In Europa sterft de democratie: 90% van alle wetten komt uit Brussel

Oud-president Duitsland Roman Herzog: EU berooft het volk en onze vertegenwoordigers van hun macht

Van Rompuy en Barroso, de twee bekendste, en inmiddels door steeds meer mensen gehate gezichten van de EU-dictatuur.

Stap voor stap, als de bekende spreekwoordelijke kikker die langzaam in een pan water wordt gekookt, sterven de laatste restjes echte democratie in Europa uit.

Ja, we mogen nog op verschillende nationale politieke partijen stemmen, maar omdat 90% van alle wetten uit Brussel komt maakt dat nauwelijks nog iets uit. Feit is dat we anno 2013 niet langer baas zijn over ons eigen land, ons eigen geld en onze eigen toekomst, en bijna alle macht -met doelbewuste medewerking van bijna al ‘onze’ politici- aan de EU is overgegeven. De komende jaren dreigt dat nieuwe totalitaire systeem definitief te worden beklonken door de oprichting van een Verenigde Staten van Europa.

Van de 23.167 wetten en verordeningen waartoe het Duitse parlement tussen 1998 en 2004 besloot, kwamen er bijna 19.000 uit Brussel. Deze 84% is in de jaren erna doorgestegen naar ruim 90%. De door de EU opgedrongen sluipende ondermijning, uitholling en machtsberoving van de nationale parlementen, die de legitieme vertegenwoordigers van de Europese burgers zijn, is daarmee een ontluisterend feit.
Zoals bekend bestaat de hele EU-top uit ongekozen officials en lijkt de opzet van Brussel als twee druppels water op de oude Sovjet Unie, waar de mensen ook enkel op papier een stem hadden, maar in werkelijkheid helemaal niets in te brengen hadden.

Nationale politici werken mee met ont-democratisering
Waarom zouden onze politici instemmen met de ont-democratisering van onze samenleving? Simpel: dan hoeven zij niet langer zelf verantwoording af te leggen voor hun keuzes, maar kunnen zij de ‘hogere macht’ in Brussel aandragen als reden dat bepaalde zeer impopulaire besluiten – denk aan de miljardenbezuinigingen die noodzakelijk zijn om de euro en de Europese schuldenunie overeind te houden – ‘nu eenmaal moeten worden doorgevoerd’.

Bovendien blijkt uit onderzoeken dat de meeste nationale volksvertegenwoordigers geen flauw benul hebben waar zij de afgelopen jaren eigenlijk mee hebben ingestemd. De beruchte ‘kleine lettertjes’ van het ESM-verdrag, waarin de landen hun financiële zeggenschap feitelijk uit handen gaven en Brussel een blanco cheque uitschreven, werden door vrijwel niemand gelezen – zeker niet in Nederland, dat samen met Duitsland door Brussel tot het grootste ‘gever’land werd uitverkoren.

Oud-president Duitsland: EU berooft ons van onze macht
Ooit vertegenwoordigden de politieke partijen in het parlement de verschillende belangengroeperingen van het volk. Nu zijn het niets anders dan lokale uitvoeringsorganen van een globalistische elite geworden, een elite die door niemand kan worden weggestemd en die door niemand wordt gecontroleerd. Oud-president van Duitsland Roman Herzog schreef in een ingezonden artikel met de kop ‘Europa berooft ons en onze vertegenwoordigers van hun macht’, dat de ‘institutionele structuren van de EU op zorgwekkende wijze lijden aan een gebrek aan democratie en een feitelijk opheffing van de scheiding van de macht.’

VVD, PvdA, CDA en D66 Brusselse symboolpartijen
Het toenemende wantrouwen van de politiek door de gewone man heeft een duidelijke oorzaak: bijna alle politieke partijen voeren geen eigen koers meer, maar zijn vrijwel geheel afgestemd op wat de EU wil. Voor Nederland maakt het dan ook niets meer uit of u VVD, PvdA, CDA of D66 stemt – als zij eenmaal in een kabinet zitten, voeren al deze symboolpartijen de Brusselse agenda uit, ongeacht wat zij in hun partijprogramma’s schrijven. En dan nog vinden ze het vreemd dat in veel landen steeds meer mensen op radicale anti-EU partijen stemmen, of deze nu tot ‘links’ of ‘rechts’ worden gerekend.

Streven naar ‘consensus’ bedrieglijk
De gevestigde orde in onze media en politiek spelen ondertussen handig in op de tijdgeest, het begrijpelijke -maar bedrieglijke- streven naar ‘consensus’. De Britse parlementariër en journalist Daniel Hannan legde treffend de vinger op de zere plek van dit denken:
‘U zou nu misschien kunnen denken dat het eigenlijk wel goed is, want consensus is beter dan onenigheid. En het is helemaal in orde als alle politici het eindelijk over iets eens zijn. Maar opgepast: het idee, dat het gekibbel tussen de partijen slecht voor het land is, is sinds de dagen van Napoleon het argument van vergelijkbare dictaturen.’

Parlementen gedegradeerd tot poppen aan een touwtje
Dictaturen slaan altijd toe zodra het slecht gaat met het volk. De wereldwijde schuldencrisis is voor het autoritaire Brussel dan ook een uitgelezen -en volgens sommigen zelfs doelbewust gecreëerde- kans om zoveel mogelijk macht naar zich toe te trekken. Samen met de even ondemocratische machtskliek van het IMF en de ECB heeft de EU op deze wijze met succes de democratie in Europa om zeep geholpen.

Onze parlementen zijn net als de meeste politieke partijen gedegradeerd tot poppen aan het Brusselse touwtje, en voeren een toneelspel op waarmee het volk de schijn wordt voorgehouden dat we nog steeds in een democratie leven en nog altijd over enige zelfbeschikkingsrecht beschikken.

Dictaturen eindigen altijd in geweld
De geschiedenis leert ons echter dat alle dictaturen vroeg of laat eindigen in een orgie van meestal bloederig geweld. In Griekenland zien we hoe het uiteindelijk ook in de rest van Europa zal gaan, zodra het redden van de banken en de euro de dood van de democratie en het – ook door koning Willem Alexander aangekondigde – einde van de verzorgingsstaat betekent. De onvermijdelijke instorting van de machtswellustige EU zal helaas vele verliezers kennen, en maar heel weinig winnaars.

Xander
(1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten