Gaza, waar Gaia niet thuis is

“In Groot Brittannië is er opwinding ontstaan over Australische runderen die in de Gazastrook op walgelijke wijze gemarteld worden. De arme beesten worden uit open vrachtwagens getrokken met touwen aan hun poten, zodat ze op hun rug vallen. Ze worden in hun poten geschoten, er worden messen in hen gestoken, ze worden omver getrapt. De doodsbange dieren, de ogen wijd open gesperd, proberen te ontsnappen, maar worden met stokken in een hoek gedreven. Dit alles gebeurt niet in het in het geniep. Een wijde kring opgewonden mannen en jongetjes doen eraan mee. Dit mag dan rituele slacht heten, maar het is in werkelijkheid een lynchpartij door een volk dat kennelijk geen beschaving kent, maar gedreven wordt door sadisme.”

“De EU maakte sinds 1994 al 5,6 miljard euro over naar de Palestijnse gebieden. Dit geeft de Palestijnen de kans om niet meer zelf hun economie op te bouwen, maar te leven van de hulp, die in de praktijk ook nog eens massaal komt bij niet bestaande banen en niet bestaande hotels. En van dat geld kunnen ze dus ook Australische runderen kopen, of runderen uit welk andere Westerse land dan ook. Om er lekker tekeer op te kunnen gaan.”

Joost Niemöller in De Nieuwe Realist

en het artikel met video  in de Telegraaf

Er doen tientallen filmpjes de ronde op YT en andere media.  Ze zijn er fier op te kunnen tonen welke monsters ze zijn.

FT

Kalief Erdogan scherpt zijn zwaard

“Zo wordt de situatie in Turkije met de dag zorgwekkender. Erdogan gaat steeds verder, eigent zich steeds meer macht toe, en probeert steeds meer individuen en groepen kapot te maken. Hierdoor ondermijnt hij het democratische systeem voor zijn land, wat weleens grote (negatieve) gevolgen kon hebben op de lange termijn”

Lees hier heel het artikel

Hoog tijd dat ze zich aanpassen in Borgerocco

Gezellig winkelen maakt dorstig.  Drie dames willen een koffietje gaan drinken op de Turnhoutsebaan in Borgerhout.  Bij het binnengaan worden ze sito presto naar een aparte kamer geloodst – te vergelijken met de V.I.P.-ruimte op de luchthaven – om daar in alle rust samen met de zusters der liefde van het ware geloof te genieten van een drankje.

Wat een verschil, wat een verrijking!  Niemand van het andere geslacht, die hen kan lastig vallen.  Gewoon, een gezellig onderonsje van de vrouwtjes.  Hoewel de drie dames niet aan de kledingvoorschriften voldeden, werden ze toch door een  elegant geklede vrouw in een fleurig seksafwerend gewaad hartelijk welkom geheten.

Maar de drie – verzuurde – dames begrepen het anders.  Koppig eisten ze een tafeltje met drie stoelen vooraan in de snackbar op.  Ze wilden per se tussen de mannelijke klanten zitten.  Dat kon echter niet, want de baas had speciaal voor het zwakke geslacht een salon achteraan laten installeren om mogelijke mannelijke belagers de pas af te snijden.

De dames volhardden in de boosheid.  Ze wilden zich niet onderwerpen aan het “apartheidsregime” en gingen in het verweer.  Niet zo lieve woordjes klonken heen en weer.  De dames verklaarden in Antwerpen niet  de gewoonte te hebben zich van het mannelijk geslacht gescheiden te houden, waarop ze het populaire “racisten” naar het hoofd geslingerd kregen. “Zelf een racist”, weerlegde een stilaan bozer wordende dame.

De baas van de snackbar snapte er niks meer van.    Wees dan eens voorkomend t.o.v. het zwakke geslacht.    Nooit tevreden, die radicale Vlaamse madammen.  Waarschijnlijk de invloed van het vermaledijde Vlaams Belang.  Hoog tijd dat ze zich aanpassen daar in Borgerocco.

