Blank is altijd schuldig
Wie of wat is een ‘racist’?

 
Dat hangt ervan af, menen de ‘anti-racisten’.  Een blanke regering, zoals de Zuid-Afrikaanse tot het begin der ’90-er jaren, waarin de zwarte burgers minder rechten hadden dan blanken, is ‘racistisch’.  Een zwarte regeringspartij zoals het ANC, die sinds 1994 in Zuid-Afrika aan de macht is, die ongegeneerd de eigen, zwarte,  bevolking op kap van de blanke minderheid favoriseert, die sinds twee decennia niets ertegen ondernomen heeft dat blanke boeren met honderden, duizenden omwille van hun huidskleur gefolterd en vermoord worden, is daarentegen een democratisch venster met een perspectief op hoop voor de toekomst.  Weliswaar met enkele schoonheidsfoutjes die nog niet helemaal rechtgezet werden.  Zelfs met een jeugdvereniging die publiekelijk voor genocide pleit.  Genocide op blanken.

Niemand maakte daar tijdens de feestelijkheden n.a.v. 20 jaar einde van het apartheidsregime  melding van.  De mantel der liefde en politieke-correctheid werd door de wereldpers gespreid over de anarchie, de corruptie en het geweld dat het oude Zuid-Afrika doet wegzinken in het drijfzand van de Afrikaanse  bananenrepublieken.

Waar het populaire ‘racisme’ opduikt, wordt gehuicheld en met twee maten gemeten.  Als men de media, politici, sociologen, artiesten en linkse opiniemakers mag geloven, dan wordt Europa doordrenkt van vreemdelingenhaat en ‘racisme’.  ‘Racisme’ dekt zowat elke lading, kan overal van pas komen.  Objectieve criteria voor onderwijs, tewerkstelling, huisvesting, criminaliteit en – o wee – religie moeten eerst door de ‘racisme-zeef’ gefilterd worden.

Een burger die de bouw van een moskee niet ziet zitten is een racist.  Een moslim die een anders- of ongelovige uitscheldt voor varken, hoer e.d. lieflijkheden, of – erger – fysisch aanvalt, is een gefrustreerde sukkelaar, die het slachtoffer is geworden van onze ingebakken vreemdelingenhaat.   Een meer gepigmenteerde medemens, die een autochtone bewoner van dit continent half of helemaal doodslaat, is altijd een slachtoffer van ‘sociale achteruitstelling‘, kan niet voor zijn daden verantwoordelijk gehouden worden wegens voorgaande ‘discriminatie-ervaringen‘, kan bijgevolg op een aangepast – mild – vonnis rekenen van de rechter.  Een bonusvonnis.

Omgekeerd daarentegen…  Als er een zweem van een vermoeden van een eerder koele liefde t.o.v. de nieuwe bewoner van ons continent niet uit te sluiten is, dan gelden verzwarende feiten of vermoedens voor een strengere strafmaat.

Waanzin?  Het is een methode geworden.  Want ‘racisme’ beschrijft geen objectief meetbare werkelijkheid.  Het is een politiek strijdbegrip, dat moet afleiden van de problemen verbonden aan de reële massale import uit de Prachtlanden.  Elke kritiek op de multicul wordt verdacht gemaakt.  Objectiviteit wordt door bedreiging en de met stip gewaardeerde ‘verdraagzaamheid’ monddood gemaakt.

Ieder die onze waarden en cultuur wil behouden, beschermen, wordt verdacht van ‘racisme’.   Ieder die de verloedering van onze maatschappij, de neergang van onze beschaving wil bekampen wordt verketterd met het stigma ‘extreem-rechts’.

Om de bevolking en vooral de jeugd te hersenspoelen moet het bereik van de strijd tegen ‘racisme’ uitgebreid worden.  De media en de overheid zijn de grote waterdragers.  Zij creëren een klimaat waarbij op elk domein, bij alle gebeurtenissen, bij alle beslissingen ‘racisme’ een rol toebedeeld krijgt.  Een ‘huis-tuin-keuken-racisme’.  Gebruiksklaar voor alle gelegenheden.    Zo kan een heel volk collectief verdacht gemaakt worden, mocht die het wagen zijn identiteit te willen verdedigen.

‘Racisme’ als een omvattende maatschappelijke discriminatie, die sowieso slechts van de oorspronkelijke blanke bevolking kan uitgaan.  Die is altijd schuldig en moet voor het ‘fout-zijn’ of het ‘fout-denken’ boeten.  Of zich vrij kopen.   De asielzoekers daarentegen – tegenwoordig zijn het allemaal ‘vluchtelingen’ – zijn altijd het slachtoffer van de ‘maatschappij’, ook als ze elkaar onderling te lijf gaan, weken- of maandenlang scholen, kerken of andere publieke plaatsen bezetten, ook al hebben ze alle mogelijke juridische middelen misbruikt om in Europa het profitariaat aan te vullen, ook als ze tegen alle regels en wetten zondigen.

Het herinnert aan de ‘newspeak‘ in George Orwells boek ‘1984’.  Verzet, oppositie, mag niet meer denkbaar zijn.  Onuitspreekbaar.  Uitgegomd.  Het ‘anti-racisme’ als uithangbord voor de zegen van de multicul.  Het ‘anti-racisme’ als middel tegen de vijand, de nazi, de fascist, extreem-rechts…
Het ‘anti-racisme’ als paspoort voor een ideologie van een kaste, die naar de NWO moet voeren.

Florent Van Ertborn

Leman

Anti-blank racisme