In de brievenbus

MM900285281[1]In de brievenbus

We kregen het verzoek melding te maken van de unieke kans Philip Claeys aan  het woord te horen over                     “Europa, quo vadis?”.

Waar?  Zaal De Poort, Markt 17, Schoten
Wanneer? Vanavond, 20.00 uur.
Wat?  Nieuwjaarsreceptie                                                                                                       Voor wie? Iedereen welkom.  Men hoeft geen lid te zijn, maar kan dat desgewenst wel ter plaatse worden. Zonder enige verplichting.
Organisatie: VVB-Schoten

Parkeren kan op het marktplein.

 

In de brievenbus

MM900285281[1]Geïnspireerd door het vorige artikel over Abdel, kregen we per kerende dit mopje in de brievenbus van een regelmatige bezoeker, die omwille van ‘privacy’ en andere redenen anoniem verkiest te blijven.  Dit artikel valt helemaal onder de rubriek ‘humor‘ en niet onder ‘discriminatie’, of – God Allah behoede – onder ‘racisme’.

Sint-Pieter kan zijn ogen niet geloven.
Op een dag staan er aan de hemelpoorten veertig Marokkanen.
Dat heeft hij nog nooit meegemaakt.
Hij denkt: ik zal maar eens rap aan God vragen wat ik ermee moet doen.
Dus hij laat de groep even wachten bij de hemelpoorten en gaat naar God.
‘God, ik heb veertig Marokkanen aan mijn poorten staan. Kan ik die wel binnenlaten?’
‘God’, zegt God, ‘Marokkanen… We willen zeker onze hemel niet laten overspoelen door Marokkanen. Weet je wat, laat de braafste tien binnen!’
Sint-Pieter vertrekt, maar een paar minuten later staat hij al terug bij God, deze keer in alle staten.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Ze zijn weg!’
‘Wat, die Marokkanen?’
‘Nee, mijn poorten!!!

 

Brusselaar van het jaar

Wes HardinBrusselaar van het jaar

“Als we hen vandaag méér verfoeien dan gisteren, dan zijn we gisteren zo stom geweest hen niet genoeg te verfoeien.”*

De Brusselaar van het jaar is Abdel, een inwoner van ‘onze’ hoofdstad.  Onze?   Een stad met grootheidswaan, een stad die een molensteen aan onze nek is.  Een stad, die ons uitspuwt, maar wel de miljoenen euro belastinggeld van de Vlamingen zonder enig probleem binnenrijft.  Een waterhoofd met dictator-allures.  Een chantagemiddel om het land b overeind te houden.

Abdel is dus dé Brusselaar van het jaar.  Kijk even mee hoe hij over onze taal denkt:

Clint

Wes Hardin

* Gekuiste versie van een citaat van de Bond zonder Naam belgië

 

 

 

 

EU-democratie = EU-tirannie

democratie-is-alleen-een-woordEU-bonzen verwijten Zwitserland verdragsbreuk en gebrek aan solidariteit.  De Zwitsers zouden slechts dat wat hun past uit de verdragen willen pikken.  Alsof de EU enige gelijkenis zou hebben met een filantroop.  Selectieve voorkeursbehandeling (Turkije), vriendjespolitiek en een ruime interpretatie van verdragen behoren tot de standaard geplogenheden van de EU.

De woedende open bedreigingen die de EU-elite en de politiek-correcte media uitten aan het adres van Zwitserland n.a.v. het referendum bevestigden de donkerste vermoedens van de EU-critici.  Een ‘democratisch Europa’  zou de ultieme droom zijn, zo klonk het van Brussel tot in Berlijn.  Maar zodra een volk buiten de lijntjes kleurt wordt er naar het wapen van chantage en strafmaatregelen gegrepen.  Wat ‘democratie’ inhoudt wordt door de EU bepaald en niet door het volk.

Plotseling worden alle verdragen met Zwitserland  in vraag gesteld.  Met daarbij de duidelijke boodschap dat de Zwitsers nu wel eens mogen ondervinden wat de gevolgen van hun tegenstand i.v.m. immigratie zullen zijn.
Wat hebben de Zwitsers nu eigenlijk beslist?  Dat ze hun grenzen hermetisch gaan afsluiten?  Niets is minder waar.  Maar ze willen wel zelf bepalen hoe de immigratie in hun klein land mag verlopen.  Het recht van een onafhankelijke natie te beslissen over zijn eigen toekomst.  Onafhankelijk, want geen EU-lidstaat.

