De weg-met-ons-cultuur kan ver leiden, heel ver

Het grimmige ‘respect’ voor andere culturen

Ik vraag me nog steeds af hoe het komt dat de ideologie van het multiculturalisme zo succesvol is geworden in het Westen. Het is voor zover ik weet een nooit vertoond kunstje op enorme schaal: De gedachte dat andere culturen dan de cultuur waarin je bent geboren van evenveel waarde zijn, of zelfs prima alternatieven kunnen zijn voor jezelf.

Mensen stemmen met hun voeten, en dat is goed te zien aan de wereldwijde migratiestroom: Die gaat maar één kant uit, naar het Westen. De Westerse cultuur is kennelijk voor praktisch iedereen de beste cultuur om in te leven. Ook buiten het Westen wordt de Westerse cultuur massaal omarmd. De tegenbewegingen, zoals het moslimfundamentalisme, zijn alleen te begrijpen als een reactie op deze wereldwijde beweging.

Maar in het Westen zelf lijken we daar anders over te denken. De klaarblijkelijke superioriteit van het Westen roept de gedachte op dat dit toch niet de laatste waarheid kan zijn. De multiculturele ideologie roept als vanzelf de gedachte op dat de rechten van de mensen niet voor alle culturen gelijk kunnen zijn.

In het Westen is men dan ook geneigd om de meest gruwelijke uitwassen van andere culturen te accepteren, puur uit een ingesleten reflex tot ‘respect.’

Van de week werd op de Britse televisie een schokkend voorbeeld getoond van die politiek correcte reflex.

Een  vrouw uit een Noord-Afrikaans land, Leyla Hussein, in traditionele kleding, vroeg op straat in  Northampton aan willekeurige voorbijgangers om een handtekening te zetten om de besnijdenis van vrouwen mogelijk te maken, omdat dit deel uitmaakt van haar cultuur. In een half uur had ze al 19 handtekeningen verzameld. Maar één persoon weigerde te tekenen.

Die personen tekenden niet omdat ze besnijdenis van vrouwen zo’n goed idee vonden. Ze zouden er waarschijnlijk niet aan moeten denken als dit hun eigen dochter, hun vrouw of henzelf overkwam. Ze waren er allen zonder enige twijfel van overtuigd dat dit deel uitmaakte van een andere cultuur en dat de vrouwenbesnijdenis in die context gezien moet worden.

Large_fgmDe vrouw die de test uitvoerde, vindt in werkelijkheid vrouwenbesnijdenis een gruwelijke verminking, en ze wil dat dit nooit wordt toegestaan in Groot Brittannië. Ze stortte ineen na de test. Ik denk omdat ze zich intens verlaten en genegeerd voelde.

Cultuurrelativisme en multiculturalisme wordt verkocht als een vorm van verdraagzaamheid, of als openheid. Maar in wezen is het totale onverschilligheid en wreedheid. Iemand zien als deel van een andere cultuur, en alles aan die persoon zo interpreteren, is in die persoon en zijn pijn niet meer willen zien.

Nvdr: de documentaire ‘The cruel cut’ kunnen we niet tonen.  We doen ons best om van Channel4 toelating tot laden te krijgen.  Op 10 november wordt de film heruitgezonden.

Een multifunctionele plant: hennep

Zeg niet zomaar hennep tegen een Kestrelautocamera_cartoon_CA01P021

‘s Werelds meest Eco-vriendelijke auto is volledig gemaakt van hennep

Je zou niet denken dat een enkele plant de meeste wereldproblemen kan oplossen, maar het kan. Hennep kent meer dan 50.000 toepassingen, waarom de plant illegaal blijft verwart vele mensen. Hennep kan gebruikt worden voor kleding, geneeskunde, weefsels, brandstof en nog veel meer, het is dus een grote bedreiging voor allerlei soorten bedrijven en industrieën.
En in het bijzonder voor de de auto-industrie. ‘s Werelds meest Eco-vriendelijke auto, de Kestrel, werd ontworpen in Canada in samenwerking met de Canadese regering.

WordtruthTV

11.11.11 – actie voor bejaardenhulp

omgekeerde kroonVolgens niet bevestigde berichten zou deze gepensioneerde moeite hebben de touwtjes aan elkaar te knopen.  Zijn leefloon van € 936.000 per jaar is ontoereikend voor de meest elementaire kosten.

albert_bedelaar

Klik om te vergroten
Wie wil steunen krijgt op simpele aanvraag onze bankrekening.

