Zeg nooit: nooit!

Als men denkt alles te hebben gehoord dan is er toch nog altijd iets dat weer doet verbazen. Maar, in feite is het te verwachten en bij nader inzicht is het een logisch gevolg van de situatie waarin we langzaam verzinken. Het is wel een spijtige zaak en iets dat ons erg zou moeten verontrusten want het zou wel eens het begin van het einde kunnen zijn. Het duwt ons, weliswaar voorlopig met zachte hand, onze ondergang tegemoet. In ieder geval is het dus helemaal niet goed.

 Is dit nu het gevolg van de georganiseerde afbraak van ons onderwijs dat zijn hoge standaard verloren heeft? Is dit nu het gevolg om verliezers op te waarderen en gelijk te schakelen door ze even goed te beoordelen als winnaars? Is dit nu het gevolg van de populaire mantra dat meedoen belangrijker is dan winnen? Wat het ook moge zijn het is niet goed. Het voorstel op zich kan zelfs als vernederend beschouwd worden, weliswaar door hen die nog over een tamelijk ontwikkeld brein beschikken.

Het is ofwel zo sluw bedacht dat het, vooral de linkse massa, zal aanspreken als een goed idee, ofwel is het een product van een kinderlijk brein. Als men weet dat de bedenker van dit idee een student is aan de universiteit van Gent en dat hij tevens schrijft voor een ultra linkse krant dan wordt het al een beetje duidelijker. Het zijn zij die uit een rood nest komen en al van voor de geboorte een linkse besmetting meedragen, die zulke onzin kunnen komen uitkramen op de rode staatszender. Trouwens de intellectuele graad van de rode staatszender zal wel op dezelfde lijn zitten.

Deze hedendaagse Sigismoend Fruit heeft het “briljante” idee gehad dat wij een minister van geluk nodig hebben, want volgens hem zal dat de oplossing zijn voor alle problemen. Hij verwijst naar Van Rompuy die beweert dat positief denken niet langer voor zwervers, dromers en naïevelingen is. Al die positieve denkers die niet in die drie categorieën zitten zullen opgelucht zijn dit te vernemen.

Om mensen gelukkig te maken stelt hij voor om een reusachtige rubberen eend op de binnenkoer van de Kamer te plaatsen. In Hasselt stond er eentje van:12×14×16 meter. De maker/bedenker van dit “kunstwerk”, de Nederlander Florentijn Hofman heeft waarschijnlijk ook een kinderlijke geest, of is zijn kindertijd nooit ontgroeid, of heeft een idee gehad dat vlug geld opbracht.

Een ander voorstel is om de huidige rode brievenbussen te vervangen door een “Marcel-brievenbus met een regenboogmotiefje.”

Het meest krankzinnige voorstel echter, is een glijbaan in het station van Brussel Noord te plaatsen. Al glijdend de trein of de metro in? Een kindertuin voor volwassenen?

Als alle mensen gelukkig zijn dan zijn er geen problemen meer, simpeler kan het niet. Wat een revolutionair idee. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Alsof men gelukkig zijn kan afdwingen. Dat zal misschien enkel kunnen met een grondige hersenspoeling, en dan nog. Dat doet onmiddellijk denken aan de Noord-Koreanen die na de begrafenis van hun vorige dictator werden aangehouden omdat ze niet zichtbaar en hoorbaar genoeg hun verdriet hadden getoond tijdens de begrafenis. Men zou kunnen denken dat er daar een minister van verdriet is. Van communistische dictators en hun acolieten kan men dat verwachten.

Hoe dat “gelukkig zijn” (of dat positief zijn/denken) zal worden afgedwongen zegt hij er niet bij. Zal er een wet zijn die iedereen verplicht om gelukkig te zijn? Zullen er “gelukstoezichters” worden aangesteld die, met een brede glimlach, of zelfs met een schaterlach iedereen een boete geven die niet met een gelukkig gezicht over straat loopt? Hoe moet het geluk worden gemeten? Wat zijn de maatstaven? Worden de boetes groter al naargelang men langer ongelukkig is? Wat als het regent of vriest? Men kan zich voorstellen dat mensen al zingend en dansend door de regen lopen (net zoals Gene Kelly) om toch maar geen boete te krijgen. Heeft hij misschien het boek “Brave New World” van Aldous Huxley gelezen en daar zijn inspiratie uit gehaald?

Op de vraag van de reporter voor welke partij hij zal kiezen antwoordt hij dat hij daar goed heeft over nagedacht en dat hij voor een partij zal stemmen die een lange termijn visie heeft en die niet enkel de loonkosten-handicap wil wegwerken. Dat is zo weggeplukt uit linkse propaganda. Zonder de financiën eerst gezond te maken kan er geen lange termijn- visie bestaan. Met te hoge loonkosten kunnen onze bedrijven niet concurreren, gaan ze failliet (of ze verplaatsen hun bedrijf naar goedkopere landen) met werklozen als gevolg. Met te hoge belastingen is er ook geen koopkracht meer. Zover denken die linkse rakkers niet na, als dat nu geen korte termijn-visie is.

Zeg dus nooit “nooit“, want met de hedendaagse diepzinnige denkers weet je nooit, het kan blijkbaar altijd nog gekker.

Foxy