Interessante beschuldigingen van de EU-bonzen: de Zwitsers zouden de room van de melk  scheppen en zich niet houden aan voorafgaande akkoorden.  Lichtjes overdreven, die beschuldigingen.  Sinds 30 jaren krijgen de Britten meer EU-gelden toegestopt dan hun eigenlijk toekomt en de ‘uitzonderingen’ bij het Schengen- en Euro-lidmaatschap voor verschillende EU-lidstaten zijn bij het haar getrokken.  Schengen?  Een lachertje.  Afspraak is dat een asielzoekers een asieldossier moeten indienen in het eerste Schengenland dat betreden wordt.  Hoeveel zijn er al doorgereisd naar vruchtbaarder weiden (lees: met meer kans op aanvaarding) zonder dat ze terug naar het eerste land moesten keren?  Zogezegd omdat het eerste Schengenland een niet humane opvang zou geven.  M.a.w. de meest slaafse EU-lidstaat wordt ‘beloond’ met nog meer gelukzoekers. Schengen is als een vergiet.  Hoe meer men het gebruikt, hoe groter de gaten, tot het helemaal bezwijkt.

Zwitserland vindt dat dat akkoorden ook opzegbaar en niet tot in de eeuwigheid der dagen opgelegd kunnen worden.  De  EU heeft er geen ander antwoord op dan Zwitserland te bedreigen.  Blijkbaar herinnert zich niemand in de EU cenakels  de ‘no-bail-out clausule’. Ooit is er afgesproken dat noch de Europese Centrale Bank (ECB), noch andere regeringen, een land in financiële nood te hulp zouden komen. Dit heet de “no bail-out” clausule. Deze is bedoeld om regeringen te dwingen tot de financiële discipline die nodig is om de ECB een onafhankelijk, op prijsstabiliteit gericht monetair beleid te laten voeren en te zorgen dat de euro een stabiele waarde houdt.

Hoe het in de praktijk gegaan is – en opnieuw zal gebeuren want Griekenland heeft méér geld nodig – weet iedereen.
Indien men op dit vlak de strenge maatstaven had gehandhaafd die men nu Zwitserland wil opdringen, dan zou Griekenland ten laatste in 2010 zonder veel poespas uit de euro gevlogen zijn.  En na Griekenland de andere staten die nu allemaal onder de ‘reddingsparaplu’ voort sukkelen.  En waarvoor wij kunnen opdraaien.

Andere maten, andere gewichten.  Als Zwitserland een nieuw verdrag wil onderhandelen, dan wordt er met strafmaatregelen gedreigd.  De potverteerders-lidstaten werden met miljarden euro beloond.

EUSSRDe arrogante Feldwebeltoon aan het adres van Zwitserland enerzijds en het negeren van de eigen akkoorden en wetten anderzijds, dragen alle kentekens van willekeur.  Willekeur omdat Zwitserland nog niet in de EU-klauwen beland is.  Wraak omdat een klein land weigert zich te laten rollen zoals de lidstaten.  Dictatuur omdat de EU alle natiestaten wil doen verdampen in een centralistisch bestuurd wangedrocht, waarin de natiestaten niets meer in de pap te brokken hebben en de EU-bonzen kunnen doen wat ze willen.

Het is een troost te weten dat er toch nog één vrijheidslievend en -bewust volk in Europa bestaat, dat niet aan de EU-ketting wil liggen.

Floriaan Terbeke

De olifant baarde een muis

De olifant baarde een muis

Na maanden van vergaderingen, werkgroepen en overlegcomités hebben de verschillende regeringen in dit land eindelijk een akkoord bereikt over het concurrentiepact. Of het pact de concurrentiekracht van onze ondernemingen kan verhogen, is zeer twijfelachtig…

Dat de concurrentiepositie van dit land te wensen overlaat, tonen de cijfers zwart op wit: de loonkosten blijven stijgen, de werkloosheid blijft toenemen en de faillissementengolf blijft aanhouden. Volgens een rapport van experten van de Nationale Bank, het Planbureau, Eurostat en de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven ligt de Belgische loonkost per uur gemiddeld liefst 16,4 procent hoger dan in de buurlanden. België heeft – na Zweden – de hoogste loonkost van de EU: gemiddeld 40,4 euro per uur. Een structurele loonlastenverlaging is dus een belangrijke voorwaarde voor het ondernemersvertrouwen en is absoluut noodzakelijk om van een geslaagd concurrentiepact te kunnen spreken.

Druppels op een hete plaat
De federale regering raakte het eens over een reeks maatregelen, onder meer een lagere BTW op elektriciteit en een verlaging van de loonlasten ten belope van drie keer 450 miljoen euro. Ze maakt zich sterk met deze maatregelen de loonkostenhandicap tegen 2019 te dichten. Dit zijn echter de zoveelste druppels op een hete plaat. De aangekondigde loonlastenverlaging – in het beste geval goed voor 2 miljard euro – is een peulschil in vergelijking met de totale loonkostenhandicap met onze buurlanden en is absoluut niet structureel van aard. De kans is dan ook klein dat deze loonlastenverlaging bedrijven er toe zal aanzetten om aanwervingen te doen of om buitenlandse investeringen aan te trekken.

