Er is niets nieuws onder de zon
Op 30 december 1066 vermoordden moslims in Granada in het absoluut niet “vredige” Al Andalus 1500 joodse gezinnen, in totaal 4000 mensen, waaronder vele vrouwen en kinderen.
De volgelingen van de godsdienst van de vrede waren jaloers op het succes van de vlijtige joden, wat tot deze slachtpartij leidde.
Het ging in de geschiedenis als de eerste pogrom op Europese bodem. De joodse gemeenschap herstelde zich, maar werd in 1090 opnieuw aangevallen. Historici beschouwen dit als het einde van de gouden jaren der joden in Spanje.
Vanuit Al Andalus trokken Arabische bendes regelmatig tot diep in het land der christenen op rooftocht. Ze plunderden in het Rhonedal, terroriseerden Zuid-Frankrijk, bezetten Arles, Avignon, Nîmes, Narbonne, dat ze in 793 in brand staken, verwoestten in 981 Zamora en deporteerden 4000 gevangenen.
Vier jaar later zouden ze Barcelona in de fik steken, doodden de inwoners of namen hen mee als slaven, verwoestten in 987 het Portugese Coimbra, dat nadien zeven jaar onbewoond bleef en vernietigden alles in León en de omgeving.
Verantwoordelijk voor de laatste ‘razzia’s” was de Amiridenheerser Al Mansoer, “De zegerijke of de winnaar” (ca.938–1002), bekend geworden voor het verbranden van alle filosofische boeken, en die tijdens zijn regentschap ca. 50 ‘veldtochten’ ondernam, eentje in de lente en eentje in de herfst. De meest beruchte was die naar het bedevaartsoord Santiago de Compostela in 997. De stad werd met de grond gelijk gemaakt. De paar duizend overlevende christenen wachtte een leven in de slavernij. Ze moesten de buitgemaakte klokken meeslepen naar het 1000 km afgelegen Córdoba, waar ze tot lampen voor de grote moskee omgesmolten werden.
De Noord-Afrikaanse Berberdynastieën der der Almoraviden en Almohaden, die in de 11de en 12de eeuw de macht in Al Andalus verwierven zetten de traditie van de rooftochten voort…
Tijdlijn moslim aanwezigheid op het Iberisch Schiereiland
Kort uittreksel van het artikel “Das Land wo Blut und Honig floss”
FT