Naar aanleiding van de herdenking van het begin van WOI honderd jaar geleden, is het nuttig terug te blikken op bepaalde gebeurtenissen die zich  toen hebben afgespeeld en dan vooral op de versies die afwijken van de officiële  geschiedschrijving. Dit kan ook bijdragen tot het beter begrijpen van actuele gebeurtenissen. De geschiedenis herhaalt zich immers!

Zo een gebeurtenis is het tragische lot van Edith Cavell die op 12 oktober 1915 door de Duitsers in Brussel werd  terechtgesteld op verdenking van spionage. Edith Cavell was een Engelse verpleegster die werkte in een Brussel ziekenhuis.

In verband hiermede vond ik een “afwijkende versie” op de webstek van “Wake up from your slumber” dd. 02.01.2013 een tekst die  reeds verschenen was op de blog “Rhiannon on Wed, 2008-12-10 02:42.”

Uit deze tekst komt een totaal andere versie naar voor. Ik geef een beknopte samenvatting. Voor de details verwijs is naar de publicatie zelf.

Alvorens in te gaan op Edith Cavell is het nodig te kijken naar de drijvende krachten achter WOI. Dit zijn de “banksters” van The City en Wallstreet, met de Rothschilds in de hoofdrol.
Het was de bedoeling de “oude wereld orde” te vernietigen via een wereldoorlog, waarna een “nieuwe wereld orde” moest ontstaan onder de dictatuur van de “banksters” via een financiëel systeem dat gebaseerd is op schulden. Daartoe was reeds einde 1913 de FED opgericht in de USA.

Voor een verdere en actuele  duiding voeg ik een reactie bij op de bijdrage: “Sarajevo”:
Lovenaar op 1 juli 2014 om 00:32 schreef:
Voor de kenners :zie hierna een bruggetje naar uittreksels uit het boek “Under the Sign of de Scorpion” van Juri Lina. Hieruit blijkt dan uit een andere bron, dat WOI geen toeval was. Deze WOI kan ten andere niet los gezien worden van de plannen van de “banksters” met Rusland, waar een bolsjewistische machtsgreep was gepland.
http://theinfounderground.com/smf/index.php?topic=12488.5;wap2
Deze WOI kan evenmin los gezien worden van de plannen van de “banksters” op financiëel gebied. Zie 2 bruggetjes naar de fin. webstek van Zero Hedge.
In het licht daar van , is niet Sarajevo de aanzet tot WOI, maar wel de oprichting van de FED, einde 1913.
http://www.zerohedge.com/news/2014-06-28/sarajevo-fulcrum-modern-history-great-war-and-its-terrible-aftermath
http://www.zerohedge.com/news/2014-06-29/great-war%E2%80%99s-aftermath-keynesianism-monetary-central-planning-permanent-warfare-state
In verband met de rol van de “banksters” als drijvende krachten achter zowel WOI als WOII, is er de ervaring van de Russische prof. Daschitschew die enkele jaren geleden door de DVU uitgenodigd werd voor een spreekbeurt in Kiel. Hij kreeg echter spreekverbod van de Duitse overheid. Zijn toespraak werd nadien wel gepubliceerd in de National Zeitung. Het probleem was beperkt tot enkele zinnetjes uit deze toespraak, waarin hij het had over de bankiers van The City en Wallstreet als de verantwoordelijken voor WOI en WOII .”

De banksters hadden een oorlog gepland van ongeveer 4 jaar, ten einde het beoogde doel te verwezenlijken. Het probleem was dat beide partijen (en dan vooral Duitsland) niet over de middelen beschikten om dit 4 jaar vol te houden. Bijgevolg werden beide partijen dan bevoorraad en gesteund met geld.  Dit gebeurde dan ook met Duitsland via neutrale landen en ondanks de zeeblokkade door de Britten.
De Britse militaire attaché in Scandinavië,  Rear admiraal  M.P. Consett, was hiervan op de hoogte.  Hij volgde immers deze bevoorrading op. Toen hij zich rekenschap gaf  dat deze bevoorrading van Duitsland ook diende om te U-boten te bouwen , protesteerde  hij bij “the British Minister of Blockade” Robert  Cecil.
De ze laatste  gaf Consett opdracht te zwijgen, wat hij als een gehoorzame militair ook deed.
Na de oorlog zal Consett hierover een boek schrijven:”The Triumph of unarmed forces”, gepubliceerd in 1923 (volg bruggetje voor uitgebreidere bespreking).

Over de ”handel” tussen de oorlogvoerende partijen, terwijl hun soldaten bij miljoenen sneuvelden, is er het boek: “Merchants of death” van  H.C. Engelbrecht en F.C. Hanighem,

Edith Cavell, als verantwoordelijke van de “Belgian Relief Commission” was van deze handel ook op de hoogte. De organisatie verzamelde hulp voor de noodlijdende bevolking in het bezette gedeelte van België. Zij stelde dat deze hulp doorverkocht werd aan de Duitsers.

Edith Cavell deed dan een brief publiceren in ‘The Nursing Mirror’ op 15 april 1915. De “banksters” sloegen bij manier van spreken in paniek gezien hun verborgen agenda kon uitlekken.
William Wiseman, een Rothschild pion en hoofd van de Britse geheime dienst, contacteerde Max Warburg, het hoofd van de Duitse geheime dienst, wiens broer Paul Warburg een kopstuk was van de FED. Wiseman gaf opdracht Edith Cavell te liquideren. Paul Warburg werd geïnformeerd dat de executie van Edith Cavell de oorlogsinspanningen in het westen kon ten goede komen.

Edith Cavell werd aangehouden op 25 juli 1915 door Otto Mayer op verdenking van spionage. Zij weigerde te bekennen en Otto Mayer zette haar vervolgens –  op bevel van Max Warburg – onder druk met de dreiging dat haar weigering te bekennen talloze Belgen het leven ging kosten. Zij bekende uiteindelijk dat ze een Britse spionne was!
Op basis van een flinterdun dossier werd ze ter dood veroordeeld.

Er kwamen diplomatieke reacties alsook briefcampagnes.  Ook vanuit Duitsland. Edith Cavell had  immers een zeer goede reputatie in Duitsland. In eerste instantie werd haar terechtstelling voor 10 maanden uitgesteld, maar uiteindelijk werd ze dan op 12 oktober 1915 terecht gesteld. Na de oorlog werd haar lichaam herbegraven in Engeland.
Er vond eerst nog een plechtigheid plaats in Westminster Abbey onder leiding van King George V.

Nog een bijzonder detail: Robert Cecil, de bovengenoemde minister, was ook het hoofd van het Britse Rode Kruis.
Na haar terechtstelling startte de door de “banksters” gecontroleerd media in Engeland en de VSA een campagne om het “oorlogsvuur”  nog meer op te poken, met het gekende gevolg.

Opvallend is dat de voormelde afwijkende versie in de klassieke media niet aan bod komt.
Het moet nochtans mogelijk zijn een exemplaar van ‘The Nursing Mirror’ te vinden om op basis van de gepubliceerde brief een open debat aan te gaan.
We kunnen de klok niet meer terugdraaien, maar wat we wel kunnen doen, is pogen te geven waarop de slachtoffers recht hebben, en dat is de waarheid – ook al is die postuum.

Lovenaar