Het is bovendien zeer onduidelijk hoe de federale regering de aangekondigde lastenverlaging zal financieren. Door te snoeien aan de uitgavenzijde? Of via extra belastingen? Indien de financiering zal gebeuren door extra belastingen dan dreigt op zijn minst een broekzak-vestzakoperatie. De hete aardappel werd echter wijselijk doorgeschoven tot na de verkiezingen, maar indien premier Di Rupo na 25 mei 2014 zijn ambtstermijn zal kunnen verderzetten mag het ergste worden gevreesd…

Uitstel
Hoe zit het met de Vlaamse maatregelen? De Vlaamse regering kondigde aan om zeven jaar lang 125 miljoen euro uit te trekken om de loonlasten voor bedrijven te verlagen, maar de maatregelen vinden ook hier pas ingang na de verkiezingen van 2014. Bovendien zullen deze bedragen het verschil niet maken, wetende dat de totale loonkostenhandicap met de buurlanden 20 miljard euro bedraagt.

Volgens de grootste werkgeversorganisaties van dit land zijn de maatregelen van zowel de Vlaamse als de federale regering dan ook onvoldoende alsook te veel gespreid in de tijd om de loonkostenhandicap op een significante manier te verminderen. Van een echte competitiviteitsschok is volgens hen vooralsnog geen sprake. Ze vragen daarom verdere stappen om de handicap volledig weg te werken en onze bedrijven echt competitief te maken.

Het is duidelijk dat dit concurrentiepact geen structurele oplossing vormt voor het falende concurrentiebeleid in dit land. Echte stappen in de goede richting zouden structurele loonkostmaatregelen, fiscale hervormingen en administratieve vereenvoudigingen moeten zijn. Helaas is dit nog niet voor morgen, laat staan voor overmorgen…

Barbara Bonte, VB Magazine 2/2014

Ons vir jou: herkenbare situatie

Voortrekkersmonument

Voortrekkersmonument

Ons vir jou: herkenbare situatie

Ook bij ons blijft de kudde stemmen voor partijen die Vlaanderen geen dienst bewijzen.   En in het verlengde daarvan: wie aan hen zijn stem geeft, is mede-verantwoordelijk.  Volksverraad noemt men dat.

Die Afrikaner-Boerevolk se eie mense is waarskynlik sy grootste vyand.  Ongelooflik baie Afrikaanssprekende blankes in Suid-Afrika ondersteun die DA (Demokratiese Alliansie), waarvan die beleid nie veel van dié van die ANC (African National Congress) verskil nie.  Die ANC is ‘n groot vyand van alles en almal wat maar net effens na die Boerevolk ruik.  Die DA haat die Afrikaners (Boerevolk) maar nét so.

Bykans die helfte van die DA se steun kom van Afrikaanssprekendes, maar ’n minderheid van dié party se kandidate wat dit tot in die parlement sal maak, se moedertaal is Afrikaans.

Na verneem word, is daar ontevredenheid en kommer omdat Afrikaanssprekendes “onderverteenwoordig” is op die DA se nasionale kandidatelyste, wat onlangs bekendgemaak is.

’n DA-LP (DA-parlementslid) het selfs aangevoer “hul houding is, die Afrikaanssprekende sál tog maar vir die DA stem, so what? Hulle respekteer nie die feit dat die helfte van die party se steun van Afrikaanssprekendes af kom nie.”

’n Ander ingeligte het bevestig dié is ’n “teer senuwee” binne die DA.   “Die Afrikaanssprekendes (blankes en bruines) wat in verkiesbare posisies is, is maar yl gesaai.  Ons streef uiteraard daarna (om te transformeer), maar die feit is die kiesers wat vir ons stem, word onderverteenwoordig en dit is ’n probleem.”

Luidens die jongste Ipsos-peiling is 50% van die DA se ondersteuners se moedertaal Afrikaans en praat 32% ­Engels; 50% is wit, 27% is bruin, 20% is swart en 3% is Indiërs.

Die DA mik om, ná die algemene verkiesing op 7 Mei, minstens 110 LP’s in die parlement te hê, maar ’n vinnige telling toon minder as 30 Afrikaanssprekendes – dit is bruin en wit kandidate – is hoog genoeg op die DA se nasionale lyste om dit tot in die parlement te maak.

Peter Murray

Meer hier