Om het ‘incident’ te sussen, kwam een Vlaamse “bekeerlinge”, eentje die het licht van Allah en zijn Profeet gezien had, op de proppen.

De woordenwisseling ontaardde in een pingpongspelletje, waarbij  het woord “racist” heen en weer gekaatst werd.

De koppige madammen zijn dan langs de vrouwendeur – er is een aparte ingang voor vrouwen – maar vertrokken.  Zonder hun koffie.

Dat heb je met die Vlamingen, die zich niet willen aanpassen.  Niks dan ambras.

FVE

Nvdr: Naam van koppige Vlaamse dame en gegevens van de snackbar zijn bekend bij de redactie.

Als toemaatje gooit onze redactie dit nummer van onze meest geliefde ‘Strangers’ er bovenop:

 

 

Edvard Grieg: pianoconcert in a mineur, opus 16

klassische-musikHet Pianoconcert in a mineur, opus 16 is een concert voor piano en orkest van de Noorse componist Edvard Grieg. Hoewel het een vroeg werk van Grieg is (hij was 25), is het één van de bekendste werken uit zijn oeuvre geworden.

Na de geboorte van Griegs dochter Alexandra in 1868 vertrok hij met zijn vrouw Nina op een lange vakantie, waarin hij zijn pianoconcert schreef. Het duurde bijna vier jaar voordat het in de uiteindelijke versie zijn première beleefde.

Het concert, met overduidelijke invloeden van volksmuziek uit Noorwegen, ging in de eerste versie in première op 3 april 1869 te Kopenhagen.

Toen Grieg in 1870 een bezoek bracht aan Rome om Franz Liszt te ontmoeten, had hij de partituur van het pianoconcert meegenomen. Liszt was enthousiast en omschreef het concert als Zweedse punch. Al moet dit Grieg, voorvechter van de Noorse nationale romantiek, vreemd in de oren geklonken hebben, hij schreef zijn ouders op 9 april 1870 dat de ontmoeting met Liszt voor hem oneindige betekenis had gehad.

Het pianoconcert bestaat uit drie delen:

Allegro molto moderato

Adagio

Allegro moderato molto e marcato

Het Allegro molto moderato opent dramatisch met kort paukengeroffel gevolgd door heroïsche akkoorden van de piano. Een kleine mars in mineur wordt gespeeld door de blazerssectie. De muziek ontwikkelt zich tot een klagelijke melodie die overgaat in een levendige dans van de piano. De stemming slaat om wanneer door de cellisten een trage melodie wordt gespeeld. Dit thema neemt de piano over, totdat het verandert in een serie groteske akkoorden van de piano. De trompet opent een nieuwe marsmelodie, die wordt overgenomen door de fluit, hoorn en piano. Een herhaling van het hoofdthema volgt met een aantal variaties daarop. De cadens voor de piano komt nu naar voren. Gestaag zet het orkest in, waarna piano en orkest het Allegro molto moderato afsluiten.

Het korte Adagio wordt geïntroduceerd door de strijkers die een subtiele melodie spelen. De piano speelt sereen en stemmig.

De finale, een Allegro moderato molto e marcato, wordt ingeluid door de klarinetten en fagotten. Het pianospel leidt tot een Noorse dans, genaamd Halling. Het dansthema wordt overgenomen door het orkest, maar de piano maakt zich daarvan los en gaat over in een andere dans. Een plechtiger tempo volgt hierna. De sfeer slaat om wanneer de fluit een intermezzo speelt waarin Grieg facetten uit het Noorse landschap de revue laat passeren. De stemming wordt vrolijker wanneer het orkest het thema van de fluit overneemt en eindigt met een krachtige coda.

 

Worden criminaliteitscijfers tot na de verkiezingen geheim gehouden?

“Als Milquet net als vorig jaar wacht om de jaarcijfers pas in juli van het volgend jaar bekend te maken, gebeurt dat voor 2013 pas na de verkiezingen in mei.”

