Vlaamse invloed in Schotland is eeuwenoud
Voor de Schotten is 2014 niet alleen het jaar van de eeuwherdenking van het begin van de Grote Oorlog. Zij blikken dit jaar ook trots terug op hun overwinning op de Engelsen in de slag van Bannockburn in 1314. Precies 7 eeuwen na dat huzarenstuk kunnen de Schotten zich op 18 september in een referendum uitspreken voor onafhankelijkheid. Wij voelen ons nog meer betrokken door de eeuwenlange Vlaams-Schotse bindingen.
De Schotse ‘independentisten’ van de regerende Scottish National Party (SNP) willen Schotland afscheiden van het Verenigd Koninkrijk. In oktober 2012 kwamen ze met de Britse regering overeen hierover in de herfst van 2014 een referendum te organiseren. Op 18 september is het zover. De Britse regering maakt er geen geheim van dat ze hoopt op een status quo, maar het laatste woord is aan de kiezer. En zo hoort het ook in een democratie. In Spanje hebben ze dat niet zo begrepen. Catalonië organiseert een gelijkaardige volksraadpleging op 9 november. Maar Madrid heeft aangekondigd dit referendum met ‘wettelijke en juridische maatregelen’ te zullen verhinderen. De geest van de Spaanse dictator Franco, die zelfs de Catalaanse taal verbood, waait er blijkbaar nog altijd rond.
Vanuit het eigen ontvoogdingsstreven volgen heel wat Vlamingen de vrijheidsstrijd van andere volkeren op de voet. Soms is er positief nieuws, zoals toen de Baltische staten het juk van Moskou afwierpen. Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Onder meer de Koerden kunnen er van meespreken. Maar ook dichter bij huis loopt niet alles op wieltjes. De Europese Unie bijvoorbeeld zwaait graag met de rechten van de mens om anderen op de vingers te tikken, maar heeft het moeilijk om binnen de eigen grenzen het nochtans internationaal erkende recht op zelfbeschikking te erkennen.