Een veelzeggend cijfer van Artsen Zonder Grenzen:
Alle 26 seconden wordt in Zuid-Afrika een vrouw verkracht
Puccini componeerde “Crisantemi” in één nacht nadat hertog Amadeo van Aosta overleden was op 18 januari 1890. Amadeo was de tweede zoon van de Italiaanse koning Victor Emmanuel II en voor een korte periode koning van Spanje.
Opname van 1991 – het Vlaams Kamerorkest “I Fiamminghi” o.l.v. Rudolf Werthen
Terroristen ontvoeren Syrisch parlementslid Mhanna al-Fayyadh al-Nasser
SYRIA NEWS – 29 oktober 2013 – Terroristen van het anti-islamitische Vrije Syrische Leger (VSL), die gesteund worden door de Obama-administratie, hebben een afgelegen dorpje in de Syrische provincie Deir al-Zour (Der Ezzor) aangevallen en verschillende burgers ontvoerd, onder wie het Syrische parlementslid Mhanna al-Fayyadh.
In een videofragment gepubliceerd door de terroristische groepering ‘Islamist Ahrar Cham Movement‘, verheerlijken ze hun gruwelijke daad terwijl twee gemaskerde leden van al-Qaida een Kalashnikov hebben gericht op de ontvoerde parlementslid.
Het lot van de dorpelingen en hun dorp is nog onbekend, maar wat we wel weten is dat de terroristen 25 huizen in het dorp hebben platgebrand. In juni 2013 werden eerder al 60 mensen vermoord toen een Koeweitse groep, die behoort tot het VSL, het dorpje Hatlah in Deir al-Zour aanvielen met dezelfde reden: er zouden zich mensen van het Syrische bestuur bevinden.
Het ontvoeren van burgers is een trend in Syrië, geïntroduceerd door de Moslimbroederschap junta die over Turkije regeert, met aan het hoofd de fanatieke ‘wahabbitische sultan’ Recep Tayyip Erdogan, de onderdrukker van onze tijd. Een paar dagen geleden werden negen Libanese pelgrims geruild, die al 17 maanden gegijzeld werden door een wahabbitische groep gesteund door Turkije en de krankzinnige Amerikaanse senator John McCain, met een aantal gearresteerde terroristen.
Twee christelijke bisschoppen worden al sinds april 2013 vastgehouden door een wahabbitische groep Tsjetsjenen. Sommige bronnen bevestigen dat de twee worden vastgehouden in Turkije en alleen geruild worden als de Syrische regering grote aantal groepen huurlingen uit Frankrijk, Turkije en de Golfstaten vrijlaten.
Bron: Syria News.
Scheiden om fiscus te ontvluchten
Het aantal echtscheidingen in de Chinese hoofdstad Peking is in een jaar tijd met 41% gestegen. Chinese koppels hebben goede redenen om uiteen te gaan. Ze kunnen er veel belastingen mee ontlopen.
Volgens de officiële statistieken hebben in Peking dit jaar alleen al 40.000 koppels besloten uiteen te gaan en de echtscheiding aan te vragen. Het gaat om een nooit eerder geziene stijging, van maar liefst 41% in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. Volgens de Chinese krant Youth Daily gaat het niet om koppels die uiteen gaan omdat er bedrog in het spel is of omdat de liefde over is, maar is het een doelbewuste strategie om belastingen te ontlopen, met name de nieuwe belasting op winsten op vastgoed.
De Chinese regering heeft in maart een vermogenswinstbelasting van 20% op de meerwaarde op de verkoop van vastgoed ingevoerd, met de bedoeling zo de speculatie op vastgoed binnen de perken te houden en de vastgoedprijzen onder controle te houden. De toename van het aantal echtscheidingen is volledig door die nieuwe belasting te verklaren, meent huwelijksexpert Li Ziwei, een voormalige ambtenaar voor de burgerlijke stand in Peking.
“Het gaat vooral om koppels die twee eigendommen bezitten”, legt hij uit. “Door te scheiden en de huizen te verdelen, kunnen de mensen de belastingheffing bij de verkoop van een van beide woningen ontlopen. Een scheiding kost een paar yuan. De vermogenswinstbelasting bedraagt 20%. Na de verkoop kunnen koppels gewoon opnieuw trouwen. En dat doen ze ook.”
Volgens Li kunnen koppels zo tienduizenden euro’s besparen. De vastgoedprijzen zijn in China een ernstig probleem geworden. De hoge huizenprijzen hebben het de afgelopen jaren voor grote delen van de bevolking onmogelijk gemaakt een woning te kopen. Sinds 2010 heeft de regering al verschillende maatregelen genomen om de huizenprijzen binnen de perken te houden.