Nieuwe spelling


CorruPSi€

Pascale Peraita, de directrice SamuSocial, een Brusselse daklozenorganisatie, haalt niet alleen een ultra-riante wedde binnen, maar ze woont ook in een woning die eigendom is van het OCMW.
Haar politieke beschermheren, in casu enkele PS’ers, beseffen niet welke waanzin dit is: een OCMW en al haar middelen, woningen inbegrepen dus, dienen de armsten en de meest behoeftigen. Het excuus van Yvan Mayeur die beweert dat dat Peraita een “marktconforme prijs” betaalt is naast de kwestie. Iemand die een kleine 200.000 euro als jaarwedde krijgt (bruto jaarloon + onkostenvergoeding samen 192.705), heeft geen enkel recht op zo’n woning, noch op andere voordelen van sociale huisvestingsmaatschappijen of sociale diensten.

Ook de uitleg dat de bedoelde woning geen sociale woning is, maar een gewone woning die tegen marktconforme prijzen zou verhuurd worden volstaat niet.

Voorts blijkt dat deze dame, als raadslid bij het OCMW van Brussel, sowieso geen recht heeft op zo’n voordeel. De periode die ze kreeg om die woning te verlaten, twee jaar (!), ruikt dan ook uren in de wind naar een doofpot-operatie. Helemaal lachwekkend werd het wanneer ze stelt dat ze niet kon voorzien verkozen te worden! Best grappig, men wordt pas verkozen nadat men zich eerst kandidaat stelde. Verkozen geraken is dus enigszins te voorzien.

Moeten we ‘corruptie’ nu echt met een ‘PS’ gaan schrijven?

Rudi Dierick, hoofdredacteur De Bron

Nvdr: doet ons denken aan ene Groene schepen in Antwerpen, Chantal Pauwels.

Ze raakte in opspraak tijdens de beruchte VISA-affaire (onder meer de aankoop van een dure, leren ‘sacoche’), maar bleef koppig op haar zetel zitten, ook nadat andere betrokkenen met het schaamrood op de wangen en onder druk van de publieke opinie waren opgestapt. Nadien was er nog de rel rond het OCMW-stulpje waar ze – ongelooflijk maar waar – als schepen woonde. Dat zorgde allemaal voor heel wat heibel bij Agalev, maar Chantal trok zich daar geen bal van aan en bleef rustig zitten waar ze zat.  Tot de kiezer er anders over besliste.

De rood-groene kameraden hebben het er steeds moeilijk mee niet in de vetpotten te graaien.  Dat is blijkbaar ingebakken in hun sociaal denken: eerst nonkeltje, en dan nonkeltjes kinderen.

FVE

Voor wie het nog niet wist: de EU gooit geld over de balk

Miljarden euro’s uit de Europese begroting worden foutief gespendeerd. Dat blijkt uit het jaarrapport van de Europese Rekenkamer. De onafhankelijke auditeurs van het financiële huishouden van Europa bepleiten een herijking van de regels voor uitgaven en een vereenvoudiging van het wettelijke kader.

De EU spendeerde vorig jaar 138,6 miljard euro. Daarop berustte een foutenpercentage van 4,8 procent, een flinke stijging in vergelijking met 2011 (3,9 procent). Dat is deels te wijten aan een nieuw systeem van steekproeven dat de Rekenkamer hanteert, maar de toename is niet nieuw. Al sinds 2009 stijgt het percentage elk jaar.

De Rekenkamer beklemtoont dat het foutenpercentage geen weergave van de omvang van fraude of verspilling geeft. Het is een raming van de bedragen die niet uitbetaald mochten worden omdat het geld niet in overeenstemming met Europese regels is gebruikt, bijvoorbeeld omdat openbare aanbestedingsregels niet goed toegepast werden.

Materiële fouten trof de Rekenkamer op zowat alle beleidsdomeinen aan. Plattelandsontwikkeling, visserij en milieu spanden de kroon (7,9 pct), gevolgd door regionaal beleid, transport en energie (6,8 pct). De grootste stijgingen manifesteerden zich vorig jaar bij de uitgaven voor werkgelegenheid en sociale zaken en landbouw.

Tachtig procent van de Europese uitgaven beheren de Europese Commissie en de lidstaten samen (landbouw en regionale steunfondsen). De Rekenkamer stelt vast dat de nationale autoriteiten in de meeste gevallen voldoende informatie ter beschikking hadden om fouten tijdig op te sporen en te corrigeren.

