Het Britse minister van Binnenlandse Zaken heeft duizenden migranten per sms gevraagd het land te verlaten. ‘Bericht van het Britse Grensagentschap. U wordt gevraagd Groot-Brittannië het land te verlaten, aangezien u niet langer recht heeft hier te verblijven’, stond in de sms die in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken verstuurd werden door het bedrijf Capita.
Het is zo onderhand gemeengoed in de eurozone. De economische groei in de jaren voor de crisis was gebaseerd op het aangaan van buitensporig veel schulden. Zo vormde zich geleidelijk een bubbel, die in 2008 barstte en de wereld en de eurozone in een diep crisis stortte. Wij hebben, zo gaat de nieuwe wijsheid verder, ons lesje wel geleerd en we denken wel tweemaal na voordat we nieuwe schulden aangaan. Dat de economische groei na de crisis nooit meer zo hoog zal zijn als voor de crisis, is dan ook onvermijdelijk. Een lagere groei wordt het nieuwe normale.
Schulden
Dat klinkt allemaal logisch en waar, maar is dat wel zo. Hebben ‘we’ als eurozone inderdaad teveel schulden op ons genomen of was het slechts een enkel land. En is het inderdaad zo, dat we gedoemd zijn langzamer te groeien dan in de jaren voor de crisis.
Het IMF heeft in ieder geval onderzoek naar deze kwesties ingesteld. Olivier Blanchard, chief economist van het IMF, heeft onderzocht waarom landen als Letland en Spanje in deze eeuw jaren van opmerkelijke opgang als neergang hebben doorgemaakt.
Wetmatigheid
De onderzoekers stellen vast dat beide landen in de jaren tot 2007 een ongezond sterke groei doormaakten, die al snel de kenmerken van een bubbel kreeg. Die ongezonde groei was vooral gebouwd op de instroom van veel vreemd kapitaal. In de jaren voor de euro groeide Spanje 2,6. Met de komst van de euro steeg de groei naar maar liefst 3,7%.
Als je naar de trend van de groei kijkt in de jaren voor de crisis, dan lijkt het aannemelijk, dat Spanje niet meer mag rekenen op een groei van pakweg 3,5%. Maar daarmee is nog niet gezegd, dat dit als een wetmatigheid beschouwd mag worden voor heel de eurozone.
Crisis
In tegenstelling tot enkele individuele landen kende de Eurozone geen pre-crisis bubbel. Dat was te danken of te wijten aan Duitsland. Dat land zat toen in een crisis met ook daar dalende huizenprijzen. Die crisis duurde tot het einde van het vorig decennium.
Dat is een van de redenen, waardoor de groei in de eurozone in de jaren 1999 – 2007 uitkwam op gemiddeld 2,3%. Dat was evenveel als in het decennium daarvoor. Op het niveau van de eurozone lijkt de trend tamelijk stabiel. Onderzoek toont verder aan, dat het bruto nationaal product 12% hoger zou zijn geweest, als we de trendmatige groei hadden kunnen vasthouden.
Politiek geblunder
Dat is heel wat. Het erge is, dat we die kloof niet kunnen toedichten aan een bubbel. Die is er immers nooit geweest. De groei had dus eigenlijk allang naar zijn gemiddelde kunnen terugkeren.
Dat dit niet gebeurd is, kunnen we alleen maar toeschrijven aan blunderende politici en beleidsmakers in alle landen, zij kregen immers hun orders van de EU, van blunderende Van Rompuy en konsoorten. Die kozen ervoor om in 2008 in tegenstelling tot de Amerikanen de bankensector meteen grondig aan te pakken en te hervormen. Die sector is nu nog steeds een zorgenkind, dat niet goed functioneert. In plaats daarvan kozen ze voor een beleid van strenge bezuinigingen. De combinatie van aanhoudend strenge bezuinigingen en een falende kredietvoorziening is de oorzaak van de enorme economische schade die is aangericht.
Het is nog maar de vraag of we die schade nog ooit kunnen compenseren.
