Coburger nieuws
Flup de Taaie en Hare Majesteit willen in deze benarde tijden het goede voorbeeld geven. En, neen, ze spreken niet vrijmoedig als zus Astrid over hun eerste keer, maar als het erop aankomt, dan snoeren ze zoals u en ik de broeksriem aan.
Vergroten kan mits een klik.
Studio Rony
Een nieuwe ziekte waart door het Avondland. Een ziekte waardoor het hoofd in een trieste gevangenis verandert waaruit geen enkel verstandig gedacht meer kan ontsnappen: Multiple Schulzose.
Hij stelt o.a. dat Europa een migratieland is.
Angela Merkel heeft duidelijk gezegd: “De volgende voorzitter van de Europese Commissie zal niet verkozen worden maar in het geheim aangeduid worden, zoals het in het verleden ook de gewoonte was”, dit volgens de beste communistische tradities.
De naam van Schulz (SPD), als opvolger van Barroso, doet al langer de ronde, hier afgebeeld met de vinger op de lippen om duidelijk te maken dat de burger niets te vertellen heeft en moet zwijgen. De chapka is een stille verwijzing naar de USSR en de DDR.
Terzelfder tijd zal ook de EU-vlag worden aangepast om de inhoud en bedoeling van de EU duidelijker te maken. De sterren worden vervangen door het aangepaste socialistische logo, in het midden komt een – listige – combinatie van de hamer en sikkel met de halve maan en ster, mogelijk wordt de blauwe achtergrondkleur later nog vervangen door het islamgroen.
Geef uw geld en zwijg!
Studio Rony
Wes Hardin
Voortrekkersmonument
Joodse gemeenschap in Z-A: kop van jut
Voormalig Israëlisch buitenlandminister Avigdor Lieberman doet een oproep aan de joden in Zuid-Afrika om het land te verlaten en naar Israël uit te wijken vooraleer het te laat is.
Hij meent dat een pogrom tegen de joden slechts een kwestie van tijd is. De Zuid-Afrikaanse regering creëert een anti-Israël en anti-semitische sfeer, die de voorbode zal betekenen van een pogrom tegen de joden.
Hij reageert hiermee op een aankondiging van de Zuid-Afrikaanse minister van internationale relaties Maite Nkoana-Mashabane (protegee van Zuma) dat als blijk van solidariteit met de Palestijnen er geen Z-A ministers nog een voet op Israëlische grond zullen zetten.
Nkoana-Mashabane zegt dat ze solidair is met de Palestijnen: “De strijd van het Palestijnse volk is onze strijd.”
Sinds het verdwijnen van de apartheid in 1994 hanteerde Zuid-Afrika een uitgesproken negatieve houding t.o.v. Israël, hoewel er wel diplomatieke contacten onderhouden werden.
Er wonen ca. 75.000 joden in Z-A, vooral in de grote steden als Johannesburg, Kaapstad en Durban. Sinds 1970 zouden zo’n 50.000 joden het land al verlaten hebben richting Israel, Canada, VSA, GB en Australië.
Verleden week werden 32 graven op de joodse begraafplaats van Krugersdorp, die meer dan een eeuw oud is, vernield of beschadigd.
Bron: i24news.tv
Voor onze steeds groter wordende schare vrouwelijke fans die ook wel eens s’ avonds naar onze weelderige kantoren willen komen maar niet buiten durven want dan zijn ze hoeren volgens een groep geïmporteerde nieuwe belgen, zie hier
DE oplossing.
Vermeiren & Brentjens: zoek het ene verschilIn Zaventem gaan ze bijna landen. De politieke impasse die de luchthavengemeente al maanden in de ban houdt, loopt op de laatste benen. Een ruzie binnen de lokale afdeling van Open VLD weegt al eventjes op het gemeentebestuur. Maar tenzij u door een jammerlijke samenloop van omstandigheden geabonneerd bent op een krant met Brabantse regiobladzijden, weet u van heel die heisa niets.
In Zaventem speelt zich al maanden een politieke soap af waar de perikelen in Turnhout bij verbleken. De oorzaak? Open VLD. De lokale afdeling van sp.a verklaarde de situatie in een persmededeling als volgt: ‘Het is algemeen bekend dat de interne strijd binnen Open VLD verschillende partijen waaronder SP.A, Groen en Leef! hebben meegezogen in een web van vetes, misleiding en leugens. Nooit eerder werd er binnen de open VLD zo hard gevochten om postjes.’
Wat is er gebeurd? Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar verloor de Open VLD van burgemeester Francis Vermeiren een zetel, maar bleef met 32% wel met voorsprong de grootste partij. N-VA presenteerde zich voor het eerst als onafhankelijke partij aan de kiezer en werd in één klap de tweede partij, met ei zo na 20%. De centrumlinkse formatie sp.a-Groen-Leef! ging licht achteruit. Vlak na de verkiezingen kwamen binnen Open VLD twee kampen tegenover elkaar te staan: een clan rond vijfvoudig burgemeester Francis Vermeiren en een andere kliek rond lijsttrekster en kamerlid Lieve Wierinck. Het kamp van Wierinck, ‘een nieuwe beweging binnen Open VLD’ streefde naar een akkoord met N-VA en sp.a-Groen-Leef.
Het kwam tot een voordrachtsakte tussen de drie formaties waarin Wierinck naar voor werd geschoven als nieuwe burgemeester. Maar enkele dagen later sloot Vermeiren een ander akkoord met CD&V en, opnieuw, sp.a-Groen-Leef. Vermeiren werd zelf opnieuw burgemeester, althans voor de helft van de legislatuur. Na drie jaar zou hij alsnog zijn (zesde) sjerp doorgeven aan Wierinck. N-VA werd verwezen naar de oppositiebanken.
Twee voordrachtsakten voor twee verschillende coalities met een andere burgemeester: dat is niet rechtsgeldig. De lokale afdeling van N-VA trok naar de Raad voor Verkiezingsbetwistingen en kreeg daar gelijk. In februari werd het nieuwe college ongeldig verklaard, waardoor het oude gemeentebestuur weer aan de macht kwam. Twee benadeelde schepenen trokken naar de Raad van State, maar kregen daar opnieuw nul op het rekest. Begin juli vernietigde ook de Raad van State het schepencollege van Zaventem. Eén sp.a-lid en vier Open VLD’ers, waaronder Wierinck, verloren hun ambt omdat ze de twee voordrachtsakten hadden getekend. De impasse waar Zaventem al een half jaar in verzeild was, veranderde toen in een crisis. Tot op vandaag is er nog geen oplossing. Wanneer er geen nieuw, rechtsgeldig bestuur is tegen de gemeenteraad van begin november, moet een geheime stemming onder de raadsleden soelaas brengen.
Een richtingenstrijd binnen de grootste lokale partij, die bovendien de burgemeester levert, en de hele gemeente maandenlang gegijzeld houdt: het verhaal doet wat denken aan de problemen in Turnhout. Maar hoewel het malgoverno in de Kempengemeente niet zo lang aansleepte als de twisten in Zaventem, blijft het in de nationale media opmerkelijk stil over het conflict tussen Vermeiren en Wierinck.
Geen Journaalverslagen, geen Terzake-reportages, geen hooggestemde verontwaardiging over zoveel onkunde op de sociale media. Nochtans zijn de twee hoofdrolspelers in het Shakespeariaanse drama in Zaventem allebei (gewezen) parlementslid, en dus nationaal bekende figuren. Het kluwen in Zaventem telt zelfs meer dimensies, omdat door de hele stoelendans de Franstalige formatie UF kans maakt om een extra zetel in de wacht te slepen. Geen kluif voor kwaliteitskranten als De Standaard of De Morgen: voor de berichtgeving over de soap in Zaventem moest u op de regiobladzijden van Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws zijn. Waarom het wanbestuur in Turnhout wél, maar dat in Zaventem niet, kon rekenen op de volledige aandacht van de Vlaamse media: dat mag en kan u volledig zelf bedenken.
![MM900236531[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002365311.gif)
Zogezegd
‘I am really good at killing people”
Barack Obama, winnaar Nobelprijs van de Vrede, president VSA
Het is een passage die in de eerste recensies van het boek Double Down: Game Change 2012 over het hoofd was gezien, maar toch opzienbarend is. De gelauwerde journalisten Mark Halperin en John Heilemann schreven een reconstructie over de strijd om het presidentschap van 2012. Ergens in het boek gaat het over drones. En tegen zijn medewerkers schept Obama op over zijn inzet van dat wapen, dat al veel terroristen (en anderen) het leven heeft gekost. Hij zei volgens het boek: ‘ik ben really good at killing people.’ Zijn tegenstanders en tegenstanders van het gebruik van drones zullen van dat citaat dankbaar gebruik maken.