EUSSRVolgens de auditeurs zou de Europese Unie eens grondig moeten nadenken over de wijze waarop ze haar geld uitgeeft. Het wettelijke kader is complex en er wordt te weinig gefocust op prestaties en toegevoegde waarde. “De burgers hebben het recht om te weten of ze waar voor hun geld krijgen, zeker nu er zo’n druk op de openbare financiën rust”, besluit voorzitter Vitor Caldeira.

Tot zover quasi alle kranten in de EU.

Laten we dit probleem er nog aan toevoegen: wat heeft de PA (Palestijnse Autoriteit) met 2 of zelfs met  2.5 miljard euro, die ze gekregen hebben van de gulle EU, gedaan?  Waar is het geld gebleven?  Of het nu om 2 of 2.5 miljard gaat is bijkomstig.  Bij cijfers van die orde komt het niet meer op een half miljard aan.

http://www.express.be/joker/nl/brainflame/eu-transfereert-2-miljard-euro-naar-de-palestijnen-het-geld-is-verspild-onterecht-uitgegeven-of-verloren/197048.htm

http://www.middleeastmonitor.com/news/europe/7814-eu-says-palestinian-authority-lost-25-billion-euros-of-aid

FT

Samenwoners kunnen nog altijd aan gezinshereniging doen.

Volk in beweging ja in een richtingDe Kamercommissie Binnenlandse Zaken heeft zopas een wetsvoorstel verworpen waardoor samenwoners geen beroep meer zouden kunnen doen op gezinshereniging. Het voorstel werd ingediend door Gerolf Annemans (Vlaams Belang) en steunde integraal op de uiteenzetting die de Anwerpse substitute Chantal Merlin in de Kamercommissie Justitie had gegeven.

N-VA stemde met de meerderheid mee tegen het Vlaams Belang-voorstel.

Lees verder

Klootjesvolk met net genoeg voedsel vecht niet.

Di Rupo en ps wensenEerst lees je;
Pascale Peraita (socialist), directrice van de Brusselse daklozenorganisatie Samu Social wiens toploon eerder al voor een polemiek zorgde, woont in een woning van het Brusselse OCMW. Je weet wel die dame Peraita die als directrice van Samu Social een jaarloon van 192.705 euro opstrijkt.http://www.clint.be/actua/ps-brussel-vult-de-eigen-zakken-het-eerst

Even verder lees je dan;
Steeds meer huurders dreigen uit hun huis te worden gezet door de vrederechter vanwege een betaalachterstand. In 2012 waren het er 13.571, dat zijn er 800 meer dan in 2011 of een stijging van goed 6 procent.

En nog wat verder;
Het aantal Belgen die moeten rondkomen met een leefloon is dit jaar opnieuw aanzienlijk gestegen, na een stabilisatie in 2011 en 2012. Dat blijkt uit cijfers van de Programmatorische Overheidsdienst (POD) Maatschappelijke Integratie. Tegen het einde van het jaar zal de groep mogelijk met drie procent zijn aangegroeid.
En het gaat maar door;
Het aantal gezinnen dat om financiële redenen één of meer energierekeningen niet of niet tijdig kan betalen is 6 procent van de bevolking. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Economie Johan Vande Lanotte op een schriftelijke vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang).

Verder;
Met 1.311 faillissementen komt de maand oktober op de tweede plaats terecht in de lijst van zwartste faillissementsmaanden ooit. Alleen september, toen 1.332 bedrijven over de kop gingen,  dienden meer bedrijven de boeken te sluiten.
In vergelijking met oktober 2012, dat met 1.220 faillissementen tot  voor kort de absolute recordmaand was, gingen er in oktober dit  jaar ruim 7% meer bedrijven over de kop.

Allemaal onkundigen of marginalen gaat er bij velen door de geest, maar is dat wel zo, en dan lees je verder;
De elektriciteitsfactuur dreigt de komende jaren flink duurder te worden. In de periode 2013-2020 moeten de gezinnen en bedrijven 5,7 miljard euro extra bijdragen voor de steun die via groenestroomcertificaten aan windparken wordt gegeven. Van die 5,7 miljard euro vloeit 3,5 miljard euro naar de windparken op zee.

Verder;
Vlaamse gemeenten hebben de voorbije jaren miljoenen euro’s aan lokale schulden doorgeschoven naar TMVW Als het verkeerd loopt met die financiering, komt de rekening terug bij de gemeenten, naar u en ik dus  http://www.tijd.be/r/t/1/id/9426418 
De Vlaamse overheid houdt geen toezicht op TMVW, omdat die ook in enkele Waalse gemeenten actief is. Daardoor valt ze niet onder de Vlaamse regelgeving.
Maar confederalisme, oo neeee dat niet.