Als dat mogelijk zou zijn, dan moet eerst de kredietverlening weer op orde gebracht worden. De banken in de eurozone zijn echter nog maar amper hervormd. Het ziet er derhalve niet naar uit, dat dit voor 2015 gebeurd zal zijn.
Het is waar, dat de crisis vijf jaar geleden uitbrak. Het is waar dat in sommige gevallen een bubbel de crisis mede veroorzaakte. Het is echter nog het ‘meest’ waar, dat politiek en beleidsmatig geblunder er de oorzaak van is, dat links, die met de mars door de instellingen de EU in haar macht heeft, dacht de markteconomie naar een planeconomie om te buigen, daarvoor heeft ze de banken “gered” met belastinggeld.
Het is dan ook waar dat Di Rupo nooit aan de macht zou zijn gekomen zonder het goedvinden van die linkse EU.
De rampzalige USSR is zo ten onder gegaan.
De koning is dood, leve de koning.
Een aparte ruimte om te fitnessen en aparte groepslessen voor vrouwen, gisteren was dit de eerste keer dat ik hiermee echt geconfronteerd werd, ik had er al van gehoord maar had er me niet echt iets bij voorgesteld.
En ik kwam in opstand.
Heb ik hiervoor als tiener mee gevochten voor de gelijkheid tussen man en vrouw. Heeft mijn moeder me, met veel overtuiging, opgevoed tot een zelfstandig en onafhankelijk iemand met de uitdrukkelijke boodschap : iedereen, rijk of arm, jong of oud, gelovig of vrijzinnig, iedereen is gelijk.
Dit onderscheid, deze apartheid, daar kan ik niet bij, dit katapulteert ons terug in de tijd toen er o.a. aparte scholen bestonden voor meisjes en jongens, toen in de kerken de mannen aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant op een bidstoel moesten plaats nemen, toen mannen de broodwinners waren en de vrouw thuis hoorde aan de haard en moest zorgen voor de opvoeding van de kinderen. Dit druist in tegen alles wat een geëmancipeerde vrouw wil, het zet een grote rem op de integratie van de allochtone vrouwen, dit is toegeven aan hetgeen sommige Gemeenschappen en Religies ons wil laten geloven : man en vrouw zijn niet gelijk of cru uitgedrukt : een vrouw is een kwetsbaar, onmondig wezen dat dient “beschermd, afgeschermd en behoed te worden van o.a. de geile blikken van de man”.
Hier bewijst men geen enkele vrouw, die in onze Westerse wereld leeft of wil leven, die zich wil integreren, een dienst mee, integendeel.
Ik heb enige tijd geleden aan een inburgeringproject meegedaan en wij jogden en sportten en babbelden met zijn allen zonder enig onderscheid (diverse nationaliteiten, diverse religies en culturen, zowel mannen als vrouwen, zelfs vrouwen met hoofddoek, de meesten spraken gebrekkig Nederlands, maar ze spraken het of deden hun best ), dat is hoe o.a. integratie tot stand komt, hoe wij omgaan met de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, niet door een muur op te trekken rond “de Vrouwen”.
Ik zal mij nooit kunnen verzoenen met een sportcentrum dat deze apartheid invoert, misschien onder druk van bepaalde Gemeenschappen, misschien om commerciële redenen. Het is en blijft een fout signaal.
Waar blijft de veroordeling van deze vorm van onderscheid, deze discriminatie door het Centrum van Gelijkheid van kansen en Racismebestrijding.
Waar blijft de reactie van de Politiek op deze nieuwe vorm van apartheid of geldt kritiek enkel voor zaken in landen ver van hier, maar niet voor hetgeen in eigen huis gebeurd?
IBM heeft een supercomputer gebouwd genaamd Watson.
Deze supercomputer is vernoemd naar de topman van IBM, Thomas J. Watson.
Deze topman organiseerde voor de nazi’s de ponskaartsorteerders waarmee de nazi’s in staat waren de joodse bevolking in het gehele rijk te identificeren. Vindt u het niet opmerkelijk dat juist in deze tijd van de onthullingen aangaande de NSA en alle afluisterpraktijken een bedrijf als IBM een supercomputer vernoemd naar een topman uit een zeer duister verleden? Of moeten we uit dit opmerkelijke feit juist halen dat we aan de vooravond staan van de vierde wereldoorlog.
