Dat Egypte niet langer een “democratisch verkozen” president heeft, zullen jullie wel al vernomen hebben. Als het leger in een Prachtland dreigt in te grijpen, dan doet het dat ook. Niet te verwonderen dat sultan Erdogan het Turkse leger ontmanteld en vleugellam gemaakt heeft. Dat de grondwet tegelijkertijd naar de prullenmand verwezen werd zal ook niet echt “democratisch handelen” zijn.
Dat het mogelijk is beide zaken te verwezenlijken bewijst dat Egypte nog niet doordrongen is van het Westers regeersysteem, dat ons uiteindelijk de afgrond in drijft. Een beetje Tahrirgeest zou hier wonderen kunnen verrichten.
Egypte had genoeg van de fata morgana-illusies die de Moslim Broederschap hun voorgespiegeld had. Hun Arabische Lente werd de prelude van een dorre zomer met chaos en een inkrimpende economie. De protesten waren de geluiden van een knorrende maag en de wanhoop door de chaos.
De tweede Egyptische Lente is niet meer of minder dan een economische revolutie.
Er zal een nieuwe grondwet voor alle Egyptenaren opgesteld worden. Een overgangsregering onder de leiding van Adli Mansour zal nieuwe verkiezingen uitschrijven. Wordt beloofd.
De televisiekanalen van de Moslimbroeders zijn uit de ether gehaald. Morsi is buiten spel gezet. Als hij het waagt buiten te komen, zal hij best een boerka aantrekken.
Dat het leger ingegrepen heeft, is niet zo eigenaardig. Zij hebben een behoorlijke poot in de meest interessante economische takken, vooral in het toerisme. Tijdens de persconferentie lieten ze ook de imam van Caïro en de koptische paus Tawadrus II aan het woord.
Voorwaar een interessante ontwikkeling, die de Amerikaanse president nog gepoogd heeft tegen te houden. Hij heeft het leger nog onder druk willen zetten niets te ondernemen. Eigenaardig. De Moslimbroeders hadden immers een grondwet samengesteld en door het parlement gejaagd, die met democratie absoluut niets meer te doen had. Een grondwet die de sharia moest inluiden. En die grondwet wou de “christen” met de islamitische naam, Obama, per se beschermen?
Al Jazeera heeft nog wat tegen geprutteld: het afgezaagde refrein van een “democratisch-gekozen president”, die men niet zomaar kan afzetten, en een “gestemde grondwet” niet buiten kracht kan zetten. Maar het is gebeurd. En dan?
In Tunesië is het afwachten wat de invloed van deze gebeurtenissen zal zijn op de politieke situatie. Weliswaar is daar de toestand niet zo flagrant als in Egypte, maar er zijn wel vergelijkbare feiten. Ook daar is een – “gematigde ” volgens Westerse naïevelingen – moslimpartij, Ennahda, aan de macht. Ook daar rommelt men aan de grondwet, wil men sharia-onderdelen invoeren. Ook daar wanen de salafisten zich onaantastbaar. Ook daar bewijzen de economische cijfers en de grote werkloosheid dat het islamitisch systeem leidt tot armoe en miserie.
En toch blijven de westerse idioten geld, hulp en wapens sturen naar de Syrische “rebellen”, die grotendeels bestaan uit moslim extremisten, die geen andere agenda hebben dan de Moslimbroeders in Egypte en de “gematigde” Ennahda-aanhangers en salafisten in Tunesië.
Floriaan Terbeke
Turkije wil greep op social media