Diverse Chinese media, waaronder The Star
De voorbereidingen van de EU om zijn burgers financieel totaal te controleren zijn bijna afgerond
De grote Franse bank Société Generale voorspelt de ineenstorting van de Euro.
De EU gebruikt op een gecamoufleerde manier Griekenland als proefkonijn om de totale financiële controle over alle EU inwoners te testen.
En de EU voert een identiteitsbewijs met betaalfunctie in.
In een vertrouwelijk schrijven aan de grootste particuliere klanten heeft de Société Generale geschreven dat het uiteenvallen van de EU monetaire unie wellicht nog even kan worden uitgesteld, maar waarschijnlijk niet verhinderd kan worden.
Elke vorm van financiële hulp aan het failliete Griekenland zou er slechts op zijn gericht om het einde van de euro nog enige tijd uit te stellen.
Overal op het Europese continent nemen de staatsschulden in een razend tempo toe. En aan deze explosie lijkt geen grens te zitten.
De nationale begrotingen worden extreem zwaar belast. De verwachting die Juncker onder woorden brengt wordt door meer leden van de EU commissie gedeeld.
Welke geheime plannen liggen klaar in Brussel om deze ontwikkeling tegen te gaan? Hoe kunnen de overheidstekorten worden aangezuiverd zonder een grote sociale onrust en mogelijke opstanden te vermijden?
De eerste stap was dat Brussel Griekenland vanaf 1 januari 2011 tot testgebied maakte om de totale controle over de financiën van zijn burgers te realiseren.
In Griekenland werd vanaf die datum betaling met contant geld grotendeels verboden. In opdracht van Brussel kondigde de Griekse minister van financiën George Papaconstantinou in februari 2010 een aantal zeer ingrijpende maatregelen aan, die eerst in Griekenland zullen worden ingevoerd, daarna in Spanje, Portugal en Nederland en vervolgens in de hele EU. Bedragen van meer dan € 1.500 mochten vanaf 2011 in Griekenland alleen nog digitaal betaald worden. Het contante geldverkeer wordt op deze manier sterk ingeperkt.
Griekenland is daardoor het testgebied voor een toekomst die voor alle EU burgers realiteit wordt. Een volkomen elektronische greep op alle financiële handelingen van alle burgers. Met terugwerkende kracht tot 1 januari 2010 moeten de Grieken alle betalingsbewijzen van hun transacties aan de belastingdienst voorleggen. Alleen betalingsbewijzen met een geldige belastingcode worden nog geaccepteerd.
De overgelegde geldige betalingsbewijzen moeten minstens 30% van het jaarinkomen uitmaken, zo niet dan wordt een strafheffing opgelegd van 10% van het te betalen belastingbedrag. Alle Griekse burgers en bedrijven moeten een digitale bankrekening hebben en van alle overboekingen worden bij de belastingdienst kopieën opgeslagen.
Facturen van meer dan € 3.000 mogen niet langer cash worden afgerekend. De hoeveelheid contant geld wordt hiermee enorm verkleind. Wat over blijft is vrijwel uitsluitend virtueel (digitaal) geld.
Alle uitgaven voor levensonderhoud van alle privé huishoudens worden verzameld, opgeslagen om desgevraagd met de belastingaangifte overgelegd te kunnen worden.
Marokko weinig vrouwvriendelijk land
Marokko behoort tot de slechtste landen waar een vrouw kan leven, volgens een onderzoek van het Wereld Economische Forum. Het land bezet de 109e plaats op 136 wat betreft gendergelijkheid.
Het rapport over de ’Genderkloof in de wereld’ interesseerde zich aan de toegang van vrouwen tot onderwijs en gezondheidszorg, en haar aanwezigheid in de politieke, economische en sociale sectors.
Marokko is het derde Arabisch land waar er nog steeds schrijnende verschillen bestaan tussen mannen en vrouwen, met name wat betreft onderwijs en gezondheidszorg.
In de ranking van het Wereld Economische Forum staat Marokko qua onderwijs en opleiding van vrouwen op de 88e plaats.
Voor de politieke deelname van vrouwen is Marokko 121e, én voor haar vertegenwoordiging in de economische sector 129e.
IJsland, Finland en Noorwegen zijn de landen waar de kloof tussen man en vrouw het kleinst is. België is 11e, Nederland 13e en Jemen bengelt onderaan de lijst.