Toen verklaarden de politici ook dat alles goed ging en ze uit de crisis klommen, het was een komen en gaan op visite bij Hitler, en allen kwamen terug dat het zo ne goeie was, dat we van die kant niets moesten vrezen, we zien nu het zelfde gebeuren met de Islam, niets dan goed en een economisch debacle die zijn weerga niet kent.
Ik raad iedereen aan om het boek van Robin de Ruiter met de titel ‘Kroniek van Hitlers vlucht uit Berlijn‘ te lezen en te ontdekken hoe Adolf Hitler zelf een zionist was en dat de nazi’s zowel voor als tijdens de tweede wereldoorlog aangestuurd hebben op de verhuizing van vele joden (de niet-judistische joden) naar Palestina.
Het Ha’avara verdrag zorgde er voor dat deze joden op kosten van nazi Duitsland hun hele hebben en houwen inclusief het herbouwen van fabrieken vergoed kregen door de nazi’s. Het heeft er dan ook alle schijn van dat de Jodenvervolging onder de nazi’s het doel had om het zionistische plan van het vestigen van de staat Israël moest bevorderen. Dit zionistische plan was zowel voor, tijdens als na de oorlog totaal niet populair onder de joden. Als gevolg van de combinatie van het financieel aantrekkelijk maken van de uittrek naar Palestina gecombineerd met de vervolging van joden, werd de vluchtroute naar Palestina van de niet judistische joden bijna de enige optie.
Wat vindt u ervan dat IBM deze supercomputer vernoemd heeft naar dit duistere verleden?
“Niet te veel over na denken, je moet het verleden laten rusten”
Klikken om te vergroten
“50 miljoen moslims in Europa, 80% van hen zijn bedelaars die leven van de staat”
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2a45zobzuOo#!
Haha stomme kafirs
http://www.youtube.com/watch?v=JrMqAzR66_s
En nu de zusters en de beste rechtsuitspraken van de sharia-rechtbanken
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7TVSHc5-IfM#!
Moslimvrouwen vertellen de waarheid over de islam
http://www.youtube.com/watch?v=r7OYRknGgEc
Dat is islam
http://www.youtube.com/watch?v=lxdoztoBEuc
allah is een gangster
http://www.youtube.com/watch?v=Vl641IFO10g
Wie het drie kwartier kan volhouden weet dan dat het nooit goed komt
http://www.youtube.com/watch?v=W3l4U2mUxj0#t=328
Wat is het toch vermoeiend dat idioten mij beminnen
Truc met meerdere rekeningen vanaf begin 2014 gevaarlijk
Eigenlijk is het nu al gevaarlijk een kapitaaltje te spreiden over meerdere banken om de roerende voorheffing op spaarboekjes te ontduiken. Want hoe nieuwsgierig de fiscus zal zijn weet je niet. Wat we wel weten is dat Vadertje Staat vanaf het voorjaar van 2014 een diepe inkijk kan krijgen in je portemonnee.
Het heeft voeten in de aarde gehad, maar vanaf 1 februari 2014 kan de fiscus bij een informatiecel van de Nationale Bank (NBB) al je rekeningen opvragen.
Tegen die datum moeten alle Belgische banken alle rekeningen – en nog veel meer (zie verder) – die in 2010, 2011 en 2012 bestaan hebben doorgegeven hebben.
Woelen in het verleden?
Het is weinig waarschijnlijk, tenzij je er aanleiding toe geeft, dat de fiscus gaat woelen in dat verleden en wil weten hoeveel je bij pakweg én KBC én Belfius én ING hebt uitstaan.
Tegen 31 maart 2014 moeten alle gegevens over 2013 binnen zijn. Inkomstenjaar 2013 is dan nog niet verwerkt en de kans op een nieuwsgierige fiscale ambtenaar bijgevolg iets groter.