MILQUET VERZWIJGT MISDAADCIJFERS

Belgisch minister van binnenlandse zaken Joëlle Milquet (cdH) houdt doelbewust de statistieken van de criminaliteit geheim, dat bericht De Tijd van dit weekend. Sinds begin dit jaar weigert Milquet groen licht te geven voor de bekendmaking ervan. De federale politie mag/wil geen officiële informatie verschaffen, maar officieus is te horen dat de woninginbraken, de ramkraken en tigerkidnappings, de metaal-, de lading- en de werfdiefstallen verontrustend stijgen.

Lees het artikel in De Tijd

Voor wie haar soms geweld aandoet

Nog niet zo lang geleden was het Davidsfonds de vooraanstaande Vlaamse cultuurvereniging, die zich inzette voor onze Nederlandse taal en het verdedigen van de Vlaamse belangen. Nu is het een “cultuurnetwerk” geworden, dat één van zijn belangrijkste activiteiten “Toast Literair” gedoopt heeft en dit Engels-Frans perfect Nederlands noemt.

En in de Davidsfonds Cultuurgids 2013-2014 worden boeken in het Engels betiteld als “Speech! Speech! Speech!”, “Hands on”, “Bracke for Girls”, “Burn-out”. Er worden verder Engelse termen gebruikt als “e-books”, “Lifestyle”,“soft cover , hard cover”.

Nederlands-Landstaal

In de brievenbus

MM900285281[1]Met pensioen zijn is plezant…

Werkende mensen vragen dikwijls aan gepensioneerden of ze zich niet vervelen en hoe ze hun dagen doorbrengen. Als voorbeeld vertel ik wat mijn vrouw en ik meemaakten, toen we laatst naar de stad gingen en een winkel binnen liepen.

Nog geen vijf minuten later stonden we weer buiten en zagen dat een politieagent een bon stond uit te schrijven wegens fout parkeren.

Ik zei: “Komaan zeg, hij staat er nog maar efkes”. Maar de agent bleef rustig doorschrijven.Toen schold ik, geheel tegen mijn gewoonte in, de agent uit. De man keek me uitdrukkingsloos aan en begon een 2de bonnetje te schrijven.

Vervolgens nam mijn vrouw het woord en maakte hem uit voor “dienstklopperke”.

De agent voltooide de 2de bon en stopte ook deze onder de ruitenwisser en begon ijverig te schrijven aan een derde exemplaar.

Hoe meer we hem irriteerden, hoe meer papierwerk hij produceerde. Maar persoonlijk vonden we dat allemaal niet zo erg, want wij waren immers met de bus naar de stad gekomen.

En zo proberen we er elke dag iets plezants van te maken!

Vrede aan alle mensen van goede wil

Een nieuwe haatcampagne tegen christenen verspreidt zich via twitter, facebook en Turkstalige media als een lopend vuurtje.  Het onderwerp is een plakkaat in de Turkse stad Kocaeli.  Op dit plakkaat staat in het Turks de vraag: “Heeft u ooit een christen gezien die het offerfeest viert?”  En daaronder het antwoord van de kerstman: “Wij hebben gezien hoe moslims kerstmis vieren!”

Het Anatolisch jeugdverbond der moslims van de universiteit Kocaeli, (Anadolu Gençlik Dernegi Kocaeli Üniversite), is verantwoordelijk voor deze affiche, die sinds midden december overal in de stad Kocaeli te zien is.
De haataffiche wil de christenen in een kwaad daglicht stellen.  Indien men een dergelijk plakkaat met soortgelijke inhoud tegen de onwil tot integratie van moslims in een westers land zou verspreiden, dan durven we ons niet voorstellen hoe groot de consternatie en verontwaardiging zou zijn.
De lange tenen van de islambelijders zouden zonder enige twijfel leiden tot klachten wegens racisme, haatverspreiding, onbegrip met als enige conclusie dat de verantwoordelijken voor deze monsterlijke affiche niets anders dan fascisten en racisten kunnen zijn.

In Turkije, kandidaat-lidstaat van de EU, kan en mag dat.  Zonder enige kritiek.   En het Westen zwijgt als vermoord.

PI