Rode energiemaffia

Johan Vande Lanotte slaagde er in 150 miljoen euro belastinggeld in Electrawinds te pompen. Die 6 miljard frank zijn we wellicht kwijt. Maar ‘Vandela’ blijft op post.

 De zware subsidies voor zonnepanelen, via de intussen beruchte ‘groenestroomcertificaten’, zorgden voor een eerste groene kater. Met dank aan Freya Van den Bossche (SP.a). De al even rijkelijk gesubsidieerde windmolenparken zorgen voor de tweede kater. Met dank aan Johan Vande Lanotte (ook SP.a).

Intussen werpen beiden zich op als de ‘rode ridders’ die de arme elektriciteitsconsument in bescherming nemen tegen op winst beluste leveranciers. Of hoe de stropers zich vermommen als boswachter en daar nog mee weg komen ook. Met dank aan de bevriende en wel erg zwijgzame media…

Het plots beloofde “schot tussen politici en de bedrijfswereld” en een zogenaamde ‘ontluizingsperiode’ om belangenvermenging tegen te gaan, zijn een stap in de goede richting maar niet genoeg, stellen Joris Van Hauthem en Jan Penris: “We moeten ook weten wat er is misgegaan bij Electrawinds en waar het belastinggeld naar toe is.” 

Gratis?

Johan Vande Lanotte ontpopte zich de voorbije jaren als de grote voorvechter van ‘groene’ of ‘duurzame’ energie. Windmolens waren ‘de toekomst’ en Vande Lanotte droomde van grote windmolenparken. In zijn achtertuin in Oostende of in zee. Hij zorgde voor een aanhoudende stroom van geld en zou als aandeelhouder en later voorzitter van Electrawinds ook een graantje meepikken. Al mag dat, op straf van een proces, niet meer gezegd worden.

Intussen gaat het bedrijf gebukt onder een schuldenberg van 372 miljoen euro, het gevolg van grootheidswaanzin, wanbeleid en foute investeringen. Dat kan de belastingbetaler straks zuur opbreken als het bedrijf echt kopje onder gaat. De illusie dat wind ‘gratis’ zou zijn, ligt nu voorgoed aan diggelen.

Vande Lanotte verkocht wind, of beter: gebakken lucht. Maar de sponsors stonden te trappelen om hun duit in het (wind)zakje te doen. De Vlaamse regering verleende investeringssteun en gaf een kredietwaarborg van 6,6 miljoen euro. De Gewestelijke Investeringsmaatschappij (Gimv), gedeeltelijk in handen van de Vlaamse overheid, zwaaide met geld. PMV, met de Vlaamse overheid als aandeelhouder, investeerde. En ook de Federale Participatie en Investeringsmaatschappij (FPMI) kwam met geld over de brug, net als Belfius. Zowat alle Vlaamse partijen – met uitzondering van het Vlaams Belang – hebben boter op het hoofd. Minister-president Kris Peeters (CD&V), minister van Innovatie Ingrid Lieten (SP.a) en minister van Energie Freya Van den Bossche (SP.a) hebben de geldkraan opengedraaid. En nu is het geld op.

De N-VA zweeg in alle talen. Dat Paul Desender, een van de medeoprichters van Electrawinds, voor de N-VA zetelt in Brugge zit er wellicht ook voor wat tussen. En dan is er natuurlijk nog Johan Vande Lanotte, vice-premier, ‘keizer van Oostende’ en ‘koning van de windmolens’.

Bananenrepubliek

De gevleugelde uitspraak “windmolens draaien niet op wind, maar op subsidies” werd met dit dossier staalhard bevestigd.

“Er zijn twee mogelijkheden,” schreef Koen Meulenaere in De Tijd. “Of u bent die 150 miljoen kwijt, of de Gimv, PMV of Daniël Termont (gewezen SP.a-burgemeester van Gent en nu aan het hoofd van de Vlaamse energieholding) pompen er opnieuw belastinggeld in en dan bent u nog meer dan 150 miljoen kwijt.”

De conclusie van Meulenaere is spijkerhard maar correct: “In om het even welke staat, tot in de Centraal-Afrikaanse Republiek toe, neemt een minister die zo knoeit ontslag. Indien hij er nog de tijd voor krijgt, meestal is hij al afgezet en wordt hij voor de rechtbank gesleept. Bij ons niet. Die vent doet gewoon verder, hemeltergend.”

Ludo Leen, VB Magazine 01/14