Stoemelings
Die nieuwsgierigheid zal waarschijnlijk geleidelijk aan toenemen. De opbouw van het zogenaamde vermogenskadaster – waarvan de centralisatie van bankgegevens bij de NBB een onderdeel is – gebeurt immers ook met stapjes, stoemelings bij manier van spreken.
De aangifte van de buitenlandse rekening was al langer verplicht. Dit aanslagjaar kwam daar de aangifte van een buitenlandse levensverzekering bij. Volgend jaar zal je ook het nummer van de buitenlandse rekening(en) moeten meedelen…
Betekent dit nu het einde van de spaarboekjesfraude?
Die vraag legde het magazine Trends (2 okt) voor aan enkele advocaten-fiscalisten. “Ja en nee”, luidt het antwoord. Tot nu tot was het gemakkelijk om de 15 procent roerende voorheffing op intresten boven 1.880 euro op gewone spaarboekjes (met ergens boven de 100.000 euro geraak je eraan) te ontduiken, door je kapitaal in schijfjes bij meerder banken te spreiden.
Vanaf februari en maart 2014 kan de fiscus bij dat ‘centraal aanspreekpunt’ van de NBB opvragen waar je geld hebt zitten. Maar de fiscus kan dit enkel als de belastingplichtige weigert mee te werken of niet reageert op vragen om informatie. Of als er aanwijzingen zijn van fraude, bijvoorbeeld door een buitensporige levensstijl, opgedoken niet aangegeven rekeningen of inkomsten…
In je blootje
Zodra de fiscus de rekeningen kent, zal hij ook saldi en verrichtingen kunnen opvragen. Dan sta je helemaal in je blootje.
Loop je niet in het vizier, dan is het mogelijk maar toch vrij riskant om verder spaarboekjesfraude te plegen. De fiscale geplogenheden in dit land veranderen nu eenmaal om de zoveel maanden.
Ook effectenrekeningen, contracten, kredieten…
Wat je nog moet weten over dat ‘centraal aanspreekpunt’ – in feite niets meer dan een beveiligde postbus – bij de Nationale Bank:
Niet alleen gegevens van individuele klanten moeten worden doorgegeven. Ook van rechtspersonen en verenigingen zonder rechtspersoonlijkheid.
De banken zijn niet verplicht het saldo en de verrichtingen van hun klanten mee te delen. “Maar zodra de rekeningnummers bekend zijn en voldaan is aan de voorwaarden voor de opheffing van het bankgeheim, kunnen banken zich niet langer verzetten tegen de vraag om informatie”, aldus François Parisis (Puilaetco Dewaay) in Trends.
Niet alleen spaarrekeningen moeten gemeld worden, ook zichtrekeningen, effectenrekeningen, hypothecaire kredieten, contracten, leningen, kredietopeningen, afbetalingen…
Het is geen momentopname op het eind van het jaar. Alle rekeningen die om het even welk ogenblik van het kalenderjaar hebben bestaan, moeten doorgegeven worden. Dit laat de fiscus toe bepaalde operaties en constructies op te sporen.
Die gegevens kunnen enkel geraadpleegd worden door een beperkte groep ambtenaren van de directe belastingen en dat enkel bij vermoeden van fraude, zoals hierboven aangegeven (weigering om mee te werken, aanwijzingen…).
“Voor de meesten verandert er niets”
Heel wat mensen op het terrein zien hierin een verdere stap in de richting van een echt vermogenskadaster, waarin elke soort eigendom geregistreerd staat.
Dit is volgens François Parisis een overtrokken visie. Er verandert voor de meerderheid van de belastingbetalers niets. De infobank heeft volgens hem in de eerste plaats de bedoeling om het werk van de administratie te vergemakkelijken. “Je zou eerder moeten spreken van een kadaster van het vermogen van fraudeurs”.
Het is bovendien geen online-bestand. De informatie wordt door de banken een keer per jaar meegedeeld. Daardoor is het centraal aanspreekpunt meer geschikt om de fiscale toestand van iemand de voorbije aanslagjaren na te gaan, dan om te weten te komen hoeveel hij nu bezit.