Marnix
…. volgens Studio Rony
Klik op: Haloween
Merkel is vastbesloten zich in haar derde ambtsperiode te ontwikkelen tot een Europese kanselier. Bij de jongste Bondsdagverkiezingen hebben de Duitse kiezers haar meer stemmen gegeven dan ooit tevoren, zij geldt als “de belangrijkste politica van het continent” (The Economist) en zij zal spoedig een nieuwe regering vormen met de op één na grootste partij van Duitsland, de SPD. Een gunstige uitgangspositie, daarvan is Merkel overtuigd, om het project te voltooien dat haar politieke testament moet worden: de hervorming van de Europese Unie.
Het gevaar dat de gemeenschappelijke munt snel uiteenvalt is weliswaar voorlopig bezworen en ook de conjunctuur van de eurozone vertoont voor het eerst sinds lange tijd weer tekenen van leven. Maar Merkel weet dat de crisis op ieder moment weer kan opvlammen. Van Frankrijk tot en met Italië zitten eurosceptische partijen in de lift, in veel schuldenlanden blijven de hervormingen steken, de banken aarzelen met kredieten.
De bondskanselier bereidt derhalve een wil hij, als hij genoeg stemmen weet te verzamelen, een gooi doen naar de post van voorzitter van de Europese Commissie. Merkel zou dan eindelijk verlost zijn van de ooit door haar beschermde, maar inmiddels ongeliefde huidige voorzitter José Manuel Barroso. Tegelijkertijd zou zij samen met Schulz hervormingen ter bevordering van de groei en de concurrentiekracht op gang kunnen brengen.
Het programma van de nieuwe Berlijnse regering laat zich makkelijk raden: geen euro-obligaties, maar meer geld voor groeiprogramma’s en extra controlebevoegdheden voor Brussel. Om de nieuwe koers er doorheen te krijgen, heeft Merkel, die in eigen kring vaak ‘Mutti’ wordt genoemd, europarlementsvoorzitter Schulz tot nieuwe lieveling uitverkoren. De SPD-politicus zegt in het openbaar weliswaar: “Angela Merkel is niet mijn beste vriendin”, maar als de microfoons uitstaan, spreken beiden vol achting over elkaar.
Schulz treft de bondskanselier regelmatig in Berlijn, ze wisselen sms’jes uit en smeden compromissen, onlangs nog rond de aanvullende begroting voor de EU. Beiden zijn ertegen alles op EU-niveau te regelen, en ook over de weg naar een sterkere munt- en economische unie zijn ze het over het algemeen eens.
Schulz zou voor de grote coalitie met de sociaaldemocraten een belangrijk bindmiddel zijn. Hij is goed bevriend met SPD-leider Sigmar Gabriel, maar ook in Europa kan Merkel hem goed gebruiken. De verkiezingen voor het Europees Parlement van volgend jaar zullen de eerste zijn die volgens de voorwaarden uit het Verdrag van Lissabon worden gehouden. Als gevolg daarvan moet door de 28 regeringsleiders van de lidstaten rekening worden gehouden met de uitslag van die verkiezingen bij de benoeming van de voorzitter van de Europese Commissie.
De 57-jarige Schulz heeft goede kansen op de post, want hij heeft in het verleden ijverig bondgenoten verzameld. In het Europees Parlement en in de Europese Raad kan hij op brede steun rekenen, ook buiten de gelederen van zijn eigen sociaaldemocratische partijenfamilie. Merkel weet dat, en zij zou goed met Schulz als Commissievoorzitter kunnen leven, niet in de laatste plaats omdat de SPD-politicus het vertrouwen geniet van de Franse president François Hollande. Zo zou de sputterende Duits-Franse motor weer aan de praat kunnen worden gebracht.
Merkel heeft slechts één probleem: als CDU-voorzitster kan zij de SPD-man Schulz niet openlijk ondersteunen. In de Europese verkiezingsstrijd zullen de beide toekomstige coalitiepartners CDU en SPD gescheiden optreden. Toch zal Merkel haar best doen geen onnodige tegenstellingen met de sociaaldemocraten te creëren. Afgelopen donderdag kwamen de leiders van de conservatieve Europese Volkspartij bijeen om over de aanstaande Europese verkiezingen te vergaderen.
Velen pleitten ervoor een eigen conservatieve kandidaat voor het Commissievoorzitterschap tegen Schulz in stelling te brengen. Merkel uitte daar samen met president Herman Van Rompuy van de Europese Raad grote bedenkingen tegen. Zij wil de mogelijkheid openhouden om na de verkiezingen voor een andere kandidaat te kiezen – wellicht zelfs voor de SPD-er Schulz.
Der Spiegel, vertaling Menno Grootveld