In hetzelfde boek valt ook te lezen dat in het begin van de campagne het kamp van Obama zo radeloos was over de slechte staat waarin de kandidatuur van Obama verkeerde, dat er is overwogen om Joe Biden als kandidaat voor het vice-presidentschap te vervangen door Hillary Clinton. Er werd om twee redenen afgezien van het plan. Allereerst bleek uit opinieonderzoek dat zo’n wisseling te weinig winst zou opleveren. Maar daarnaast speelde een rol dat Obama opzag tegen veel contact met Bill Clinton. De relatie tussen de twee is volgens het boek moeizaam.
‘Persvrijheid in Turkije steeds meer onder druk’
Het onlangs gepubliceerde voortgangsrapport van de Europese Commissie (EC) over Turkije maakt melding van de hervormingen die de regering, onder leiding van de AKP (Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling), de afgelopen periode heeft doorgevoerd. Hoewel de hervormingen het democratiseringsproces hebben bespoedigd, blijft Turkije schromelijk tekortschieten, vooral op het gebied van de persvrijheid, stelt de EC. Dat wordt bevestigd door Turkije-correspondent Marc Guillet*. ”Door intimidatie en manipulatie probeert de AKP een medialandschap te creëren dat alleen nog maar de loftrompet steekt over alles wat premier Erdoğan en de AKP-autoriteiten doen.”
Vrije publieke debatten over gevoelige thema’s als de Koerdische kwestie en het Armeense vraagstuk zijn niet langer taboe en worden zelfs aangemoedigd, stelt de EC. Daarnaast benadrukt de commissie dat er diverse media zijn die onverminderd een ”openhartige”, kritische berichtgeving blijven aanhouden. Toch laat de persvrijheid nog altijd veel te wensen over, klinkt het. Zo werden, bijvoorbeeld, journalisten ontslagen die kritisch berichtten over de regering tijdens de Gezi Park protesten. Volgens de Turkse Vakbond van Journalisten (TGS) werden naar aanleiding van de protesten zeker 22 journalisten de laan uitgestuurd. Daarnaast werden 37 journalisten gedwongen ontslag te nemen.
Verder benadrukt de commissie dat op grote schaal Koerdische journalisten worden vastgehouden op beschuldiging van terrorisme en staatsondermijning. Volgens het Comité ter Bescherming van Journalisten (CPJ) zitten nergens in de wereld meer journalisten in de gevangenis dan in Turkije. Zelfs Iran en China scoren op dat vlak beter. Dat wordt bevestigd door de hulporganisatie Reporters Zonder Grenzen (RWB), die Turkije ”de grootste gevangenis ter wereld voor journalisten” noemt. Volgens de Turkse regering zitten de Koerdische journalisten niet vast om hun berichtgeving, maar voor ernstige misdaden, zoals het bezit van wapens en steun aan terroristische organisaties, zoals de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) en DHKP/C (Revolutionair Volksbevrijdingsleger).
Opmerkelijk is dat Turkije op RWB’s meest recente wereldranglijst van persvrijheid (World Press Freedom Index) op de 154ste plaats (van de 179, d.w.z. 6 lager t.o.v. verleden jaar) staat. Daarmee doet het land het maar iets beter dan China, waar volgens denktanks als de Institute of Peace and Conflict Studies (IPCS) geen volledig onafhankelijke media bestaat. Zelfs een militaire dictatuur als Myanmar, waar de media volledig in handen is van het militaire regime, scoort nog beter dan Turkije.
