantiek, maar in zijn composities erkent men de invloed van de toenmalige Europese stromingen die hij aandachtig volgde en kende. Mortelmans schreef ook een opera, maar die was niet succesvol.

Men kan het huis Mortelmans bezoeken.  Neem een kijkje op www. http://www.lodewijkmortelmans.be/vzw_huis_mortelmans_nl.html


Men zegge het voort

Aankondiging FreddyWaarom stelt ons apenland deze minister niet in verdenking?

Wij kunnen het niet meer geloven wat in ons land nu allemaal mogelijk is geworden en toelaatbaar blijkt te zijn.

Waarover gaat het?

De partij van de tjeven of het CD&V heeft een grote vinger in de pap van het ACW en talrijke organisaties die we de “christelijke zuil” zullen noemen. Omgekeerd hebben de zware jongens van deze organisaties een grote invloed op de partij. Het zijn als het ware communicerende vaten. Juist zoals de socialistische ABVV beschikt de vakbond van het CD&V over miljarden bezittingen in binnen- en buitenland. Destijds werd een soort financiële holding, ARCO genaamd, opgericht met als doel winsten te realiseren voor haar aandeelhouders enerzijds en anderzijds om dit hoofdzakelijk te doen via bevriende organisaties en instellingen. Zo behoorde DEXIA tot die vriendenkring en werden bijna al haar beheerders geplukt uit de “toppers” van deze partijen. De voornaamste bezigheid van die beheerders was gewoon om ja te knikken op al wat werd voorgesteld en zich verder om niets te bekommeren tenzij het maandelijks in de zak steken van bijna absurde, zelfs schandelijk te noemen, hoge vergoedingen. Ook bij ARCO zaten enkele vrienden van de vrienden aan het roer en hadden de mogelijkheid om met enorme sommen te spelen. En spelen deden ze.

Zonder zich ook maar bezorgd te maken over de ernst van hun investeringen schoven de beheerders die, en – we herhalen het nogmaals – onverantwoord hoge bedragen in hun zak staken voor prullenwerk, miljarden in luchtkastelen. En op een dag barstte de bom en was al het geld van de aandeelhouders waardeloos geworden.

Ging men die verantwoordelijken nu eens zwaar straffen voor hun schandalig gedrag en van hen, de werkelijk schuldigen, schadevergoedingen eisen? Neen. De aandeelhouders bleken het geluk te hebben met zéér véél in aantal te zijn (ongeveer 800.000) en dus een zware invloed te kunnen hebben bij volgende verkiezingen en bijgevolg beloofden de tjeven iets wat ze normaal niet mochten beloven, namelijk dat het geld van de belastingbetaler zou aangesproken worden om hun verlies goed te maken. En zo besliste de regering Leterme om een niet wettelijke staatswaarborg te beloven aan de ARCO-aandeelhouders. Door deze beslissing werd een afstraffing tijdens de laatste verkiezingen ontlopen en bleef men de ARCO-aandeelhouders maar zoet houden met herbevestigingen van de destijds gemaakte belofte en met leugens.

Uiteindelijk viel het verdict van Europa dat die beloofde staatswaarborg als onwettelijk – en dus verboden – veroordeelde. Deze uitspraak, die door insiders reeds lang geleden duidelijk werd voorspeld, is niet meer dan normaal en stelt een einde aan een onzekere toestand die voor deze aandeelhouders werd geschapen door die totaal onredelijke belofte. En wat doet onze minister van financiën nu?

In plaats van blij en gelukkig te zijn dat hij die enorme beloofde som van ongeveer 1,5 miljard EURO nu niet meer zal moeten uitbetalen laat hij weten dat hij ongelukkig is met die uitspraak! Hij wil zijn vrienden tjeven blijven helpen.  Hij wil de aandeelhouders van ARCO blijven beliegen en een nieuw rad voor hun ogen draaien door nu te beloven alles in het werk te zullen stellen om toch een mogelijkheid te vinden om deze zaak voor hen op te lossen en de beslissing van Europa naast zich neer te leggen!

Wij zouden nu denken dat in een normaal land een minister van financiën, die dergelijke onzinnige en onbegrijpelijke verklaringen aflegt, in verdenking zou worden gesteld. Dat men een onderzoeksrechter opdracht zou geven om na te gaan waarom een minister van financiën tegen de belangen van de meerderheid van de bevolking wil ageren enz.enz. Maar in ons land is alles mogelijk en heeft de overheid geen enkel normbesef meer.

Het allerergste dat we zojuist vernamen, en waarvan we duidelijk hopen dat het een kwakkel is, zou het feit zijn dat de bazen van N-VA, gelet op het hoge aantal kiezers dat in de weegschaal ligt, aan de CD&V hebben toegezegd niets te zullen ondernemen om de nieuwe acties van minister Geens te dwarsbomen. Als dit waar zou zijn, en dat zullen we zeer binnenkort gaan vaststellen, dan heeft voor ons de N-VA geen verdere reden van bestaan meer. Dan zou deze partij en voor de zoveelste maal en op zeer korte tijd het geweer van schouder veranderen zodat haar kiezers in massa zullen beslissen terug te zullen keren naar de partijen vanwaar ze zijn overgekomen.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Nvdr: Leterme, die intussen elders zijn dagelijks brood in het zweet zijns aanziens verdient, heeft de terugbetaling van zijn Arco-aandelen afgeschreven.  Aandelen.  Niet zijn spaarrekening bij Arco.

Wanneer de christelijke organisaties niet eens bereid zijn tot onderlinge solidariteit, waarom zouden de belastingbetalers dat wel moeten zijn?

Lees meer bij De Bron

Het Orangisme in het Zuiden van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden

Het verloren koninkrijkHet verloren koninkrijk door Els Witte

Haar lezing behandelde drie zaken: de reden om een zo omvangrijk boek te schrijven, een overzicht van belangrijke resultaten van haar onderzoek en de beschouwing dat het gaat over dat gedeelte van de bevolking dat de prijs heeft moeten betalen van de revolutie.

Waarom zo omvangrijk?

Onze geschiedschrijvers hebben geen aandacht voor de tegenstanders die tot twintig jaar na de revolutie actief geweest zijn om het Verenigd Koninkrijk van 1814-15 te herstellen. Ze werden als niet-relevant weggezet en hun geschiedenis werd nauwelijks geschreven in tegenstelling tot die van de winnaars. Als er dan al geschreven werd over de verliezers dan was het in termen van hun nutteloosheid, hun marginaliteit, hun gebrek aan inzicht tot zelfs als de schuldigen die de rechthebbende overwinnaars in de weg gestaan hebben.

Dat gebeurt nog tot op heden en het is een verschijnsel in heel Europa. Bij ons werd die toon vooral gezet door Henri Pirenne die de Belgische identiteit een heel lang bestaan toekende en van waaruit hij de opstand tegen wat men de “Hollandse bezetter” is gaan noemen verklaarde. Dit staat in schril contrast met de beschikbare bronnen, vooral met de overtalrijke bronnenmassa die in Den Haag aanwezig is. De archieven van de Luikenaar Henri Grégoire, de centrale verbindingsman tussen enerzijds de koningen en ministers en anderzijds de Orangisten uit binnen- en buitenland bevinden zich daar.

De tekortkomingen van de officiële geschiedschrijving daarmee opvullen is de reden waarom het boek zo omvangrijk geworden is.

De resultaten van het onderzoek

Lees verder