Lees je nog verder waar deze francofiele regering echt mee bezig is,  heel constructief,
lees verder; Let wel, Vlaams belang is nu vervangen door NVA

-Patrick Dewael hekelt de recente voorstellen van de N-VA.
-De CD&V’ers Eric Van Rompuy en Mark Eyskens hebben duidelijk afstand genomen van de congresteksten die de N-VA woensdag voorgesteld heeft. “Dit is onaanvaardbaar voor ons”, zei
Van Rompuy in Mise au Point op de RTBF, ze kregen bijna een staand applaus van de waalse partijen zeker van het FDF
“Muyters laat ongeschoolde jongeren in de kou staan”
-De bewering van N-VA, als zou de federale regering dit jaar bewust een pak minder ontvangsten uit de gemeentelijke opcentiemen doorstorten aan de lokale besturen, is onjuist.
De politieke partijen kunnen zich niet vinden in de visie die de N-VA uiteenzet in haar congrestekst. Niet alleen de Franstalige partijen zien de plannen niet zitten, ook de andere Vlaamse partijen begrijpen het niet.
-NVA wil spoorwegen in 6 splitsen zeggen de politieke partijen.
-“N-VA wil België uitkleden en dat willen wij niet.
Patrick Dewael (hOpen Vld) “Het gaat hier om omfloerst separatisme”
Het FDF had een congres in Namen, waar ging het over; “Weten wie wel of geen zin heeft om met de N-VA te regeren.
-De plannen van de N-VA verdelen de Vlamingen. Dat blijkt uit een “exclusieve” peiling.
-Karl-Heinz Lambertz (socialist), minister-president van de Duitstalige gemeenschap;
“plannen NV-A niet compatibel met de mijne”

Gaan ze vanaf nu ook na ieder congres van de klassieke partijen de voorstellen wekenlang laten afkraken door de anderen partijen, de paar oneliners er uitpikken en daar hele terzake-panorama-mise au point-avonden mee vullen op VRT, VTM, RTBFen regionale zenders, ook via al de mogelijke andere media, al de gazetten en dat zonder reactiemogelijkheid en betrokkenheid van de besproken partij.

Er zal niets veranderen zonder de opdeling van het onland B, het zijn de broedsels van de oude krokodillen, de croo, toback, enz,  die de richtlijnen van hun peetvaders ontvangen, de peetvaders die hun rijkdommen konden vergaren dank zij de diensten bewezen aan het hof, het franstalig grootkapitaal en vakbonden. Het zijn de Vlaamse klassieke partijen die nu bij di rupo op de schoot zitten en samen met het hof alle mogelijkheid in het werk zetten om dit onland en dus hun verzekerd inkomen te bestendigen.
Hun nazaten moeten enkel het mooi weer verkondigen.

Zij noemden zichzelf in vergelijking met de Vlaams-nationalistische partijen, telkens weer de “democratische partijen”, de anderen waren dat dus niet, dat sloeg al een tijdje niet meer aan, dus noemen ze zichzelf nu de politieke partijen, alsof de Vlaams-nationalistische geen partijen zijn maar een bende ongeregelde idioten. Let maar op die beeldspraken, er zijn er nog.

En dan zijn we terug aan het begin van ons verhaal, deze regering gaat schulden aan, 30 miljard € erbij, bovenop de vorige 370000 miljard €sinds di rupo aan de macht is en dat enkel en alleen om het land b  bij elkaar te houden, met die leningen  samen met de belastingopbrengsten van Vlaanderen  worden wallonië en brussel van de ineenstorting gered. Dit ten koste van onze sociale verworvenheden. Meer en meer Vlaamse gezinnen geraken in moeilijkheden, diegenen van waar sprake hebben de spaarpotjes van hun ouders ook al mogen aanspreken en die zijn nu ook leeg. Als de pensioenen niet aangepast worden aan de levensduurte krijgen we nog massale armoede bij onze ouderen.
Vlaanderen rijk, wij ook rijk, wij arm, Vlaanderen ook arm zei di rupo.
De strategie begint goed te werken, en ligt in het verlengde van de francofone strategie, het enige doel is dat bij de opdeling van de failliete EU, Vlaanderen meegesleurd wordt met de zuidelijke gedevalueerde landen. De strategie van deze regering is dus niets doen, Brussel, Vlaanderen,  en dus de haven van Antwerpen komen zo in de Franse invloedssfeer terecht als de EU barst. Een cadeau van de walen aan hun moederland.

