TeKoS-medewerker Francis van den Eynde, die zich al sinds jaren inzet voor het idee van het Europa der volkeren, was tijdens zijn lange parlementaire carrière niet alleen lid van de Commissie Buitenlandse zaken maar werd ook in die hoedanigheid door de Kamer naar de parlementaire assemblee van de OVSE (Organisatie Voor Veiligheid en Samenwerking In Europa) afgevaardigd. In opdracht van deze laatste werd hij regelmatig als verkiezingswaarnemer uitgestuurd. Het vaakst gebeurde dit in Georgië en Oekraïne. Wat hem onder meer in de gelegenheid stelde zowel de roze- als de oranjerevolutie van dicht bij mee te maken. OVSE waarnemers wonen niet alleen de kiesverrichtingen zelf bij maar worden, in de dagen die deze vooraf gaan, uitgenodigd op ontmoetingen met de voornaamste politieke leiders en de belangrijkste politieke journalisten van het land waar ze worden ingezet. Er wordt hen telkens een uitgebreid en zeer gedetailleerd dossier ter beschikking gesteld en ze worden last but not least ter plekke begeleid door zogenaamde  L.T.O.s  (long term observers). Mensen die al drie maanden voor de verkiezingen ter plekke zijn om er onder meer na te gaan hoe deze worden voorbereid en of al de partijen over dezelfde mogelijkheden kunnen beschikken. Desgevallend vertellen die dan aan de eigenlijke waarnemers waaraan in de stem en/of telbureaus speciale aandacht moet worden besteed. Met andere woorden, de waarnemers van de OVSE worden zeer degelijk opgeleid en beschikken over veel informatie. Francis leek ons dus de geschikte man was om eventjes aan de tand te voelen over wat nu in Oekraïne aan de gang is.

TeKoS: Wat moeten we van het huidige Rusland denken?

Francis Van den Eynde: Rusland is een grote en machtige natie en dient als zodanig erkend en gerespecteerd te worden. Dit is eigenlijk in het belang van gans Europa. Enerzijds omdat Rusland een behoorlijk stuk van ons continent vertegenwoordigt en anderzijds omdat Europa mijn inziens bij een multipolaire wereld heel wat te winnen heeft. Nogal wiedes dat dit bij de Amerikanen niet echt in de smaak valt. Na het beëindigen van de Koude Oorlog meende ze immers dat zij voortaan in gans de wereld de lakens zouden gaan uitdelen. Ze ondervonden echter zeer snel dat dit een illusie was. Vandaar dat ze steeds weer proberen die koude oorlog verder te zetten en aangezien ze daarvoor een vijandsbeeld van formaat nodig hebben, willen ze voortdurend Rusland provoceren en uitdagen. Denk aan de raketten tegen Iran die ze systematisch rond … Rusland wilden gaan opstellen. Europa mag aan die spelletjes zeker niet mee doen. De Russen zijn echter wel in hetzelfde imperialistisch bedje ziek als pakweg de Fransen of de Britten. Ze kunnen onmogelijk begrijpen dat er volkeren zijn die liever hun eigen identiteit behouden en de kans om bij door hen bestuurd te worden, zo maar laten liggen. Deze opvatting blijkt als een rode draad in de geschiedenis van Rusland aanwezig, ongeacht welk regime het daar ook voor het zeggen heeft. Het is dan niet zo verbazend dat een onderzoek onlangs uitwees dat heel wat Russen nog steeds met Stalin dwepen. Rusland was immers nooit zo groot als onder zijn bewind. Hier komt nog bij dat Rusland al eeuwen lang aan een soort paranoia leidt. Het voelt zich steeds ingesloten en bedreigd. Vandaar die drang om steeds meer grondgebied in te lijven zeker als dat voor een betere toegang tot ijsvrije zeeën kan zorgen, wat in de Krim het geval is. Europa moet zich ook hier tegen verzetten. Rusland heeft recht op zijn grondgebied, zijn volledig grondgebied maar dat moet volstaan. Dat Moskou een militaire basis aan de Zwarte Zee wil, is begrijpelijk en zelfs billijk maar de annexatie van Oekraïne of van een stuk van dat land is dat niet.

Lees verder →