Overheidscontracten
Volgens de EC is het gros van de media in Turkije in handen van conglomeraten die actief zijn binnen verschillende sectoren en daarom belangen hebben die veel verder reiken dan de vrije circulatie van informatie. ”Daardoor zijn veel mediabazen en journalisten genoodzaakt zelfcensuur toe te passen. De conglomeraten waar ze onderdeel van zijn, zijn immers op diverse terreinen, bijvoorbeeld de wegenbouw, afhankelijk van overheidscontracten”, stelt Guillet. ”Conglomeraten laten hun commerciële belangen en daarmee de goede betrekkingen met de overheid, altijd prevaleren boven het beschermen van de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Dat is zorgwekkend. In elke democratie is het de taak van journalisten en columnisten om de regering en andere autoriteiten kritisch te volgen en daar op een onpartijdige en accurate manier verslag van te doen. De redactielokalen van veel grote media zijn tegenwoordig, door de zelfcensuur, openluchtgevangenissen.”
Nieuw medialandschap
Guillet stelt dat het door de eigendomsverhoudingen in de mediawereld en de afhankelijkheid van de overheid, van oudsher slecht is gesteld met de persvrijheid. Hij benadrukt echter dat er wel degelijk sprake is van een nieuwe ontwikkeling. Hierbij verwijst hij naar recente columns van Bülent Keneş, hoofdredacteur van Today’s Zaman.
”Keneş heeft de afgelopen week in drie columns zijn beklag gedaan over het ‘nieuwe medialandschap’ van, wat hij noemt, het ‘nieuwe Turkije’. Vroeger was het vooral zo dat de media, op aandringen van de conglomeraten, de politiek probeerden te beïnvloeden, nu is het juist zo dat de politiek de media naar zijn hand probeert te zetten, schrijft Keneş. Daarnaast benadrukt hij dat adviseurs van Erdoğan een ‘virtueel leger’ hebben ingezet om karaktermoord te plegen op journalisten en columnisten die zich kritisch uiten over het regeringsbeleid.”
Guillet benadrukt dat hij de bezorgdheid van Keneş deelt. ”Het gaat niet de goede kant op met de persvrijheid. Enkele mediabazen die in het verleden goede banden hadden met de kemalistische elite, hebben nu goede banden met de AKP. Daarnaast heeft de AKP mediaconglomeraten, zoals de Doğan Media Group, geïntimideerd met extra zware belastingheffingen, om kritische verslaggeving over de corruptie binnen de AKP tot zwijgen te brengen. Ook heeft de AKP diverse media doorverkocht aan bevriende ondernemers. Veel kranten en televisiestations zijn zo overgegaan in handen van AKP-aanhangers. Door intimidatie en manipulatie probeert de AKP een medialandschap te creëren dat alleen nog maar de loftrompet steekt over alles wat premier Erdoğan en de AKP-autoriteiten doen.”
* Marc Guillet is Turkije-correspondent voor verschillende media in Nederland en Vlaanderen, waaronder Het Algemeen Dagblad en De Morgen.
Strijd tegen discriminatie wordt beslecht in het bed
Als men denkt alles gezien te hebben, dan moet je je toch weer instellen op iets onverwachts. Kunt u zich voorstellen dat een Amerikaanse soldaat in uniform reclame maakt voor antisnurkproducten? Een soldaat die een bijverdienste heeft als verkoper / fotomodel? Moet kunnen, vindt u?
Daar houdt het niet bij op: die soldaat heeft in zijn arm zijn bedgenote. U zit op het verkeerde spoor als u nu vermoedt dat die dame niet bijzonder veel om het lijf heeft. De soldatenmadam draagt een boerka. Slechts haar ogen en haar hand met de trouwring zijn zichtbaar. Het aandoenlijk tafereeltje wordt begeleid door de slogan “samenzijn“.
Deze affiche hangt in Los Angeles en zou binnenkort in alle grote Amerikaanse steden de verkoop van Snorestop producten moeten bevorderen. Culturele diversiteit in bed als verkoopsstrategie in Obamaland.
De soldaat bestaat werkelijk en vrouw in boerka is zijn liefje. Op sociale media zijn de reacties niet mals.
We pikken er eentje uit: “Doden onze soldaten eerst de moslim terroristen om nadien hun vrouwen in te pikken?”
FT
Zogezegd
“Actie moet er zijn. Op straat komen. Vergaderen kunt ge nog als we onafhankelijk zijn.”
Ivan Mertens, bezieler van Vlaanderen Vlagt, 3 jaar geleden overleden.
11 juli 2010, foto www.guldensinjoren.org