Sint Maarten wordt geruild voor de soep

Sint Maarten (Sankt Martin) schijnt in Duitsland ook niet langer geduld te worden.  Politiek-correcte kinderdagverblijven draaien zich in alle bochten om toch maar niet het woord “sint” in enige samenstelling of verband te gebruiken.

Het kinderdagverblijf Leimenkaut in Bad Homburg heeft het nu over een “Zon-maan-en-sterrenfeest”.  De pers pikte dit op nadat de ouders hun verontwaardiging geuit hadden.
Die hadden te horen gekregen dat Sint Maarten een nieuwe naam gekregen had om “niemand” te discrimineren en bovendien zou een “zon-maan-en-sterrenfeest” veel politiek-correcter zijn.  De optocht met lantaarnen en het vreugdevuur blijft bestaan maar Sint Maarten op zijn paard werden verbannen.
Een beetje geschrokken van de ruchtbaarheid die eraan gegeven werd, komen ze nu met het excuusverhaal dat ze geïnspireerd werden door een soep die gegeven werd met deegwaren (zon, maan en sterren).

Ja, dat zal wel.  Als we dat niet geloven, maken ze ons iets anders wijs.

In Berlijn-Kreuzberg zou de kerstmarkt intussen verboden zijn.

Wat is het volgende scenario om onze christelijke feestdagen met het restafval te verbranden?

Een kerststal zonder kindje Jezus, waarin de os halal geslacht wordt?

PI

 

I.M. Clem de Ridder

Afscheid van een boegbeeld

Clem de Ridder

Vanaf de naoorlogse jaren tot in de jaren ’80 speelde hij een hoofdrol in de Vlaamse Beweging. Op 30 oktober overleed hij; vandaag wordt hij begraven.
Clem de Ridder, cultuurmens maar ook strijdbaar flamingant. Wie Clem de Ridder zegt, zegt automatisch ook en in één adem Davidsfonds. Ruim veertig jaar heeft hij zijn beste krachten gegeven aan en zijn stempel gedrukt op deze vereniging. Op die manier heeft hij eveneens ruim veertig jaar gestalte gegeven aan de gestage opgang en inzet van de niet partijpolitieke Vlaamse Beweging.

Wie de politieke piekmomenten en cruciale data tussen pakweg 1950 en 1985 op een rijtje zet, zal hoogst waarschijnlijk volgend lijstje noteren: Vlaams protest op de expo in 1958, de roemruchte marsen op Brussel in 1961 en 1962, het protest en de actie voor Leuven Vlaams in de periode 1966-1968, het verzet tegen het Egmontakkoord in 1977-1978 en de Voerkwestie in de tachtiger jaren. Bij al deze sleutelmomenten voor de Vlaamse Beweging was Clem de Ridder meer van dichtbij betrokken dan van ver. Samen met zijn generatiegenoot Paul Daels was hij meermaals de motor én de spreekbuis van Vlaams actievoering.

Wie hem van dichtbij gekend heeft, getuigt dat achter het oprecht minzame en hartelijke voorkomen van deze cultuurmens ook de tomeloze gedrevenheid schuilging van een onvermoeibaar strijder voor Vlaamse autonomie. Een persoonlijkheid die, waar het ging over het realiseren van die Vlaamse autonomie, niet bereid was goedschiks gelijk welk compromis te slikken. Meer dan eens haalde hij zich door die onverzettelijkheid de banbliksem en de woede op zijn nek van politieke tenoren, zoals van VU-kopstuk Hugo Schiltz in de tijd van het getorpedeerde Egmontpact. Zelf getuigde hij over zijn strijdbaar flamingantisme: ‘Ik had me graag wel wat méér beziggehouden met literatuur en kunsten en wat minder met het combatieve, politieke flamingantisme. Maar het kon niet anders; het moest gedaan worden.’ Zo stond Clem de Ridder in 1965 mee aan de wieg van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) en was hij er niet minder dan viermaal voorzitter van.

Met Clem de Ridder verdwijnt vandaag voorgoed een boegbeeld van de Vlaamse Beweging. Een boegbeeld van een generatie flaminganten wiens leven en engagement duidelijk in het teken stonden van de AVV VVK-leuze van de IJzertoren. Een generatie die wij voor de inzet gedurende al die jaren best dankbaar mogen zijn!

Als kleine blijk van erkenning aan deze grote meneer dit ‘vergeten’ filmfragment van de eerste De Witte: “Mijn land is Vlaanderen” met de bariton Alfo de Quick.  Lees ook de reacties onderaan: onze Ray had deze video ook ontdekt en er zich vragen bij gesteld.